รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 314 เขามีปัญหาตรงไหน？
พี่ชายแท้ๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย
อ่อนโยนเฉพาะอยู่ต่อหน้าเธอเท่านั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น แข็งทื่อยิ่งกว่าน้ำแข็ง เวลาออกจากบ้านก็พกพาบอดี้การ์ดที่ดุดันออกไปด้วย เมื่อมีคนเห็นมาจากระยะไกลก็ต้องหลบหนีไปก่อนแล้ว อยากจัดการเรื่องชีวิตคู่ ยังไม่รู้ต้องรอถึงปีเดือนไหนเลย
เธอต้องค่อยช่วยพี่ชายสังเกต น้องสาวอย่างเธอต้องเป็นแม่สื่อให้ถึงจะได้
“พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแล้ว”
ยศพัฒน์ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “ได้ พวกเราสองคนออกจากบ้านพร้อมกัน และกลับบ้านพร้อมกัน ต้องทำให้ได้ว่าอยู่ด้วยกันตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นไปเลย”
“เวลาฉันไปทำงานจะใช้ฐานะภรรยาของคุณไม่ได้ เวลาอยู่ในบริษัท ที่รัก คุณต้องทำเหมือนไม่รู้จักฉัน”
ยศพัฒน์ยิ้ม “ผมแสดงละครไม่เป็นทำยังไงดี？”
“ใครจะไปเชื่อคุณ คุณมันนักแสดงยอดเยี่ยมสิงร่าง ฉันยังเคยถูกคุณหลอกจนหัวหมุนเลย สรุปก็คือ เวลาอยู่ในบริษัทถ้าพวกเราเจอหน้ากัน ฉันเรียกคุณว่าท่านประธาน และคุณก็ห้ามเรียกฉันว่าที่รัก”
“ได้ๆๆ ฟังคุณทุกอย่าง”
ยศพัฒน์กลัวภรรยาสุดที่รักมาคิดบัญชีเก่ากับเขามากที่สุดเลย
“พวกเราออกจากบ้านพร้อมกันทุกวันได้ แต่เมื่อใกล้ถึงบริษัท คุณต้องปล่อยฉันลงรถ ฉันเดินเข้าไปในบริษัทเอง”
เธอแปลงโฉมหน้าไปทำงาน ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของท่านประธาน การปิดบังฐานะที่แท้จริง ถึงจะเข้าร่วมกลุ่มขององค์กรได้ และถึงจะสะสมประสบการณ์ในการทำงานได้บ้าง
“ภรรยาพูดอะไรก็ถูกต้องทุกอย่าง ผมฟังคุณหมด”
สองสามีภรรยาพูดไปด้วยยิ้มไปด้วยแล้วเดินเข้าไปในคฤหัสถ์เมเปิล
“พี่ใหญ่”
เพิ่งจอดรถเสร็จ ยังไม่ทันลงจากรถเลย กษิดิก็รีบเดินเข้ามาหาทันที
ยศพัฒน์ผลักประตูลงมาจากรถ กษิดิเดินตามเขาแล้วอ้อมรถมา เมื่อมาถึงหน้าข้างคนขับ เห็นพี่ชายช่วยพี่สะใภ้เปิดประตูรถอย่างเอาใจใส่ แถมยื่นมือไปให้พี่สะใภ้พยุงอีกด้วย
กษิดิรู้สึกว่าพี่ชายพี่สะใภ้กำลังสาดความรักโชว์ใส่อยู่ เพื่อประชดเขา
พี่สะใภ้ไม่ใช่ไม่มีมือสักหน่อย และยิ่งไม่ใช่เดินไม่สะดวกอีกด้วย ทำไมถึงต้องให้พี่ชายพยุงด้วย？
ถึงแม้จะรู้สึกว่าพี่ชายกับพี่สะใภ้สาดความรักโชว์ใส่เขาอยู่ แต่กษิดิก็ไม่กล้าพูดออกมา
“เป็นอะไรอีก？”
เมื่อพยุงภรรยาที่รักลงมาจากรถแล้ว ยศพัฒน์ถึงได้ค่อยๆ ถามน้องชายออกมา
“ทะเลาะกับลินท์อีกแล้วใช่ไหม？”
กษิดิมองพี่ชาย แล้วพูดออกมาอย่างอิจฉาว่า： “พริกขี้หนูคนนั้นทำไมถึงไม่อ่อนโยนและพูดง่ายเหมือนพี่สะใภ้เลย？”
หลังจากที่พี่ชายทำเสร็จในขั้นตอนเดียวแล้ว ก็ไปจดทะเบียนสมรสกันเลย และพี่สะใภ้ก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีอีกด้วย
มาถึงวันนี้ เขากับมิลินท์นอนกันแล้วไม่รู้กี่ครั้ง แต่เธอก็ไม่ยอมแต่งงานกับเขาสักที
แต่ละวันเขาไม่รู้ขอแต่งงานแล้วกี่ครั้ง แต่มิลินท์ก็ไม่สนใจเขาเลย
กษิดิร้อนรนมากจริงๆ
ถ้ายังขอแต่งงานไม่สำเร็จอีก ท้องของลินท์คงมีกษิดิน้อยแล้วแน่ๆ
เขาไม่อยากให้ลูกชายตัวเองกลายเป็นลูกนอกสมรส
ยศพัฒน์มองบนใส่เขา แล้วพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงไม่ดีว่า： “เป็นเพราะนายมีปัญหา ไม่ใช่ลินท์มีปัญหา แกคิดดูดีๆ แกทำตรงไหนได้ไม่ดี”
“อีกอย่าง เรื่องจีบภรรยาแบบนี้ แกต้องพึ่งพาตัวเอง เพราะมันเป็นความสุขของแก แกต้องไปขวนขวายเอง ไม่ใช่เอะอะก็มาหาฉัน ฉันไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในด้านความรักสักหน่อย”
อย่ามาเปรียบเทียบกับเขา กว่าเขาจะได้ภรรยามาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
รอมาตั้งสิบเอ็ดปี
ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเทวิกาถูกเร่งรัดให้รีบแต่งงานจนรู้สึกรำคาญ เลยมีความคิดไปเช่าแฟนเพื่อรับมือพ่อแม่ เขายังไม่รู้เลยว่าจะรอถึงปีไหนเดือนไหนถึงจะได้แต่งงานกับเทวิกา
กษิดิ： “……พี่ใหญ่ พวกเราพี่น้องสิบคน มีแค่พี่คนเดียวที่แต่งงาน ถ้าไม่หาพี่เพื่อขอประสบการณ์แล้วจะให้ไปหาใคร？ผมมีปัญหาอะไร？ช่วงนี้ผมไม่ได้ทำให้เธอโกรธสักหน่อย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตรงไหนผมทำได้ไม่ดี”
เทวิกาที่ยืนอยู่ด้านข้างฟังพี่น้องสองคนนี้คุยกัน อดไม่ได้ที่จะปิดปากตัวเองแล้วแอบยิ้ม
เธอรู้สาเหตุที่ลินท์ปฏิเสธ แต่เธอไม่อยากบอกกษิดิ เพราะยังไงก็ต้องให้ลินท์ได้ลิ้มลองรสชาติของการถูกจีบให้ได้
“ยศพัฒน์ ฉันเข้าไปในบ้านก่อน คุณกับกษิดิค่อยๆ คุยกันนะ”
เทวิกาพูดจบก็เดินเข้าไปในห้อง
ยศพัฒน์กอดไหล่เธอไว้ทันที กอดเธอไว้แล้วเดินเข้าไปพร้อมกัน และปากก็พูดออกมาว่า： “เรื่องของตัวเองก็แก้ไขจัดการเอง
ผมกับเขาไม่มีอะไรต้องคุยกัน ที่รัก พวกเราต่างหากถึงจะมีเรื่องคุยกัน”
กษิดิยืนมองพี่ชายกับพี่สะใภ้เดินเข้าไปในบ้านโดยทำอะไรไม่ได้
ผ่านไปสักพัก เขาพูดบ่นออกมาว่า： “พี่ชายที่รักภรรยามากกว่าน้องชายแท้ๆ ！”
บอกว่าเป็นปัญหาของเขา
เขามีปัญหาตรงไหนกัน？
ใต้ศาลาในสวน มิลินท์นั่งอยู่ที่นั่น กำลังชื่นชมความงามของสวนสนามหญ้าอยู่ และชื่นชมความหล่อเหลาของกระต่ายน้อยของเธออีกด้วย
ส่วนกระต่ายน้อยตัวนั้นที่ร้อนรนจนอยากกัดคน แต่ลินท์กลับไม่รู้สึกร้อนรนอะไรเลย
ถึงแม้ เธอจะเป็นคนยั่วเขา แต่เขาก็ทนความยั่วไม่ได้เลย แค่ถูไถเล็กน้อยก็จุดไฟติดขึ้นมาทันที
แต่ เธอก็ไม่อยากแต่งงานเร็วขนาดนี้ อย่างน้อยต้องลิ้มลองรสชาติของการเป็นแฟนกันก่อนสิ เผื่อในอนาคตเวลานึกถึงความหลังขึ้นมา ถ้าไม่มีการออกเดตกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว แบบนั้นจะมีอะไรน่านึกถึง ？
ผ่านไปหลายนาที กระต่ายน้อยก็ได้เดินเข้ามาในศาลา
เขานั่งลงตรงข้ามมิลินท์ทันที สายตาดำนั้นจ้องมองไปที่มิลินท์
“ลินท์ คุณพูดความจริงกับผม ผมมีปัญหาตรงไหน？คุณไม่พอใจผมตรงไหน？”
ลินท์กับเขาสบตากันสักพัก แล้วลุกขึ้น จากนั้นยื่นมือไปตบไหล่กษิดิ： “ลองคิดดูดีๆ ถ้าคุณคิดออกเมื่อไหร่ แล้วทำได้ และทำให้ฉันพอใจ พวกเราก็แต่งงานกัน”
“มิฉะนั้น ถึงแม้ฉันจะท้องลูกของคุณ ฉันก็ไม่แต่งงานกับคุณเด็ดขาด เพราะเมื่อลูกคลอดออกมา ฉันสามารถเลี้ยงเองได้ ลูกก็ใช้นามสกุลเดียวกับฉัน มีพ่อหรือไม่มีพ่อก็ไม่สำคัญ”
“คุณพูดบ้าอะไร！ลูกเป็นเชื้อของผม ไม่ใช้นามสกุลเดียวกับผมก็ได้ แต่ต้องเรียกผมว่าพ่อ！”
กษิดิไม่เน้นเรื่องลูกต้องใช้นามสกุลของใคร
พี่ชายเขาก็ใช้นามสกุลของคุณป้า ก็ยังเป็นพี่ชายของพวกเขาอยู่ดี？
ขอแค่เป็นเชื้อของเขาก็พอ ไม่ว่าจะนามสกุลไหนก็ได้ แต่เด็กต้องเรียกเขาว่าพ่อ ถ้ามิลินท์กล้าสอนเด็กให้เรียกเขาว่าลุงก็ลองดู？
“ถ้าคุณไม่สามารถทำให้ฉันพอใจได้ ต่อไปฉันจะให้ลูกเรียกคุณว่าลุง！”
ลินท์อ่านใจเขาออก แต่ก็จงใจพูดแบบนี้ออกมา ทำให้กษิดิโกรธมาก
เธอเดินออกไปจากศาลาอย่างสง่างาม และเดินจากไปทันที
กษิดิมองตามแผ่นหลังของเธอ โมโหเป็นฟืนเป็นไฟเลยทีเดียว
รู้อยู่แล้วว่าพริกขี้หนูคนนี้จัดการยากจริงๆ ！
คืนนี้ มีคนนอนหลับฝันดีจนสว่าง ส่วนบางคนนอนไม่หลับพลิกไปพลิกมาทั้งคืน
กาลเวลาผ่านไปไม่สนว่าคุณกำลังทำอะไร อะไรที่ควรไปก็ไป ไม่มีการชะงักรอเลยแม้แต่วินาทีเดียว
เมื่อช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดผ่านไป รุ่งอรุณก็มาถึง และการสลับของเวลากลางคืนกับเวลากลางวันก็สิ้นสุดลงอย่างเงียบ ๆ
เทวิกาลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก็มองเห็นยศพัฒน์ตะแคงตัว และพยุงหัวไว้ หรี่ตายิ้มแล้วจ้องมองเธออยู่
มองสามีที่หรี่ตายิ้มและหล่อเหล่าของเธอคนนี้ ทำให้เทวิกาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องเมื่อคืน
หลังจากประจำเดือนเสร็จ เมื่อคืนได้เวลาที่สองสามีภรรยารักกันอย่างดุเดือดสักที
เนื่องจากอดอยากมานาน ทำให้เขาเหมือนหมาป่าที่หิวโซ
“ที่รัก อรุณสวัสดิ์”
หลังจากยศพัฒน์พูดอรุณสวัสดิ์เสร็จ รอยจูบอันอบอุ่นก็ตกใส่ใบหน้าของเธอทันที ทั้งหน้าผาก และริมฝีปาก
หลังจากรองรับรอยจูบของเขาแล้ว เทวิกาถึงได้ผลักตัวเขาออก แล้วถามออกมาว่า： “ตอนนี้กี่โมงแล้ว？”
“ยังเช้าอยู่เลย จะเผาผลาญกันอีกครั้งก็ยังได้เลย”
พูดจบ แขนของเขาก็ถูกภรรยาที่รักหยิกทันที
“วันนี้ฉันต้องไปสอบสัมภาษณ์ ไปทำงาน”
“ผมได้หาคนช่วยจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว คุณแค่ไปสัมภาษณ์ และกรอกข้อมูลบนใบสมัครก็พอ”
ยศพัฒน์กอดเธอเข้ามาในอก และกอดเธอย่างเร่าร้อน ถึงค่อยคลายความร้อนลงได้
