รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 343 หมายความว่าไง?
“วิกา แกมาสักที”
กนกอรที่เผชิญหน้ากับกันตภณซึ่งกำลังส่งดอกไม้มาให้นั้น ตอนที่เธอลังเลว่าจะรับหรือไม่รับดี ก็เห็นเพื่อนรักเดินเข้ามา จึงยิ้มให้เทวิกา ผ่านหน้ากันตภณไป
กันตภณถึงได้เป่าปากคลายกังวล
แม้ภายในร้านกาแฟจะเปิดแอร์ไว้ แต่เขายังคงยกมือขึ้นมาปาดเหงื่ออยู่เงียบๆ
โชคดีที่กนกอรไม่ได้รับดอกไม้ที่เขาส่งให้
เขาน่าจะยังรักษาชีวิตเอาไว้ได้
“อืม เลิกงานแล้ว ก็รีบมาเลย”
เทวิกาถามเพื่อนรักเบาๆ: “แกกับคุณกันตภณเกิดอะไรขึ้น? แล้วความครึกครื้นที่หน้าประตูแกไม่รู้เรื่องเหรอ?”
“ฉันไม่รู้อะไรเลย งงเหมือนกัน”
กนกอรแสดงให้รู้ว่าไม่รู้เรื่องรู้ราว
นฤเบศวร์ซื้อดอกไม้มาตั้งเยอะแยะ หลังจากจัดวางกองทัพดอกไม้เป็นรูปหัวใจที่หน้าร้านกาแฟแล้ว จู่ๆกันตภณก็โผล่ออกมา ไม่นึกว่าจะหอบดอกไม้มาด้วย
บอกว่าชอบเธอมาก เอาดอกไม้มาให้เธอ
กนกอรชอบมองหนุ่มหล่อๆก็จริง แต่แค่ชอบมองเพียงอย่างเดียว ไม่ได้รู้สึกอะไรกับกันตภณด้วย
การที่เธอเป็นคนไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ครุ่นคิดอย่างรอบคอบ ปกติที่ได้พูดคุยกับกันตภณ เธอรู้สึกได้ว่ากันตภณไม่ได้รู้สึกกับเธอแบบที่ผู้ชายชอบผู้หญิง
สายตาที่กันตภณมองเธอมันสงบนิ่งมาก ไม่เหมือนสายตาที่นฤเบศวร์มองเธอซึ่งมักจะมีประกายอยู่ในนั้นด้วย
“ทุกครั้งที่คุณกันตภณมา นฤเบศวร์ก็จะมาด้วย กนกอร แกว่า บนตัวของคุณกันตภณโดนนฤเบศวร์ติดอุปกรณ์ติดตามเอาไว้หรือเปล่า? หรือใครเป็นคนส่งเขามา?”
มันบังเอิญเกินไป
เทวิกาอดไม่ได้ที่จะคิดฟุ้งซ่าน
เรื่องราวบนโลกใบนี้จะบังเอิญมากขนาดนั้นได้ยังไง หลายๆครั้งล้วนแต่เป็นสิ่งที่คนเราวางแผนเอาไว้ทั้งนั้น
ก็เหมือนเธอกับยศพัฒน์ไง
ตอนที่ยังไม่รู้เรื่อง เธอคิดว่าทั้งหมดเป็นเรื่องบังเอิญ เป็นโชคชะตาของเธอกับยศพัฒน์
แต่หลังจากที่ได้รู้สาเหตุ เธอถึงรู้ว่า เธอกลายเป็นเหยื่อของเขาตั้งแต่แรกแล้ว ถึงเขาจะไม่ได้รีบร้อนล่าเธอ แต่ก็จ้องเธอเขม็งไม่ยอมปล่อย ผู้ชายหน้าไหนคิดจะจีบเธอ เข้าใกล้เธอ มักจะมีแนวโน้มต้องหนีเตลิดออกไปทุกที ซึ่งยศพัฒน์นี่แหละที่จัดการอยู่อย่างลับๆ
ล้วนแต่เป็นฝีมือของยศพัฒน์ทั้งหมด
ดังนั้น ทุกครั้งหลังจากที่กันตภณปรากฏตัวออกมา นฤเบศวร์ก็จะโผล่มาด้วย ทำให้เทวิกาสงสัยว่าทั้งหมดนี่มีคนวางแผนเอาไว้
กนกอร: “……ใครจะเป็นคนวางแผนทั้งหมดนี้ล่ะ?”
เทวิกาเองก็คิดไม่ออก เธอพูดเบาๆ: “นฤเบศวร์มาแล้ว ฉันไปล้างเครื่องสำอางก่อนนะ แป๊ปนึง”
“เขามาก็มาสิ ตอนนี้ฉันยิ่งไม่กลัวเขาหรอก”
แต่ก่อนไม่กลัว ตอนนี้หย่ากันแล้ว เธอเป็นคนโสด ยิ่งไม่ต้องกลัวเลย
เทวิกาหัวเราะ ก็จริง พวกเขาหย่ากันแล้ว ไม่มีกระดาษแผ่นนั้นไว้คอยผูกมัด กนกอรจะคบกับใครนฤเบศวร์จึงไม่มีสิทธิมาก้าวก่ายแล้ว
เทวิกาหยิบกระเป๋าเล็กๆน่ารักๆใบหนึ่งที่อยู่ในเคาน์เตอร์คิดเงิน จากนั้นจึงหลบเข้าไปล้างเครื่องสำอางในห้องน้ำ
ภายในกระเป๋าเล็กๆใส่คลีนซิ่งล้างเครื่องสำอางที่มิลินท์ให้เธอเอาไว้
ไม่อยากกลับไปที่ห้องเช่าอีก ตอนนี้เธอถึงได้ล้างเครื่องสำอางในร้านไปเลย
แค่นฤเบศวร์ปรากฏตัวออกมา คนที่กำลังมุงดูพวกนั้นก็เปิดทางกว้างๆให้โดยสัญชาตญาณ
ไม่เข้าไปห้อมล้อมใกล้ๆกองทัพดอกไม้พวกนั้นอีก
เห็นในมือของนฤเบศวร์ยังถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่เอาไว้อีก พอเห็นเป็นดอกไม้เงิน ทุกคนก็พากันมองอย่างละเอียด แม่เจ้า เป็นดอกไม้เงินจริงๆ สวยเว่อร์!
“ฉันอยากได้ดอกไม้อย่างนั้นสักช่อบ้าง”
“ฉันก็อยากได้”
คนที่ห้อมล้อม ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายผู้หญิงคนแก่หรือวัยรุ่น ต่างก็ชอบดอกไม้เงินเป็นพิเศษกันทั้งนั้น
เดิมทีสีหน้าของนฤเบศวร์ก็ภูมิอกภูมิใจอยู่แล้ว
ประวัติภูมิหลังของเขาอยู่ที่เมืองแอคเซสซ์ เป็นผู้ที่ประสบความสำเร็จติดอันดับ คนที่จะเปรียบเทียบกับเขาได้ ก็มีแต่บรรดาคุณชายของตระกูลอริยชัยกุลเท่านั้นแหละ
ตอนที่เขามองทะลุผ่านประตูกระจกเข้าไปจึงเห็นกันตภณอยู่ด้วย กันตภณยังถือดอกไม้ช่อหนึ่งเอาไว้อีกต่างหาก ไม่ต้องถามก็รู้ว่าคิดจะให้ดอกไม้กนกอร สีหน้าของนฤเบศวร์จึงขรึมลงในทันที
กันตภณนั่นน่ะเป็นแค่คนหลอกลวง!
ก่อนหน้านี้ กันตภณก็มาดื่มกาแฟ กินขนมหวานที่นี่ อย่างมากที่สุดแค่พูดคุยกับกนกอรอย่างเป็นมิตร
วันนี้ จู่ๆกลับเอาดอกไม้มาให้ซะงั้น
เป็นเพราะข่าวที่พวกเราสองคนหย่ากันแล้วรั่วไหลงั้นเหรอ? กันตภณได้ยินข่าวถึงได้รีบโผล่หัวมาทันทีสินะ?
นฤเบศวร์รู้สึกประหม่าขึ้นมาอย่างฉับพลัน
เขาคิดว่า ต่อให้หย่ากัน เพียงแค่เขาไม่ยอมแพ้ กนกอรก็จะเป็นของเขา ไม่มีใครกล้ามาแย่งผู้หญิงกับเขา
แต่ผิดแล้ว!
บนโลกนี้ มีคนอีกมากมายที่ไม่กลัวคนอย่างนฤเบศวร์!
นฤเบศวร์ถือดอกไม้เงินช่อนั้น ก้าวยาวๆเข้าไป
กนกอรแสดงท่าทีนิ่งเฉย
เห็นนฤเบศวร์ก้าวยาวๆเดินออกมา เธอยังส่งเสียงทักทายด้วย: “ลมแรงๆพัดนฤเบศวร์มาแล้วสินะ”
นฤเบศวร์มองเธออย่างลึกซึ้งก่อน ถึงได้เดินไปทางกันตภณ
กนกอร: “……”
เขาหมายความว่าไง?
ภายในร้านยังมีลูกค้าอยู่อีก2-3โต๊ะ ทุกคนพากันมองตามการเคลื่อนไหวของนฤเบศวร์
เห็นนฤเบศวร์เดินมาถึงด้านหน้าของกันตภณ ดอกไม้เงินช่อนั้นที่อยู่ในอ้อมอก ไม่นึกว่าจะยื่นไปที่ด้านหน้ากันตภณ แตะไปที่ดอกไม้ในมือของกันตภณ
ซึ่งเป็นช่อดอกไม้เหมือนกัน
แต่ทุกคนกลับรู้สึกว่าช่อดอกไม้ของนฤเบศวร์ดึงดูดสายตามากกว่า
กันตภณมองนฤเบศวร์อย่างเหม่อลอย แล้วก็มองช่อดอกไม้เงินที่นฤเบศวร์ยื่นมา
บนใบหน้าหล่อๆของเขานอกจากความตกตะลึงก็คือความงุนงง
ช่อดอกไม้ของคุณชายเบศวร์ เขาควรรับหรือไม่ควรรับไว้นะ?
ถ้ารับไว้ ก็จะเป็นการทรยศแฟนหนุ่มของเขา
แม้ความรักของพวกเขาจะเปิดเผยไม่ได้ ไม่ได้รับการยอมรับจากคนในสังคม แต่เขาจงรักภักดีต่อแฟนหนุ่มเป็นอย่างมาก ยินยอมอยู่กับแฟนหนุ่มตลอดไป ถึงผู้ชายข้างนอกจะหนุ่มกว่าก็ตาม เขาก็ไม่มีทางสวมเขาให้แฟนหนุ่มแน่นอน
ไม่ต้องพูดถึงกันตภณที่งุนงงหรอก แม้แต่กนกอรก็ไม่เข้าใจสถานการณ์เลย
เธอก็มองการกระทำนี้ของนฤเบศวร์อย่างเหม่อลอยเช่นกัน
กันตภณไม่กล้ารับช่อดอกไม้เงิน จึงมองนฤเบศวร์ด้วยความตกตะลึงฺอยู่อย่างนั้น ไม่ได้ขยับเขยื้อน
ใบหน้าหล่อเหลาของนฤเบศวร์อึมครึม รักษาท่าทีเอาไว้ไม่เปลี่ยนแปลง
ราวกับว่าเวลาหยุดนิ่ง ไม่มีใครพูด ไม่มีใครเดินเข้ามาแยกทั้งสองคนออกจากกัน
หลังจากเทวิกาล้างเครื่องสำอางออกมา พบว่าบรรยากาศในร้านแปลกๆ ก็เห็นสถานการณ์ที่น่าอึดอัดของผู้ชายสองคน
เธอเดินมาถึงข้างกายเพื่อนรัก แตะๆเพื่อนรักอย่างไม่เข้าใจ ถามขึ้นเบาๆ: “เกิดอะไรขึ้น?”
“ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นี่นฤเบศวร์จะมอบดอกไม้ให้กันตภณงั้นเหรอ?”
กนกอรเชื่อว่านฤเบศวร์ไม่ได้ชอบเพศเดียวกัน เขารักเปรมามาตั้งสิบกว่าปี ถ้าชอบเพศเดียวกัน เขาน่าจะรักยศพัฒน์สิ ไม่ใช่เปรมา
ในเมื่อไม่ได้ชอบเพศเดียวกัน จะให้ดอกไม้กันตภณทำไม?
“ดูอะไรสนุกๆ”
เทวิกาก็ไม่เข้าใจ เธอจึงยิ้มกริ่มลากเพื่อนรักกลับมาในเคาน์เตอร์คิดเงิน แล้วหยิบมือถือออกมาอยากจะถ่ายวิดีโอ พูดขึ้น: “เรื่องประเภทนี้ ต้องให้พัฒน์ของฉันดูด้วย ให้เขาขำได้ตลอดทั้งปี”
กนกอรเห็นเพื่อนรักจะทำให้เรื่องราวบานปลาย จึงอ้าๆปาก อยากพูดอะไร แต่ก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร ได้แต่ยืนมองเพื่อนรักถ่ายวิดีโอส่งไปให้ยศพัฒน์ดูเป็นเรื่องตลกๆ
ไม่นาน ยศพัฒน์ก็ตอบภรรยาสุดที่รักกลับมา
เขาส่งเสียงมา เทวิกาจึงกดฟัง กนกอรก็ได้ยินอย่างชัดเจนว่าเขาพูดอะไร
เขาหัวเราะไม่หยุดออกมาก่อน
กนกอรเบ้ปาก รู้อยู่แล้วว่าคุณพัฒน์ต้องขำแน่ๆ
เธอรู้สึกได้ว่าคุณพัฒน์กับนฤเบศวร์ที่เป็นศัตรูคู่อาฆาตกันเนี่ย นับวันยิ่งจะไม่มีความรู้สึกแค้นเคืองกันแล้วนะ
“วิกา นฤเบศวร์ปกติดีนะ พวกคุณอย่าเข้าใจผิดเขาล่ะ เขาจะให้ดอกไม้ผู้ชายคนนั้นได้ไง เขาแค่เปรียบเทียบเฉยๆ เทียบดูว่าดอกไม้ใครใหญ่กว่า มีค่ามากกว่าต่างหาก!”
เทวิกากับกนกอร: “……”
