รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 354 คุณผู้หญิงของผู้นำตระกูลที่ใจเย็น
“แม่ พ่อของผมโดนยาพิษแล้ว ลุงฌานบอกว่าไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้มีเพียงแม่ที่ช่วยเขาได้”
ประยสย์รู้อยู่แล้วว่าจะแม่จะต้องมีท่าทีแบบนี้ เขาพูดออกมารวดเดียว ไม่ให้แม่มีโอกาสขัดจังหวะเขาพูด
น้ำเสียงของญาณินยังคงเยือกเย็นเช่นเคย เธอพูดว่า ： “แม่ไม่ใช่หมอ แกมาหาแม่ก็ไม่มีประโยชน์ แม่ช่วยพ่อของแกไม่ได้”
ไม่รอให้ลูกพูดต่อไปอีก เธอพูดอีกว่า : “ตระกูลสาระทามีโรงพยาบาลของตัวเอง หมอในโรงพยาบาลก็เป็นหมอฝีมือดีที่รวบรวมมาแต่ละประเทศทั่วโลกทั้งนั้น พ่อของแกโดนยาพิษอะไร？พวกเขาช่วยไม่ได้？พาราควอตเหรอ？”
“แม่ พ่อของผมโดนพิษรักแล้ว”
ญาณิน：“……”
ชายแก่คนนั้นยังโดนพิษรักได้！
ก็ใช่นะ แม้ว่าเขาอายุ50ปีแล้ว ในสายตาของเธอเป็นคนแก่คนหนึ่ง แต่ในสายตาของคนอื่น เขาเป็นผู้นำตระกูลสาระทา บำรุงรักษาดีมากอีกด้วย ไม่แก่เลยสักนิด กลับว่ามีความเป็นผู้ใหญ่และสุขุม
ไม่รู้ว่ามีผู้หญิงกว่าเท่าไหร่ที่อยากจะร่วมเตียงนอนกับเขาน่ะ
พลอยไพลินยังคงคิดอยากจะแทนที่ตำแหน่งของเธอด้วยใจที่มุ่งมั่น
เธอยินดีที่จะตอบสนองตามความต้องการของพวกเขาทั้งสอง ชายชรากลับว่าไม่ยินยอมที่จะหย่า ผูกมัดเธอไว้ทำไม？
เมื่อก่อนเธอบ้า ที่เขาไม่หย่ากับเธอ อาจจะเป็นเพราะว่าคำนึงถึงครอบครัวฝ่ายพ่อแม่ของเธอว่ามีเพียงธนัทหลานชายอยู่คนเดียว ดูแลเธอไม่ได้ ตอนนี้เธอได้สติแล้ว เธอสามารถดูแลตัวเธอเองได้ และหาลูกสาวเจอแล้ว
มีทั้งลูกชายและลูกสาวอยู่ข้างกาย เธอหย่ากับเขา ก็ไม่อดตาย
เขารังเกียจที่เธอเคยบ้า รังเกียจที่เธอชราไม่เห็นความสำคัญ เจอพลอยไพลินที่มีอายุแก่กว่าลูกชายและลูกสาวเพียงสองปีแล้ว จะผูกมัดเธอไว้เพื่ออะไรอีก ทั้งสองคนต่างก็เกลียดชังกัน
ในเวลานี้แยกจากกัน เจอกันด้วยดีก็ขอให้จากกันด้วยดีทางใครทางมัน ปล่อยกันไป ดีจะตาย！
“ใครวางยาพ่อของแก？”
ในคำพูดของญาณินแฝงด้วยการเสียดสี “เขาเป็นผู้นำตระกูลสาระทา นอกจากเขากินข้าวนอนหลับแล้ว บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างกายก็จะตามติดไม่ห่างเลย เขามีความตื่นตัวสูง คนที่วางแผนทำร้ายเขาได้ จะต้องเป็นคนที่เขาวางใจที่สุด ”
“พลอยไพลินเป็นคนวางยาพ่อของแกใช่ไหม？นั่นเป็นรสนิยมของพวกเขาทั้งสองคน ยสย์ แกเป็นลูกชาย หยุดยุ่งเรื่องพ่อของแก”
ไม่แน่เป็นเพราะว่าไซม่อนอายุมากแล้ว ใจสู้แต่ไม่มีกำลัง ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของพลอยไพลินได้ พลอยไพลินก็เลยให้เขากินยานิดหน่อย กระตุ้นๆน่ะ
แม้ว่าประยสย์จะเป็นผู้ใหญ่ และก็เข้าใจชายหญิงก็อะไรทำนองนั้น ถึงยังไงเขาเป็นลูกชาย แถมยังเป็นโสดไม่มีแฟน พูดเรื่องแบบนี้กับแม่แท้ๆ เขาหน้าบางนิดหน่อย หน้าแดงก่ำอยู่ในสายโทรศัพท์นั่นตั้งนานแล้ว
แต่คิดถึงพ่อที่อาเจียนเป็นเลือด คิดถึงเรื่องเล็กน้อยที่ตัวเองเพิ่งจะรู้ในช่วงนี้ เขาก็ไม่สามารถมองดูพ่อถูกพลอยไพลินทำร้ายสุขภาพแล้ว
ทำได้เพียงหน้าด้านโทรศัพท์หาแม่พร้อมพูดว่า : “แม่หลายปีที่ผ่านมาพ่อไม่เคยเตะต้องตัวพลอยไพลิน ก็เพราะว่าเขาไม่ได้เตะต้องตัวพลอยไพลิน พลอยไพลินจึงร้อนรนในใจ ถึงได้วางแผนทำร้ายเขา ก็ไม่ใช่ครั้งสองครั้งแล้ว ได้ยินลุงฌานบอกว่าเมื่อก่อนก็เคยมีสามสี่ครั้ง นอกจากเธอ ยังมีผู้หญิงคนอื่นๆเห็นพ่อเป็นที่หมายปอง”
ญาณินตกตะลึงแล้ว
เธอคิดว่า หลังจากที่เธอบ้า ข้างกายไซม่อนก็มีผู้หยุดไม่หยุดหย่อน
ถึงยังไงหลังจากที่พวกเขาแต่งงาน มีผู้หญิงที่มีเจตนามุ่งร้ายไล่ตามเขาเป็นกอง ทั้งๆที่หลังจากพวกเขาแต่งงานก็มีความรู้สึกที่ดีต่อกันอย่างมาก ทุกคนต่างก็รู้ว่าเขาโด่งดังในเรื่องคลั่งรักภรรยา ไม่ว่าพวกผู้หญิงเหล่านั้นจะมีเป้าหมายอะไร ก็เหมือนแมลงวันบินหมุนรอบเขา
หลังจากที่เธอบ้าแล้ว เขามีผู้หญิงอยู่ข้างกายไม่หยุดหย่อนน่ะสิถึงจะแปลก
ไม่ว่าจะพูดยังไงพลอยไพลินก็เพิ่ง26ปี เพิ่งจะอยู่ข้างกายไซม่อนเมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง
ปล่อยพลอยไพลินที่อ่อนเยาว์หน้าตาสละสลวยไว้ไม่หลับนอนด้วย เขาอดทนเก่ง……เสียจริงๆ！
“แม่ ผมก็เพิ่งรู้ไม่นานมานี้เอง พ่อของผมไม่ได้เตะต้องตัวพลอยไพลินจริงๆ”
ประยสย์คิดว่าพูดว่าพ่อไม่เคยเตะต้องตัวพลอยไพลินมาก่อน แม่ก็จะใจอ่อน ใครจะรู้ว่าแม่ถามเขากลับประโยคหนึ่ง : “ไม่เคยเตะต้องตัวแล้วยังไง？พวกเขามีความสัมพันธ์ที่แนบชิดสนิทสนมขนาดนั้น ทุกคนต่างก็บอกว่าพลอยไพลินจะมาแทนที่ตำแหน่งของแม่ ไม่ได้รับการยอมรับจากเขา ใครจะกล้ากระจายเรื่องส่วนตัวของเขามั่วซั่ว？ ”
“ยสย์ พรุ่งนี้เช้าแม่ก็จะกลับเมืองแอคเซสซ์ ต้องนอนพักผ่อน ไม่คุยกับแกแล้ว แกก็รีบพักผ่อน ไม่ต้องเป็นกังวลว่าพ่อของแกจะถูกคนวางแผนทำร้ายแล้วจะตาย หมอฌานมากฝีมือ ใครจะไปรู้เขาเป็นผู้สมคบคิดกับพ่อของลูกหรือเปล่า”
จงใจให้ลูกชายมาขอร้องให้เธอไปช่วยไซม่อน
อย่าว่าเลยตอนนี้เธอคิดแค่อยากจะหย่าร้างกับไซม่อน ถึงแม้ไม่หย่า เธอก็ไม่อยากจะอยู่ร่วมกับเขาอีก ยี่สิบปีที่ผ่านมา เธอไม่เชื่อเลยว่าเขาจะรักษาตนให้บริสุทธิ์ดั่งหยกมาตลอดเพื่อเธอได้
ตอนที่เธอบ้า อายุของเขายังไม่ครบ 30ปี วัยรุ่นกระฉับกระเฉงทรงพลัง อดทนมา20ปี？
ทันใดนั้นก็เกิดภาพฉากขึ้นมาในสมอง ญาณินใจสั่นอย่างรุนแรง ไม่รู้ว่า ในสมองเหล่านั้นเป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นจริง หรือว่าเป็นความฝัน
หลังจากที่เธอบ้า ไซม่อนเคยมีความสัมพันธ์กับเธอหรือเปล่า？
ญาณินจำไม่ได้ แต่บางครั้งก็จะปรากฏภาพฉากที่คลุมเรือขึ้นมาในสมอง
“แม่！”
ประยสย์เรียกเสียงเบาๆ
“แม่จะนอนแล้ว ก็บอกลุงฌานของแกว่า ถ้าไม่อยากให้เจ้านายของเขาตาย ก็อย่าช่วยเขาหลอกฉันอีก”
พูดจบ ญาณินก็วางสายแล้ว
“แม่ แม่……”
ประยสย์เรียกสองครั้ง ก็ไม่สามารถยับยั้งไม่ให้แม่วางสายได้
หรือว่า ลุงฌานช่วยพ่อหลอกเขาจริงๆ คิดอยากจะให้เขามาขอร้องให้แม่ช่วยเป็นยาแก้พิษให้พ่อ ทำแบบนี้สองสามีภรรยาก็มีความเกี่ยวพันกันอีก แม่ก็ไม่สามารถหย่าร้างได้
แล้วก็ หลายปีมานี้พ่อรักษาตนให้บริสุทธิ์ดั่งหยก ไม่เตะตัวของพลอยไพลินจริงๆหรือเปล่า？
ถ้าหากเป็นแบบนี้ ทำไมเขาต้องเลือกที่จะทำแบบนี้ด้วย？
ประยสย์คิดว่าเขาควรจะเปิดอกพูดกับพ่อสักหน่อยแล้ว
เมื่อก่อน เขายังวัยรุ่น
ตอนนี้เขาโตเป็นผู้ใหญ่
แถมยังหาน้องสาวเจอแล้ว น้องเขยและทั้งตระกูลอริยชัยกุลก็ไม่เคยแสดงความคิดเห็นใดๆ เบื้องหลังของเขาไม่ว่างเปล่าอีก ยังมีพวกเขาที่คอยเป็นคนสนับสนุนให้เขา
ถ้าหากพ่อมีความทุกข์ยากจริงๆ ก็ควรให้ลูกชายอย่างเขารู้
หลังจากที่ญาณินวางสายจากลูกชาย เอนนอนบนเตียง กลับว่าไม่ได้นอนหลับอีก
ในวันที่บ้าคลั่ง เรื่องที่เคยเกิดขึ้น บางอย่างเธอก็จำได้ บางอย่างเธอก็จำไม่ได้
แต่เธอรู้ว่า เธอกลัวที่จะเห็นไซม่อนกับพลอยไพลินมาก พลอยไพลินรังแกเธอ เพราะงั้นเธอจึงหวาดกลัว
หวากลัวไซม่อน เธอรู้สึกว่าสายตาที่เขามองเธอ มักจะเป็นท่าทางที่อยากจะกลืนกินเธอทั้งเป็น เพราะงั้นทำให้เธอหวาดกลัว
มีโอกาสกลับไปตระกูลสาระทา เธอจะต้องถามป้าอ้อย ตอนที่เธอไม่ได้สติ ไซม่อนได้……
ประยสย์กำลังลังเลว่าจะบอกเรื่องนี้กับน้องสาวดีไหม？
ให้น้องสาวออกหน้าพูดโน้มน้าวแม่
“ก๊อกๆ”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น หมอฌานพูดถามที่หน้าประตูห้องทำงาน : “นายน้อย ผมเข้าไปได้ไหม？”
“อืม เข้ามาสิ”
ประยสย์ถือโทรศัพท์ ถูๆช่องว่างระหว่างคิ้ว กลางวันยุ่งอยู่ที่บริษัททั้งวันแล้ว กลับบ้านดึก พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นมา เขาเหนื่อยล้าไปทั้งกายและใจ
“นายน้อย เมื่อกี้เจ้านายอาเจียนออกมาเป็นเลือดอีก อาบน้ำเย็นก็ใกล้จะห้ามพิษรักในร่างกายไว้ไม่อยู่ นายน้อยติดต่อคุณผู้หญิงได้ไหม ？คุณผู้หญิงว่ายังไงบ้าง？นายน้อยจะต้องรีบจัดเตรียมเครื่องบินพาเจ้านายไปส่งที่คุณผู้หญิง”
หมอฌานท่าทางร้อนรน
ประยสย์จ้องมองหมอฌาน
นี่เป็นคนสนิทของพ่อ และก็เฝ้าดูเขาเติบโตมา
เขาจำได้ ตอนที่เขากับพ่อมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดี ลุงฌานมักจะพูดโน้มน้าวให้เขาให้อภัยพ่อมากๆ บอกว่าพ่อในฐานะที่เป็นผู้นำตระกูล กดดันเยอะมาก เขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของพ่อ ถ้าหากให้อภัยพ่อไม่ได้จะให้อภัยใครได้？
