รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 359 เตือนสติให้ตื่น
เทวิกายิ้มเบิกบาน รอยยิ้มนั้นสดใสเปรียบได้กับดอกไม้ในสวน
คิดไม่ถึงว่ายศพัฒน์มอบดอกไม้เหนือกว่านฤเบศวร์อีกระดับหนึ่ง
ในความเป็นจริง ที่เขาพูดก็มีเหตุผล
ทุ่งดอกไม้ที่นฤเบศวร์จัด โดนแดดส่องทั้งวัน จนสามารถกลายเป็นฟืนได้จริงๆ
ดอกไม้เต็มสวนที่พัฒน์มอบให้เธอ เป็นแบบกระถางดอกไม้ ปกติรดน้ำ ใส่ปุ๋ย พรวนดิน ดอกก็จะบานทุกปี และอยู่ได้นาน
มิลินท์ที่มาช่วยเทวิกาแต่งหน้า เห็นดอกไม้เต็มสวน ก็รู้สึกตะลึงอย่างยิ่ง เมื่อรู้ว่ายศพัฒน์ส่งมอบให้เทวิกา เธอเหลือบมองไปที่กษิดิที่มาพร้อมกับเธอ
พูดว่า: “เป็นพี่น้องครอบครัวเดียวกัน พวกคุณได้รับการศึกษาเหมือนกัน ทำไมพี่พัฒน์ถึงเก่งขนาดนี้ คุณเหมือนท่อนซุงเลย คุณจะพลิกตัวได้ก็ต่อเมื่อต้องเตะเท้าใส่เท่านั้นแหละ แถมคุณยังกลิ้งไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”
กษิดิพูดอย่างงงงวย “ผมทำอะไรผิดอีกล่ะ?”
เขาแย่กว่าพี่ชายเล็กน้อย ก็คงไม่ถึงกับเหมือนดั่งท่อนซุงหรอกมั้ง?
พี่น้องในครอบครัวเขาสิบคน แต่ละคนเป็นคนที่เก่งและโดดเด่นในหมู่ผู้คน ฉลาดเป็นกรด
มิลินท์เห็นชัดเจนขนาดนี้แล้ว เขาก็ไม่ตอบสนองกลับมา โกรธเขามาก และเดินไปที่เทวิกา
กษิดิรับรู้ด้วยการตอบสนองที่รวดเร็ว มิลินท์เมื่อสักครู่ยังพูดคุยและยิ้มแย้มกับตน จู่ ๆก็เปลี่ยนสีหน้าเฉยเลย
เมื่อก่อนทำไมเขาไม่เคยรู้เลยว่ามิลินท์เปลี่ยนสีหน้าได้เร็วพอๆกับการพลิกหน้าหนังสือ?
“วิกา ให้ฉันทำงานให้เสร็จก่อน คุณค่อยมาชมดอกไม้ต่อนะ”
ลินท์กำลังโกรธผู้ชายบื้อ ๆอย่างกษิดิเธอเก็บอาการได้อย่างรวดเร็ว เมื่อเดินไปตรงหน้าเทวิกาสองสามีภรรยา เธอก็ไม่มีอารมณ์โกรธแล้ว
“โอเค”
เทวิกากังวลว่าตนจะไปสาย รีบตามมิลินท์เข้าห้องไป
หลังจากที่สองสาวเข้าไปในห้อง กษิดิเดินมา แล้วคุยกับเหล่าพี่น้องว่า: “เมื่อกี้มิลินท์เป็นอะไรไป? ผมทำอะไรผิดอีกเหรอ? ชอบชมพี่แล้วดูแคลนผม แล้วก็เป็นพี่ชายผมจึงเลื่อมใสจากใจ ถ้าเป็นคนอื่นนะ ผมคงต้องไปทะเลาะกับคนเขาแล้ว”
ณภัทรอยากจะพูดบางอย่าง ก็ถูกเซทท์ห้ามเอาไว้ ณภัทรมองไปที่พี่สาม เห็นพี่สามยังขยิบตาไม่หยุด คำที่เขาอยากจะพูดแต่ก็ต้องเก็บเอาไว้
ยศพัฒน์กับน้องชายบื้อๆคนนี้ แม้จะพูดเขาขี้เกียจจะพูดด้วยแล้ว
เขาพูดเบาๆ: “นายไปคิดดูเองสิ”
จากนั้นก็หันหลังกลับเข้าไปในบ้าน
กษิดิ：“……”
ธนัทคือแขก แล้วก็ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุอะไรเลย เมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่เข้าใจของกษิดิ ก็พูดด้วยความหวังดีว่า: “คุณชายรอง ฉันคิดว่าคุณลินท์กำลังอิจฉา คุณกับคุณลินท์ไม่ใช่คู่รักกันหรือ? คุณไม่ให้มอบดอกไม้ให้คุณลินท์เลยใช่ไหม?”
กษิดิพูดจากสัญชาตญาณ: “ในบ้านเรามีดอกไม้เยอะขนาดนั้น จำเป็นต้องให้อีกเหรอ? เธอชอบดอกไหน ก็เด็ดออกมาก็สิ้นเรื่อง”
ธนัท：“……”
มองดูเขามาเป็นเวลานาน ธนัทพูดอย่างอิจฉาว่า: “คนแบบคุณนี้ยังมีผู้หญิงมาชอบอีกเนอะ แล้วเป็นคู่รักที่คนโสดอย่างผมอิจฉาด้วย”
ทันใดนั้นกษิดิพูดอย่างอวดดีว่า “ฉันกับลินท์รักกันมาตั้งแต่เด็กๆ รู้จักกันตั้งแต่ยังเล็ก”
ธนัทตอบรับเขาประโยคหนึ่ง: “มิน่าล่ะ”
หากไม่มีความสัมพันธ์ที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ คาดว่ากษิดิก็คงเป็นโสดไปตลอดชีวิตล่ะ
ทุกคนต่างก็เดินจากไป ขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจผู้ชายที่โชคดีอย่างกษิดิ
กษิดิลูบจมูกเบาๆ มองเห็นปู่ย่าเดินมาใกล้ๆ เขาเรียกคุณปู่คุณย่าทันที
เขาเดินไปข้างหน้า ไปพยุงคุณย่าด้วยความใส่ใจ คุณย่าเหลือบมองเขา แล้วพูดว่า: “แกไม่ต้องเอาอกเอาใจย่าตรงนี้หรอก เรื่องของแกกับลินท์ ย่าไม่สนใจ ถ้าจะให้สนใจก็ให้พ่อแม่แกสนใจ ถ้าจะขอแต่งงาน ก็ควรให้พ่อแม่ออกหน้าขอแต่งงาน”
กษิดิมีใบหน้าที่หล่อเหลา “ผมเคยขอร้องพ่อกับแม่แล้ว พ่อแม่ก็บอกแล้ว ลินท์บอกกับพวกเขาแล้ว เธอยังไม่ตอบรับคำขอแต่งงานของผม ถึงแม้ว่าพ่อแม่เตรียมของขวัญเพื่อขอแต่งงานให้ถึงที่ เธอกับครอบครัวของเธอก็จะไม่ตอบรับ”
“คุณย่า ลินท์เคารพคุณย่ามากที่สุดแล้ว คุณย่าช่วยผมไปขอแต่งงานกับตระกูลศิริกรโสภณได้ไหม?”
“ผมก็ขอลินท์ตั้งหลายครั้งแล้ว เธออึ้งและก็ไม่รับปากผมด้วย” ได้ผลประโยชน์จากเขาแล้วก็ไม่สนใจ โดยไม่ต้องเสียเงินสักแดงเดียว
ได้เขาไปฟรีๆเลย!
คุณย่ายังไม่พูด คุณปู่ก็ตบไหล่กษิดิ อย่ามองว่าชายชราอายุปูนนี้แล้ว กำลังวังชายังมีมากเชียว
กษิดิถูกคุณปู่ตี เจ็บจนเขาต้องลูบตรงที่ถูกตี และมองไปที่คุณปู่อย่างไร้เดียงสา
คุณปู่ตีเขาก็น่าจะมีเหตุผลสินะ?
“ใช้คำพูดของธนัทเมื่อสักครู่ ลินท์ชอบผู้ชายอย่างแก ก็เป็นความโชคดีของแกแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะแกกับลินท์รักกันมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ และเติบโตมาด้วยกัน แกก็จะอยู่เป็นโสด อยู่ข้างนอก จีบผู้หญิงคนอื่นไม่เป็น คนอื่นตามจีบแก แกก็ไม่สนใจอีก”
“ผมชอบแค่ลินท์เท่านั้น ผมจะไปสนใจผู้หญิงคนอื่นทำไมล่ะครับ”
“แกชอบลินท์ แกเคยสารภาพรักกับเธอไหม? แกเคยจีบเธอไหม? เคยส่งของขวัญให้เธอบ้างไหม? แกดูผลงานพี่ชายของแก คิดไม่เป็นก็ไม่คิดจะทำตามงั้นเหรอ? ทำไมฉันถึงมีหลานที่อีคิวต่ำเช่นนี้นะ ดูถูกยีนส์ของฉันเกินไปแล้วนะ ตอนนั้นพ่อแกจีบแม่แกก็สุดยอดมากๆ แกก็ไม่ได้สืบทอดมาเลยนะ!”
กษิดิถูกคุณปู่ด่าซะเละเลย
เขาซุบซิบเบาๆว่า: “มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่าผมรักลินท์ เธอก็รู้ ยังต้องพูดออกมาอีกเหรอ? เราสองคนก็เป็นแบบนั้น แต่งงานไปซะก็สิ้นเรื่อง จะให้ของขวัญอะไร เธอก็ไม่ได้ขาดอะไรอยู่แล้ว ผมเองก็คิดไม่ออกจริงๆจะส่งของขวัญอะไรให้เธอ”
เขามองดูดอกไม้ที่เต็มไปทั้งสวน พูดอย่างมีสติขึ้นมาแล้ว: “ลินท์อยากให้ผมมอบสวนดอกไม้ให้เธอด้วย? เธอพูดชัดเจนแล้วนะ ตอนนี้ผมก็เรียกคนให้มาย้ายดอกไม้ที่ทุ่งดอกไม้ รับรองว่าจะเติมเต็มลานเล็กๆของเราให้เต็ม”
“พี่ชายแกก็ใช้มุกนี้แล้ว แกก็จะใช้อีก จะมีความหมายอะไร ไม่มีความเซอร์ไพรส์เลยแม้แต่น้อย แกคิดอย่างอื่นไม่เป็นแล้วหรือไง? ใครๆก็รู้ว่าแกรักลินท์ งั้นแกบอกเธอสักคำว่า “ฉันรักเธอ” แกก็จะเสียหายตรงไหนเหรอ?”
ชายชราโมโหกับหลานชายอีคิวต่ำคนนี้มากๆ
เดิมที คู่สามีภรรยาวัยชราไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องของเจ้าสองและลินท์ ยังไงซะเด็กสองคนก็เติบโตมาด้วยกัน เป็นคู่รักในวัยเด็กที่แท้จริง ผู้อาวุโสของทั้งสองตระกูลก็ทราบดีเช่นกัน และพร้อมเสมอสำหรับงานแต่งงานของพวกเขาทั้งสองคน
แต่ลินท์เป็นเด็กดี แล้วก็มีคู่รักสามีภรรยาอย่างเทวิกากับพัฒน์คอยเปรียบเทียบอยู่ เธอก็เลยอิจฉา กษิดิดันเป็นผู้ชายซื่อบื้อมากๆ คิดไม่ได้แม้แต่น้อย
ชายชรารู้สึกถ้าเขาไม่เตือนสติหลานชายคนนี้ตรงๆ ไม่แน่เหลนเกิดมา เจ้าสองคงไม่ได้อยู่กินกับหญิงงาม
“ลินท์ไม่ขาดอะไรเลย แต่สิ่งที่แกให้ ความหมายมันไม่เหมือนกัน แม้ว่าแกจะให้ดอกไม้ใบหญ้ากับเธอ นั่นเป็นของที่แกมอบให้ เธอก็จะดีใจมาก แกไม่เข้าใจผู้หญิงเอาซะเลย ควรจะให้แกอยู่เป็นโสดจริงๆ”
กษิดิกะพริบตาแล้ว กะพริบตาอีก เป็นอย่างนั้นอยู่นาน เขาก็พูดว่า: “แบบนี้นี่เอง ผมเข้าใจแล้ว”
“เข้าใจแล้วจริงเหรอ?”
กษิดิรีบพยักหน้า “คุณปู่ครับ ผมเข้าใจแล้ว ขอบคุณคุณปู่ที่เตือนสติผม มันแปลกที่ลินท์ไม่รับปากคำขอแต่งงานของผม พวกพี่ชายก็บอกเสมอว่าเป็นปัญหาของผม เป็นปัญหาของผมจริงๆ ผมไม่เข้าใจเองว่าสิ่งที่ลินท์ต้องการคืออะไร”
ต้องการให้เธอรับผิดชอบต่อเขาอยู่เสมอ
โดยที่ไม่สนใจว่าเธอคิดอะไรอยู่
