รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 459 ตั้งท้องลูกของแบตบอส?
นฤเบศวร์อยู่ที่ร้าน One Day In Coffee ประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนจะถูกกนกอรไล่ให้กลับไปทำงาน
เขาเอาแต่อืดอาดยืดยาดไม่อยากไป แถมยังภาวนาให้สวรรค์ช่วยทำให้ฝนตกหนัก ๆ เพื่อจะเป็นข้ออ้างที่จะไม่ไปทำงาน แต่น่าเสียดายที่ฝนหยุดตกระหว่างทางที่เขาขับรถมาส่งกนกอรที่ร้าน
“อรไปส่งผมหน่อยสิ”
กนกอรพูดอย่างขำ ๆ “คุณไม่รู้ทางเหรอ แค่เดินออกจากร้านไปต้องเดินกี่ก้าวถึงต้องให้ฉันตามไปส่ง”
ปากก็ว่าเขา ก่อนที่กนกอรจะหันตัวเดินกลับเข้าไปด้านใน
สักพักเธอก็ออกมาพร้อมกับกล่องขนม หยิบถุงแล้วเอากล่องขนมใส่ลงไปในถุง ก่อนจะเดินเข้าไปหานฤเบศวร์ แล้วยัดถุงขนมใส่ในมือเขาพร้อมพูดว่า “อาหารเช้าคุณทานแค่ซาลาเปาไม่กี่ลูก ฉันกลัวคุณจะหิวก็เลยห่อขนมให้ด้วยหนึ่งกล่อง”
“ลุงตี๋เพิ่งจะทำเสร็จใหม่ ๆ สด ๆ จากเตาเลย ไม่คิดเงินด้วย ให้คุณค่ะ”
นฤเบศวร์รู้สึกหวานชื่นในหัวใจ แต่ปากกลับพูดว่า “เอาให้ผมกินได้คนเดียวนะ ถ้าเอาให้คนอื่นกิน เช่น ชเนนทร์”
เขายังจำเรื่องที่กนกอรเคยเอาขนมสองกล่องให้ชเนนทร์โดยที่ไม่คิดตังค์ได้ดี
กนกอรหัวเราะ “เรื่องตั้งนานแล้วยังจำได้อีก ใจแคบยิ่งกว่าปลายเข็มอีกนะ รีบไปทำงานเถอะค่ะ”
เธอดันเขาออกไปที่ประตู
ในที่สุดก็ส่งเขาขึ้นรถได้สำเร็จ
นฤเบศวร์เลื่อนกระจกรถลงอย่างอาลัยอาวรณ์ พร้อมพูดอ้อน “อร ผมจะไม่ได้เจอหน้าคุณอีกตั้งหลายชั่วโมง คุณจุ๊บผมสักสองทีหน่อยสิ ผมจะได้ไม่คิดถึงคุณมากเกินไปจนป่วยเป็นไข้ใจ”
“นฤเบศวร์!”
คำพูดของเขาทำเอากนกอรเขินจนหน้าแดง นี่อยู่ริมถนนนะ แต่เขากลับขอให้เธอจูบเขาเนี่ยนะ!
เขาไม่อาย แต่เธออายนะ
เขารู้ว่ากนกอรไม่มีทางจูบเขาบนริมถนนแบบนี้หรอก นฤเบศวร์ก็แค่พูดไปงั้น ๆ เขามองไปที่ธามกับคีท และพูดกับกนกอรว่า “คุณอยู่ที่ร้านจะเรียกพวกเขาสองคนให้ช่วยทำอะไรก็ได้นะ เวลาคุณออกไปข้างนอกต้องปล่อยให้พวกเขาสองคนติดตามคุณด้วย”
“เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะมีเรื่องอะไรได้ล่ะ ที่นี่เมืองแอคเซสซ์นะ ไม่ใช่เมืองซูเพร่า”
กนกอรรู้ว่านฤเบศวร์ทำเพื่อป้องกันพลอยไพลิน
แต่พอนึกถึงก่อนหน้านี้ที่เทวิกาถูกหลอกให้ขึ้นรถไปจนเกือบจะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว กนกอรก็ไม่กล้าประมาท
นฤเบศวร์มองจ้องกนกอรอยู่สักพักก็เลื่อนกระจกขึ้นแล้วขับรถออกไป
ไม่นานก็มีรถบอดี้การ์ดอีกหลายคันขับตามรถของนฤเบศวร์ไป
กนกอรอึ้งไปชั่วขณะ ตอนนี้เธอเพิ่งจะรู้ว่าบอร์ดี้การ์ดพวกนั้นของนฤเบศวร์อยู่บริเวณใกล้ ๆ แถวนี้
ก็นึกว่าเขาจะเลิกพิธีรีตองทำโอเว่อแล้วซะอีก
นฤเบศวร์ก็ยังเป็นนฤเบศวร์คนนั้น
หลังจากมองส่งรถของนฤเบศวร์ขับออกไปไกลแล้ว กนกอรก็กลับเข้าไปในร้าน ขณะเดียวกันเอก็เรียกธามกับคีทเข้าไปข้างในร้านด้วย เพราะกลัวว่าการที่พวกเขายืนอยู่หน้าร้านแบบนั้นจะทำให้ลูกค้าตกใจ และไม่มีใครกล้าเข้ามา
เทวิกาโทรมาสอบถามเรื่องที่ร้าน
ทั้งสองคุยโทรศัพท์กันสักพัก เทวิกาก็ต้องไปทำงานและพอดีมีลูกค้าเข้ามาที่ร้านเหมือนกัน เพื่อนสาวทั้งสาองคนจึงต้องวางสายโทรศัพท์
คนที่เดินเข้ามาเป็นผู้หญิงแต่งตัวสวยคนหนึ่ง เธอสวมชุดรัดรูปโดยที่บริเวณท้องน้อยยื่นออกมาเล็กน้อย ไม่รู้ว่าอ้วนหรือกำลังตั้งครรภ์ เธอปล่อยผมยาวสลวยและสวมแว่นกันแดดด้วย
พนักงานสาวในร้านกล่าวทักทาย
แต่เธอกลับเดินผ่านพนักงานสาวในร้านแล้วเดินตรงมาหากนกอร
กนกอรวางโทรศัพท์ลงและมองดูผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้ที่เดินเข้ามา
“เธอคือกนกอร?”
กนกอรถามอย่างหวาดระแวง “ขอโทษนะคะ คุณคือ?”
เธอไม่รู้จักอีกฝ่ายด้วยซ้ำ
ผู้หญิงคนนั้นเปิดกระเป๋าที่เธอถือแล้วหยิบกระดาษหนึ่งแผ่นออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะตบวางลงบนโต๊ะตรงหน้าของกนกอร
กนกอรมองเธออย่างสงสัย และไม่เข้าใจ
“คุณกนกอร คุณดูผลตรวจใบนี้สิคะ”
“ผลตรวจอะไรคะ”
กนกอรรู้สึกสับสนกับผู้หญิงคนนี้
เธอไม่รู้จักอีกฝ่ายด้วยซ้ำ จู่ ๆ ก็เดินเข้ามา แถมยังรู้จักชื่อเธออีก เดาว่าคงจะตั้งใจมาหาเธอ แต่จู่ ๆ เอาผลตรวจมาให้เธอดูแบบนี้มันคือผลตรวจอะไร
กนกอรหยิบกระดาษขึ้นมาอย่างสงสัย
พอดูก็พบว่าเป็นผลตรวจจากโรงพยาบาลบอกว่า ผู้หญิงคนนี้กำลังตั้งครรภ์
“คุณคะ คุณชื่ออะไรเหรอคะ แล้วนี่มันหมายความว่าอะไร จู่ ๆ ก็เอาผลตรวจครรภ์มาให้ฉันดูแบบนี้คือจะให้ฉันรับผิดชอบเหรอ”
พนักงานสาวในร้านอยากจะหัวเราะ แต่ก็ไม่กล้าหัวเราะออกมา
แอบพูดในใจว่า : พี่อร พี่จะทำเธอตั้งท้องได้ยังไงคะ
ผู้หญิงคนนั้น “…กนกอร ฉันท้อง และพ่อของเด็กก็คือผู้ชายของเธอ”
กนกอรตะลึงงัน
เสียงหัวเราะของพนักงานสาวในร้านถูกกลืนกลับเข้าไปทันที
แม้แต่ธามกับคีทยังตกใจเลย
ผู้ชายของคุณกนกอรคือใคร คนนั้นก็คือคุณชายของพวกเขาไม่ใช่เหรอ
คุณชายแอบไปขโมยกินจนทำสาวตั้งท้องตั้งแต่เมื่อไหร่
ผู้หญิงคนนี้ต้องนามสกุล โบ้ย แน่ ๆ
เด็กในท้องเป็นลูกของใครก็ไม่รู้ แต่อยากจะโบ้ยให้คุณชายของพวกเขา
“ธาม โทรหาคุณชายใหญ่ดีไหม คุณชายใหญ่น่าจะกลับไปถึงบริษัทแล้ว”
คีทคิดว่าเรื่องใหญ่แบบนี้ต้องบอกให้คุณชายใหญ่ทราบจะดีกว่า
ธามหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหานฤเบศวร์
เพียงไม่นาน นฤเบศวร์ก็กดรับสายโทรศัพท์ของธาม เขาเอาถามผ่านโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงประหม่า “เกิดอะไรขึ้นกับอรหรือเปล่า”
“คุณชายใหญ่เกิดเรื่องกับคุณแล้วครับ”
ธามกระซิบเสียงเบา “เกิดเรื่องใหญ่กับคุณชายแล้ว”
“เหลวใหล ฉันสบายดีมาก!”
“คุณชายครับ มีผู้หญิงคนหนึ่งมาหากนกอร เธอบอกว่าเธอตั้งท้อง และเด็กในท้องคือลูกของคุณชาย คุณชายแอบไปกินใครที่ไหนโดยที่ไม่ได้บอกพวกเราหรือเปล่าครับ”
นฤเบศวร์ที่อยู่ปลายสายอึ้งไปเล็กน้อย สักครู่เขาก็ตบโต๊ะแล้วพูดอย่างโมโหว่า “ฉันจะไปแอบกินที่ไหนเมื่อไหร่วะ ใครที่มันหน้าด้านหน้าทน อยากจะเอาลูกในท้องมาโบ้ยใส่หัวฉัน!”
ผู้บริหารระดับสูงภายในห้องประชุม:…
ทุกคนหูผึ่งในทันที
นฤเบศวร์เริ่มการประชุมทันทีที่เขากลับมาที่บริษัท การประชุมเพิ่งจะเริ่มไปได้ไม่กี่นาทีก็ได้รับโทรศัพท์จากธามแล้ว
เขาตกใจและโมโหมากเกินไปจึงลืมไปว่าตัวเองกำลังประชุมอยู่
เมื่อรู้สึกได้ถึงบรรยากาศแปลก ๆ นฤเบศวร์จึงลุกขึ้นและพูดกับธันวาว่า “ธันวา นายเป็นประธานการประชุมไปก่อน ฉันจะออกไปคุยโทรศัพท์”
จากนั้นเขารีบเดินออกจากห้องประชุมอย่างรวดเร็ว
ผู้บริหารระดับสูง: เสียดายมาก อดฟังข่าวซุบซิบของท่านประธานเลย
ใครกำลังตั้งท้องลูกของท่านประธาน?
ท่านประธานตกหลุมรักคุณเปรมามานานหลายปี แต่ได้ยินว่าแม้แต่จะลูบจะแตะยังไม่เคย คิดไม่ถึงว่าเขาจะไปทำผู้หญิงข้างนอกตั้งท้อง
สักพัก พวกเขาก็ได้ยินเสียงด่าของท่านประธานดังเข้ามาจากด้านนอก ตามด้วยเสียงฝีเท้าของท่านประธานที่เดินจากไป เดาว่าเขาคงจะไปสะสางบัญชีกับผู้หญิงที่กำลังตั้งท้องคนนั้นแน่นอน
เหล่าผู้บริหารระดับสูงหันมองไปทางธันวา ก่อนจะมองไปทางคริษฐ์
เพื่อจะหาเบาะแสจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากสีหน้าของทั้งสองคน
แต่ในความเป็นจริงแล้ว ทั้งสองคนนี้ก็งงงวยกับเรื่องที่เกิดขึ้นเหมือนกัน
ทั้งสองคนต่างรู้ดีว่านฤเบศวร์เป็นคนที่อดทนต่อความรักมาก เขาอดทนกับเปรมามานานกว่าสิบปี ถึงแม้ว่าเปรมาจะหลอกใช้เขาก็ตาม เขาก็ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหน จนเรียกได้ว่าเขารักษาตัวไว้เพื่อเปรมาเลยก็ว่าได้
นอกจากเปรมาก็เป็นกนกอร
ทั้งสองคนแต่งงานกันช่วงสั้น ๆ แต่เป็นแค่สามีภรรยาในนาม ไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริง ๆ
ผู้หญิงคนนั้นต้องคิดจะเกาะนฤเบศวร์แน่นอน!
ไม่ว่าจะเป็นธันวาหรือว่าคริษฐ์ต่างก็เลือกที่จะเชื่อว่านฤเบศวร์ไม่มีทางทำผู้หญิงคนอื่นตั้งท้องแน่นอน
