รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 483 แค่เธอเป็นห่วงเขาก็ดีแล้ว
นฤเบศวร์โอบแขนของเขาไว้รอบไหล่ของเธอ และดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา
ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองคนได้ถูกเปิดเผยต่อที่สาธารณะ และเขาก็ประสบความสำเร็จในการขอแต่งงาน ในสายตาของคนอื่น พวกเขาสองคนเป็นคู่สามีภรรยากันแล้ว และเขาสามารถโอบกอดเธออย่างเปิดเผยได้
เยี่ยมมาก!
“บางครั้ง เมื่อพ่อแม่พูดถึงเรื่องงานแต่งงานของลูก พวกเขาก็ไม่ได้เร่งเร้าให้แต่งงานจริงๆ แต่แค่หาหัวข้อเพื่อให้ได้ใกล้ชิดกับลูกมากขึ้นก็เท่านั้นเอง”
“ตอนเด็กๆ พวกเราก็มักจะติดพ่อแม่ แต่พอโตขึ้นเราก็ไม่ค่อยติดพ่อแม่กันแล้ว จนบางครั้งก็ไม่อยากคุยกับพ่อแม่ด้วยซ้ำ เพราะเราจะรู้สึกว่าช่องว่างระหว่างวัยมันมากขึ้น แต่กลับกันนั้นพ่อแม่กลับอยากอยู่กับเราในตอนที่เราเติบโต”
“ถ้าหากไม่มีอะไรทำก็คงจะต้องหาเรื่องมาคุย โดยเฉพาะพ่อและลูกชายของตระกูลสาระทาที่ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ดี คุณพ่อของตระกูลสาระทาเองก็คงจะไม่รู้วิธีในการทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับประยสย์ดีขึ้น และทำได้แค่ต้องหาเรื่องคุย แต่บังเอิญว่าประยสย์เองก็ไม่มีแฟน เขาจึงไม่สามารถยกเรื่องงานแต่งงานขึ้นมาพูดได้”
นฤเบศวร์พูดต่อ: “แน่นอนสิ แต่ฉันคิดว่าหัวข้อที่คุณท่านเลือกมามันก็ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ พ่อกับลูกชายไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ได้เลย มีแต่จะทำให้มันดูน่าเบื่อยิ่งขึ้นน่ะสิ”
เขาถูกปู่บังคับให้ต้องแยกจากเปรมา และแต่งงานกับกนกอร และมันไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีสักเท่าไหร่ที่ต้องถูกบังคับ
ประยสย์ซึ่งไม่มีแม้แต่แฟน เมื่อต้องพบกับหัวข้อเรื่องการแต่งงานที่ไซม่อนเลือกมาคุย มันมีแต่ทำให้ประยสย์รู้สึกเหมือนถูกบังคับ และจะไม่มีทางช่วยให้ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกดีขึ้น
กนกอรเงยหน้าขึ้นมองเขา
นฤเบศวร์ก้มศีรษะลง เมื่อเห็นเธอมองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ เขาจึงถามอย่างติดตลกว่า: “ทำไมคุณถึงมองผมแบบนี้ มองราวกับไม่รู้จักกันอย่างนั้นแหละ”
กนกอรถือช่อดอกไม้ไว้ในมือข้างหนึ่ง และยกมืออีกข้างหนึ่งขึ้นมาสัมผัสที่ใบหน้าของเขา และพูดชมเขา: “นฤเบศวร์ ยิ่งรู้จักกัน คุณก็ยิ่งทำให้ฉันประทับใจ มันเหมือนกับฉันได้พบสมบัติอันล้ำค่าแล้ว”
นฤเบศวร์ก้มศีรษะลงเพื่อให้อยู่ในระดับเดียวกับเธอ และพูดอย่างรักใคร่: “ในเมื่อคุณคิดว่าผมเป็นเหมือนกับสมบัติล้ำค่า ดังนั้นคุณก็ต้องรักษาให้ดีๆ และอย่าให้คนอื่นแย่งไป”
“ ถ้าคุณไม่สนใจคนอื่น และมีแค่ฉันคนเดียว ใครจะมาแย่งคุณไปได้? และถึงแม้ว่าฉันจะขายคุณไปแล้ว คุณก็จะต้องกลับมาช่วยฉันนับเงินและอยู่เคียงข้างฉัน เพื่อที่จะให้ฉันขายคุณได้อีกนับครั้งไม่ถ้วน”
นฤเบศวร์: “…..”
ถ้าเธอจะขายเขาเพื่อแลกกับเงินเขาคงทนอยู่ไม่ได้แน่ๆ
“ว่ากันว่าสิ่งที่ถูกพรากไปได้นั่นไม่ใช่ความรักที่แท้จริง ยกเว้นแบบกรณีของฉันกับเปรมา ดังนั้นถ้าหากมีคนอื่นมาแย่งคุณไปจากผม มันก็เป็นเพราะผมเอง และผมจะไม่โทษคุณเลย”
นฤเบศวร์รักเปรมาจริงๆ
แต่ว่าเปรมาไม่ได้รักนฤเบศวร์เลย
ในตอนที่รู้สึกเสียใจมันก็สายไปเสียแล้ว
แต่นฤเบศวร์ก็ได้ถูกเสน่ห์ของกนกอรดึงดูด ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นอีกความสำเร็จของเธอที่สามารถดึงดูดผู้ชายที่ยอดเยี่ยมคนนี้ได้ กนกอรรู้สึกมีความสุขมาก และภูมิใจที่มันประสบความสำเร็จ
เมื่อเห็นท่าทางที่พูดไม่ออกของนฤเบศวร์ กนกอรก็กอดเขาด้วยมือข้างหนึ่งและพูดด้วยรอยยิ้ม: “ไม่ต้องห่วง ในเมื่อฉันตกลงจะแต่งงานกับคุณแล้ว พวกเราก็แค่รอให้งานแต่งงานเสร็จสิ้น หลังจากนั้นคุณก็จะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนของฉัน จะไม่มีใครมาแย่งคุณไปจากฉันได้ เว้นแต่ฉันจะอนุญาต”
“ถ้าใครกล้าแย่งผู้ชายไปจากฉันคนนี้ ฉันจะทุบพวกเขาให้ราบเป็นหน้ากลองแน่นอน”
เธอโบกกำปั้นของเธอไปมา
สร้างความสนุกสนานให้กับนฤเบศวร์ได้สำเร็จ
แค่เธอเป็นห่วงเขาก็ดีแล้ว
มันคงไม่มีประโยชน์ที่เขาจะทำให้เธอต้องขายหน้า
ถือได้ว่าเป็นการเปิดเมฆให้มองเห็นดวงจันทร์
บอดี้การ์ดที่รับผิดชอบในการขับรถ ขับรถไปอย่างเงียบ ๆ และตั้งใจทำเป็นหูทวนลมเหมือนไม่ได้ยินนายน้อยและนายหญิงแสดงความรู้สึกต่อกัน
ในที่สุดนายน้อยก็ได้พบกับความสุขของตัวเองเสียที และพวกเขาที่เคียงข้างนายน้อยก็รู้สึกมีความสุขตามไปด้วย
“อร ผมรักคุณ!”
นฤเบศวร์กอดหวานใจเอาไว้อ้อมแขนของเขาอย่างเสน่หา
กนกอรพูดเบา ๆ : “ฉันก็รักคุณเหมือนกัน”
นฤเบศวร์ก้มศีรษะลงเพื่อจูบลงบนริมฝีปากสีแดงระเรื่อของเธอ แต่เธอก็หลีกเลี่ยง เธอมองไปทางที่นั่งของคนขับ พยายามบ่งบอกว่าพวกเขาเองยังอยู่ในรถ อย่าจูบแบบสุ่มสี่สุ่มห้า เพราะมันเป็นเรื่องน่าอาย
นฤเบศวร์มองไปที่บอดี้การ์ด และเขาก็ไม่ต้องการที่จะกดดันกนกอร ในที่สุดเขาก็ไม่ได้จูบลงไปเธอที่ริมฝีปาก
เมื่อมาถึงโรงแรม ภายในโรงแรมก็เต็มไปด้วยแขกที่มาร่วมงานเลี้ยงงานแต่งงาน
ลินท์ก็ได้เปลี่ยนชุดแต่งงานของเธอเป็นกี่เพ้าเรียบร้อยแล้ว เธอจับมือกัยกษิดิ เพื่อไปอวยพรแขกคนอื่นๆ แต่ลินท์นั้นยังตั้งครรภ์อยู่ เธอจึงไม่สามารถที่จะดื่มได้ และแขกทุกคนต่างก็ดีรู้ว่าลูกสาวคนรองของตระกูลอริยชัยกุลนั้นกำลังตั้งครรภ์อยู่
เจ้าสาวดื่มไม่ได้ และเจ้าบ่าวต้องดื่มเยอะขึ้น
หนีไม่พ้นเพื่อนเจ้าสาวและเพื่อนเจ้าบ่าว แต่ทางฝั่งจะสาวมีเพื่อนเจ้าสาวไม่มากนัก ทางกัญณิศาจึงมีพี่สาวของเธอมาคอยดูแล และเมื่อทุกคนเห็นใบหน้าเย็นชาของกิติยา ก็ไม่มีใครกล้าให้กัญณิศาดื่มเพิ่ม
ทางด้านของกนกอร หลังจากที่ถูกนฤเบศวร์ขอแต่งงานแล้ว พวกเขาทั้งสองก็ยังคงมาไม่ถึงโรงแรม
ดังนั้นภารกิจในการจัดการกับไวน์ของทั้งคู่จึงตกอยู่กับกลุ่มของเพื่อนเจ้าบ่าวซึ่งเป็นคนของของตระกูลอริยชัยกุล
แม้แต่ยศพัฒน์ซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัวก็ไม่มีข้อยกเว้น วันนี้ทุกคนดื่มไวน์ที่ไนท์คลับคนละแก้ว ทุกคนในไนท์คลับจะให้เกียรติซึ่งกันและกัน ท้ายที่สุดถึงแม้มันเป็นงานแต่งงานของพี่ชายของเขา แต่ไนท์คลับก็จะไม่ทำให้เสียบรรยากาศงานแต่งน้องชายเด็ดขาด แค่ชนแก้วกันแล้วดื่มคนละจิบสองจิบแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
เทวิกาซึ่งเป็นนายหญิงคนโตของตระกูลอริยชัยกุลเองก็แทบจะไม่ว่าง แต่พัฒน์เองก็อยู่เคียงข้างเธอเสมอ และคอยช่วยจัดการกับไวน์แทนเธอไปมากมาย
ท่ามกลางฝูงชน ประยสย์จ้องมองทางกัญณิศา
บอกเลยว่าฝีมือการแสดงของเธอคนนี้ขั้นเทพ
แม้แต่นักแสดงก็ยังแสดงได้ไม่เก่งเท่าเธอ
เมื่อเห็นกัญณิศาในตอนนี้ ใครจะไปคิดว่าเธอกับหญิงสาวคนนั้นจะเข้ากันได้?
คนหนึ่งกล้าหาญและแข็งกร้าว ในขณะที่อีกคนอ่อนโยนและอ่อนหวาน คนหนึ่งสามารถฆ่าคนได้โดยที่สีหน้าไม่เปลี่ยนไปเลย ในขณะที่อีกคนนั้นอ่อนแอและบอบบางเหมือนกับสาวน้อยที่เพิ่งกลับชาติมาเกิด
“ณิศา”
ประยสย์จ้องมองที่ กัญณิศาโดยไม่ให้เธอรู้ตัว แต่แน่นอนว่ากัญณิศารู้ดี แต่เธอแค่แสร้งทำเป็นไม่รู้ ในขณะที่พี่สาวของเธอได้สบตากับประยสย์หลายต่อหลายครั้งซึ่งทำให้เธอรู้สึกสงสัย
กิติยาและชเนนทร์เป็นคู่รักที่เปิดเผยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขาต่อสาธารณะ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมองกิติยา ซึ่งกิติยาก็เข้าใจในเรื่องนี้เป็นอย่างดี
เธอได้สบตากับประยสย์หลายต่อหลายครั้ง และมีเพียงน้องสาวของเธอเท่านั้นที่ดึงดูดความสนใจของประยสย์
“คะพี่ มีอะไรหรือเปล่า?”
กัญณิศาที่ถูกพี่สาวดึง ถามขึ้นด้วยความสับสน
“ฉันรู้สึกว่าประยสย์จะมองเธอหลายรอบแล้ว หรือเขาจะสนใจเธออยู่?”
กิติยาถามอย่างใจเย็น แต่กัญณิศา นั้นรู้ดีว่าพี่สาวของเธอกำลังปกป้องเธออยู่ เพราะในสายตาของพี่สาวประยสย์ก็เหมือนกับหมาป่า
พี่สาวของเธอให้ความสำคัญกับอนาคตของเธอมาก ในสายตาของพี่สาวเธอ ตระกูลสาระทาคงไม่ใช่บ้านที่ดีสำหรับเธออย่างแน่นอน
อันที่จริงกัญณิศาเองก็ไม่ได้คิดเรื่องพวกนี้
เพราะเธอและประยสย์เคยพบกันเพียงแค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้น
“พี่คะ พี่คิดมาเกินไปแล้ว คุณประยสย์เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงอื่นนอกจากญาติของเขาเข้าใกล้เขา ดูสิ ตอนนี้มีผู้คนตั้งมากมาย แต่เขาก็ยังถูกห้อมล้อมด้วยบอดี้การ์ด แล้วจะมีหญิงสาวไปคุยกับเขาได้อย่างไร?”
“เขาอาจจะแค่มองข้ามไป แล้วพี่ก็คิดเอาเองว่าเขากำลังมองมาที่ฉัน”
ในตอนที่เธอพาเทวิกาคู่แม่ลูกไปช๊อปปิ้ง เธอยังจำได้ดีว่าประยสย์มีท่าทีอย่างไร
กัญณิศาจึงไม่คิดว่าประยสย์จะมาสนใจเธอได้ เกรงว่าประยสย์จะแค่สงสัยเธอ และรู้เรื่องการปลอมตัว
