รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 534 จดทะเบียนสมรสกันอีกครั้ง
ภายใต้ท้องฟ้าสีครามเดียวกัน ผู้คนต่างทำสิ่งต่างๆในที่ต่าง ๆ
กัญณิศาจอดรถไว้ที่ทางเข้าของOne Day In Coffee เธอลงจากรถและกำลังจะเข้าไปในร้าน ก็เห็นกนกอรเดินออกมาจากร้าน
วันนี้กนกอรสวมกระโปรงใหม่และรองเท้าส้นสูง เธอตัวสูงอยู่แล้ว แต่เธอดูสูงขึ้นเมื่อสวมรองเท้าส้นสูง
กนกอรยังแต่งหน้าเบาๆ ทำให้เธอดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น
“มีเรื่องดีๆอะไรรึเปล่า”
กัญณิศาถามกนกอรด้วยรอยยิ้ม
กนกอรหัวเราะและบอกณิศาว่า: “ฉันมีนัดกับนฤเบศวร์ไปเจอกันที่ที่ว่าการอำเภอตอนเก้าโมงเช้า เราจะจดทะเบียนสมรสกันอีกครั้งแล้ว”
ครั้งแรกที่จดทะเบียนสมรสทั้งคู่โดนบังคับ เธอไม่มีกระจิตกระใจจึงไม่ได้สวมเสื้อผ้าใหม่ด้วยซ้ำ
ครั้งนี้ความรู้สึกต่างออกไป กนกอรใช้เวลาแต่งตัวไม่น้อย
แม้ว่าจะไม่จัดงานแต่งงาน แต่การจดทะเบียนสมรสก็คือการแต่งงานกัน เป็นเรื่องที่มีความสุขอย่างยิ่ง เธอต้องใช้เวลากับความงามของเธอสักหน่อย เพื่อเป็นเจ้าสาวจดทะเบียนสมรสที่สวยที่สุด และทำให้นฤเบศวร์หลงใหล
ฮ่าฮ่าฮ่า!
เมื่อได้ยินเช่นนี้ กัญณิศาก็ส่งคำอวยพรทันที: “กนกอร ยินดีด้วยนะ”
“ขอบคุณนะ”
กนกอรหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา ยื่นให้กัญณิศาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ช่วยฉันถ่ายรูปหน่อยแล้วส่งไปในกลุ่ม ให้วิกาและลินท์รู้ว่าวันนี้ฉันจะสละโสดแล้ว”
การเซลฟี่ไม่สามารถเก็บภาพความงามทั้งตัวของเธอได้
กัญณิศารู้สึกยินดีมาก “ถ้าวิการู้ว่าวันนี้เธอจะไปจดทะเบียนสมรส เธอต้องดีใจด้วยแน่ๆ”
เธอช่วยกนกอรถ่ายรูปถึงเก้ารูปติดต่อกัน ก่อนจะคืนโทรศัพท์ให้กนกอรและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ฉันถ่ายไปเก้ารูปพอดี เธอสามารถโพสต์ลงในสตอรี่ของเธอเป็นเก้าช่องพอดี
“ขอบใจมาก”
กนกอรเปิดดูภาพถ่ายเดี่ยวของเธออย่างมีความสุข และรู้สึกว่าตัวตนในวันนี้ ทั้งรูปลักษณ์และจิตวิญญาณนั้นดีที่สุดและสวยงามที่สุด
เธอโพสต์ลงในสตอรี่ทันที
จากนั้นเธอก็ส่งรูปภาพไปยังกลุ่มวีแชท
หลังจากนั้นฝนอั่งเปาก็เริ่มโปรยลง
ฝนอั่งเปาที่เทวิกาและมิลินท์เป็นคนส่งให้เธอ
กนกอรคลิกที่อั่งเปาและรับคำอวยพรจากเพื่อนของเขา แล้วพูดกับกัญณิศาว่า: “วิกากับลินท์แกรงใจเกินไปแล้ว แค่จดทะเบียนสมรสเอง ไม่ใช่งานแต่งงานสักหน่อย จะส่งอั่งเปาให้เร็วขนาดนี้ทำไม”
กัญณิศายิ้มและพูดว่า: “เธอจะไม่รับก็ได้นะ เดี๋ยวฉันช่วยรับเอง ฉันไม่รักเกียจที่วิกาและลินท์ส่งอั่งเปามาเร็วเลย”
“ช่างเถอะ นี่เป็นน้ำใจของวิกาและลินท์ ฉันต้องรับน้ำใจของพวกเธอไว้บ้าง”
กัญณิศาเปิดกระเป๋าเงินที่สวยงามของเธอ หยิบเงินสดทั้งหมดในกระเป๋าเงินออกมาแล้วยัดใส่มือของกนกอรโดยตรง “ฉันให้เงินสดกับเธอ สามารถมองเห็นสามารถจับได้ ให้ความรู้สึกแตกต่าง”
“ขอบคุณนะ”
กนกอรไม่แกรงใจต่อกัญณิศา
ตอนนี้พวกเธอเป็นเพื่อนรักกันแล้ว
เธอกำลังจะแต่งงานในวันนี้ และเพื่อนๆของเธอส่งอั่งเปามาแสดงความยินดีกับเธอ เธอจึงรับมันไว้
รับน้ำใจนี้ไว้
ภายหลังยังมีโอกาสตอบแทนบุญคุณเพื่อนมากมายอยู่แล้ว
ลินท์กำลังตั้งท้องลูกแฝด และเธอวางแผนที่จะมอบแม่กุญแจทองสองอันให้กับเด็กทั้งสองคน เทวิกาและยศพัฒน์ยังไม่ได้จัดงานแต่งงาน แต่เมื่อจัดงานแต่งแล้ว เพื่อนอย่างเธอคนนี้จะส่งเปาใหญ่ให้เหมือนกัน
ส่วนกัญณิศาจนตอนนี้เธอยังโสดอยู่ คงต้องรอไปสักระยะหนึ่ง
“ณิศา วันนี้ฉันไม่ว่างตอนรับเธอนะ แต่ยังมีน้องพนักงานอยู่ เธออยากกินอะไร ดื่มอะไรก็บอกเธอได้ หรือเธอจะลงมือทำเองก็ได้ ให้ถือว่าที่นี่เป็นเหมือนบ้านของตัวเอง ทำตัวตามสบายไม่ต้องแกรงใจ”
กนกอรเห็นขบวนรถของสามีเธอกำลังใกล้เข้ามา
เธอจึงยิ้มและพูดกับกัญณิศาว่า: “ฉันเห็นคนขี้เก๊กของบ้านฉันแล้ว ฉันไม่เม้าท์มอยกับเธอล่ะ เดี๋ยวกลัวเธอจะอิจฉาฉัน ฉันไปก่อนนะ ฉันไม่กลับมาทานอาหารกลางวัน เธอกับน้องพนักงานจัดการกันเอาเอง”
กนกอรยิ้มโบกมือลากัญณิศาแล้วเดินไปข้างหน้า
ตอนนี้กัญณิศาเป็นแขกประจำของOne Day In Coffee แม้ว่ากนกอรจะไม่พูด เธอก็จะไม่ถือว่าตัวเองเป็นคนนอกหรอก
“กนกอร เธอต้องมีความสุขนะ!”
กนกอรตอบด้วยรอยยิ้มว่า: “ฉันจะมีความสุขแน่นอน!”
กัญณิศาเฝ้าดูขบวนรถของนฤเบนศวร์เข้ามาจอด เห็นนฤเบศวร์ลงจากรถพร้อมช่อดอกไม้ในมือ เขาเดินมาหากนกอรและมอบช่อดอกไม้ให้กนกอร ไม่รู้ว่าทั้งสองกำลังพูดอะไรกัน แต่สิ่งที่เธอมองเห็นคือแผ่นหลังของกนกอร และนฤเบศวร์ที่มองกนกอรด้วยสายตาอย่างเสน่หา
เขาสองคนต้องมีความสุขกันแน่ๆ!
เมื่อพิจารณาจากความใจเดียวของนฤเบศวร์แล้ว หลังจากแต่งงานกัน เขาต้องกลายเป็นทาสเมียแน่เลย
จะบอกว่าไม่อิจฉา ก็คงเป็นไปไม่ได้
กัญณิศารู้สึกอิจฉาเพื่อนสนิทอย่างวิกาและกนกอรมาก สามารถแต่งงานกับผู้ชายยอดเยี่ยมที่รักเดียวใจเดียว
ในกลุ่มสี่คนมีเพียงเธอกัญณิศาเท่านั้นที่ยังโสดอยู่
ชายหนุ่มสองคนที่ยอดเยี่ยมที่สุดในเมืองแอคเซสซ์ ถูกเทวิกาและกนกอรแย่งไปแล้ว แล้วเธอจะไปหาชายหนุ่มมากความสามารถจากไหนได้อีก
กัญณิศาส่ายหัวและพูดกับตัวเองว่า: “ฉันถูกกนกอรหว่านลอม จนเกิดอยากจะมีความรักแล้วจริงๆ”
ในรถนฤเบศวร์จับมือของกนกอรที่ไม่ได้ถือช่อดอกไม้ไว้แน่น และหันศรีษะมองเธออยู่ตลอดเวลา
“ทำไมมองฉันแบบนี้ บนหน้าฉันมีดอกไม้บานหรือฉันสวมเสื้อผ้ากลับด้าน”
นฤเบศวร์พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “อร ฉันคิดว่าวันนี้เธอสวยมาก สวยราวกับนางฟ้าลงมาจุติ จนละสายตาจากเธอไม่ได้”
“ปกติฉันไม่สวยเหรอ”
“ยกเว้นตอนเจอกันครั้งแรก เธอสวยที่สุดในสายตาฉันเสมอ”
ตอนเจอกันครั้งแรก เขาไม่สนใจในความงามของกนกอรเลย
จำได้แค่ว่าเธอปากจัด จำได้แค่ว่าตัวเองถูกเธอด่าจนเถียงไม่ออกและโกรธมาก
เขายกมือกนกอรสูงแล้วจูบที่หลังมือของเธอ ดวงตาของเขายังคงมองไปที่กนกอรด้วยสายตาที่หวานแหวจนสามารถละลายได้ ราวกับตาข่ายที่จับกนกอรไว้จนไม่สามารถหนีไปไหนได้
“ฉันรักเธอนะ! ในที่สุดเธอก็ยอมจดทะเบียนสมรสกับฉัน ฉันดีใจมากจริงๆนะ เมื่อคืนฉันมีความสุขมากจนนอนไม่หลับเลย”
เช้านี้เขาดื่มกาแฟสองแก้วติดต่อกันเพื่อให้ตัวเองดูกระฉับกระเฉง
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไปจดทะเบียนสมรส แต่เขายังดูเหมือนเด็ก
เอาจริงๆ เขายังซิงอยู่ จึงถือได้ว่าเขายังเป็นเด็กผู้ชาย อย่างไรก็ตาม เพราะเขาไม่เคยผ่านประสบการณ์มากมายอย่างยศพัฒน์
กนกอรยิ้มและโอบกอดเขา
น้ำเสียงอ่อนโยน เป็นน้ำเสียงอ่อนโยนที่นฤเบศวร์ไม่ค่อยได้ยินจากเธอ เธอพูดว่า: “อันที่จริง เพราะวันนี้จะไปจดทะเบียนสมรสฉันเลยนอนไม่หลับเหมือนกัน ฉันนอนดึกมาก นฤเบศวร์ คราวนี้เราจดทะเบียนสมรสแล้วอย่าเปลี่ยนไปเป็นใบหย่าอีกเลยนะ”
เขาประสานนิ้วกับเธอและสัญญาอย่างแน่วแน่ว่า: “ในชีวิตนี้ เธอไม่จากไปไหน ฉันก็จะไม่ทอดทิ้งเธอ!”
ตอนนั้นเธอเป็นคนเสนอเรื่องหย่า ทว่าจริงๆแล้วเขาไม่เต็มใจที่จะหย่าเลย
แต่เพื่อให้เธอคลายปม เขาจึงจำใจต้องหย่ากับเธอ แล้วค่อยไล่จีบเธออีกครั้ง และเริ่มต้นใหม่กับเธอ
“นฤเบศวร์”
“อืม”
“ฉันเคยบอกรักนายหรือยัง”
“ไม่เคย”
อันที่จริงเคยพูดไปแล้ว แต่นฤเบศวร์บิดพลิ้วต้องการกรกอรพูดอีกครั้ง
