รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 536 เรื่องขัดจังหวะ
ความรักไม่มีแล้ว อาชีพการงานก็ไม่มีเช่นกัน การกลับของเปรมาครั้งนี้เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่จริงๆ
คุณณัฏฐารู้สึกเสียใจแทนลูกสาวของเธอ และเนื่องจากขายคฤหาสน์ไป ไม่มีเงินใช้ดังนั้นเธอจึงไม่ได้แต่งตัวหรูหราเหมือนเคยอีกต่อไป
“มีเรื่องอะไร”
ใบหน้าของนฤเบศวร์ไร้ความอบอุ่นเยือกเย็น และเสียงที่เขาถามก็ต่ำและเย็นชาเช่นกัน
หัวใจของคุณณัฏฐาราวกับถูกเสียดแทง
ผ่านไปไม่นานเอง
ไม่ถึงครึ่งปี
ผู้ชายโดดเด่นคนนี้ที่ชอบวิ่งไล่ตามลูกสาวของเธอเปลี่ยนใจแล้ว
ย้อนกลับไปตอนนั้น นฤเบศวร์มองลูกสาวของเธอเหมือนของล้ำค่า อมไว้ในปากกลัวละลาย กำไว้ในมือก็กลัวตก
รักมานานกว่าสิบปีและทุ่มเทมาโดยตลอด คุณณัฏฐาคิดว่าผู้ชายที่รักลูกสาวของเธอมากที่สุดคือนฤเบศวร์ นอกจากลูกสาวเธอแล้วนฤเบศวร์จะไม่มีวันแต่งงานใครอีก
ใครจะรู้——
ใช่ ลูกสาวของเธอมีความสัมพันธ์กับคนอื่นก็จริง แต่ในต่างประเทศนั่นถือเป็นเรื่องปกติ
อย่าบอกว่าต่างประเทศแม้แต่ในประเทศตอนนี้ก็เปิดกว้างแล้ว แค่สัญญาว่าจะไม่นอกใจหลังแต่งงาน จะมีอะไรรับไม่ได้อีก
นอกจากนี้นฤเบศวร์ยังรักเปรมามากขนาดนั้น จะเพราะเปรมาเคยโกหกเขาเพียงครั้งเดียว เขาก็ตัดใจเหรอ
ไม่ต้องพูดถึงว่าเปรมารับไม่ได้ แม้แต่คุณณัฏฐาก็รู้สึกยากที่จะยอมรับ
ในความคิดของเธอ นฤเบศวร์รักเปรมามาก ไม่ว่าเปรมาทำอะไรผิด เขาจะให้อภัยเปรมาเสมอ
“นฤ จำเป็นต้องปฏิบัติกับน้าด้วยท่าทีเย็นชาด้วยเหรอ”
“คุณณัฏฐา มีเรื่องอะไรก็บอกมา แต่ถ้าไม่มีอะไร โปรดหลีกทางและอย่าขวางทางฉัน”
นฤเบศวร์ทำหน้าไม่พอใจ และสายตาที่มองคุณณัฏฐาก็เย็นชาและเฉียบคม
คุณณัฏฐามองเขาเป็นเวลานานแล้วมองไปยังกนกอรที่ยืนอยู่ไกลๆ เมื่อวันนี้เห็นว่ากนกอรสวยมาก เธอกำลังจะแต่งงานเข้าตระกูลเดชอุปและกลายเป็นคุณหญิง จะไม่ให้แต่งตัวสวยได้อย่างไง
ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรม!
แย่งนฤเบศวร์ไปแล้ว และยังสามารถทำให้บัณฑิตายอมรับการแต่งงานของเธอกับนฤเบศวร์
สมแล้วที่เป็นเพื่อนสนิทของเทวิกา เก่งเรื่องแย่งผู้ชายของคนอื่น
แต่ตอนนี้กลับแสร้งทำเป็นใจกล้างและอนุญาตให้นฤเบศวร์มาทางนี้
ความแค้นของคุณณัฏฐาที่มีต่อกนกอรยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ
เทวิกาแย่งยศพัฒน์ไป เธอยังพอรับได้
เพราะอย่างไรก็ตามยศพัฒน์ไม่ได้รักลูกสาวของเธอเลย แต่นฤเบศวร์รักลูกสาวของเธออย่างสุดซึ้ง เขาเจอกับกนกอรเพียงครึ่งปี กนกอรก็สามารถแย่งนฤเบศวร์ไป คุณณัฏฐายังคงไม่ยอมรับและไม่พอใจแทนลูกสาวของเธอ
“นฤจะจดทะเบียนสมรสกับเธอชจริงๆเหรอ”
“เกี่ยวอะไรกับคุณ”
การตอบกลับของนฤเบศวร์ทำให้คุณณัฏฐานางชะงักพูดอะไรไม่ออก
สักพักเธอถามอย่างไม่เต็มใจว่า: “แล้วเปรม์ล่ะ เปรม์จะทำยังไง นฤตัดใจจากเปรม์ได้แล้วจริงๆเหรอ นฤกับเปรม์เป็นเพื่อนเล่นกันมาแต่เยาว์วัย นฤรักเธอมามากกว่าสิบปี และเมื่อก่อนนฤเคยพูดว่าจะไม่แต่งงานกับคนอื่น”
“จริงอยู่ที่เปรม์ทำเรื่องไม่ดีต่อนฤ เธอเคยทำผิดไป แต่นฤจะให้อภัยเธออีกครั้งไม่ได้เหรอ นฤ เปรม์อยู่ตรงนั้นลำบากมาก และเธอก็คิดถึงนฤมาก นฤไปเยี่ยมเธอหน่อยได้ไหม ถือว่าน้าขอล่ะ”
“ให้โอกาสเปรม์อีกครั้งได้ไหม”
นฤเบศวร์หลบคุณณัฏฐาที่ต้องการจับมือของเขาและพูดอย่างเย็นชาว่า: “คุณณัฏฐาเรื่องของฉันกับเปรมา ฉันพูดไปหลายครั้งแล้วว่านั่นเป็นเรื่องในอดีต คุณณัฏฐารู้ว่าฉันเป็นคนยังไง ตัดใจแล้วก็คือตัดใจแล้ว และจะไม่มีวันหันกลับไปอีก”
คนที่สามารถทำให้เขาหันกลับได้นั้น มีเพียงกนกอรเท่านั้น
หลังจากหย่าไปแล้วครั้งหนึ่ง เขายังคงตามตื๊อกนกอรอยู่ โดยหวังว่าจะได้แต่งงานใหม่อีกครั้ง
“ฉันเคยรักเปรมามาก และรับเอาเรื่องของเธอมาเป็นเรื่องของฉัน ยืนหยัดเพื่อเธอเสมอ และทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ แต่ฉันได้อะไรกลับมา คุณณัฏฐาฉันชอกช้ำไปทั้งตัวเพราะเปรมา คือฉันต่ำทราบ ฉันทำตัวเอง”
“ฉันตัดใจแล้ว ฉันไม่อยากต่ำทราม ไม่อยายทำตัวเองอีก ฉันอยากมีชีวิตที่ดี ฉันก็มีคนที่รักมีและคนที่ห่วงใยฉัน”
เมื่อนึกถึงกนกอรคิ้วของนฤเบศวร์ก็คลายลง จนทำให้คุณณัฏฐาอิจฉาแทนลูกสาวของเธอ
นฤเบศวร์รู้สึกประทับใจกับกนกอรจริงๆ
“คุณณัฏฐา คุณไม่ได้ตาบอด คุณเป็นคนที่เคยผ่าย ณ จุดๆนั้นมาก่อน คุณเฝ้าดูอยู่ ดั้งนั้นถ้าเป็นคุณ คุณจะยังอดทนต่อไหม ถ้าครั้งต่อไปที่คุณไปเยี่ยมเปรมา ช่วยบอกเธอทีว่าไม่มีใครรอเธออยู่ที่เดิม”
“นอกจากนี้ โปรดอย่ามาหาฉันอีก ลูกสาวของคุณกับฉันเป็นไปไม่ได้แน่นอน! และคุณสามารถไปถามลูกสาวของคุณดูว่าใครคือคนที่เธอรักจนถึงตอนนี้ อย่าคิดว่าไม่ได้ยศพัฒน์แล้วค่อยมาเอาตัวสำรองอย่างฉัน ขอโทษที ฉันไม่อยากเป็นตัวสำรองอีก”
หลังจากที่นฤเบศวร์พูดจบ เขาก็เดินหันไปทางกนกอร
เขาพูดเหตุผลที่ตัดใจเปรมานับครั้งไม่ถ้วน
เปรมาและแม่ของเธอยังคงไม่ยอมแพ้
ไม่ใช่เปรมาคิดได้ว่ารักเขามากแค่ไหน แต่เธอรับไม่ได้ที่ตัวสำรองอย่างฉันจากเธอไป
นฤเบศวร์ยอมรับว่าเมื่อก่อนเขาทำตัวเอง แต่โชคดีที่กนกอรไถ่โทษเขาและไม่รังเกียจเขา
เขาแค่ต้องการใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับกนกอร
เปรมาเป็นอดีตกาลไปแล้ว
เขาจะไม่หันหลังกลับแน่นอน และยิ่งคนๆนั้นไม่เคยเป็นของเขา
“จริงด้วย”
นฤเบศวร์หยุดกะทันหัน หันไปหาคุณณัฏฐาและพูดว่า: “คราวหลังถ้าคุณหรือเปรมายังกล้ามายุ่งกับฉันและภรรยาของฉันอีก ก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”
เขาไม่ต้องการเห็นเปรมาและแม่ของเธออีก
มันน่าลำคาญมาก
คุณณัฏฐาจ้องมองนฤเบศวร์ที่เดินไปหากนกอร ใบหน้าที่เย็นชานั้นหายไป ซึ่งถูกแทนที่ด้วยความอ่อนโยนและความเอาใจใส่ เขากอดกนกอรแล้วเดินเข้าไปในที่ว่าการอำเภอโดยรายล้อมไปด้วยบอดี้การ์ด
บอดี้การ์ดไม่ได้ติดตามเข้าไปในที่ว่าการอำเภอ แต่รออยู่ด้านนอก คงจะเพื่อป้องกันไม่ให้เธอไล่ตามเข้าไป
คุณณัฏฐาอยากจะหยุดทั้งสองคนไม่ให้จดทะเบียนสมรสกัน แต่เธอไม่มีความสามารถนั้น และไม่กล้าด้วย
นฤเบศวร์คนปัจจุบันไม่ใช่นฤเบศวร์ในอดีตอีกต่อไป ถ้าเธอกล้าก่อปัญหาอีก นฤเบศวร์จะไม่ไว้เธอจริงๆ
“เปรม์ ลูกจบแล้ว ลูกจบแล้วจริงๆ ลูกสูญเสียคนที่รักลูกอย่างสุดหัวใจไป”
คุณณัฏฐาพึมพำกับตัวเอง โกรธ เกลียด และทุกข์ใจต่อลูกสาวของเธอ
เป็นมนุษย์อย่าโลภมาก อย่าคิดว่าจะได้ทั้งสองอย่าง โลกนี้มีของฟรีหรอกนะ
คุณณัฏฐารอจนกระทั่งนฤเบศวร์และกนกอรออกมาจากที่ว่าการอำเภอ
เมื่อเห็นมือของทั้งสองคนประสานกัน และแหวนเพชรที่นิ้วของกนกอรส่องแสงเจิดจ้าภายใต้แสงแดด คุณณัฏฐาก็รู้ว่าลูกสาวของเธอสูญเสียนฤเบศวร์ไปแล้ว
สีหน้าเธอเศร้าหมอง เธอลากตัวเองกลับไปที่รถและขับออกไปอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่นฤเบศวร์เข้าไปในรถ เขาก็หยิบทะเบียนสมรสของกนกอรไป “ที่รัก เอกสารสำคัญขนาดนี้ ให้ฉันเก็บรักษาดีกว่า”
ทะเบียนสมรสอยู่ในมือของเขาปลอดภัยกว่า
ทำไมกนกอรจะไม่รู้ความคิดของเขา เธอยิ้มและปล่อยให้เขาฉกทะเบียนสมรสและยัดลงในกระเป๋าลับเสื้อสูทของเขา
แต่งครั้งหนึ่งเลิกครั้งหนึ่ง แล้วแต่งใหม่อีกครั้ง เธอจะไม่หย่าอีกแล้ว
แม้ว่าจะแต่งงานและหย่าก็เป็นผู้ชายคนเดียวกัน
หลังจากซ่อนทะเบียนสมรสแล้ว ความรู้สึกปลอดภัยของนฤเบศวร์ก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก
