รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 539 นายกล้าทำฉันจริงๆเหรอ
เนื่องจากลุงสองคนอิจฉาพ่อของเขา พวกเขาจึงอาจลงมือฆ่าเขาอย่างลับๆได้ เขาจะทำให้ลูกๆของบ้านสองบ้านสามไม่มีอะไรเหลือเลย ซึ่งนี่ยังถือว่าเบาไปนะ
หลักฐานยังไม่เพียงพอ แต่หลักฐานที่ไซม่อนและยศพัฒน์มีนั้น ต่างชี้ไปที่ชล
เพราะเรื่องนี้ในใจไซม่อนถึงได้เกลียดลุงทั้งสองเป็นอย่างมาก
บางทีอาจเป็นทั้งคู่ช่วยวรันธรลักพาตัววิกาไปในตอนนั้นก็ได้
“พี่สะใภ้สอง”
คุณหญิงสามรู้ว่าที่พี่สะใภ้สองมาที่นี่ ก็เพื่อมาหัวเราะเยาะเธอ
แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะร้องไห้
คุณหญิงสองมองดูความยุ่งเหยิงของบ้าน แล้วดึงคุณหญิงสามให้นั่งลงที่หน้าโซฟาและปลอบโยนเธอว่า: “โยนของในบ้านตัวเองเพื่อระบายความโกรธ มันไม่คุ้มเลย ถ้าเธอทนไม่ไว้จริงๆ ก็ไปโยนของบ้านพลอยไฟลินสิ”
“ผู้หญิงคนนั้นไร้ยางอายสิ้นดี! รังแกคนมากเกินไปแล้ว เธอเป็นเมียน้อย ท้องแล้วยังกล้ายั่วเมียหลวงอย่างฉันอีก”
คุณหญิงสามร้องไห้ว่า: “นังนั่นหยิ่งยโสและไร้ยางอายมาโดยตลอด เมื่อก่อนเธอทำยังไงกับญาณินเราต่างก็รู้ดี”
เมื่อก่อนพวกเธอเป็นพวกเดียวกัน พลอยไพลินมักจะประจบสอพลอและเย้ยหยันเธอทรมานญาณินด้วยกัน
“เธอคิดว่าฉันไม่อยากไปทุบมันเหรอ มีไอ้ชลเลวนั่นคอยปกป้องนังอยู่ ถ้าฉันไปแก้แค้นถึงตระกูลเลิศธนโยธา ตระกูลสาระทาไม่เพียงจะไม่ช่วยเธอ บางทีฉันอาจทำให้ลูกทั้งสามคนลำบากได้”
หัวใจของคุณหญิงสามปรียบเสมือนกระจกที่แจ่มแจ้ง
พลอยไพลินมายั่ว ถึงเธอจะกล้าตอบโต้พลอยไพลิน แต่เธอไม่กล้าไปทุบบ้านเธอ
คนในตระกูลสาระทาไม่มีใครสนับสนุนเธอจริงๆหรอก
ไม่ต้องพูดถึงตระกลูของเธอที่กลัวการแก้แค้นจากตระกูลเลิศธนโยธาและจากตระกูลสาระทาด้วย ตอนนี้เธอถูกชลหักหลัง ตระกูลของเธอจึงแนะนำให้เธออดกลั้นและไม่หย่ากับชล
โดยบอกว่าที่พูดมาทั้งหมดก็เพื่อตัวเธอเอง บอกว่าเธอแก่เกินกว่าจะแต่งงานใหม่หลังหย่าแล้ว นอกจากนี้เธอยังมีลูกอีกสามคน เมื่อหย่าแล้ว ลูกทั้งสามของเธอจะเป็นอย่างไร ถ้าไม่มีแม่คอยบงการวางแผนให้ ลูกทั้งสามของเธอก็จะไม่มีอะไรเหลือในคฤหาสน์สาระทาเลย และยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาจะถูกแม่เลี้ยงอย่างพลอยไพลินข่มเหง
โดยเฉพาะลินน์ที่ยังเป็นนักเรียนชั้นประถมอยู่
ตระกูลพัชรวิทิตกลัวที่จะสูญเสียตระกูลสาระทามากกว่า ในแง่ของธุรกิจหากไม่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลสาระทาจะมีแต่ผลเสีย
ดังนั้นพวกเขาจึงเกลี้ยกล่อมคุณหญิงสามไม่ให้หย่ากับชล
แน่นอนว่าคุณหญิงสามก็ไม่อยากหย่าเช่นกัน
เธอไม่อยากหลีกที่นั่งให้พลอยไพลินหรอก
ธนภรณ์นั่งฟัและดูอยู่ข้างๆโดยไม่ส่งเสียง
วันนี้เธอไม่สบายนิดหน่อย จึงขอลาและพักผ่อนที่บ้าน
หลังจากอาสะใภ้สามร้องไห้เสร็จ ธนภรณ์ก็พูดอย่างเฉยเมยว่า: “แม่และอาสะใภ้สามคะ เวลาเผชิญหน้ากับศัตรู ไม่ต้องไปกังวล ทางที่ดีควรหยุดนิ่งอย่างใจเย็นคะ”
หลังจากสังเกตการอย่างเงียบๆสองสามวัน ธนภรณ์รู้สึกว่าทั้งแม่และอาสะใภ้สามไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของพี่สาวได้หรอก ยิ่งไปกว่านั้นพี่สาวยังมีคุณป้าที่สูงส่งคอยดุแลอยู่เบื้องหลัง
ป้าทั้งใจเย็นกว่าแม่และอาสะใภ้สามมาก
ถ้าทั้งสองเผชิญหน้ากัน ทางฝั่งป้าและพี่สาวจะเงียบสงบ ส่วนฝั่งแม่และอาสะใภ้สามจะยุ่งวุ่นวาย ยิ่งเคลื่อนไหวยิ่งมีข้อบกพร่องมากขึ้น เมื่อเผยจุดบกพร่องก็จะถูกพี่สาวจัดการ แล้วแบบนี้จะไม่ให้แพ้ได้ยังไง
“เด็กจะไปรู้อะไร”
คุณหญิงสองดุลูกสาวของเธอว่า: “พอได้แล้ว เธอกลับไปพักผ่อนเถอะ ถ้าพรุ่งนี้ไม่เป็นอะไรก็ไปโรงเรียนได้แล้ว”
ธนภรณ์เม้มริมฝีปาก ไม่พูดอะไร เธอลุกขึ้นและจากไป
ขณะที่ธนภรณ์จากไป พ่อบ้านของบ้านสามก็เข้ามาพร้อมซองจดหมาย
“คุณผู้หญิงครับ ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งมาที่ห้องรักษาความปลอดภัย แต่บอกว่าเป็นของคุณผู้หญิง”
พ่อบ้านยื่นซองให้คุณหญิงสาม
คุณหญิงสามเห็นซองจดหมายแล้วมีสีหน้าเปลี่ยนไป เธอมีลางสังหรณ์ว่าสิ่งที่อยู่ในซองจะทำให้เธอโกรธ
อย่างไรก็ตามเธอยังคงหยิบซองจดหมาย ฉีกเปิดซอง แล้วหยิบรูปถ่ายปึกหนึ่งออกจากข้างใน
เธอดูและยิ่งดูเธอก็ยิ่งโกรธมากขึ้น แล้วยังพลานด่าชลไปอีก
มันเป็นรูปถ่ายที่แอบถ่ายชลกับชู้ของเขา
แม้แต่เมียน้อยที่ตั้งท้องในเมือง C ก็ยังถูกถ่าย
“ไอ้คนเจ้าชู้ ไอ้สารเลว ฉันอุส่าดีต่อเขาและให้กำเนิดลูกๆ แต่เขากลับมีเมียน้อยมากมายไว้นอกบ้าน และทำให้ผู้หญิงร่านพวกนั้นท้องด้วย!”
คุณหญิงสามโกรธเป็นไฟ เดินไปมาในห้องโถงและเอาแต่ด่าชล และถึงจะด่าเธอก็ไม่สามารถขจัดความโกรธของเธอออกไปได้ จึงเริ่มขว้างปาสิ่งของอีกครั้ง
คุณหญิงสองไม่สามารถเกลี้ยกล่อมเธอได้
เธอนึกไม่ถึงว่าน้องเขยที่แสนจะโรแมนติกจะเจ้าชู้ขนาดนั้น
ไม่รู้ว่าสามีของเธอจะมีเมียน้อยอยู่นอกบ้านด้วยหรือเปล่า
คุณหญิงสองอารมณ์ไม่ดีทันที และเธอต้องการให้ใครสักคนตรวจสอบสามีของเธอ เพราะเธอไม่สามารถปล่อยให้เขามีเมียน้อยนอกบ้านและเลี้ยงลูกนอกสมรสได้ ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อสิทธิในมรดกของลูกเธอ
เทวิกาไม่รู้เกี่ยวกับความวุ่นวายของบ้านสาม เธอรู้แค่ว่าพี่ชายของเธอรีบกลับจากบริษัทเพื่อไปที่สวน ปากบอกว่ากลับมาเพื่อทานอาหารกับแม่และน้องสาว แต่เทวิกาเห็นพี่ชายมีความสุขมาก คงทำ”เรื่องไม่ดี”ไปแน่
ทว่าไซม่อนไม่กลับมา
เขารู้ว่าญาณินไม่อยากเจอเขา
ถ้าเขากลับมาคนในบ้านคงกินไม่อร่อยกันแน่
หลังอาหาร เทวิกาเข้าใกล้พี่ชายของเธอและถามด้วยเสียงต่ำว่า: “พี่ชาย พี่ทำอะไรไม่ดีลงไป”
พอสิ้นเสียงเธอก็โดนพี่ชายตบ
เทวิกาลูบจุดที่พี่ชายตีเธอและบ่นว่า: “พี่ชาย พี่ตีเบาหน่อยไม่ได้เหรอ ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว เดี๋ยวฉันไปฟ้องแม่นะ”
“อย่าตอแห่ลกับพี่ พี่ไม่ได้ออกแรงเลยแล้วจะเจ็บได้ไง” ประยสย์หยิกหน้าน้องสาวของเขาด้วยความรัก และมองไปที่ยศพัฒน์ “ถ้าพี่ชายใช้กำลังกับเธอ ไม่ต้องฟ้องแม่หรอก สามีเธอจะมาหักแขนพี่ก่อน”
ยศพัฒน์พูดอย่างไม่เกรงใจว่า: “ฉันจะลงมือให้ไว เพื่อให้พี่เจ็บน้อยลง”
ประยสย์: “…… นายกล้าทำฉันจริงๆเหรอ!”
“วิกาไม่เป็นไรก็พอ แต่ถ้าเป็นอะไรขึ้นมา……”
เสียงของยศพัมน์อบอุ่นและไพเราะ “ภรรยาของฉัน ใครก็แตะต้องไม่ได้!”
ประยสย์: ……โชคดีที่เขาเป็นพี่เขยและรักน้องสาวมาก จะมีทะเลาะกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“พัฒน์”
เทวิกาเรียกเขาไปที
“ฉันล้อเล่นกับพี่เอง”
“ฉันรู้ ฉันก็ล้อเล่นเหมือนกัน”
เทวิกาสำลักและบ่นในใจของเธอว่าผู้ชายของเธอล้อเล่นหน้าจริงจังมาก!
ใครจะไปเชื่อเขากัน
“พี่คะ บอกหนูทีว่าพี่ทำอะไร”
เทวอกากลับมาที่ประเด็นเมื่อกี้
ใช้จังหวะที่พี่ชายเผลอแอบส่งจูบให้ยศพัฒน์
ประยสย์เป็นใคร แล้วเขาจะไม่รู้ได้ไง เขาแค่แสร้งทำเป็นตาบอดแลบ่นในในใจ: น้องสาวของเขาเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลอริยชัยกุลแล้ว และเป็นเรื่องปกติที่จะลำเอียงไปทางยศพัฒน์
ท่าทีหลายอย่างของยศพัฒน์ก็ทำให้เขาพอใจเช่นกัน
“พี่ไม่ได้ทำอะไร แค่ครั้งก่อนพัฒน์ขอให้พี่ไปสืบเรื่องเมียน้อยของอาสามและพี่ก็ส่งสำเนาภาพถ่ายที่พวกเขาส่งมาให้ส่งกลับไปให้อาสะใภ้สาม”
ประยสย์พูดอย่างใจเย็น
อย่างไรก็ตาม เทวิกาสามารถคาดการณ์ได้ว่าบ้านสามต้องไก่บินเตลิดหมาวิ่งพล่านแน่
เธอชมเชยพี่ชายของเธอว่า: “พี่ชาย พี่เป็นหลานชายที่ดีของอาสามจริงๆ ราดน้ำมันในไฟได้เชี่ยวชาญมาก”
“เรียนรู้มาจากพ่อ”
ไซม่อน: ……
ยศพัฒน์พูดเสียงทุ่มเบาว่า: “ปล่อยให้พวกเขาวุ่นวายกัดกันเองถึงจะดี”
