รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 561 ปีศาจเฒ่าพสธรสิไม่ว่า
“ธร ถึงแม้คำพูดของลูกชายผมจะไม่ผ่านการคัดกรองก่อนพูด แต่คำพูดของเขาก็ค่อนข้างมีเหตุผลนะ”
“เขาถึงพูดกันว่าเรื่องภายในครอบครัว คนนอกเข้าใจได้ยาก เรื่องความขัดแย้งระหว่างชลผมกับพลอย ผมคงจัดการไม่ได้ และไม่กลัวคุณโกรธ เรื่องของพลอยกับชลของผม ผมค่อนข้างถือสา และโกรธมาก ซึ่งมันไม่ง่ายเลยที่จะจัดการและไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย ผมยังไม่หายโกรธเลย ”
พสธร： “……”
“ถ้าเปลี่ยนเป็นคุณ คุณยอมถูกสวมเขาไหม？เรื่องของผมกับพลอย คนเมืองซูเพร่ารู้กันหมด แต่ตอนนี้กลายไปเป็นแบบนี้แล้ว พวกคุณเคยคำนึงถึงความรู้สึกผมไหม？และตอนนี้พลอยก็ตั้งครรภ์ลูกของชลแล้วด้วย ชลเองเพราะพลอยตอนนี้ก็ไม่ได้กลับบ้านแล้ว”
“ใช่ พลอยเคยมาหาผม และมาขอโทษผม ขอร้องให้ผมเริ่มต้นใหม่กับเธอ ขอถามหน่อยผมจะเริ่มต้นใหม่กับเธอยังไง？ในเมื่อเธอมีลูกแล้ว”
พสธร： “……”
พลอยท้อง ชลดีใจมาก และขอร้องเธอให้คลอดลูกออกมา
ทางด้านของพวกเขาก็ยังลังเลอยู่ ว่าเด็กคนนั้นจะคลอดออกมาหรือไม่？
คุณพสธรรู้ดีแก่ใจ เรื่องที่ลูกสาวของเขาจะแต่งงานกับไซม่อน มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว นอกเสียจากไซม่อนจะโง่เขลา ไม่งั้นไม่มีทางเป็นพ่อเลี้ยงเด็กหรอก
เด็กเก็บไว้ดีกว่า เพราะอาจใช้เป็นเครื่องมือในการข่มขู่ผู้ใหญ่ของตระกูลสาระทาได้ ให้พวกเขาออกหน้าจัดการเรื่องนี้ ให้ชลหย่าร้างกับภรรยา และพลอยแต่งงานเป็นคุณหญิงสามของตระกูลสาระทา
แต่ ความหมายของพลอยคือ เธอไม่มีทางคลอดลูกออกมาเป็นอันขาด ก็แค่ใช้เด็กมายั่วยุคุณหญิงสาม จงใจก่อความวุ่นวายให้บ้านสามเกิดความโกลาหล จากนั้นก็จะทำแท้งเอาลูกออก
เธอยิ่งไม่มีทางแต่งงานกับชลเด็ดขาด
เธอไม่ได้รักชล รังเกียจชลที่ดูแลตัวเองดีสู้ไซม่อนไม่ได้ และยิ่งไม่ต้องพูดถึงด้านอื่นๆ เลย
แต่ว่าเดิมทีพวกเขาร่วมมือกับชลทำเรื่องไม่ดีไว้หลายเรื่อง พวกเขารู้ดีแก่ใจ ใครจะไปรู้ชลอาจเปิดโปงความจริงบางอย่างออกมา เพื่อให้ตัวเองได้แต่งงานกับพลอย？
ถ้าจะปิดปากของชลให้สนิท ก็คือให้พลอยแต่งงานกับเขา หรือ……จัดการฆ่าชลทิ้งซะ
มีแต่คนตายเท่านั้นที่จะรักษาความลับไว้ได้
“คุณต้องการคืนดีกับญาณินใช่ไหม？”
จู่ๆพสธรก็ถามประโยคนี้ออกมา
นี่คือเรื่องที่ลูกสาวของเธอสนใจที่สุด
สีหน้าของไซม่อนเย็นชาลง “ธร นั่นมันเรื่องส่วนตัวของผม”
เมื่อเขาพูดออกมาแบบนี้แล้ว พสธรยังมีอะไรที่ไม่เข้าใจอีก
กลับมาจากไปทำงานที่ต่างจังหวัด รู้ว่าลูกสาวถูกรังแก พสธรรู้สึกโกรธมาก จึงพาคนมาหาเรื่องกล่าวโทษโดยไม่ได้คิดรอบคอบก่อน หลังจากถูกประยสย์สอบถาม พสธรถึงตั้งสติได้ พวกเขามีสิทธิ์อะไรมาสอบถามไซม่อน？
แล้วหันไปมองประยสย์ที่ดื่มชา และกินขนมอย่างสบายใจอยู่นั้น
เมื่อก่อน เขาคิดมาตลอดว่าลูกสาวของเขาจะกลายเป็นภรรยาของหัวหน้าครอบครัวตระกูลสาระทา จากนั้นให้กำเนิดทายาทตระกูลสาระทา ทำแทนประยสย์ แล้วจัดการไซม่อนกับลูกให้ตาย แบบนี้ตระกูลสาระทาก็จะตกอยู่ในมือเขา ทุกอย่างของตระกูลสาระทา ก็จะเป็นของเขาทั้งหมด
เมืองซูเพร่า ก็จะเป็นของเขาธรคนเดียว
น่าเสียดายที่หลังจากรอมาหลายปี จนกระทั่งในช่วงนี้ เขาถึงรู้ว่าลูกสาวของเขาไม่เคยได้เตะต้องตัวไซม่อนเลย หลายครั้งที่วางแผนล่อไซม่อนแต่ก็ล้มเหลว
สุดท้ายทำตัวเองให้ตกเข้าไปในหลุมพรางอีกด้วย
ตอนนี้ ตำแหน่งคุณชายของตระกูลสาระทาถูกประยสย์ครอบครองอย่างมั่งคงแล้ว
“ขอโทษด้วย ถือว่าผมพูดผิดไป”
สิ่งที่ทำให้พ่อลูกตระกูลสาระทาคาดคิดไม่ถึงคือ จู่ๆคุณพสธรก็ขอโทษ “เป็นเพราะว่าผมโกรธ เลยตรงมาที่นี่เลย เรื่องนี้ ถ้าจะพูดขึ้นมา ก็จะโทษคุณไม่ได้”
เมื่อไซม่อนเห็นคุณพสธรขอโทษ ใบหน้าของเขาจึงอ่อนโยนลง เขาถอนหายใจออก แล้วพูดขึ้นว่า： “ธร ผมเพิ่งหาลูกสาวเจอ ตอนนี้ลูกสาวลูกเขยผมกลับมาแล้ว ผมไม่มีทางหย่าร้างกับญาณินในช่วงนี้หรอก เห็นแก่ลูกสาวและลูกชาย……”
“ผมเข้าใจ”
พสธรรีบพูดออกมา
เนื่องจากประยสย์อยู่ในเหตุการณ์ด้วย ไซม่อนจึงไม่ได้พูดออกมาตรงๆ
ประยสย์ทำเหมือนไม่ได้ยิน กินของว่างต่อ ขนมหนึ่งชิ้นใช้เวลากินนานมาก ก็ยังกินไม่หมด หวานเกิน และเลี่ยนมาก เขาไม่อยากกินลงไปแล้วทำให้ฟันผุ
ไม่รู้ว่าทำไมแม่ของเขาและน้องสาวถึงชอบกินของขนมนุ่มๆ แล้วหวานๆ แบบนี้ ไม่เห็นอร่อยเลย
“ผมเองก็จะโทรศัพท์ให้ชล คุยกับเขาดีๆ เรื่องระหว่างเขากับพลอย ยังไงก็ต้องจัดการ จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เพราะไม่ไปผลดีต่อใครเลย”
“ถ้างานฝากคุณด้วยนะ”
“ธร ไม่ว่าเรื่องของผมกับพลอยจะลงเอยกันยังไง ก็ไม่กระทบต่อความสัมพันธ์ของการทำธุรกิจร่วมกันของพวกเรา ครั้งก่อนคุณเคยบอกกับผมว่ามีโครงการหนึ่งที่สามารถทำกำไรได้มาก คุณยังไม่ได้คุยรายละเอียดกับผมเลย ไว้วันหลังพวกเรานัดกินข้าวกัน ค่อยคุยกัน เล่ารายละเอียดของโครงกันนั้นที่คุณพูดถึงให้ผมฟัง ถ้าผมรู้สึกว่ามันดี ก็จะได้ลงทุนทำธุรกิจร่วมกัน”
คุณพสธรรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มทันที แล้วพูดขึ้นว่า： “วันนี้ผมเพิ่งกลับมา รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย รอให้ผมพักผ่อนก่อน ปรับตัวสักสองวัน ค่อยชวนคุณกินข้าว ถึงตอนนี้พวกเราค่อยคุยกัน ใช่แล้ว คืนวันเสาร์นี้ ที่บ้านของพวกคุณมีงานเลี้ยงไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่ส่งบัตรเชิญมาให้ผมสักสองสามใบ”
“พวกเราเป็นพ่อตาลูกเขยกันไม่ได้ แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันต่อได้ ผมรับรองว่าในงานเลี้ยง จะไม่พลอยก่อเรื่องเด็ดขาด”
ไซม่อนยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า： “เรื่องงานเลี้ยงแม่ผมเป็นคนจัดการเองทั้งหมด ผมไม่ได้ถามอะไรเลย แม่ผมไม่ได้ส่งบัตรเชิญให้คุณเหรอ？ที่ผมมีบัตรเชิญอยู่หนึ่งใบ ใหคุณ คืนวันเสาร์เชิญคุณพาถภรรยาและลูกสาวมากินเลี้ยงด้วย”
“หลักๆ คือประกาศให้ทุกคนรู้ ว่าวิกากลับบ้านแล้ว และแนะนำวิกาให้ทุกคนรู้จัก”
ในขณะที่ไซม่อนพูดอยู่นั้นได้เอาเท้าทีบลูกชายไปด้วย เมื่อประยสย์ถูกพ่อถีบ เลยหันมามอง ได้ยินคุณพ่อพูดด่าเขาออกมาว่า： “รู้จักแต่กิน แกเป็นหมูเหรอ？ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ ไปเอาบัตรเชิญที่ลิ้นชักโต๊ะทำงานของฉันหน่อย ไปเอามาให้ลุงธร”
ประยสย์เบะปาก “พ่อได้พูดกับผมด้วยเหรอ？ถ้าผมเป็นหมู พ่อก็ต้องเป็นหมูเหมือนกัน ผมเป็นลูกพ่อ ก็ต้องเหมือนพ่อ”
ไซม่อนถีบลงไปอีกครั้ง
ประยสย์ยอมให้เตะแต่โดยดี และไม่กล้าพูดเยอะอีก จากนั้นรีบวางขนมชิ้นนั้นที่กินไปแล้วครึ่งค่อนวันแต่ก็กินไปได้แค่นิดเดียว
จากนั้นไปช่วยพ่อหยิบบัตรเชิญมาให้
ไม่นานนัก เขาก็ได้หยิบบัตรเชิญ แล้วมาวางไว้ตรงหน้าคุณพสธร
ลุงธร？
เขาไม่มีทางเรียกคุณพสธรแบบนี้เด็ดขาด
เรียกปีศาจแก่พสธรสิไม่ว่า！
บุคคลคนนี้ยุแหย่ให้เขากับพ่อแตกหักกกันนับครั้งไม่ถ้วน
ถึงแม้พสธรจะไม่พอใจในพฤติกรรมของประยสย์ แต่ก็ไม่พูดอะไร นับตั้งแต่ที่ไซม่อนกับพลอยไปไหนมาไหนกันเป็นคู่อย่างเปิดเผยแล้ว ประยสย์ก็ไม่มีทางเป็นมิตรกับตระกูลเลิศธนโยธาเด็ดขาด
ถ้าไม่คุยเรื่องของลูกสาวเลย หัวหน้าครอบครัวทั้งสองถือว่าพูดคุยกันได้ถูกคอมาก
ประยสย์รู้สึกไม่มีอะไรน่าสนุกเลย
จึงพูดกับพ่อขึ้นมาว่า： “พ่อ ผมออกไปทำงานก่อน”
“แกควรไสหัวออกไปทำงานตั้งนานแล้ว”
ไซม่อนด่าออกมาอย่างโกรธเคือง
ประยสย์ตอบออกมาว่า： “พ่อ ลูกของพ่อเป็นลูกชาย เป็นคน ไม่ใช่ลูกบอล อย่าพูดแต่ไสหัว ไสยังไง พ่อลองไสให้ผมดูก่อนสิ”
ทำให้ไซม่อนโกรธจนต้องหยิบแก้วชาขว้างใส่ลูกชาย
ประยสย์รีบหลบ แก้วชาใบนั้นจึงปาไม่โดนตัวเขา แต่ตกลงไปที่พื้น แตกละเอียด
“พ่อเลี้ยงยังดีกว่าพ่ออีก”
ประยสย์ทิ้งคำพูดนี้ไว้ แล้วรีบหนีออกไป
