คุณสามีพันล้าน – บทที่ 573 อย่าแต่งงานไกลบ้าน

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 573 อย่าแต่งงานไกลบ้าน

กนกอรหัวเราะคิกคัก “หยอกเล่น ฉันรู้นายเป็นพวกมือใหม่”

นฤเบศวร์ “……พรุ่งนี้ตอนเย็นฉันต้องเข้าร่วมงานเลี้ยงหนึ่ง เธอไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย ต่อไปถ้าฉันต้องไปร่วมงานเลี้ยง เธอต้องเป็นคู่ควงฉัน ลืมบอกเธอไปเลย”

เขายื่นมือไปบีบแก้มกนกอรเบาๆ ยิ้มแล้วพูดขึ้น “คุณนายน้อยตระกูลเดชอุปจะเข้ารับตำแหน่ง เอาแต่ชี้นิ้วสั่งคนอื่นไม่ได้แล้วนะ”

“ฉันไม่ชอบงานแบบนั้นเลยจริงๆ ก็ได้ ฉันจะทำหน้าที่ฉันให้ดีที่สุด ฉันจะไปเป็นเพื่อนนาย”

กนกอรก็รู้ เธอแต่งงานกับนฤเบศวร์ ถึงแม้เธอจะพยายามรักษาชีวิตที่เรียบง่ายเอาไว้ ยังคงออกไปบริหารร้านกาแฟของเธอแต่เช้าและกลับมาตอนเย็นเหมือนเคย แต่เธอคือคุณนายน้อยตระกูลเดชอุป สังคมชนชั้นสูงของพวกเขามักจะมีงานเลี้ยงที่ต้องเข้าร่วมไม่จบไม่สิ้น

นฤเบศวร์เป็นผู้จัดการ RA กรุ๊ปด้วย มีการพบปะสังสรรค์แทบทุกวัน เธอต้องทำหน้าที่ในฐานะภรรยาเขาให้ดีที่สุด ด้วยการไปกับเขา

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ใครบอกว่าเธอยกระดับตัวเองขึ้นมาอยู่ฐานะสูง แต่ยังไม่ได้รับการยอมรับจากครอบครัวสามี แม้แต่งานเลี้ยงก็ไม่พาเธอเข้าร่วม

นฤเบศวร์วางทิฐิทุกอย่างลงเพื่อเธอ พยายามเป็นหนึ่งเดียวกับสังคมของเธอ

เธอก็ควรพยายามเป็นหนึ่งเดียวในสังคมของเขาเช่นกัน

ก่อนวิกาจะไป เคยแนะนำกับเธอ แนะนำให้เธอสมัครเรียนเรื่องมารยาทพิธีการ ต่อไปจะเผยโฉมในสังคมชนชั้นสูงในฐานะคุณนายน้อยตัวแทนตระกูลเดชอุป จะทำผิดมารยาทไม่ได้ เพื่อไม่ให้นฤเบศวร์เสียหน้า

กนกอรคิดว่าคำแนะนำของเทวิกาก็ไม่เลว

คิดอยู่ว่าหลังจากปรับปรุงร้านเรียบร้อยแล้ว เธอจะไปสมัครที่โรงเรียนมารยาท ตั้งใจเรียนรู้มารยาทและพิธีการของสังคมชั้นสูง

“ถ้าเธอเข้ากับพวกเธอไม่ได้ ก็ไม่ต้องไปสนใจพวกเธอ เราไม่ต้องอาศัยอำนาจใครใช้ชีวิตอยู่แล้ว”

นฤเบศวร์ก็รู้ว่านิสัยกนกอรไม่เหมาะกับงานเลี้ยงแบบนั้น แต่สถานะเธอเปลี่ยนไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน เขาอยากให้เธอสามารถยืนเคียงข้างเขา เผชิญหน้ากับอุปสรรคชีวิตไปพร้อมกับเขา

“ฉันรู้ ฉันก็ไม่ใช่คนที่เอาใจใครเป็น”

นฤเบศวร์คิดแล้วก็ว่าใช่

ภรรยาของเขาแข็งแกร่งเสมอ

ด้วยการชี้แนะจากนฤเบศวร์ ใช้เวลายี่สิบกว่านาที ก็มาถึงคฤหาสน์วิวทะเลตระกูลเดชอุป

นฤเบศวร์โทรไปหาพ่อบ้านที่คฤหาสน์วิวทะเลล่วงหน้าแล้ว เมื่อสองสามีภรรยาไปถึง อาหารทะเลมื้อใหญ่ก็เตรียมไว้เรียบร้อย

ขณะที่กนกอรและสามีสองคนกำลังใช้ชีวิตของทั้งคู่อย่างมีความสุข กัญณิศาก็เก็บกระเป๋าเดินทางง่ายๆ เรียบร้อยแล้ว เตรียมให้คนขับที่บ้านไปส่งเธอที่สนามบิน เธออยากรีบไปเข้าร่วมงานเลี้ยงตระกูลสาระทา

เพิ่งออกจากบ้าน ก็เห็นรถพิเศษของพี่สาวขับเข้ามาจากด้านนอก

“พี่”

กัญณิศาลากกระเป๋าเดินทางใบเล็กเดินไป “พี่ พี่กลับมาทำไม?”

หลังจากกิติยาลงจากรถ ก็พูดกับน้องสาวว่า “พี่ไม่วางใจที่เธอไปไกลๆ คนเดียว จัดการงานที่บริษัทเสร็จแล้ว ตัดสินใจว่าจะไปกับเธอ พี่ชเนนทร์เธอก็ไปกับเราด้วย เขากลับมาเก็บเสื้อผ้าแล้ว”

น้องสาวเธอได้รับการคุ้มครองจากเธอดีเกินไป ปกติไม่ค่อยได้ออกจากบ้านไกล ขอเพียงออกนอกบ้านไกล ก็จะมีเธอไปเป็นเพื่อนเสมอ

เมืองซูเพร่าไกลขนาดนั้น เธอไม่วางใจให้น้องสาวไปคนเดียวหรอก

อีกอย่างนิสัยน้องสาวเธออ่อนหวานปวกเปียก แถมยังสวยเหมือนเทพธิดา ไปตระกูลสาระทาสถานที่แบบนั้น กิติยาเป็นห่วงจริงๆ ว่าน้องสาวจะเกิดเรื่องหรือไปสร้างปัญหาอะไร

มีเทวิกาอยู่ก็จริง แต่เทวิกาเองก็เพิ่งกลับมาเมืองซูเพร่าได้ไม่นาน ยังไม่ได้ยืนหยัดมั่นคง

“พี่ ฉันไปคนเดียวได้ไม่เป็นไรหรอก ฉันจะใช้ชีวิตโดยที่พี่ปกป้องไปตลอดชีวิตไม่ได้นะ”

พี่สาวจะไปเมืองซูเพร่าเป็นเพื่อนเธอ กัญณิศาก็ดีใจ แต่ก็รู้สึกว่าพี่สาวปกป้องเธอมากเกินไป โชคดีที่เธอเป็นคนตีสองหน้า ไม่อย่างนั้นการได้รับการปกป้องจากพี่สาวมากเกินไป มันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเธอ แต่เป็นเรื่องที่ย่ำแย่

เว้นเสียแต่ว่าเธอไม่แต่งงานเลยตลอดชีวิต หรือไม่ก็แต่งกับผู้ชายที่น่าเชื่อถือและมีอำนาจ ถึงจะปกป้องเธอได้

ไม่อย่างนั้นด้วยนิสัยภายนอกของเธอ จะถูกรังแกจนตายไม่ช้าก็เร็ว

กิติยามองน้องสาว น้ำเสียงอ่อนโยน “พี่จะไปเป็นเพื่อนเธอ พี่ชเนนทร์เธอก็ยังวางใจวิกาไม่ลงเลย ถึงพวกเขาจะแก้ตัวว่าไปร่วมงานเลี้ยง จริงๆ ในใจยังกังวลอยู่นั่นแหละ พอดีเลย พี่ว่าจะไปดูกับเขาสักหน่อย”

“เขาบอกว่าเป็นห่วงว่างานเลี้ยงตระกูลสาระทาจะเป็นงานเลี้ยงหลุมพราง นั่นครอบครัวที่แท้จริงของวิกา เป็นญาติทางสายเลือดของหล่อนแท้ๆ พี่ชเนนทร์เธอคิดมากเกินไปแล้ว”

กิติยาก็รู้ว่าคนในตระกูลสาระทาเป็นคนรู้หน้าไม่รู้ใจ แต่เจ้าบ้านคือพ่อแท้ๆ ของวิกา

เพียงข้อนี้ เธอคิดว่าเทวิกาต้องปลอดภัยอย่างแน่นอน

“ณิศา แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ต่อไปไม่ว่าใครจะเชิญเธอ เธอต้องปรึกษากับพี่ก่อน จะตอบตกลงคำเชิญของพวกเขาง่ายๆ ไม่ได้ โลกภายนอกมันสวยงามมากก็จริง แต่จิตใจมนุษย์ก็อันตรายและน่ากลัว ปกติเธอไม่ค่อยออกจากบ้านไกล และไม่ได้คบเพื่อนมากมาย ที่เธอเห็นมีแต่สิ่งสวยงามและความสงบ”

“แต่ที่ซ่อนภายใต้สิ่งสวยงามและความสงบมีความมืดมิดที่ซ่อนเร้นอยู่มากมาย เราสองพี่น้องต้องพึ่งพาอาศัยกันและกัน เมื่อก่อนก็เคยลิ้มรสความเย็นชาความอบอุ่นของน้ำใจมนุษย์ พี่ไม่อยากให้จิตใจบริสุทธิ์ของเธอแปดเปื้อนความมืดมิดพวกนั้น”

“เธอกับวิกาเป็นเพื่อนสนิทกัน พี่ไม่ได้ห้ามพวกเธอคบหากัน พอวิกากลับมา พวกเธอก็ไปเจอกันได้ตลอด ในเมืองแอคเซสซ์ พี่ยังปกป้องเธอได้ครอบคลุม”

“คุณย่าตระกูลสาระทาเชิญเธอตามลำพัง พี่คิดว่ามันผิดปกติ ใครจะไปรู้ว่าคุณย่านั่นมีแผนการร้ายอะไร พวกคุณชายตระกูลสาระทาแต่ละคนก็ยังโสดอยู่เลย”

กัญณิศา “……พี่ จินตนาการพี่กว้างไกลเกินไปแล้ว”

“ไม่ใช่จินตนาการพี่กว้างไกลเกินไปหรอก แต่เธอใสซื่อเกินไปต่างหาก”

กิติยาลูบหน้าน้องสาวเบาๆ อย่างรักใคร่เอ็นดู

ผิวน้องสาวขาวนวลเรียบเนียน เนียนนุ่มน่าถนอม โครงหน้านั้นงดงามละเอียดอ่อนเข้ากันอย่างลงตัวสมบูรณ์แบบ ผู้ชายคนใดเห็นใบหน้าเลอโฉมของน้องสาวเธอก็ละสายตาไปไม่ได้ทั้งนั้น

กิติยาไม่ได้มองข้ามเมื่อคราวก่อนที่ไปตระกูลสาระทา คุณชายรองตระกูลสาระทาที่มารับสนามบินจ้องน้องสาวเธอตาเป็นมันเลย

“ณิศา สัญญากับพี่ อย่าแต่งงานไกลบ้าน”

ผู้หญิงที่แต่งงานไกลบ้านต้องมีความกล้าหาญอย่างมาก

กัญณิศายิ้มแล้วพูดขึ้น “พี่ ฉันไม่มีแม้แต่คนที่ชอบเลย บอกว่าแต่งงานยังเร็วไปหน่อย”

กิติยาเงียบไป แล้วพูดพึมพำ “พี่รู้สึกตลอดเลยว่าเธอถูกตระกูลสาระทาจับตามอง ครอบครัวพวกเขาอยากได้เธอไปเป็นลูกสะใภ้”

“คุณชายตระกูลสาระทาพวกนั้น แต่ละคนไม่ใช่คนที่จัดการได้ง่าย อย่าว่าแต่คุณชายครอบครัวลำดับสองลำดับสามที่ดูเหมือนไม่โดดเด่นอะไร หมาที่เห่าในลำคอมันกัดคนตายได้นะ ถ้าจะเลือกจริงๆ เธอเลือกประยสย์ดีกว่า”

“พี่!”

กัญณิศาหลุดขำ “พี่ห้ามไม่ให้ฉันแต่งงานไกลบ้าน ถ้าฉันเลือกประยสย์ นั่นแต่งงานไกลบ้านของจริงเลยนะ”

สองเมืองห่างกันหลายพันกิโลเมตรเลย

“ประยสย์ไม่ชอบฉันหรอก เขาเกลียดผู้หญิงอ่อนแอแบบฉัน สถานะของเขาก็ไม่สามารถให้เขาเลือกผู้หญิงนิสัยแบบฉันเป็นภรรยาได้ การแต่งงานของน้าณินและลุงไซม่อนเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด”

ในสายตากัญณิศา ญาณินอ่อนโยนเกินไป

ผู้หญิงนิสัยแบบนี้ เป็นคุณนายน้อยในครอบครัวเศรษฐีธรรมดานั้นเหลือเฟือ แต่นั่งในตำแหน่งคุณนายแห่งตระกูลสาระทา น้าณินไม่เหมาะสม

เธอไม่มีอำนาจข่มขู่

นั่นคือแม่แท้ๆ ของประยสย์และวิกา กัญณิศาไม่กล้าพูดความคิดของตัวเองออกมา แต่เธอกล้าพูดได้เลยว่าประยสย์ไม่มีทางก้าวเท้าตามรอยพ่อเขาเด็ดขาด ด้วยการแต่งงานกับผู้หญิงอ่อนโยนมาเป็นภรรยา