รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 583 เล่นงานลับหลัง
เทวิกาและสามีตามเข้ามา
“พี่ ไม่เจอตัวงั้นเหรอ?”
“ปล่อยเขาหนีไปได้”
ประยสย์หยิบมือถือออกมา โทรเรียกคนของตนเอง กำชับพวกเขา: “พวกนายตามไปเงียบๆ ดูสิว่าจะไล่ตามรณภพทันไหม ถ้าตามทัน ยังไงก็ต้องทำให้เขาเจ็บตัวหน่อย!”
“เขาอาจจะยังไม่ได้ไปไหน เพียงแค่หลบพวกเราอยู่”
เทวิการู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นยังไม่ได้หนีไป เธอจึงถามขึ้น: “พี่ รณภพเป็นพี่ชายแท้ๆของพลอยไพลินใช่ไหม?”
“อืม พี่ชายแท้ๆ รณภพเก็บตัวเงียบสุดๆ น้อยคนที่เคยเจอเขาตอนโต เขาไม่สนใจธุรกิจ แต่เป็นคนควบคุมอำนาจมืดของตระกูลเลิศธนโยธา ชอบแทงมีดลับหลังเป็นที่สุด คนๆนี้โหดเหี้ยมอำมหิต ไม่รู้ว่าทำร้ายพี่ลับหลังมาตั้งกี่ครั้งแล้ว”
เทวิกาเข้าใจแล้วว่ารณภพนี่แหละถึงจะเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุด
“คืนนี้เขาโผล่มาอยู่ที่นี่ เหมือนจะพุ่งเป้ามาที่ฉันนะ”
เทวิการู้สึกได้ว่ารณภพจงใจชนตนเอง
ในเมื่อจงใจ งั้นคืนนี้ที่รณภพปรากฏตัวออกมาก็คงพุ่งเป้ามาที่เธอแน่ๆ
คิดไม่ถึงจริงๆว่าคุณเทวิกาอย่างเธอจะมีเกียรติขนาดนี้ คนอย่างรณภพที่เก็บตัวเงียบจนพี่ชายของเธอยังจำเขาไม่ได้ในทันทีถึงขั้นโผล่ออกมาสร้างความวุ่นวายได้
“ไม่ว่าเขาจะมีจุดประสงค์อะไร ในเมื่อเขามาแล้ว ฉันก็จะทำให้เขาได้เจ็บตัวสักหน่อย ไม่งั้นคงจะรู้สึกผิดกับเขาเกินไปที่อุตส่าห์เดินเข้ามาหากับดักเอง”
ประยสย์พลางพูดพลางโทรบอกคนสนิทคนอื่นๆของเขาให้รู้ ให้ปิดล้อมรณภพไว้ทุกทิศทางอย่างเงียบๆ
ฆ่ารณภพไม่ได้ ได้ต่อยรณภพสักยกก็ยังดี
“พี่ อย่าลงมือในบ้าน เขาสามารถเข้ามาได้ แสดงว่าเขามีบัตรเชิญ ผู้นำตระกูลเลิศธนโยธาอยู่ด้วย อย่าทำให้ตระกูลเลิศธนโยธามีข้อแก้ตัว พี่ส่งคนไปซ่อนตัวระหว่างทาง ซุ่มโจมตีระหว่างทางดีกว่า ต่อให้ตระกูลเลิศธนโยธาสงสัยว่าพวกเราทำ แต่ถ้าพวกเราไม่ยอมรับ พวกเขาก็ไม่มีหลักฐานอยู่ดีทำได้แค่เป็นฝ่ายเสียเปรียบ”
ประยสย์และเทวิกาต่างกำลังมองยศพัฒน์ ประยสย์พูดขำๆ: “มิน่าล่ะหลังจากมีนายอยู่ พ่อก็ลำเอียงตลอดเลย เอาแต่ชมว่านายเก่งกว่าฉัน”
สามีน้องชายแก่กว่าเขาห้าปี และเป็นผู้รับช่วงต่อของวงศ์ตระกูล ได้ผ่านอุปสรรคความยากลำบากในวงการธุรกิจมานานแล้ว มีประสบการณ์มากกว่าเขา ประยสย์ยอมรับว่าตนเองไม่รอบคอบเท่ายศพัฒน์ ไม่ได้เป็นผู้ใหญ่อย่างยศพัฒน์
ยศพัฒน์พูดอย่างไม่ใส่ใจ: “กล้าเพ้อฝันถึงภรรยาของฉัน ต่อให้เป็นลูกรักพระเจ้าก็ต้องตาย!”
ประยสย์: “……”
ยั่วโมโหใครก็ได้แต่อย่ามายั่วโมโหภรรยาผู้ยิ่งใหญ่ ไม่งั้นตายยังไงก็จะไม่รู้ตัว
โชคดีที่เขาเป็นพี่ชายของภรรยายศพัฒน์ ไม่ใช่ศัตรู
ประยสย์ทำตามคำแนะนำของยศพัฒน์
จัดคนไปดักซุ่มระหว่างทาง เตรียมซุ่มโจมดีรณภพกลางทาง
แต่พวกเขาไม่รู้ว่ารณภพนั่งรถอะไรมา
ประยสย์จึงต้องไปเอาภาพจากกล้องวงจรปิดมาดู
แผนการพวกนี้ล้วนแต่จัดการอย่างลับๆ ไม่ทำให้แขกเหรื่อตกใจ แม้แต่ไซม่อนกับแม่ของพวกเขาก็โดนปิดบังไปด้วย
ส่วนจะปิดบังได้หรือเปล่านั้น มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้
……
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
“เทวิกาสาวน้อยนั่นไม่เลวจริงๆ”
รณภพขึ้นรถของตนเอง พึมพำกับคนบนรถ
“ท่านผู้นำเคยเตือนคุณชายไว้แล้วนะครับ อย่าหาเรื่องคุณชายของตระกูลอริยชัยกุลคนนั้นเด็ดขาด ไม่ใช่คนที่จะไปยั่วได้ง่ายๆ”
หลังจากคนๆนั้นรอให้รณภพขึ้นรถ จึงสตาร์ทเครื่องยนต์ขับรถออกไป
เขายังหันมามองคุณชายของตนเองเล็กน้อย พูดขึ้น: “แต่ไหนแต่ไรคุณชายก็ไม่เคยขาดแคลนผู้หญิง ไม่จำเป็นต้องสร้างศัตรูให้ตัวเองเพื่อผู้หญิงคนเดียวหรอกนะครับ”
ใบหน้าของคนๆนั้นกับรณภพเหมือนกันมาก เขาเป็นคนสนิทข้างกายรณภพ ทั้งยังเป็นหนึ่งในตัวแทนของเขาด้วย
นี่เป็นหนทางเอาตัวรอดของรณภพ
แม้เขาจะเก็บตัวเงียบมาก หลังจากที่เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่เคยเจอเขา แต่ก็ไม่สามารถรับประกันว่าจะไม่มีคนเดาถึงตัวตนของเขาได้ จนปัญญา เขาเป็นลูกแท้ๆของพ่อแม่ ถึงยังไงก็ต้องมีตำแหน่งที่เหมือนพ่อแม่น้องสาวอยู่บ้าง
คนอื่นอาจจะเดาไม่ออกถึงตัวตนของเขา
แต่ไซม่อนและลูกๆของเขาเป็นคนฉลาด เจอเขาแล้วก็ต้องเดาออกแน่ๆ
ไซม่อนเคยเจอเขาครั้งหนึ่งแล้วด้วย
เพื่อความปลอดภัย และเพื่อท้ายที่สุดจะยังสามารถรักษาชีวิตไว้ได้ รณภพจึงตามหาคนที่เหมือนตัวเองจากทั่วประเทศ ทุ่มเงินก้อนใหญ่อบรมเลี้ยงดูคนพวกนั้นให้กลายเป็นตัวแทนของเขา
ช่วงเวลาที่จำเป็น ยังต้องไปตายแทนเขาด้วย!
ตัวแทนเหล่านี้จงรักภักดีอย่างมาก เป็นทั้งคนสนิทเป็นทั้งมือขวาของรณภพ
รณภพหัวเราะเหอะๆออกมา “ต่อให้ฉันไม่หาเรื่องไอ้หนุ่มตระกูลอริยชัยกุลนั่น ตระกูลอริยชัยกุลกับฉันจะกลายเป็นเพื่อนกันงั้นเหรอ? ในเมื่อถูกลิขิตมาแล้วว่าเป็นเพื่อนกันไม่ได้ ฉันยังต้องกลัวผิดใจกับเขาอีกหรือไง”
“ค่ำคืนนี้ ตระกูลสาระทามีคนสวยๆเต็มไปหมดเลยจริงๆ”
รณภพพิงอยู่บนเบาะ “นอกจากเทวิกาจะทำให้ฉันสนใจแล้ว ยังมีอีกคนที่ชื่อกิติยา พี่สาวแท้ๆของกัญณิศา คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนั้นจะเอาชนะความยากลำบากมาได้ ถ้าไม่ได้ยินกัญณิศาเรียกเธอว่าพี่ ฉันคงไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงนะเนี่ย”
บรรดานักธุรกิจที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลทางฝั่งเมืองแอคเซสซ์ ตระกูลเลิศธนโยธาเอาแต่จดจ้อง เมเปิล กรุ๊ปและเดชอุป กรุ๊ปสองตระกูลนี้ ส่วนคนอื่นๆน่ะ กลับไม่เสียเวลาไปใส่ใจ
เดิมทีตระกูลนนท์สัจทัศน์ก็ตกต่ำไปแล้ว ทว่าด้วยความพยายามของกิติยา ตระกูลนนท์สัจทัศน์ถึงได้ลุกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง แต่ยังหมดหนทางที่จะฟื้นตัวกลับมายิ่งใหญ่เหมือนอย่างปีนั้นได้ เธอจึงไม่เป็นที่น่าสนใจในสายตาของตระกูลเลิศธนโยธา
หลังจากที่รปภ.ซึ่งกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่หน้าประตูคฤหัสน์ดูบัตรเชิญที่ตัวแทนของรณภพส่งไปให้แล้ว รอให้ประตูใหญ่ของคฤหัสน์เปิด เขาก็ขับรถออกไป หลังพ้นจากตระกูลสาระทามาไกลแล้ว เขาถึงได้พูดขึ้น: “คุณชายครับ คุณไม่ได้ขาดแคลนผู้หญิง ไม่ว่าจะแบบไหนก็มีทั้งนั้น”
มันไม่จำเป็นจริงๆที่จะหกคะเมนตีลังกาเพื่อผู้หญิงสองคน
“ฉันก็แค่พูดเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”
รณภพพูดขึ้น: “นายไม่ต้องมาโน้มน้าวฉัน ฉันรู้ขอบเขตของตัวเองดี”
หลังจากที่ขับรถมาประมาณสิบกว่านาที จู่ๆตัวแทนก็พูดขึ้น: “คุณชายครับ ข้างหน้ามีรถคันหนึ่งจอดอยู่”
รณภพรีบนั่งตัวตรง จ้องเขม็งไปที่รถคันนั้น เตือนขึ้น: “ระวังหน่อย”
“เอ๊ะ ขับช้าลงหน่อย ฉันมองยังไงรถคันนั้นก็เหมือนรถของยัยบ้าพลอยไพลิน”
คืนนี้น้องสาวเขายังไม่ได้โผล่เข้ามาในคฤหัสน์ของตระกูลสาระทา ไหนจะชลไอ้เฒ่าบ้ากามนั่นอีกก็ยังไม่เห็นเงาเช่นกัน นี่ไม่เหมือนสไตล์การสร้างความวุ่นวายของน้องสาวเขาเลย
ยิ่งภายใต้โอกาสที่ยิ่งใหญ่ประเภทนี้ด้วย น้องสาวเขายิ่งอยากปรากฏตัวอย่างโอ้อวด ไม่ได้เพื่ออะไรหรอก แค่ทำให้คุณนายสามของตระกูลสาระทาโมโหจนอกแตกตายได้ก็คุ้มค่าแล้ว
ตอนนี้ในใจของน้องสาวเขาน่ะอยากจะแก้แค้นบ้านหลังที่สามของตระกูลสาระทาอย่างเดียว อยากทำให้ครอบครัวของพวกเขาล่มสลายไป
ตัวแทนชะลอรถ
สำหรับคำพูดที่คุณชายเรียกน้องสาวแท้ๆของตนเองว่ายัยบ้าน่ะ ตัวแทนได้ยินบ่อยจนชินแล้ว
เขารู้ว่าความสัมพันธ์ของพี่น้องบางคนก็ไม่ได้ดี แต่พี่น้องแท้ๆที่ความสัมพันธ์แย่อย่างคุณชายกับคุณหนูน่ะ เขาไม่เคยเห็นมาก่อนจริงๆ
น้องสาวโดนคนรังแก โดนคนคิดบัญชี ในฐานะที่เป็นพี่ชายไม่เพียงไม่ทวงคืนความยุติธรรมหรือระบายอารมณ์แทนน้องสาว กลับบอกว่าน้องสาวต้องรับกรรมในสิ่งที่ตนเองทำ สมน้ำหน้า! เขาดูดีอกดีใจมาก ที่เห็นกรรมตามสนองน้องสาวของตัวเอง
ท่านผู้นำโมโหคุณชายแทบตาย
“เป็นรถยัยบ้านั่นจริงๆ เธอจอดรถตรงนี้ทำอะไร? คงไม่ได้โดนใครฆ่าตายอยู่บนรถหรอกใช่ไหม?”
ตัวแทน: “……”
ปากของคุณชายร้ายจริงๆ!
นั่นน้องสาวแท้ๆนะ!
“จอดรถ นายไปดูหน่อย ถ้าเธอตายอยู่บนรถ ฉันจะได้บอกให้พ่อแม่รู้ ถึงยังไงก็แม่เดียวกัน จะให้เธอตายจนส่งกลิ่นเหม็นแล้วยังไม่มีใครรู้ไม่ได้”
ตัวแทนคิดๆ ถ้าคุณหนูได้ยินเข้า สองพี่น้องต้องตีกันแน่ๆ
เขาจอดรถไว้ที่ริมถนน กวาดสายตาไปรอบๆด้วยความระมัดระวังก่อน ถึงได้ลงจากรถเดินไปทางรถของพลอยไพลิน
