รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 589 สิ่งที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นแล้ว
จะพูดยังไงที่นี่ก็เป็นศูนย์กลางอำนาจของโอเอ กรุ๊ป ทั้งยังเป็นอาณาเขตใหญ่ของโอเอ กรุ๊ปด้วย ชลสิถึงจะเป็นคนของตระกูลสาระทา ลูกสะใภ้อย่างเธอ ในสายตาของพวกเขา หย่าแล้วก็เป็นแค่คนนอก
คุณนายสามออกมาดูๆ แล้วกลับเข้าไป พูดกับลูกชายคนเล็ก: “ข้างนอกเงียบสงบ ไม่มีแม้แต่ผีสักตัว ไฟถนนช่วงนั้นก็มืดไปด้วย ไม่รู้ว่าพัง หรือเป็นอะไร”
ไม่ว่าไฟถนนจะเป็นอะไร เธอต้องอาศัยจังหวะที่ไฟดับนี้พาชลออกไป ขึ้นรถจากประตูหลัง
รถคันนั้นคุณนายสามก็เป็นคนเตรียมไว้อยู่แล้ว
นายน้อยสามรู้สึกแปลกๆ แต่เห็นแม่รีบร้อนประคองพ่อออกไป เขาจึงไม่ได้พูดอะไร ออกไปกับแม่ ประคองพ่อรีบเดินออกไป
ตลอดทางไม่มีใครมาพบเข้าเลย
ออกมาจากประตูหลังอย่างปลอดภัย
คนบนรถรีบเปิดประตูรถ ให้สองแม่ลูกยัดชลเข้าไปในรถ
“เจ้าสอง แกไม่ต้องตามมา งานเลี้ยงยังไม่เลิก พวกเขาอาจจะเรียกหาแกอีก”
คุณนายสามไม่ให้ลูกชายคนเล็กตามไปด้วย
ต่อให้เธอไม่ได้โผล่หน้าออกไปอีกมันก็สมเหตุสมผล อันที่จริงในฐานะที่เป็นภรรยาคนแรก เห็นสามีของตนเองพาเมียน้อย กลับมาเข้าร่วมงานเลี้ยงอย่างเปิดเผย ทำให้ตนเองอับอายต่อหน้าเพื่อนฝูงและญาติๆ จึงทนอยู่ต่อไปไม่ไหวแล้ว ออกมาจากงานก่อนก็เป็นเรื่องปกติ
นายน้อยสามถามอย่างไม่สบายใจ: “แม่ครับ แม่จะไม่เอาชีวิตของพ่อผมจริงๆใช่ไหม?”
ถึงจะบอกว่าพ่อมีชู้ ต้องการหย่ากับแม่ แต่ยังไงนั่นก็พ่อแท้ๆของเขา นายน้อยสามเพิ่งจะอายุยี่สิบ ยังคงเป็นห่วงพ่ออยู่ เขาจนปัญญาที่จะใจร้ายเหมือนแม่ ทั้งยังไม่สามารถอดกลั้นความโมโหเอาไว้ได้เหมือนพี่ใหญ่เขาด้วย
“ฆ่าคนต้องชดใช้ด้วยชีวิต แม่แกจะโง่จนถึงขั้นยอมชดใช้ด้วยชีวิตของตัวเองเพื่อผู้ชายที่ล้อเล่นกับความรู้สึกของผู้หญิงอย่างพ่อแกงั้นเหรอ?”
“ต่อให้แม่ยินยอม แม่ก็ไม่อยากทำให้พวกแกเสียใจหรอก”
ถ้าเธอฆ่าชล ลูกสามคนของเธอจะใช้ชีวิตอยู่ในตระกูลสาระทาได้ยาก
ถึงจะบอกว่าเธอจับชลทำหมัน รอให้ชลฟื้นขึ้นมาก็คงไม่ปล่อยเธอไป แต่มันไม่ถึงขั้นต้องชดใช้ด้วยชีวิตที่เหลืออยู่หรอก พวกนายหญิงคงตำหนิเธอ แต่น่าจะเข้าใจความเกลียดชังของเธอ ถึงยังไงชลก็มีลูกชายสองคนลูกสาวหนึ่งคนอยู่แล้ว
ไม่ใช่ไม่มีผู้ชายไว้สืบสกุลนี่นา อย่างมากที่สุดพวกนายหญิงคงด่าเธอใจร้าย จากนั้นก็บังคับให้เธอกับชลหย่ากัน ไล่เธอออกไปจากคฤหัสน์ตระกูลสาระทา
เธอกล้าเดินมาถึงขั้นนี้ ก็ไม่กลัวการหย่าแล้ว
เพียงแค่สามารถรักษาผลประโยชน์ของลูกชายลูกสาวเธอไว้ได้ก็พอ
“แกรีบกลับไป อย่าให้ใครจับได้”
คุณนายสามเร่งลูกชายคนเล็ก แล้วเข้าไปในรถ
ไม่ช้า รถคันนั้นก็ขับออกไป
นายน้อยสามยืนอยู่ตรงนั้นชั่วครู่ ถึงได้หมุนตัวเดินกลับไป
สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ ท่ามกลางความมืดมีดวงตาคู่หนึ่งกำลังจดจ้องทั้งหมดนี้อยู่ เพียงแต่ตอนที่คนๆนั้นคิดจะออกไป ก็เจอเข้ากับการโจมตีอย่างแรง โดนใครบางคนฟาดสลบอยู่บนพื้น
นายน้อยสามเดินเข้ามาจากประตูหลัง เดินมาไม่กี่ก้าวก็รู้สึกถึงความผิดปกติ
ตอนที่เพิ่งออกไปเมื่อกี้ ก็มืดมิดเงียบเชียบตลอดทาง
แต่ตอนนี้ ไฟถนนกลับสว่างไสวขึ้นมา
ส่วนความเงียบเชียบยังคงเงียบเหมือนเดิม
หรือว่าเรื่องที่เขากับแม่ทำ มีคนเห็นแล้วงั้นเหรอ?
นายน้อยสามมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นว่ารอบๆด้านจะมีใคร เขาจึงรีบเดิน กึ่งวิ่งเหยาะๆไปทางห้องศูนย์กลางด้านนั้น
วิ่งๆอยู่ กลับเตะไปโดนอะไรเข้า เขาจึงล้มลงไปบนพื้นทันที
เหมือนเตะโดนคนเข้า
เขาลุกขึ้นมา แค่หันมามอง ก็ตกใจจนเกือบจะร้องออกมา
มีคนๆหนึ่งนอนอยู่บนพื้นจริงๆ คนๆนั้นหัวแตกเลือดไหลด้วย กำลังสลบไสล ส่วนด้านข้างมีกระบองใหญ่ๆอันหนึ่ง
แต่คนที่นอนอยู่บนพื้นไม่ใช่ใครอื่น กลับเป็นคุณนายรอง
“ป้าสะใภ้รอง”
หลังจากนายน้อยสามเห็นคุณนายรองอย่างชัดเจน จึงรีบแตะๆใบหน้าของคุณนายรอง ร้องเรียก
คุณนายรองโดนตีค่อนข้างแรง ไม่ว่าเขาจะเรียกยังไงก็ไม่ตื่น
กังวลว่าคุณนายรองจะตาย ตอนที่นายน้อยสามกำลังคิดจะตะโกนขอความช่วยเหลือ จู่ๆก็ได้ยินเสียงลุงรองของเขา
“แดน แกทำอะไรป้าสะใภ้รองของแก? คุณ!”
คุณชายรองเห็นบนศีรษะของภรรยากำลังเลือดไหลอย่างชัดเจน จึงร้องเสียงดัง รีบเดินเข้ามา ผลักนายน้อยสามออกไป ร้อนรนประคองภรรยาขึ้นมา ส่งเสียงเรียกไม่หยุด
แดนโดนลุงรองของเขาผลัก จึงล้มลงไปที่พื้น เขาลุกขึ้นนั่ง รู้สึกได้ว่า ลุงรองกำลังสงสัยว่าเขาตีป้าสะใภ้รองสินะ
“ลุงรอง ผมก็ไม่รู้ว่าป้าสะใภ้รองเป็นอะไร ผมไม่ได้เป็นคนทำนะครับ ผมแค่เดินผ่านมา แต่ไม่ทันระวังไปเตะป้าสะใภ้รองเข้า ผมล้มลงไป ถึงเห็นว่าป้าสะใภ้รองโดนคนตีสลบอยู่ตรงนี้”
เขาหยิบกระบองอันนั้นขึ้นมา ส่งไปให้ลุงรอง “ลุงรอง ดูสิครับ กระบองยังอยู่ตรงนี้ด้วย”
คุณชายรองอุ้มภรรยาขึ้นมาแล้วเดินไปอย่างรวดเร็ว เขาทิ้งท้ายไว้ด้วยความเย็นชา: “แกเป็นคนตีป้าสะใภ้รองหรือเปล่า เรียกลุงใหญ่แกมาตรวจสอบกล้องวงจรปิดก็รู้แล้ว”
แดน: “……”
กล้องวงจรใกล้ๆพังหมดแล้ว ก็ไม่รู้ว่าป้าสะใภ้รองโดนคนตีสลบตรงไหน ไม่รู้ว่าโดนกล้องวงจรปิดถ่ายไว้หรือเปล่า?
ไม่นาน คุณนายรองซึ่งโดนตีสลบอยู่ในลานบ้าน ศีรษะแตกเลือดไหล ก็ทำให้ทั้งคฤหัสน์ตระกูลสาระทาตื่นตกใจกันไปหมด แขกเหรื่อพวกนั้นที่ยังไม่ได้กลับไป พากันกระซิบกระซาบ
ความวุ่นวายภายในตระกูลสาระทา คนของเมืองซูเพร่าต่างรู้ดี
คืนวันนี้ตระกูลสาระทาจัดงานเลี้ยงเพื่อคุณหนูใหญ่ของตระกูลสาระทา คนมากมายต่างรู้สึกว่าในงานเลี้ยงอาจจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้นก็ได้ แต่หลังจากเห็นเทวิกาและสามีขึ้นข้างบนไปก็ไม่ได้ลงมาอีก สถานการณ์สงบนิ่ง จึงคิดว่าระบบการรักษาความปลอดภัยของท่านผู้นำตระกูลสาระทาทำได้อย่างเพียบพร้อม ไม่น่าเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้นแล้ว
ใครจะคิดว่าตอนที่งานเลี้ยงใกล้จบลง คิดไม่ถึงว่าคุณนายของครอบครัวที่สองจะถูกตีจนสลบอยู่ในลานบ้าน เจ็บหนักพอตัว ศีรษะแตกเลือดไหล
เพียงแต่ คนที่เกิดเรื่องคือครอบครัวที่สอง นี่ทำให้คนอื่นๆค่อนข้างแปลกใจก็เท่านั้น
ในค่ำคืนนี้หมอประจำครอบครัวของตระกูลสาระทาก็รอรับคำสั่งอยู่ในคฤหัสน์
หลังจากที่คุณนายรองถูกอุ้มกลับมาที่ห้องแล้ว หมอก็มาทันที ช่วยทำแผล ห้ามเลือด และป้อนยาให้เธอ น่าจะผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง คุณนายรองถึงค่อยๆฟื้นขึ้นมา
“ที่รัก คุณเป็นยังไงบ้าง?”
คุณชายรองเห็นภรรยาฟื้นแล้ว จึงรีบนั่งลงที่ข้างเตียง ถามด้วยความเป็นห่วง
คุณนายรองไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นคนอยู่เต็มห้อง ครอบครัวของพี่ใหญ่สี่คนบวกกับลูกเขยยศพัฒน์ก็อยู่ นายท่านสองคนกับพวกลูกชายลูกสาวก็อยู่ ยังมีครอบครัวของเธอด้วย
“ฉัน นี่ฉันเป็นอะไรเหรอ?”
คุณนายรองแค่รู้สึกปวดหัวมาก
“ที่รัก คุณโดนคนตีสลบอยู่ในลานบ้าน ตอนนั้นมีแค่แดนคนเดียวที่อยู่ข้างๆคุณ คุณพอจะจำได้ไหม? แดนเป็นคนตีคุณจนบาดเจ็บหรือเปล่า? สมควรตายนัก คิดไม่ถึงว่ากล้องวงจรปิดหลายตัวบริเวณถนนช่วงนั้นจะพังหมดเลย!”
ได้ฟัง คุณนายรองก็มองคนพวกนั้นที่ล้อมรอบอยู่หน้าเตียง ไม่เห็นชลกับภรรยาของเขาจริงๆด้วย แต่ทว่าเจนสันกับแดนสองพี่น้องกลับอยู่ที่นี่
“ลุงรอง ผมบอกไปแล้วนี่ครับ ไม่ใช่ผมที่เป็นคนตีป้าสะใภ้รอง ผมเคารพผู้หลักผู้ใหญ่เสมอมา ปกติป้าสะใภ้รองก็ดีกับผม ผมจะทำร้ายป้าสะใภ้รองได้ยังไง?”
แดนโมโหมาก
กล้องวงจรปิดพัง เขารู้อยู่แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเพราะกล้องวงจรปิดพัง ลุงรองจะสงสัยว่าเขาเป็นคนตีป้าสะใภ้รองซะได้
คุณนายรองยกมือขึ้นลูบๆศีรษะ เจ็บชะมัดเลย คนๆนั้นที่ตีจนสลบ ลงมือได้โหดร้ายจริงๆ
