คุณสามีพันล้าน – บทที่ 595 พูดอย่างตรงไปตรงมา

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 595 พูดอย่างตรงไปตรงมา

นายท่านหญิงตอบอืม พลางพูดถึงเรื่องอุบัติเหตุเมื่อคืน เธอหุบรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าชรา มองไปทางไซม่อนที่เพิ่งจะนั่งลง

ไซม่อนอยากนั่งเบียดบนโซฟาตัวเดียวกับญาณิน

ญาณินสังเกตเห็นแผนการของเขา ก็รีบอุ้มพิรัตน์ขึ้นมา วางเด็กน้อยไว้ข้างกายเธอ เธอนั่งโซฟาเดี่ยว หนึ่งผู้ใหญ่ หนึ่งเด็กนั่งด้วยกัน ก็ไม่มีที่ให้ไซม่อนแล้ว

พิรัตน์มีนิสัยเอาแต่ใจ ที่ของเขา ไม่อนุญาตให้คนอื่นมารุกล้ำ

ตอนที่ไซม่อนคิดจะมาเบียด เด็กน้อยก็ใช้มือผลักเขา เขากำลังกินองุ่นนะ มือเล็กๆนั่นสกปรกเล็กน้อย ไซม่อนถูกเขาผลักแบบนั้น ก็กลัวว่ามือเล็กที่สกปรกของเขาจะทำเสื้อผ้าของตัวเองสกปรก จึงทำได้แค่นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆอย่างจนปัญญา

เขาสวมเสื้อคลุมสีดำ ทำให้เขาดูวัยรุ่นขึ้นหน่อยหนึ่ง

และยิ่งเข้ากับญาณิน

เพราะญาณินชอบเสื้อผ้าสีขาว ในใจเขา เธอเหมือนเจ้าหญิงสโนวไวท์

นายท่านหญิงไม่พลาดท่าทางแง่งอนของลูกสะใภ้ สีหน้าเธอจึงยิ่งไม่น่ามอง

“ไซม่อน”

ตอนที่เธอเรียกลูกชายคนโต ก็เรียกทั้งชื่อแซ่

“คุณแม่”

ไซม่อนหยิกแก้มพิรัตน์เบาๆ แล้วมองไปทางมารดาผู้ชราของเขา

“หาเจ้าสามเจอรึยัง เขาป่วยจริงๆหรอ”

ในเมื่อไซม่อนกลับมาแล้ว เช่นนั้นจะต้องหาชลเจอแล้วแน่นอน”

เห็นลูกชายคนโตยังมีอารมณ์หยอกล้อเด็กน้อย นายท่านหญิงคิดว่าจะต้องไม่ได้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่นอน ใจที่เคร่งเครียดมาครึ่งค่อนคืนก็ผ่อนคลายลง

ไซม่อนไม่ได้ตอบคำถามมารดาทันที เพียงแต่ถามว่า “คุณพ่อคุณแม่กินข้าวเช้ารึยังครับ ถ้ายัง พวกเราก็ไปกินกันก่อน อีกครู่หนึ่งผมจะบอกพวกคุณ”

จะได้ไม่ทำให้คุณพ่อมารดาที่ได้รู้ว่าลูกชายคนเล็กที่ลำเอียงให้ความรักมากที่สุดถูกทำหมันแล้วทุกข์ใจจนกินข้าวไม่ลง

ชลก็อายุสี่สิบกว่าแล้ว ทั้งยังมีลูกชายลูกสาวสามคน เขาแต่งงานเร็ว เจนสันอายุน้อยกว่าประยสย์แค่ครึ่งปี ถ้าเจนสันแต่งงานเร็วเหมือนคุณพ่อเขาล่ะก็ ชลก็เป็นปู่ได้แล้ว

เขาจะมีลูกได้อีกหรือไม่นั้น ในสายตาของไซม่อนไม่ได้มีผลกระทบอะไร

เขาสามารถเขาใจการกระทำเช่นนั้นของคุณหญิงสามได้

เปลี่ยนให้เขาเป็นคุณหญิงสาม เขาก็จะทำแบบนั้นเช่นกัน เพื่อไม่ให้ชลไข่ทิ้งไปทั่ว ให้พวกหญิงชู้ข้างนอกนั่นไม่สามารถคลอดลูกนอกสมรสมาแบ่งทรัพย์สินของชลได้

ผู้หญิงที่เป็นแม่คน เพื่อลูกของตัวเองแล้ว ไร้ซึ่งความกลัว เรื่องอะไรก็ทำออกมาได้ทั้งนั้น

“พูดตอนนี้”

นายท่านหญิงเอ่ยด้วยท่าทางแข็งกร้าว

“แม่ครับ ผมหิวแล้ว พวกเรากินข้าวกันก่อนเถอะ”

ไซม่อนยังคงยืนกราน เขาลุกขึ้นก่อน ต่อมาก็อุ้มพิรัตน์ที่กำลังกินองุ่นพิรัตน์ถูกเขาอุ้มขึ้นมา หลังจากมองเขาแล้ว ก็มองไปทางญาณิน ปากเล็กๆนั้นเบะลงอย่างจะร้องก็ไม่ร้อง

ญาณินเห็นเหตุการณ์แล้ว ก็รีบลุกขึ้นตามไป ปากก็บ่นไซม่อนว่า “พิรัตน์ไม่ชอบให้คุณอุ้มเขา ส่งเขามาให้ฉัน

“หยอกเจ้าตัวน้อยจนร้องไห้ซะแล้ว”

ไซม่อนมองเด็กน้อยที่จะร้องก็ไม่ร้องแล้วเอ่ยว่า “ผมอุ้มเขาน้อยไป เขาถึงได้เป็นแบบนี้ เพราะแบบนี้ผมถึงต้องอุ้มเขาเยอะๆ”

“เขากินไปแล้ว ไม่ต้องพาเขาเข้าไป”

“คุณดูสิ เขายังอยากกินผลไม้อยู่เลย ป้อนอะไรให้เขากินหน่อย จะได้ขัดฟันเขาด้วย”

ญาณินนิ่งอย่างไม่มีหนทางอุ้มเด็กน้อยกลับคืนมาจากสามี

ไซม่อนก็ค้นพบว่าภรรยารักและทะนุถนอมเด็กที่เก็บมาได้มาก เห็นเป็นหลานชายแท้ๆ จึงวางแผนใช้เด็กน้อยมาเข้าใกล้ญาณิน

สองสามีภรรยาที่ความสัมพันธ์ชะงักงันคู่นั้นเข้าไปในห้องอาหารแล้ว สองสามีภรรยาเทวิกาแลกเปลี่ยนสายตากันแวบหนึ่ง เทวิกาก็ประคองนายท่านหญิงขึ้นมา กล่อม นายท่านหญิง เข้าไปกินข้าวในห้องอาหารด้วยน้ำเสียงเบาๆ นุ่มๆ

“ณิศายังไม่ตื่นสินะ”

ถูกหลานสาวกล่อม นายท่านหญิงที่อารมณ์ดีขึ้นมากก็ถามถึงกัญณิศา

“เมื่อคืนณิศาก็นอนดึกมาก น่าจะยังไม่ตื่น ให้เธอนอนเยอะหน่อย วันนี้พวกเธอจะกลับ เมืองแอคเซสซ์ตอนบ่ายแล้วค่ะ”

ในคำพูดของเทวิกาแฝงไปด้วยความอาลัยอาวรณ์

ความจริงแล้วเธอก็อยากกลับเมืองแอคเซสซ์มากเหมือนกัน

ตระกูลสาระทาเป็นครอบครัวที่แท้จริงของเธอ แต่เธออยู่ที่นั่นแล้วไม่มีความสุขสักนิดเดียว ยังคงเป็นเมืองแอคเซสซ์ที่มีอิสระมากกว่า มีความสุขมากกว่า แม้ว่าจะเป็นการกลับไปใช้ชีวิตในหมู่บ้านเล็กๆ ที่บ้านตระกูลวาชัยยุงอาศัย เธอก็ยังรู้สึกว่ามีความสุข

“อืม ”

นายท่านหญิงตอบอืม

ผู้ชราเห็นกัญณิศาเป็นว่าที่หลานสะใภ้แล้ว ก่อนที่กัญณิศาจะแต่งเข้ามา เธอปฏิบัติต่อณิศาด้วยท่าทีที่ดีมาก ความใจกว้างก็มีมากเช่นกัน

หลังจากกินอาหารเช้า

ทั้งครอบครัวก็ไปนั่งที่โซฟาอีกครั้ง

ไซม่อนถึงได้บอกคุณพ่อมารดา “เมื่อคืนผมพาคนไปหาสองสามีภรรยาชลที่โรงพยาบาลXX ชลเพิ่งจะผ่าตัดเสร็จ ยังไม่ได้สติ ผมจึงไม่ได้คุยกับชล”

“ณิชกานต์อยู่ดูแลเขาที่โรงพยาบาล ผมให้สองพี่น้องเจนสันอยู่ที่โรงพยาบาลด้วย ดูแลเจ้าสามกับแม่ของพวกเขา”

“แม่ครับ อีกประเดี๋ยวผมจะให้คนพาลินน์มา ก่อนที่ณิชกานต์จะกลับมา แม่ก็ดูแลลินน์ให้มากหน่อยนะครับ”

ตอนที่เทวิกายังไม่กลับมา หลานสาวที่นายท่านหญิงลำเอียงรักมากที่สุดคือลินน์

ไซม่อนไม่อยากดูแลลินน์แทนบ้านสาม จึงมอบลินน์ให้นายท่านหญิง ดูแลดีหรือไม่ดี บ้านสามก็ไม่สามารถมาหาเรื่องเขาได้ และไม่กล้าหาเรื่องนายท่านหญิงเช่นกัน

ส่วนเรื่องที่ว่าลินน์จะเล่นลูกไม้อะไรมั้ยนั้น ไซม่อนไม่เอามาใส่ใจด้วยซ้ำ เขารู้ว่าแม้ว่าหลานสาวตัวน้อยจะอายุน้อย และเจ้าแผนการมาก แต่ลูกชายและลูกสาวของเขาล้วนเป็นผู้ใหญ่แล้ว ยังจะต้องกลัวเด็กหญิงอายุสิบเอ็ดคนหนึ่งอย่างลินน์ด้วยหรอ

“ผ่าตัด?”

หลังจากผู้ชราทั้งสองมองหน้ากันไปมา นายท่านหญิงก็ถามอย่างเป็นห่วงว่า “ชลป่วยเป็นอะไร ถึงต้องผ่าตัด ปกติเขาก็ดูแข็งแรงจะตาย คนในตระกูลพวกเราจะตรวจร่างกายทั้งหมดในทุกช่วงเวลาสั้นๆ ถ้ามีปัญหาอะไร หมอก็บอกแต่แรกแล้ว”

เธอไม่เชื่อว่าลูกชายจะป่วยกะทันหันจนต้องทำการผ่าตัด

นอกจากถูกพลอยไพลินสูบจนร่างกายว่างเปล่า

นึกถึงพลอยไพลิน สีหน้าของนายท่านหญิงก็หงุดหงิด

พลอยไพลินท้องแล้ว จะให้เธอคลอดเด็กในท้องออกมาหรือไม่นั้น นายท่านหญิงยังอยู่ระหว่างการพิจารณา

นายท่านกลับไม่อยากให้พลอยไพลินคลอดลูกหลานให้กับตระกูลสาระทา

แม้ว่าเขาจะไม่สนใจ แต่กลับรู้ดีว่าตระกูลเลิศธนโยธาไม่สามารถเป็นมิตรกับตระกูลสาระทาได้ตลอด ตระกูลเลิศธนโยธาอยากจะรวมกับตระกูลสาระทา กลืนกินตระกูลสาระทา

ถ้าให้พลอยไพลินคลอดลูกหลานให้ตระกูลสาระทา แผนการของตระกูลเลิศธนโยธาก็สำเร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว

“ผ่าตัดทำหมันครับ”

ไซม่อนก็ไม่ได้ปิดบัง บอกคุณพ่อมารดาตรงๆ

ได้ยินเช่นนั้น คนที่นั่งอยู่ล้วนตะลึงไม่มีที่สิ้นสุด

เทวิกาเขยิบเข้าไปใกล้สามีอย่างคิดจะพูดอะไร แต่ถูกยศพัฒน์บีบมือเบาๆ เธอจึงไม่พูดแล้ว

กระทั่งญาณินก็รู้สึกประหลาดใจมาก คิดไม่ถึงว่าชลจะไปทำหมัน อ่อ ไม่ใช่ความต้องการของชล จะต้องเป็นณิชกานต์แน่นอน

ญาณินก้มหน้ามองเด็กชายที่กลับมาอยู่ในอ้อมแขนเธอ เขายังคงกินองุ่นพวงนั้น ดูท่าเด็กชายจะชอบกินมากเลยนะ

ญาณินถือโอกาสนี้อำพรางความรู้สึกเย้ยหยันและความรู้สึกดีอกดีใจในความโชคร้ายของคนอื่น

บ้านสามทะเลาะกันจนถึงจุดนี้ในวันนี้ เธอที่ดูอยู่ข้างๆนั้น รู้สึกสะใจมาก

สมน้ำหน้า!

เธอ ณิชกานต์ก็มีวันนี้เหมือนกัน!