รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 604 ใครที่ทำร้ายคุณหญิงสอง
“แม่”
พิรัตน์โอบแขนรอบคอของเทวิกาและหยุดร้องไห้อย่างรวดเร็ว แต่ยังคงมีน้ำตาสองสายที่ห้อยอยู่บนใบหน้าเล็กๆของเขา
ยศพัฒน์หยิบทิชชู่ออกมา ค่อยๆเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเจ้าตัวเล็กและพูดว่า: “ลูกผู้ชายหลั่งเลือดไม่หลั่งน้ำตา ร้องไห้เป็นแมวไปได้”
เทวิกาเหลือบมองเขาและพูดว่า: “เขายังอายุแค่หนึ่งขวบ นายพูดแบบนี้ เขาเข้าใจได้ก็แปลกแล้ว”
“พูดบ่อย ๆ แล้วเขาจะเข้าใจเอง”
ยศพันฒ์ต้องการกอดชายตัวเล็กจากอ้อมแขนของภรรยา และพูดว่า: “วิกา ให้ฉันกอดเขาเถอะ เจ้าตัวน้อยนี้หนักมาก ถ้าอุ้มนานๆแล้วมือจะเมื่อย”
พิรัตน์กินดีอยู่ดี จึงค่อนข้างอ้วน มือของเธอจะรู้สึกเมื่อยหลังจากอุ้มเขาเป็นเวลานานๆ
พิรัตน์ปัดมือของยศพัฒน์เป็นการแสดงว่าเขาต้องการเพียงให้แม่ของเขากอด
ยศพันฒ์บีบหน้าเขาเบาๆ แล้วพูดกับเขาว่า: “นี่ไม่ใช่แม่ของนาย”
“แม่”
พิรัตน์ยืดกรานที่จะเรียกแม่
“เวลาเห็นผู้หญิงสวยๆก็เรียกว่าแม่ นายมีแม่กี่คนกัน”
เทวิกายิ้มและพูดว่า: “นายยังขี้จุกจิกกับเด็กอีก แม่บอกแล้วว่าเด็กบางคนจะเป็นแบบนี้ พวกเขาเพิ่งเรียนรู้ที่จะเรียกแม่ ดังนั้นเมื่อพวกเขาเจอผู้หญิงก็จะเรียกว่าแม่”
“เขาจะเรียกแม่ก็ต่อเมื่อเห็นคนสวยเท่านั้น พอโตขึ้นเขาต้องเป็นคนที่ชอบคนหน้าดีแน่”
“ชอบคนหน้าดีก็ไม่เห็นจะมีอะไรผิดเลย ฉันก็ค่อนข้างชอบคนหน้าดีเหมือนกัน เวลาเจอหนุ่มหล่อก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองสองสามที แล้วก็รู้สึกเสียใจ……”
“เสียใจอะไร”
จู่ๆยศพันฒ์ก็ถามอย่างมืดครึ้มน่าสะพรึงกลัวว่า: “เสียใจที่แต่งงานใช่ไหม”
“แหม ผู้ชายหล่อเป็นทิวทัศน์ที่สวยงาม แค่ชื่นชมๆก็พอ”
“สามีเธออย่างฉันไม่หล่อพอเหรอ ถ้าอยากเห็นผู้ชายหล่อ แค่มองมาที่ฉัน ฉันจะให้เธอเห็นให้พอ เอาโทรศัพท์เธอมาให้ฉัน”
ยศพันฒ์พูดแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือของเทวิกาออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเธอ เมื่อพิรัตน์เห็นเช่นนี้ก็ต้องการที่จะคว้ามันคืน เจ้าตัวน้อยยังรู้ว่าต้องปกป้องเทวิกา แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถคว้ามันได้ และเขาโกรธมากจนด่าไปที่ยศพันฒ์ว่า: “แม่ แม่……”
“ฮ่าๆๆ”
เทวิกาหัวเราะ ทว่ายศพัฒน์บีบใบหน้าของเจ้าตัวน้อยอีกครั้งด้วยใบหน้าที่มืดมน และพูดกับเขาว่า: “ชาติหน้าถ้าฉันเกิดมาเป็นผู้หญิง นายค่อยเรียกฉันว่าแม่ล่ะกัน แค่ด่าคนก็ไม่เป็น วันๆรู้จักแต่กินจนกลายเป็นเจ้าตัวอ้วนแล้ว”
ยศพันฒ์ใช้มือถือเทวิกาถ่ายภาพสองสามรูป ซึ่งบางรูปมีสีหน้าจริงจังและเย็นชา บางรูปมีรอยยิ้มอบอุ่นเหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิ อย่างไรก็ตาม เขาถ่ายเซลฟี่ติดต่อกันหลายภาพ และหลังจากถ่ายแล้ว เขาก็เลือกรูปที่คิดว่าที่ดีที่สุด เพื่อตั้งค่าเป็นภาพหน้าจอโทรศัพท์
“คราวหลังเธอหยิบมือถือออกมาดูจะได้เห็นคนหล่อของเธอ ซึ่งหล่อกว่าคนภายนอกเยอะ สามีของเธอทั้งหน้าดี หุ่นดีและมีเงินด้วย ผู้ชายดีๆแบบนี้หาได้ที่ไหนอีก”
เทวิกาหัวเราะจนปวดท้อง “โอเคๆ ฉันมองแต่นาย และจากนี้ไปฉันจะมองแค่นายผู้ชายที่หล่อที่สุด แบบนี้ได้หรือยัง เราเป็นคู่สามีภรรยากัน ฉันแค่ล้อเล่นเฉยๆ”
“ฮิๆ……”
พิรัตน์เห็นรอยยิ้มเทวิกา เขาก็หัวเราะเช่นกัน
“ที่รัก เราก็ไปบ้านพี่ด้วยเถอะ แล้วพาแม่กลับมาด้วย”
โอเค”
ยศพันฒ์ฟังภรรยาของเขาเสมอ
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาว่างมาก เขาจะได้ขับรถคันใหม่ที่ภรรยาซื้อให้เขาพอดี แล้วพาภรรยาออกไปรับลมและไปรับแม่ยายด้วย
สิบนาทีต่อมา
รถยนต์หลายคันขับออกจากคฤหาสน์สาระทา
หลังจากที่เทวิกาและยศพัฒน์จากไปแล้ว คุณยศกรก็เข้าไปในบ้านหลักและไปที่ห้องกล้องวงจรปิด
พี่ชายคนโตบอกว่าเรื่องที่ภรรยาของเขาถูกตีปล่อยให้เขาเป็นคนตรวจสอบ และในเมื่อให้เขาไปสอบสวนเอง แน่นอนว่าเขาต้องตรวจสอบกล้องวงจรปิดทั้งหมด
เทวิกาและยศพันฒ์อยู่เบื้องหลังลงมืออย่างลับๆ ตีคุณหญิงสองจนสลบ และช่วยคุณหญิงสามและลูกชายของเธอพาชลออกไป ซึ่งก็ต้องระมัดระวังเป็นธรรมดา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าร่วมมือกับประยสย์ และยังมีไซม่อนอยู่เบื้องหลังช่วยลบร่องรอยต่างๆ ดั้งนั้นจึงไม่พบเบาะแสแต่อย่างใดจากกล้องวงจรปิด
เมื่อออกมาจากห้องกล้องวงจรปิด สีหน้าของคุณยศกรค่อนข้างไม่ดี
เมื่อลงไปข้างล่างก็พบป้าอ้อย และป้าอ้อยถามโดยสัญชาตญาณว่า: “คุณยศกร ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่คะ”
ป้าอ้อยอยู่เคียงข้างญาณินมาโดยตลอด ในช่วงยี่สิบปีที่ญาณินเป็นบ้า มีเพียงป้าอ้อยเท่านั้นที่ปกป้องเธอจากใจจริง ซึ่งเมื่อก่อนป้าอ้อยก็เหมือนกับเจ้านายของเธอ ไม่ได้รับการใส่ใจ และยังถูกเพื่อนร่วมงานคนอื่นกลั่นแกล้ง
มีแค่ช่วงที่ไซม่อนอยู่เท่านั้น ป้าอ้อยถึงได้อยู่อย่างสบายหน่อย
ทว่าตอนนี้ สถานะของป้าอ้อยในคฤหาสน์ได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว
ญาณินได้สติแล้วนิ
เมื่อก่อนทุกคนต่างคิดว่าพลอยไพลินจะมาแทนที่ญาณิน ทว่าสุดท้ายก็ไม่ได้แต่งงานกับผู้นำตระกูลของพวกเขา และท่านผู้นำก็เหมือนจะประจบประแจงภรรยาของเขาและต้องการที่จะซ่อมแซมความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยา บวกกับการกลับมาของคุณหนูใหญ่ ซึ่งคุณหญิงมีทั้งลูกชายและลูกสาว ดังนั้นสถานะของเธอในคฤหาสน์นั้นมั่นคงเหมือนภูเขา
ทุกคนรู้ว่าคุณหญิงต้องการหย่า แต่ท่านผู้นำตระกูลไม่ต้องการหย่า
ยังมีอะไรที่ไม่เข้าใจอีก
คุณหญิงก็คือคุณหญิงอยู่เสมอ
เธอเป็นนายหญิงของคฤหาสน์หลังนี้
ตอนนี้คุณหญิงอยากหย่ามากจึงไม่อยากดูแลปัญหาในคฤหาสน์ แล้วเมื่อนายหญิงรู้ว่าการหย่าหมดหวัง นายหญิงจะเก็บกวาดและจัดการคนในคฤหาสน์อย่างแน่นอน ซึ่งเหล่าคนใช้ที่เคยรังแกเธอ ต่างเป็นคนที่คุณหญิงต้องการสะสาง
พวกเขาทั้งหมดตัวสั่น แต่ก็ไม่อยากละทิ้งเงินเดือนที่สูงของตระกูลสาระทา พวกเขาจึงหันมายกย่องป้าอ้อยและขอโทษป้าอ้อยด้วยวิธีต่างๆ
แม้แต่คนของบ้านสองและบ้านสามเมื่อเจอป้าอ้อยก็ไม่กล้าที่จะเย่อหยิ่งเหมือนเมื่อก่อน
คุณยศกรยิ้มและพูดว่า: “ป้าอ้อยนี่เอง คุณหญิงสองของเราไม่ใช่ว่าถูกตีเหรอ พี่ชายของผมจึงบอกให้ผมมาตรวจสอบด้วยตัวเอง และถ้าฉันต้องการตรวจสอบ ก็ต้องดูมากล้องวงจรปิด ฉันนอกจากเข้าห้องกล้องวงจรปิดแล้ว ก็ไม่ได้เดินไปไหนมาไหน”
ป้าอ้อยตอบอืม “งั้นคุณยศกรหาคนที่ตีคุณหญิงรองได้แล้วเหรอคะ”
“ไม่พบอะไรน่าสงสัยในกล้องวงจรปิดเลย ตอนเกิดเหตุไฟบนถนนโดยรอบๆมืดทั้งหมด และกล้องวงจรปิดในบริเวณใกล้เคียงก็เสีย ไม่รู้ว่ามันเสียเพราะคนทำหรือเสียมานานแล้ว ไม่มีใครรู้จึงไม่ได้เปลี่ยนใหม่สักที”
“เพื่อจัดงานเลี้ยง สองสามวันมานี้ทุกคนต่างยุ่งมาก บางทีอาจเพราะกล้องวงจรปิดเสียแล้วไม่มีใครรู้ก็ได้คะ และถ้าไม่ใช่คุณหญิงรองถูกทำร้าย เราก็ยังไม่รู้ว่ากล้องวงจรนั้นเสียแล้ว”
คุณยศกรถามอย่างเป็นกันเองว่า: “เมื่อคืนนี้ วิกาและยศพันฒ์กลับห้องแต่เช้าใช่ไหม”
ไม่พบเงื่อนงำในกล้องวงจรปิด แต่ในเวลานั้น นอกจากเทวิกา ยศพันฒ์และแดนที่อยู่นอกเหนือสายตาผู้คน คุณยศกรเคยสงสัยแดน ทว่าท่าทีแดนดุเดือด ถึงตายก็ไม่ยอมรับว่าเขาเป็นคนตีคุณหญิงรองจนสลบ
เพราะไม่ใช่แดนเป็นคนทำ และเข้าใจผิดเขา เขาถึงได้ตอบโต้อย่างดุเดือด”
แน่นอน แดนอาจแกล้งทำเช่นกัน
ทว่าคุณยศกรกลับเชื่อว่าแดนไม่ได้เสแสร้ง และคนที่ตีคุณหญิงสองอาจไม่ใช่แดนก็เป็นได้
ถ้าไม่ใช่แดน เขาจึงสงสัยเทวิกาและยศพันฒ์
