รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 614 เป็นเจ้าของที่ชอบหึงหวงไปเรื่อย
กนกอรทำหน้าหนักอึ้ง
เหมือนสไตล์การกระทำของกู๊ดเลย ก็ไม่รู้ว่าคุณณัฏฐาจ้างคนใช้มาวางยาเธอ หรือคนใช้คนนั้นเข้าข้างเปรมาเลยมาทำร้ายเธอแทนเปรมา
“เดี๋ยวฉันส่งผลสรุปไปให้เธอ หรือว่าค่อยส่งวันอื่น?”
กนกอรคิดแล้วก็พูดขึ้น “ฉันต้องกลับคฤหาสน์หลังเก่ากับเบศวร์ไปใช้วันหยุดสุดสัปดาห์ ฉันกลับมาอีกทีวันอาทิตย์ตอนบ่าย ตอนนั้นพี่โทรหาฉันอีกที ฉันกับนฤเบศวร์มีเวลาครึ่งวันจัดการเรื่องนี้”
กลับคฤหาสน์หลังเก่า สองสามีภรรยาจะอยู่ที่คฤหาสน์หลังเก่าจนถึงวันอาทิตย์ค่อยกลับ จะจัดการเรื่องนี้ในบ่ายวันอาทิตย์ ไม่ปล่อยไว้จนถึงวันจันทร์
“ก็ได้ สรุปแล้วต่อไปเธอต้องระวังให้มากๆ เรื่องอาหารการกิน วันปกติถ้าเบศวร์ไม่ว่าง เธอห้ามกินตามลำพังที่บ้านพวกเธอ ไม่งั้นก็ทำกินเอง ทางที่ดีกลับมากินที่บ้านเรา ยังไงร้านเธอก็ไม่ไกลจากบ้านเรา”
พี่กอล์ฟกำชับน้องสาว
ถึงแม้ครั้งนี้น้องสาวไม่ได้ทานผลไม้ที่วางยาไป แต่น้องสาวท้อง ข่าวนี้ลือถึงหูคนที่ต้องการทำร้ายน้องสาวแล้ว ไม่แน่อาจจะลงมือกับเด็กในท้องน้องสาวก็เป็นได้
ในเรื่องอาหารการกิน เป็นการลงมือที่ง่ายสุดแล้ว
กนกอรปลอบพี่ชาย “พี่ เกิดได้แค่ครั้งเดียว จะไม่เกิดเป็นครั้งที่สองอีก”
หลังจากบอกเรื่องนี้กับนฤเบศวร์ คนใช้ในคฤหาสน์หลังนี้จะต้องถูกเปลี่ยนทั้งหมด
ผู้ที่เคยรู้จักกับเปรมาจะถูกเปลี่ยนทุกคน
“อย่าคิดว่ามันเหมือนสงครามนางใน”
พี่กอล์ฟพึมพำ “รู้สึกตอนนี้เธอเหมือนกำลังเล่นสงครามนางใน เคยบอกนานแล้วว่าครอบครัวเศรษฐีนั้นลึกเหมือนมหาสมุทร คนพวกนั้นทำได้ทุกเรื่อง ครอบครัวเราที่ไม่เหมาะสมกันสักเรื่อง เธอจะใช้ชีวิตด้วยความลำบาก”
เพราะนฤเบศวร์ดีกับน้องสาวเป็นพิเศษ ครอบครัวพวกเขาจึงเห็นแก่น้องเขยหลงรักแทบโงหัวไม่ขึ้น ถึงได้ยอมให้ปรองดองกัน
“พี่ ฉันไม่เป็นไรหรอก ไม่ลำบากเลยสักนิด ยังไงก็มีความสุขทุกวัน”
“ตอนนี้เพิ่งแต่งงานใหม่ ยังไม่ผ่านช่วงความรู้สึกแปลกใหม่ กาลเวลาทำให้รู้ใจคน ซึ่งพี่ก็อยากให้เธอกับเบศวร์แก่เฒ่าไปด้วยกัน ลูกหลานเต็มบ้านอยู่แล้ว เอาล่ะ พวกเธอต้องกลับคฤหาสน์หลังเก่าก็รีบกลับไปซะ พี่ไม่คุยกับเธอต่อแล้ว เธอเองก็ระวังตัวด้วยนะ อยากกินอะไรก็บอกพี่ พี่ได้ยินมาว่าพอผู้หญิงท้อง ความอยากอาหารก็เปลี่ยนไปหมด”
กนกอรหัวเราะคิกคักพูดขึ้น “ฉันอยากกินเนื้อห่านฟ้า พี่ทำให้ฉันกินได้ไหม?”
พี่กอล์ฟวางสายใส่น้องสาวทันที
ล้อเล่นหน่า เขาไม่เคยกินเนื้อห่านฟ้ามาก่อนเลย จะรู้เหรอว่าทำกินยังไง?
ให้น้องสาวไปกวนน้องเขยดีกว่า ยังไงน้องเขยก็เก่งกว่าเขา
“อร เราไปกินข้าวกันก่อน”
หลังจากนฤเบศวร์ดีใจเป็นบ้าเป็นหลังแล้ว ก็นึกขึ้นได้ว่าสองสามียังไม่ได้ทานอาหารเช้าเลย จึงรีบไปอุ้มกนกอรลงมาชั้นล่าง
หลังจากทานอิ่มหนำสำราญแล้ว นฤเบศวร์ก็ถามขึ้น “เมื่อกี้เธอคุยอะไรกับพี่ คุยกันซะนานเชียว ฉันลองนับเวลาดู คุยไปยี่สิบแปดนาทีสามสิบหกวินาทีเต็มๆ ตอนเธอคุยโทรศัพท์กับฉัน ทุกครั้งแค่ไม่กี่นาทีก็หมดเรื่องคุยแล้ว อย่างมากสุดก็สิบกว่านาที”
เขาค่อนข้างอิจฉา
กนกอรว่าเขา “วันหนึ่งเราเจอกันแปดร้อยครั้ง โทรศัพท์คุยกันอีก จะมีอะไรคุยได้? ฉันไม่ใช่คนพูดมาก ที่มีอะไรมากมายจะคุยกับนายสักหน่อย พี่ฉันโทรมาเป็นครั้งคราว คุยเยอะหน่อยไม่กี่ประโยค นี่นายนับเวลาที่เราสองพี่น้องคุยโทรศัพท์กันด้วยเหรอเนี่ย”
นฤเบศวร์พึมพำเสียงเบา “คุยเยอะไม่กี่ประโยคที่ไหนกันล่ะ คุยตั้งหลายประโยคเลยนะโอเคไหม แถมยังหลบฉันอีก ไม่ให้ฉันได้ยิน พี่พูดอะไรงั้นเหรอ”
“เขาเป็นลุงแล้ว แน่นอนว่าต้องดีใจมาก พอดีใจมากก็เลยพูดเยอะหน่อย บอกด้วยว่าโชคดีที่กำหนดวันแต่งงานแล้ว ถึงตอนจัดงานแต่ง ท้องฉันก็ยังไม่นูนขึ้นมา ไม่มีผลตอนฉันสวมชุดแต่งงาน”
เรื่องวางยา กนกอรยังไม่บอกนฤเบศวร์ตอนนี้ ไม่ทำให้คนวางยาตื่นตระหนก รอวันอาทิตย์ตอนบ่ายได้รับผลตรวจก่อน เธอค่อยบอกนฤเบศวร์อีกครั้ง จากนั้นสองสามีก็กลับบ้านแบบปุบปับ ให้คนไปค้นห้องนอนคนใช้คนนั้น จะต้องมียาที่ยังใช้ไม่หมดอย่างแน่นอน
อีกฝ่ายไม่อยากให้เธอท้อง ยาที่ซื้อมาต้องไม่ใช่แค่เม็ดหรือครึ่งเม็ดแน่
ถึงแม้ยาคุมจะไม่เป็นอันตรายต่อเธอ แต่นึกถึงเจตนาที่อีกฝ่ายใช้ สันหลังกนกอรก็เย็นวาบ ถ้าหากเธอไม่ตั้งท้องเป็นเวลานาน แม่สามีที่ยอมรับเธอเพราะคุณปู่กล่าวเตือน จะต้องก่อเรื่องอีกครั้งแน่
เธอได้ยินมาว่ากินยาคุมเยอะ ประสิทธิภาพของมันก็จะแรงมาก อาจเกิดภาวะมีบุตรยากจริงๆ ก็ได้
ช่วงชิงโอกาสเธอในฐานะแม่ อีกฝ่ายใจดำอำมหิตเหลือเกิน
“ชุดเจ้าสาวอีกไม่นานก็ทำเสร็จแล้ว ถึงเวลานั้นเธอก็ไปลองสวมดู ถ้าไม่พอดีตัว ยังมีเวลาเปลี่ยน”
นฤเบศวร์โอบภรรยาสุดที่รักเดินออกมาข้างนอก ชุดเจ้าสาวเป็นชุดที่สั่งทำขึ้นจากการวัดขนาดตัวกนกอร เวลาที่ต้องใช้จึงนานหน่อย
“มันไม่ได้เห็นชัดเร็วขนาดนั้น คงไม่ต้องเปลี่ยน”
ตอนนี้เป็นขีดอ่อน ถึงแม้จะท้อง แต่เพิ่งท้องไม่กี่วัน ไม่ต้องรีบร้อนเลย
ลุงปริญเตรียมรถเรียบร้อยนานแล้ว
ในขณะเดียวกันก็เตรียมของขวัญมากมายให้คู่รักหนุ่มสาวเอากลับไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่ คุณท่านไม่ขาดเหลืออะไรเลย แต่เมื่อลูกหลานกลับไปทานข้าว ก็ควรนำของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไปฝากชายชราบ้าง ชายชราจะดีใจเป็นพิเศษ
ทุกครั้งที่คุณนายน้อยกลับไปที่คฤหาสน์หลังเก่า จะเตรียมของโปรดที่คุณท่านชอบทานด้วยความเอาใจใส่จำนวนมากกลับไป
ลุงปริญคิดในใจ ไม่แปลกใจที่คุณท่านยอมรับคุณนายน้อย คุณนายน้อยไม่ได้มีฐานะเดิมเทียบเทียมคุณเปรมา แต่ใจดี เอาใจใส่ และดูแลชายชราได้ดีกว่าเปรมา
“คุณชาย ตอนนี้คุณนายน้อยท้องอยู่ ดูแลคุณนายน้อยให้มากๆ นะครับ อย่าให้คุณนายน้อยทานอะไรตามใจชอบ ปกติคุณนายน้อยชอบทานไอศกรีม ตอนนี้ห้ามคุณนายน้อยกินอีกนะครับ”
ลุงปริญกำชับเป็นต่อยหอย กลัวว่าคุณชายไม่มีประสบการณ์ ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น เอาใจคุณนายน้อย ปล่อยให้คุณนายน้อยทานของเย็นๆ อีก
นฤเบศวร์พยุงกนกอรขึ้นรถไปแล้ว ก็ตอบว่า “ลุงปริญ คุณไม่ต้องห่วง ผมจะควบคุมปากคุณนายน้อยของพวกคุณให้เต็มที่ ไม่ให้เธอกินอะไรตามใจชอบ”
กนกอร： “……”
รู้สึกว่าเธอไม่ได้ท้อง แต่เป็นโดนคุมขัง สูญเสียสิทธิ์ในการกินดื่มโดยอิสระ
ด้วยการมองตามหลังของลุงปริญ นฤเบศวร์ก็พากนกอรออกไปจากคฤหาสน์ กลับไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่ตระกูลเดชอุป
ระยะทางไม่ถือว่าไกลมาก ยี่สิบกว่านาทีต่อมา ขบวนรถหรูของนฤเบศวร์ก็ค่อยๆ ขับเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ตระกูลเดชอุป
คุณปู่เร็นอยู่ในลานบ้าน ลุงเซนอยู่กับเขา ดูเหมือนชายชรากำลังเดินเล่นอยู่ แต่จริงๆ ก็คือเฝ้าคอยการกลับมาของหลายชายหลานสะใภ้
“คุณปู่ครับ”
พอนฤเบศวร์ลงจากรถ ก็รีบเดินไปหาคุณปู่ อดรนทนไม่ไหวอยากรีบบอกข่าวดีกับคุณปู่เร็น จนลืมสิ่งสำคัญที่สุดไปเลย นั่นก็คือเขาไม่ได้พาคุณภรรยาของเขามาด้วย
กนกอรเห็นชายคนนี้ดีอกดีใจจนทิ้งตน ก็คิดอย่างขำขันว่าตอนเธอคลอดลูก นฤเบศวร์จะทิ้งเธอ แล้ววิ่งไปคลอดลูกที่โรงพยาบาลเองไหม?
“คุณปู่ อากาศร้อน พระอาทิตย์ดวงโตขนาดนี้ คุณรอเราในบ้านก็ได้นะครับ ไม่ต้องออกมารอหรอก”
คุณปู่เร็นทำลายความตื่นเต้นโดยไม่เกรงใจ “ยกยอตัวเองให้มันน้อยๆ หน่อย ฉันให้ลุงเซนมาเดินเล่น ยืดแข้งยืดขาในลานบ้านเป็นเพื่อน ใครรอแก? ถึงจะรอ ฉันก็รอหลานสะใภ้ฉันต่างหาก”
