คุณสามีพันล้าน – บทที่ 655 ยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวตั้งนานแล้ว

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 655 ยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวตั้งนานแล้ว

คุณชายใหญ่กักตุนสินค้าไม่ได้ดูอายุเลย ขอแค่มีความเกี่ยวข้องกับเด็ก เขาซื้อมันหมด

“คุณซื้อเยอะเกินมากี่ตัวกันแน่？”

นฤเบศวร์พูดแหะๆ ออกมาว่า： “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมก็แค่เห็นว่ากระโปรงมันสวยดี ขอแค่เป็นสไตล์เด็ก ผมซื้อมันหมด”

กนกอร： “……”

“ที่รัก คุณวางใจได้ ผมไม่ได้ไปซื้อกระโปรงด้วยตัวเอง ผมให้พวกเขาไปช่วยซื้อ คนอื่นไม่รู้หรอกว่าผมเป็นพ่อคนแล้ว”

สิ่งที่กนกอรอยากพูดคือ ถ้าลูกที่คลอดออกมาเป็นผู้ชายหล่ะ？

กระโปรงพวกนั้นจะให้ใครใส่？

“ที่รัก ถ้าเกิดว่าเป็นผู้ชาย ก็ไม่เป็นไร ตอนเด็กๆ ดูไม่ออกหรอกว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย ให้ลูกชายใส่กระโปรงก็ไม่เป็นไร ตอนฤดูร้อนจะได้เย็นสบาย”

คุณชายบางคนที่ยังไม่ได้เกิด：……

กนกอรพูดไม่ออกกับการกระทำของผู้ชายคนนี้จึงหันหน้าออกไปดูวิวนอกหน้าต่างรถ

“ที่ผมพูดเป็นความจริงทั้งหมด ผมไม่รู้จริงๆ ว่าซื้อกระโปรงเยอะเกินไปกี่ตัว”

“ไม่ใช่เรื่องกระโปรง แล้วคุณปิดปังฉันเรื่องอะไร？”

ดวงตาของนฤเบศวร์สั่นไหว

คนเขาพูดกันว่าท้องหนึ่งครรภ์โง่ไปสามปี ทำไมเขารู้สึกว่าหลังจากที่ภรรยาเขาตั้งครรภ์ ไม่เพียงแต่ไม่โง่ แต่กลับฉลาดขึ้นกว่าเดิม

อืม ต้องได้รับอิทธิพลจากเขาแน่เลย

เขาฉลาดขนาดนี้ กนกอรอยู่กับเขาทุกวัน ต้องได้รับอิทธิพลจากเขาแน่นอน เส้นไอคิวของเธอถึงพุ่งแรงขนาดนี้ กลายเป็นคนฉลาดพอๆ กันกับเขา

“พูดความจริง”

“กลับถึงบ้านค่อยพูด ได้ไหม？”

กนกอรส่งเสียงหึออกมา แล้วปล่อยมือที่กำลังดึงหูของเขาอยู่ออก

คนขับรถกับบอดี้การ์ดต่างรู้สึกว่าคุณชายใหญ่เป็นคนกลัวเมีย

เมื่อคุณหญิงใหญ่ออกโรง คุณชายใหญ่ก็กลัวทันที

……

“เป็นไปได้ยังไง？วิกากลับมาแล้วทำไมไม่บอกกับฉัน？”

ห้องหนังสือ กนกอรไม่เชื่อ กับข่าวที่ว่าเพื่อนสนิทกลับมา

“ส่วนเรื่องที่ประยสย์มาเป็นเรื่องจริง เมื่อวันตอนที่คุณประยสย์ไปเจอกับณิศานั้น ฉันยังคุยกับวิกาตั้งนานเลย เธอได้โพสต์วีแชทในกลุ่มเพื่อน ฉันเห็นตำแหน่งที่เธอโพสต์ในกลุ่มเพื่อนอยู่ที่เมืองซูเพร่าหนิ่”

“เวลาที่คุณคุยกับเทวิกาใช้การส่งข้อความโทรศัพท์หรือส่งข้อความเสียง？”

กนกอรอ้าปาก เงียบไปสักพัก แล้วพูดออกมาว่า： “แตกต่างกันตรงไหนเหรอ？”

“คุณสามารถรับประกันได้ไหมว่าคนที่พูดคุยกับคุณในโทรศัพท์มือถือของเทวิกาคือเทวิกาตัวจริง ？”

“ถ้าโทรศัพท์ของวิกาไม่ได้อยู่ในมือเธอแล้วอยู่ในมือใครหล่ะ？”

“ยศพัฒน์”

กนกอรตะลึงไปสักพัก แล้วพูดบ่นพึมพำขึ้นมาว่า： “ถึงแม้ฉันจะไม่ได้ส่งข้อความเสียง แต่วิธีที่ตอบกลับข้อความ คือวิกาไม่มีผิด และถ้าคำพูดของคุณเป็นความจริง ทำไมจู่ๆ วิกาถึงกลับมา？และไม่บอกพวกเราสักคำ”

นฤเบศวร์ทำท่าจุ๊ปากให้เธอ กนกอรจึงกดเสียงให้เบาลง แล้วถามออกมาอย่างเป็นห่วงว่า： “ถ้าเมืองซูเพร่ามีเรื่องเกิดขึ้นใช่ไหม？”

“ผมไม่รู้ ผมรู้แค่ว่าเทวิกาและแม่ถูกส่งกลับมาที่บ้านตระกูลวาชัยยุง เรื่องนี้เป็นความลับมาก เป็นเพราะผมมีความสามารถ ถึงรู้เรื่องนี้ได้ อร ถึงแม้คุณจะรู้เรื่องนี้แล้ว ก็แสร้งทำเป็นไม่รู้นะ นั่นอาจเป็นแผนการที่ทางเมืองซูเพ่ราวางแผนไว้ก็ได้”

กนกอรรีบพยักหน้า แล้วถามออกมาอีกครั้งว่า： “เรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ยน รีบสิ้นสุดสักทีเถอะ ฉันคิดถึงวิกาแล้ว”

“น่าจะใกล้แล้วมั้ง สายสืบที่ผมจัดวางไว้ในเมืองซูเพร่าได้ส่งข่าวมาว่า คุณลุงไซม่อนกับคุณพสธรต่างว่างแผนหลอกล่อซึ่งกันและกัน สุดท้ายใครจะเป็นผู้พ่ายแพ้ ยังไม่รู้เลย”

หัวหน้าครอบครัวสองคนนั้นเป็นคนสงบนิ่งมาก

ลับหลังซัดสาดกันเต็มที่ แต่ต่อหน้า คนทั้งสองกลับสามารถทำตัวเป็นพี่น้องกันได้

“นฤเบศวร์ คุณต้องยื่นมือเข้าไป ต้องช่วยเหลือด้วยนะ”

“เรื่องนี้ไม่ต้องให้คุณเตือนหรอก เนื่องจากผมได้ยื่นมือเข้าไปก่อนแล้ว ก็ต้องช่วยเหลือพวกเขาอยู่แล้ว ผมไม่ได้ทำเพื่อยศพัฒน์นะ ผมทำเพื่อเทวิกา โอะ ก็ไม่ใช่เหมือนกัน ทำเพื่อคุณต่างหาก ผมรู้ว่าคุณแคร์เพื่อนสนิทเทวิกาคนนี้มาก ถ้าตอนที่ช่วยได้ แล้วผมไม่ช่วย คุณต้องโกรธผมแน่ๆ”

“พูดไปแล้ว ผมทำเพื่อตัวผมเองทั้งนั้น ไม่ได้ทำเพื่อยศพัฒน์เลย”

รู้สึกสบายใจขึ้นหน่อย

นฤเบศวร์ได้ยื่นมือไปที่เมืองซูเพร่าตั้งนานแล้ว เขาเคยพูดกับยศพัฒน์ไปหลายครั้ง ถ้าต้องการความช่วยเหลือ ขอแค่ให้บอกก็พอ

แต่ว่า บางครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ เขาก็จะรู้สึกอารมณ์เสีย

เพราะว่าเขากับยศพัฒน์เป็นคู่อริกันมาสิบกว่าปี แต่มาวันนี้กลับต้องไปช่วยเหลือยศพัฒน์

เขาจะไม่อารมณ์เสียได้ยังไง？

“ประยสย์มาที่นี่ก็ไม่ใช่ไม่จีบผู้หญิง จีบผู้หญิงเป็นเรื่องแสดงให้คนนอกรู้ อร ถ้าคุณเห็นตอนที่ประยสย์ส่งดอกไม้ให้กัญณิศา คุณต้องถ่ายรูปเก็บไว้นะ จากนั้นโพสต์ในกลุ่มเพื่อน โพสต์ในเวย์ปั๋ว เพื่อให้ทุกคนรู้ว่าประยสย์มาที่นี่เพื่อมาจีบผู้หญิงจริงๆ”

วันนี้ทั้งวันประยสย์ไม่ได้ปรากฏตัวให้เห็นเลย แต่ได้สั่งให้คนส่งช่อดอกไม้ที่ทำด้วยเงินหลายช่อ

เขากำลังร้อนรนกับการไปหาหลักฐานการค้าขายยาเสพติดของตระกูลเลิศธนโยธา

คนที่ช่วยเหลือเขาอยู่นอกจากคนของตัวเองแล้ว ก็มีอินทัชที่ไปร้องขออำนาจอิทธิพลของตระกูลกิจวณิชกุลช่วยเหลืออย่างลับๆ และนฤเบศวร์ที่ยื่นมาเข้ามาช่วย

ทางด้านตระกูลอริยชัยกุลฤยิ่งไม่ต้องพูดถึง นอกจากน้องสิบที่ยังเรียนหนังสืออยู่ คุณชายที่เหลือต่างใช้เส้นสายที่ตัวเองมี ช่วยเหลือประยสย์ พยายามรวบรวมหลักฐานในเวลาที่สั้นที่สุด และส่งมอบให้ถึงมือตำรวจ

จากนั้นจับคนของตระกูลเลิศธนโยธาให้ได้ทั้งหมด

“ได้”

“นฤเบศวร์”

กนกอรจับมือของนฤเบศวร์ไว้ แล้วถามจริงจังออกมาว่า： “วิกาคงไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม？”

“วิกาอยู่เมืองแอคเซสซ์แล้ว ขอแต่คนฝั่งเมืองซูเพร่าไม่พบเห็นอะไรผิดปรกติ ก็จะไม่มีเรื่องอะไร”

“คุณไม่ต้องเป็นกังวล เมื่อAเป็นถิ่นของใคร？เป็นถิ่นของเรา มีตระกูลอริยชัยกุลอยู่ และมีผมนฤเบศวร์อยู่ทั้งคน จะปกป้องผู้หญิงเพียงสองคนไม่ได้เลยเหรอ？”

กนกอรพูดออกมาอย่างรู้สึกผวาทั้งที่เหตุการณ์ผ่านมานานแล้ว： “เมื่อก่อนพวกเขาเคยลงมือจัดการวิกามาก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะเกิดเรื่องกับวิกา ฉันคงไม่ติดหนี้บุญคุณคุณใหญ่ขนาดนั้นหรอก จนสุดท้ายต้องแต่งงานเป็นภรรยาของคุณ”

นฤเบศวร์ตำหนิในใจ：เทวิกายังกลายเป็นแม่สื่อผมอีกด้วย？

เขาปรอบใจภรรยาออกมาว่า： “ตอนนั้นพวกเขายังไม่รู้ว่าเทวิกาเป็นคุณหญิงของตระกูลอริยชัยกุล ถึงใจกล้าขนาดนั้น ต่อมาหลังจากที่รู้ฐานะที่แท้จริงของเทวิกาแล้ว ฝ่ายตรงข้ามก็ยอมปล่อยตัวเทวิกาไม่ใช่เหรอ？”

“ยิ่งไปกว่านั้นตระกูลกิจวณิชกุลเป็นคนยื่นมาไปช่วยไม่ใช่เหรอ”

“ตระกูลกิจวณิชกุล？”

“ตระกูลกิจวณิชกุลเป็นตระกูลที่ลึกลับ และเป็นคนรวยที่ไม่ชอบทำตัวเป็นจุดสนใจ สิ่งที่พวกเขาถนัดคือสืบหาข่าวคราว เครือข่ายข่าวสารแน่นมาก น่าจะพูดได้ว่าหัวหน้าครอบครัวของตระกูลกิจวณิชกุลเป็นหัวหน้าขององค์กรลึกลับแห่งหนึ่ง พวกเขาไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งด้วยถือว่าโชคดีไป แต่ถ้าพวกเขายื่นมือเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยแล้ว ถึงแม้จะมีตระกูลเลิศธนโยธาสองตระกูลก็ไม่กล้ามากำเริบเสิบสารที่เมืองแอคเซสซ์หรอก”

“คุณคิดว่าทำไมยศพัฒน์ถึงกดขี่ผมได้ทุกทาง นึกว่าอินทัชคนข้างกายเขาเก่งกว่าธันว่าของผมเหรอ？อินทัชเสียสละตัวเองไปมีความสัมพันธ์กับตระกูลกิจวณิชกุล ใช้เส้นสายของตระกูลกิจวณิชกุลต่างหาก”

ถ้าไม่มีความช่วยเหลือของตระกูลกิจวณิชกุล อินทัชเหรอ ตรวจสอบจนผมหงอก ก็ไม่มีทางตรวจสอบเจอข้อมูลที่เป็นประโยชน์ให้ยศพัฒน์ได้ สามารถพูดได้เลยว่าที่ตระกูลสาระทากระชับวงล้อมได้ การช่วยเหลือของตระกูลกิจวณิชกุลสำคัญมาก

“คุณหนูของตระกูลกิจวณิชกุลชอบอินทัชมาก ชีวิตนี้ของอินทัชคิดว่าคงต้องเกาะผู้หญิงกินแล้ว แต่ว่าการที่จะเกาะตระกูลกิจวณิชกุลได้ ก็ต้องเป็นคนที่มีความสามารถมากเหมือนกัน พวกเราอยากจะเกาะตระกูลกิจวณิชกุลกินยังยากเลย”

พูดจบ นฤเบศวร์ก็รีบปิดปากตัวเอง แล้วหันไปมองภรรยาด้วยความกลัว