คุณสามีพันล้าน – บทที่ 668 ตัวปลอม!

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 668 ตัวปลอม!

พวกของเขายังไม่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาคิดว่ามันเป็นเพียงปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณความตื่นตระหนกของญาณิน จึงรู้สึกสนุกยิ่งขึ้น พวกเขาทั้งหมดเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มแสยะ ยื่นมือออกและก่อนที่พวกเขาจะสัมผัสญาณิน เธอก็คว้าดินสองกำมือโรยไป

ไม่ทันตั้งตัว ก็มีโคลนเข้าตาของพวกเขา

เลือกสถานที่ผิดจริงๆ ไม่น่ามาห้องดอกไม้เลย ห้องดอกไม้เต็มไปด้วยดินโคลน……

ใช้ประโยชน์ตอนดินโคลนเข้าตาของพวกเขา ญาณินตัวปลอมกระโดดขึ้น

เธอไม่ได้สู่โดยหนึ่งต่อหลายคน เพราะเธอไม่มีโอกาสชนะ ดังนั้นเธอจึงใช้โอกาสนี้หนีออกจากห้องดอกไม้

ที่นี่คือวิลล่าบนภูเขาลึกที่สร้างโดยตระกูลเลิศธนโยธา ซึ่งเหมาะสำหรับหยุดพักผ่อนฤดูร้อนมาก ทั้งเงียบสงบและเย็นสบาย

ถ้าหากหนีจากที่นี่ จะถูกตามจับได้อย่างง่ายดายมาก

ทว่าหากซ่อนตัวในภูเขาและป่า ในยามกลางคืนก็ยังมีโอกาสรอดชีวิต

เครื่องติดตามที่ซ่อนอยู่บนร่างของตัวแทนญาณินยังไม่ได้ถูกค้นเจอ ทางท่านผู้นำจึงรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน และอาจจัดคนมาช่วยเหลือเธอแล้ว เพียงแค่เธออยู่รอดในคืนนี้ เธอก็จะปลอดภัย

แม้จะเป็นตัวแทนของคุณหญิง ถ้าจำเป็น เธอก็ยอมสละชีวิตได้

ทว่าท่านผู้นำหวังว่าพวกเขาที่เป็นตัวแทนจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาชีวิตของพวกเขาเอง และจะไม่ตายไปพร้อมกับศัตรู เว้นแต่พวกเขาไม่มีทางเลือก

ดังนั้น หลังจากที่ญาณินตัวปลอมหนีออกจากห้องดอกไม้ เธอวิ่งไปที่กำแพงของสวนหลังบ้าน พวกเขาที่เป็นตัวแทนต่างผ่านการฝึกต่างๆมากมาย มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอที่จะหนีข้ามกำแพง รั้วไม่สูงมากนัก และยังมีต้นไม้มากมายในสวนหลังบ้าน

เธอวิ่งไปใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ใกล้กำแพง ปีนขึ้นไปบนต้นไม้อย่างรวดเร็ว โดยเหยียบกิ่งไม้ปีนขึ้นไปบนกำแพงอย่างอันตราย

ชายชุดดำไล่ตามเธอมา

เธอไม่สนใจว่ามีอะไรใต้กำแพง เธอก็กระโดดลงมาจากกำแพง

“เธอกระโดดลงไปแล้ว”

“เร็วเข้า รีบไล่ตามไป!”

บอดี้การ์ดบางคนของตระกูลเลิศธนโยธาเลียนแบบญาณินตัวปลอมปีนต้นไม้ไปที่รั้วแล้วกระโดดลงไป บางคนวิ่งไปเปิดประตูสวนหลังบ้านแล้ววิ่งออกไปทางประตูหลัง หรือบางคนรีบวิ่งไปบอกพลอยไพลิน

เมื่อรู้ว่าญาณินหนีไปได้ พลอยไพลินตบบอดี้การ์ดที่เข้ามารายงานและดุว่า: “ญาณินอ่อนแอแรงน้อย พวกนายก็ยังปล่อยให้เธอหนีไปได้ ทำไมพวกนายถึงไม่ไปหาเต้าหู้ชนตายไปเลย”

“แล้วยังยืนอยู่ที่นี่ทำไม รีบๆไล่ตามนางไปสิ! จับมาได้ก็ให้หักขานางก่อน! อีกอย่าง ส่งคนไปเฝ้าทางถนนด้วย อย่างให้นางหนีไปได้”

ถ้าต้องการหนีออกจากที่นี่ มีถนนบนภูเขาที่สร้างขึ้นอย่างดีเพียงเส้นเดียวเท่านั้น

เว้นแต่ญาณินจะเดินข้ามภูเขา ไม่อย่างงั้นเธอจะไม่สามารถหลบหนีได้หากเธอเฝ้าทางถนนไว้

พลอยไพลินคิดว่า แม้ว่าญาณินจะบ้ามากว่ายี่สิบปีแล้ว แต่ไซม่อนก็ไม่ได้ปฏิบัติต่อญาณินอย่างเลวร้าย เธอได้รับการดูแลอย่างดีอยู่เสมอ ซึ่งวิลล่าของเธอสร้างขึ้นบนภูเขา ด้วยฝีเท้าและความแข็งแกร่งทางร่างกายของญาณินแล้ว เธอไปไหนไม่ไกลหรอก

คนของเธอจะตามทันญาณินอย่างแน่นอน

หลังจากดุบอดี้การ์ดแล้ว พลอยไพลินก็ให้ทุกคนในวิลล่านำไฟฉาย รวมถึงสุนัขหมาป่าสองสามตัวไปตามหาญาณิน เพื่อให้ได้ตัวญาณินกลับมา

เพียงแค่หาญาณินเจอ เธอจะหักขาทั้งสองข้างของญาณิน และควักลูกตาของเธอออก เพื่อให้ญาณินเดินไม่ได้ มองไม่เห็น มาดูกันว่าเธอจะหนีได้อีกอย่างไร!

พลอยไพลินนั่งนิ่งไม่ได้ และหลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เธอก็เดินออกไปตามหาญาณิน

ทันทีที่เขาเดินไปที่ประตูบ้าน เขาเห็นประตูวิลล่าเปิดออก และมีรถหลายคันขับเข้ามา

พลอยไพลินจำได้ว่ามันเป็นรถเฉพาะของพ่อเธอ

ใบหน้าของเธอเย็นชาลง พ่อของเธอคงไม่ได้มาห้ามไม่ให้เธอลงมือกับญาณินใช่ไหม

คุณพสธรลงจากรถ

“พ่อคะ ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมพ่อถึงมาที่นี่ล่ะ ที่นี่ลมผัดแรง หิมะตกหนักและหนาวจัด พ่อน่าจะอยู่กับแม่ในเมือง”

พลอยไพลินทักทายพ่อของเธอ พึงพูดเป็นห่วงพ่อทั้งภายในและภายนอก แต่จริงๆแล้วไม่ต้องการให้พ่อของเธอมาหยุดเธอจากการแก้แค้นญาณิน

“ในสภาพอากาศเลวร้ายแบบนี้ เธอมาทำอะไรที่นี่อีก”

คุณพสธรเอามือแตะหน้าผากลูกสาวแล้วพูดว่า: “จริงๆเลย จะรีบร้อนอะไรขนาดนั้น ถ้าฆ่าเธอแล้วไม่มีตัวประกัน จะไม่ดีต่อเรานะ”

“เข้าไปคุยข้างในกัน”

พอพูดจบก็เดินนำเข้าไปในบ้าน

ข้างนอกมันหนาวมาก

หิมะตกมากเกินไป

พลอยไพลินเม้มริมฝีปากแล้วเดินตามพ่อเข้าไปในบ้าน

คุณพสธรเดินไปที่โซฟาและนั่งลง พลอยไพลินเสิร์ฟชาร้อนๆให้พ่อ จากนั้นก็นั่งลงข้างพ่อแล้วถามด้วยความเป็นห่วงว่า: “พ่อคะ พ่อหนาวไหม”

“ถึงหนาวก็ต้องออกไป เพราะเกรงว่าลูกจะฆ่าเธอตาย”

“พ่อแค่โทรมาบอกหนูก็พอ ไม่จำเป็นต้องมาเองหรอก”

“คุยกันทางโทรศัพท์ แล้วลูกจะฟังไหม ญาณินล่ะ ตอนที่พ่อมา พ่อเห็นแสงไฟกะพริบในภูเขาด้านหลัง มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า”

คุณพสธรรู้ดีว่าลูกสาวของเขาอิจฉาญาณิน หากญาณินตกอยู่ในมือของเธอ เธอไม่ตายก็คงหนังลอกไปชั้นหนึ่ง แต่ตอนนี้ญาณินยังคงมีค่า ดังนั้นจะปล่อยให้ลูกสาวฆ่าญาณินเพราะเรื่องรักๆของหนุ่มสาวไม่ได้

ทำลายสถานการณ์โดยรวม

ญาณินพูดว่า: “หนูให้คนสองสามคนทักทายญาณิน แต่คนเหล่านั้นประเมินศัตรูต่ำเกินไป ญาณินจึงหนีไปที่ภูเขาด้านหลัง หนูเลยส่งคนไปตามหาเธอ ถ้าหาเจอแล้ว หนูจะหักขาเธอก่อนแล้วค่อยควักตาเธอ แค่ไม่ฆ่าเธอตายก็พอ”

คุณพสธรฟังคำพูดของลูกสาวแล้วจิ้มหน้าผากเธออีกครั้ง “พ่อรู้ว่าลูกจะใจร้อนแล้วทนรอที่จะลงมือไม่ไหว และพี่ชายของลูกก็……”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ คุณพสธรได้รับโทรศัพท์จากลูกชายของเขา

เขารับโทรศัพท์ก่อน

“พ่อครับ ถามพลอยหน่อยว่าญาณินที่จับมานั้นเป็นตัวจริงรึเปล่า แม่งเอ่ย ผมหลงกลซะแล้ว เทวิกาที่ผมจับมาเป็นตัวปลอม เป็นตัวแทนที่ไซม่อนเตรียมไว้ให้เทวิกา แม่งเอ่ย แล้วยังเป็นผู้ชายอีก!”

ผู้ชายปลอมตัวเป็นผู้หญิงแล้วยังปลอมได้เหมือนมาก

รณภพคิดว่าเขาต้องการที่จะลิ้มรสรสชาติของภรรยาคนอื่น แต่กลับพบว่าตัวแทนของเทวิกาเป็นผู้ชายเหมือนเขา

เขาโกรธมาก

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของคุณพสธรก็เปลี่ยนไป

เทวิกาที่ถูกลูกชายของเขาลักพาไปเป็นตัวแทน แล้วญาณินลูกสาวของเธอลักพามาล่ะ คงไม่ใช่ตัวปลอมใช่ไหม

ไม่แปลกใจเลยที่ลูกชายและลูกสาวจะจับอย่างง่ายดาย

เขาคิดว่าลูกชายและลูกสาวของเขาจะทำงานได้อย่างดี แค่ออกมือก็สามารถจู่โจมจุดสำคัญของศัตรูได้ทันที

“เทวิกานั่นเป็นตัวปลอม แถมยังเป็นผู้ชายด้วย?”

“ใช่ เป็นผู้ชาย!”

เมื่อรณภพโกรธ เขาก็ทุบตีตัวแทนของเทวิกา น่าโมโหจริงๆ เนื้อหงส์ที่อยู่ในมือกลับกลายเป็นเนื้อเป็ด

คุณพสธรไม่พูดอะไร วางสายลูกชายของเขาอย่างเงียบๆ แล้วหันไปมองลูกสาวของเขา พลอยไพลินก็ได้ยินสิ่งที่พี่ชายของเขาพูดทางโทรศัพท์ เธอคิดว่าญาณินสามารถกำจัดบอดี้การ์ดหลายคนได้ และหนีไปที่ภูเขาด้านหลังเหนือกำแพง

มันไม่เหมาะกับบุคลิกของญาณินเลย

เป็นไปได้ไหมว่าญาณินที่เธอลักพาตัวไปนั้นเป็นตัวปลอมด้วย และยังเป็นผู้ชายเป็นคนปลอมตัว

หากเป็นตัวปลอม แล้วญาณินจะตัวจริงอยู่ที่ไหน

ไซม่อนรู้แผนการพวกเขามาแต่แรกแล้วใช่ไหม ดังนั้นจึงเตรียมการล่วงหน้าและปล่อยให้เธอและพี่ชายกระโดดลงไปในบ่อใหญ่