รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 687 อาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทรา
เทวิกาไม่สามารถเปิดโปงตัวตนของเพื่อนรักได้ จึงทำได้เพียงตอบไปว่า: “ฉันก็ไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากไหน แค่รู้ว่าฝีมือของพวกเธอยอดเยี่ยม หนึ่งคนในนั้นเคยช่วยชีวิตพี่ชายฉันไว้ด้วย ส่วนคุณชุติภาเหมือนจะเป็นผู้ช่วยที่เธอชวนมา”
เทวิกาก็ได้เจอชุติภาเพียงครั้งเดียว แต่ชุติภาปฏิบัติกับเธออย่างสุภาพ หลังจากที่ทั้งสองคนได้พูดคุย ก็ถูกชะตากันใช้ได้ทีเดียว
ชุติภายังชอบพิรัตน์เป็นพิเศษด้วย
โชคชะตาระหว่างมนุษย์เราก็แปลกๆอย่างนี้
ชุติภาได้เจอพิรัตน์ครั้งแรก ก็หลงรักเด็กน้อยคนนี้เลย แสดงทีท่าอยากรับเขาไว้เป็นลูกศิษย์
เทวิกาคิดๆ ถ้าพิรัตน์โตกว่านี้สักหน่อย ชุติภาต้องพูดเรื่องขอรับพิรัตน์เป็นลูกศิษย์กับเธอแน่ๆ
“พวกเธอยังไม่ได้ไปจากเมืองซูเพร่าใช่ไหม?”
เซทท์คิดๆอยู่สักพักไม่รู้จะมีโอกาสได้เจอผู้หญิงที่มีฝีมือยอดเยี่ยมหรือเปล่า
“น่าจะออกไปตอนบ่ายนะ”
ประมาณบ่ายสองโมงกัญณิศาจะนั่งเครื่องบินออกจากเมืองซูเพร่ากลับไปที่เมืองแอคเซสซ์ ชุติภามากับเธอ คาดว่าคงกลับไปด้วยกัน
เซทท์ดูๆเวลา พูดต่อ: “พี่สะใภ้ อีกเดี๋ยวถ้ามีโอกาส แนะนำให้ผมรู้จักกับยอดหญิงสองคนนั้นหน่อยนะครับ”
เทวิกายิ้ม: “น้อยครั้งที่จะได้เห็นนายสนใจผู้หญิง ฉันต้องช่วยแนะนำให้นายแน่”
แต่จะแนะนำคุณชุติภากับเซทท์ให้รู้จักกัน ส่วนกัญณิศาน่ะเป็นพี่สะใภ้ที่เธอวางตัวไว้แล้ว จะโดนน้องชายสามีแย่งไปไม่ได้
ณภัทรหันหน้าไปมองพี่สามของตนเอง คิดในใจ: ที่แท้พี่สามชอบหญิงแกร่งนี่เอง มิน่าล่ะถึงได้โสดมาจนถึงทุกวันนี้
คิดว่าอยู่ในโลกของนิยายกำลังภายใน ที่มีจอมยุทธ์หญิงบินอยู่บนท้องฟ้า แล้วยังเป็นผู้หญิงที่เก่งกาจอีกด้วย!
แม้ว่า เขาก็ตกใจที่บนโลกนี้ยังมีคนที่เก่งกาจด้านศิลปะป้องกันตัว ทั้งยังเป็นหญิงสาววัยรุ่นด้วย แต่เขาไม่เหมือนพี่สามที่ยังไม่ทันได้เจอเลยก็รู้สึกสนใจไปก่อนแล้ว
เขาแค่อยากหาผู้หญิงที่นอนกับเขาคนนั้นให้เจอ
จากวันที่เขาเสียความบริสุทธิ์ก็หนึ่งเดือนแล้ว ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นท้องหรือเปล่า?
เขาไม่ยอมให้ยีนที่ดีงามของเขาระเหเร่ร่อนอยู่ข้างนอกหรอกนะ
ตอนนี้ศัตรูภายนอกของตระกูลสาระทาถูกกำจัดไปแล้ว พี่ใหญ่น่าจะกลับมาที่เมืองแอคเซสซ์ได้แล้ว รอให้พี่ใหญ่กลับมา เขาจะขอร้องให้พี่ใหญ่ช่วยอีกที ต้องหาตัวผู้หญิงที่นอนกับเขาแล้วก็หายตัวไปให้เจอให้ได้
คราวก่อนพี่ใหญ่แนะนำให้เขาไปขอความช่วยเหลือจากคนของสำนักงานนักสืบ XX แต่กลับโดนปฏิเสธ เขาไม่อยากช่วยสืบหาเรื่องนี้
กัญณิศา: คนของฉันโดนคลุมกระสอบแล้ว ฉันจะกล้าสืบหาต่อไปได้ที่ไหน?
เงินสำคัญมาก แต่ชีวิตสำคัญกว่า
ตอนนี้รู้แล้วว่าชุติภาก็คือผู้หญิงที่นอนกับณภัทร กัญณิศาจึงยิ่งไม่กล้าเข้าไปยุ่งเรื่องของณภัทร
ไม่เห็นที่ชุติภาจัดการแม้กระทั่งคนอย่างพสธรจนยับเยินหรือไง?
ชุติภาเรียนรู้สิ่งที่ถ่ายทอดมาจากหมอเทวดาอย่างลึกซึ้ง ไม่เพียงมีทักษะทางการแพทย์ที่น่าทึ่ง แต่ยังสามารถใช้ยาพิษด้วย บวกกับทักษะป้องกันตัวที่ยอดเยี่ยม นอกซะจากเบื่อหน่ายชีวิตแล้ว ไม่งั้นเธอคงไม่กล้าไปยั่วโมโหชุติภาหรอก
ชุติภาสนใจในตัวณภัทร อยากขโมยยีนของเขามาเพื่อสร้างเด็กคนหนึ่งออกมาเป็นผู้สืบทอด อืม นี่กัญณิศารู้สึกว่านั่นเป็นโชคดีของณภัทรแล้ว
อันที่จริงไม่ใช่ว่าใครก็จะโดนชุติภาให้ความสนใจได้นี่นา
ณภัทร: ……โดนคนพรากความบริสุทธิ์ไปแล้วยังต้องรู้สึกโชคดีอีก นี่มันศีลธรรมอะไรเนี่ย!
ญาณินขอให้ตรงไปที่โรงพยาบาลเลย เทวิกาก็รู้ว่าตอนนี้แม่ไม่มีใจจะกลับบ้านหรอก
เห็นแม่เป็นห่วงพ่อ เทวิกากลับไม่รู้ว่าควรจะดีใจแทนพ่อดีไหม ดีใจแหละ แต่ตอนนี้พ่อยังไม่ฟื้น ไม่ดีใจละกัน การได้คืนดีกับแม่เป็นความปรารถนาของพ่อมาโดยตลอด สองสามีภรรยาจะได้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยกันอย่างเต็มที่
เดิมทีก็เป็นสามีภรรยาที่รักกันดี แต่กลับสูญเสียช่วงเวลาในวัยหนุ่มสาวไปยี่สิบกว่าปี ตอนนี้ อายุห้าสิบกันแล้ว ทุกครั้งที่เทวิกานึกถึงพ่อ ก็จะเจ็บปวดใจ เป็นเพราะคนเลวพวกนั้นที่ทำชั่วอย่างลับๆ จนเป็นเหตุให้สี่คนในครอบครัวพวกเขาคลาดกันไปยี่สิบกว่าปี
“แม่ครับ”
ยศพัฒน์รออยู่ที่หน้าประตูใหญ่ของแผนกคนไข้ใน เห็นแม่ยายมาแล้ว จึงเดินเข้าไปต้อนรับ ทักทาย
ญาณินเพียงพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร
ด้วยการนำทางของลูกสาวลูกเขย ญาณินจึงมาถึงด้านนอกห้องคนไข้แล้ว มองเห็นสามีที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงผ่านหน้าต่างใสๆ ญาณินไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ
“แม่ครับ หมอบอกว่าไม่นานพ่อก็จะฟื้นแล้ว เมื่อกี้หมอเพิ่งบอกว่า สังเกตอาการดูอีกทีก็จะย้ายออกจากห้องไอซียูได้แล้วครับ”
ยศพัฒน์ปลอบใจแม่ยาย
แต่จริงๆแล้วหมอบอกเขาว่า ให้ทำใจไว้บ้าง พ่อตาอาจจะกลายเป็นเจ้านิทรา
สัญญาณชีพของไซม่อนคงที่ เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่มีแนวโน้มว่าจะฟื้นขึ้นมา หมอจึงกังวลว่า ไซม่อนอาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทรา ให้ญาติๆเตรียมทำใจไว้บ้าง
คำพูดนี้ ยศพัฒน์ยังไม่กล้าบอกภรรยา
แต่บรรดาบอดี้การ์ดคนสนิทของไซม่อนกลับรู้แล้ว แต่ละคนสีหน้าเศร้าหมอง ทว่าคุณชายพัฒน์ยังไม่อยากให้พวกเขาพูดออกมา พวกเขาจึงต้องเงียบเอาไว้ คาดหวังอยู่ในใจว่าท่านผู้นำจะรีบๆฟื้นขึ้นมา
“เขาจะต้องฟื้น!”
ญาณินพูดเบาๆ ทั้งพูดให้ทุกคนฟัง ทั้งปลอบใจตนเองด้วย
ถ้าเขาไม่ฟื้น เธอก็จะเฝ้าเขาอยู่อย่างนี้
เสียงฝีเท้าที่เร่งรีบลอยเข้ามา
ไม่นาน ก็เห็นนายท่านทั้งสองของตระกูลสาระทารีบเดินเข้ามา โดยมีเจนสันและแดนมาด้วย
นึกถึงที่นายท่านทั้งสองอายุมากแล้ว หลังจากจบเรื่อง จึงยังไม่ได้บอกให้คนแก่ทั้งสองรู้ เพราะประยสย์บาดเจ็บ บอดี้การ์ดตระกูลสาระทาก็อาการสาหัส
เมื่อคืนยศกรโดนหลานชายคนโตตีสลบ หลังจากได้สติแล้ว ก็บาดเจ็บเช่นกัน จึงอยู่ที่โรงพยาบาลด้วย
ประยสย์ส่งคนไปเฝ้ายศกร คิดไว้ว่าหลังจากที่พ่อฟื้น ค่อยจัดการลุงทั้งสองคนอีกที
“วิกา พี่ชายเราล่ะ? พี่ชายเราเป็นยังไงบ้าง? ไหนจะอารองของเราอีก บาดเจ็บหนักไหม?”
นายหญิงเห็นเทวิกาก็รีบร้อนถามขึ้น
ลูกชายคนโตหมดสติยังไม่ฟื้น ลูกชายคนเล็กก็หายตัวไปอยู่ไหนไม่รู้ ตอนนี้ลูกชายคนรองกับหลานชายคนโตก็บาดเจ็บอีก ท่านย่าจึงรู้สึกเหมือนโลกจะถล่มลงมาแล้ว
ตอนที่เธอเห็นญาณิน จึงเดือดดาลขึ้นมาทันที ก้าวยาวๆเข้าไป ดึงญาณินไปอีกทางหนึ่ง ยกมือขึ้นมาตบไปที่ใบหน้าของญาณิน
“คุณย่า”
“แม่”
เทวิการีบดึงท่านย่า ขวางอยู่ที่ข้างหน้าแม่ พูดอย่างไม่พอใจ: “คุณย่า ตบแม่หนูทำไม!”
ท่านย่ายังคิดจะตบอีก แต่โดนนายท่านกับเจนสันดึงเอาไว้
“ญาณิน เธอยังจะมีหน้ากลับมาอีกเหรอ เธอไม่ได้อยากออกไปจากตระกูลสาระทาอยู่ตลอดหรือไง? ในเมื่อไปแล้วก็อย่ากลับมาอีก ไปไกลได้เท่าไหร่ยิ่งดี เพื่อเธอลูกชายฉัน ถึงได้นอนนิ่งอยู่ในนั้น ลูกชายฉันเกือบจะไม่รอดอยู่แล้ว แต่เธอกลับแอบอยู่ที่เมืองแอคเซสซ์ไม่กลับมา”
“เธอมันเป็นเมียของผู้นำตระกูลอะไรล่ะ ถุย ตอนที่ตระกูลสาระทาลำบาก เธอไม่เผชิญหน้าไปพร้อมกับตระกูลสาระทาน่ะก็ช่างเถอะ แต่ยังซ่อนตัวอยู่ไกลลิบ เธอไม่คู่ควรเป็นเมียผู้นำตระกูลสาระทาของฉัน รีบๆไสหัวไป ไกลได้เท่าไหร่ยิ่งดี ก่อนไป รบกวนเธอหย่ากับลูกชายฉันด้วย”
“รอไซม่อนฟื้นขึ้นมา ฉันจะให้เขาหย่ากับเธอ ด้วยสถานะภาพของลูกชายฉัน จะแต่งงานกับผู้หญิงอายุสิบแปดก็ยังได้! ใครจะสนใจเธอล่ะ!”
แม้จะรู้ว่าลูกชายแอบส่งญาณินออกไป ท่านย่าก็ยังพาลโกรธญาณินอยู่ดี
อยากหย่ากับญาณินแทนลูกชายจะแย่แล้ว
