รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 688 แข็งข้อกลับไป
ญาณินลูบๆใบหน้าที่โดนนายหญิงตบ แล้วดันเทวิกาออกไป มองนายหญิงอย่างโกรธเคือง เดินเข้าไปใกล้ๆ
“แม่คะ”
เทวิการู้ว่าแม่เกลียดย่ามากๆ จึงรีบเดินเข้าไปคิดจะดึงแม่เอาไว้ แต่กลับโดนแม่สะบัดมือออก
นายหญิงเห็นลูกสะใภ้ทำท่าจะกินเธอ จึงออกแรงสะบัดมือของนายท่านออกไป ชี้ไปที่ญาณินแล้วเริ่มเปิดฉากด่าต่อ แต่คิดไม่ถึงว่าญาณินที่เดินเข้ามาใกล้ จะปัดมือเธอออกไป
นายหญิงคาดไม่ถึงไม่นึกว่าญาณินจะกล้าแตะต้องเธอ
เธอเป็นนายแม่ของตระกูลสาระทา ทั้งยังเป็นแม่สามีของญาณินด้วย ถึงจะบอกว่าญาณินไม่ได้ตีเธอ แต่ญาณินปัดมือเธอออกไปอย่างนี้ ก็เหมือนตบลงมาบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยของเธอนั่นแหละ
นายหญิงทนไม่ได้กับการตอบโต้ของลูกสะใภ้ จึงโมโหจนหน้าเขียว ชูมือขึ้นสูงคิดจะตบอีกครั้ง
แต่ญาณินไม่ให้โอกาสนี้แก่เธอ ออกแรงจับข้อมือของเธอเอาไว้
แม่ผัวลูกสะใภ้ถลึงตาใส่กัน ต่างฝ่ายต่างหน้าตาบึ้งตึง แววตาเต็มไปด้วยความโกรธและเกลียดชัง
ญาณินพูดอย่างเย็นชา: “ยายแก่ ฉันทนคุณมานานมากแล้ว! คิดว่าคนอย่างฉันมันน่ารังแกมากสินะ! ถ้าคุณไม่ใช่แม่แท้ๆของไซม่อน ที่คุณตบฉันเมื่อกี้ ฉันจะตบคุณกลับสักสิบที!”
“ตอนนี้ไซม่อนเป็นอย่างนี้ คุณยังมีหน้ามาโทษฉันอีก ถ้าไม่ใช่ว่าคุณเอาแต่คอยเสี้ยมให้พวกฉันสองสามีภรรยาทะเลาะกัน ฉันกับไซม่อนจะเป็นเหมือนอย่างทุกวันนี้ไหม?”
“เมื่อก่อน คุณเอาแต่ตำหนิฉัน โทษว่าฉันไม่ให้ไซม่อนไปเล่นสนุกกับผู้หญิงอื่นข้างนอกบ้าง บอกว่าไซม่อนเป็นผู้นำของตระกูลสาระทา มีคนหลงใหลมากมายมันเป็นเรื่องปกติ ให้ฉันใจกว้างหน่อย พูดอีกว่าต่อให้ไซม่อนจะมีผู้หญิงมากกว่านี้ ฉันก็เป็นเมียหลวงอยู่ดี ไม่มีใครมาอยู่เหนือกว่าตำแหน่งของฉันได้หรอก บอกให้ฉันยอมแบ่งความรักของไซม่อนกับผู้หญิงอื่น”
“ถ้าคุณใจกว้างขนาดนั้น ทำไมไม่เห็นคุณเพิ่มเมียน้อยให้สามีคุณสักสองสามคนล่ะ? คุณอายุปูนนี้แล้ว ฟันจะร่วงหมดปาก ยังเฝ้าสามีของคุณอย่างแน่นหนา ผู้ชายของตัวเองก็จดจ้องไม่คลาดสายตา ทนเห็นผู้หญิงอื่นเข้ามาใกล้เขาแม้แต่นิดเดียวยังไม่ได้ มีสิทธิอะไรมาบอกให้ฉันแบ่งสามีกับคนอื่น?”
ญาณินอดกลั้นความไม่พอใจแม่สามีมานาน
เสียสติไปยี่สิบกว่าปี หลังจากได้สติกลับมา เธอคิดว่าเธอจะหย่ากับไซม่อน ขี้เกียจสนใจยายแก่นี่อีก
ก็ถือว่าแม่สามีรู้จักดูทิศทางของสถานการณ์ หลังจากที่เธอได้สติกลับมา ก็ไม่ได้ปฏิบัติกับเธอเหมือนอย่างแต่ก่อนอีก แน่นอนว่า เธอก็ไม่คิดจะสนใจแม่สามีคนนี้แล้ว
วันนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแม่สามีตบเธอ ญาณินอาจจะทำเหมือนแม่สามีคนนี้เป็นมนุษย์ล่องหนก็ได้
“เป็นเพราะคุณ สมาชิกทั้งสี่คนในครอบครัวของฉันถึงได้โดนบังคับให้แยกกันไปคนละทิศละทาง หลังจากวิกาโดนอุ้มไป คุณทำยังไงกับฉันล่ะ? โยนความผิดมาให้ฉัน วิกาเป็นลูกสาวแท้ๆของฉัน ก้อนเนื้อที่ออกมาจากร่างกายของฉัน การไม่ได้เจอเธอ ก็เหมือนกับกรีดหัวใจของฉัน คุณไม่ปลอบใจฉันก็ช่างเถอะ แต่กลับโทษฉัน ด่าทอฉันไม่เลิก ตำหนิที่ฉันไม่แบ่งไซม่อนให้วรันธร ถึงทำให้วิกาโดนอุ้มไป”
“บีบบังคับให้ฉันเสียสติ ฉันเป็นบ้ามายี่สิบกว่าปี ผ่านอะไรมาบ้าง ฉันจำไม่ค่อยได้หรอก แต่บางเรื่องฉันยังจำได้ดี คุณปฏิบัติกับฉันยังไง โดยการที่พวกคุณสองคนสบประมาทเหยียดหยามฉัน อยากส่งฉันออกไปนับครั้งไม่ถ้วน ถึงขั้นให้คนอื่นวางยาพิษฉัน อยากให้ฉันโดนพิษจนตาย”
“ยายแก่ คุณคิดว่าฉันไม่รู้อะไรจริงๆงั้นเหรอ? แค่อาศัยเรื่องพวกนั้นที่คุณทำกับฉัน ฉันก็อยากฉีกคุณเป็นชิ้นๆจะแย่แล้ว! อย่าอาศัยที่อายุเยอะ ถึงได้ใช้ความอาวุโสมาเอาเปรียบต่อหน้าฉัน มันไม่ได้ผลแล้ว!”
ในช่วงที่ญาณินเสียสติมายี่สิบกว่าปีนั้น โดนวางยาพิษอยู่หลายครั้งจริงๆ แต่ดีที่เธอโชคดี สุดท้ายจึงไม่เป็นอะไร
ยายแก่นี่อยู่บ้านแทบทุกวัน เมื่อก่อนห้องภายในคฤหัสน์สาระทาก็โดนยายแก่เป็นคนควบคุมเอาไว้ ช่วงเวลาที่เธอได้เป็นคุณผู้หญิงของผู้นำน่ะสั้นเหลือเกิน เมื่อก่อนอายุยังน้อยด้วย คงไม่ดีที่จะช่วงชิงอำนาจกับแม่สามี ถ้าไม่ใช่ว่ายายแก่อนุญาต ใครจะกล้าวางยาเธอล่ะ?
ตอนที่ลูกชายยังเด็ก ไม่มีแรงปกป้องคนเป็นแม่อย่างเธอ ไซม่อนก็งานยุ่ง แม้จะจัดการให้ป้าอ้อยมาคอยดูแลเธอ คุ้มกันเธอ แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับแผนสกปรกของยายแก่ ป้าอ้อยที่เป็นแค่คนรับใช้ก็ปกป้องเธอไม่ได้แล้ว
“เรื่องของฉันกับไซม่อน ฉันจะทำยังไงมันก็เรื่องของฉัน ถ้าคุณกล้ายื่นมือเหี่ยวๆที่เต็มไปด้วยริ้วรอยเข้ามาอีก คอยดูฉันตัดมือคุณแล้วกัน! คุณอยากให้ฉันหย่ากับไซม่อน ฉันจะไม่หย่า ฉันจะใช้อำนาจที่มีอยู่กับไซม่อนตลอดไป ถ้าคุณเก่งนักก็ให้ไซม่อนมาเลิกกับฉันเอง!”
“ถ้าทำให้ไซม่อนเลิกกับฉันไม่ได้ ก็หุบปาก!”
คำวิจารณ์ของญาณิน ประโยคแล้วประโยคเล่า ทำให้นายหญิงไม่มีโอกาสตอบโต้ เธอโกรธจนหน้าเขียว หอบหายใจ โดนญาณินยั่วโมโหจนแทบทนไม่ไหวแล้ว
“พวก พวก……พวกแกดูเธอสิ ทำตัวเหมือนลูกสะใภ้ตรงไหน!”
ตั้งนานกว่านายหญิงจะพูดออกมาได้
“ไม่ต้องมาทำท่าเป็นแม่สามีต่อหน้าฉันหรอก เมื่อก่อนฉันกลัวคุณ แต่ตอนนี้ไม่กลัวแล้ว ยายแก่ ฉันเตือนคุณไว้เลยนะ ถ้ายังกล้ามาวุ่นวายกับฉัน มาแทรกแซงระหว่างฉันกับสามีอีก ฉันจะหาผู้หญิงสาวๆสวยๆหุ่นแซบ2-3คนมาส่งให้สามีคุณ ให้ฉันดูหน่อยว่าคุณจะแบ่งสามีกับผู้หญิงอื่นอย่างใจกว้างยังไง”
นายท่าน: “……”
เขาอยู่เฉยๆก็โดนลูกหลงไปด้วย
ถึงเขาจะยังสุขภาพแข็งแรงดี อายุมากขึ้นแต่ความสามารถก็ไม่ได้ถดถอย ตอนหนุ่มๆไม่มีบ้านเล็กบ้านน้อย ตอนนี้อายุปูนนี้ หลานจะแต่งงานมีลูกอยู่แล้ว เขาจะเป็นทวดแล้ว จะมาเลี้ยงเมียน้อยได้ยังไงล่ะ
คำพูดของญาณินทำเอานายหญิงแววตาดุดันด้วยความโกรธ
ทุกคนก็ตกใจกับคำพูดของญาณินที่พรั่งพรูออกมา คิดไม่ถึงว่าญาณินที่อ่อนโยนมาโดยตลอดพอคลุ้มคลั่งขึ้นมาจะน่ากลัวขนาดนี้
แต่เทวิกากลับมองแม่ด้วยความสงสารจับใจ สำหรับย่าแท้ๆ ที่เธอสนิทสนมใกล้ชิดจริงๆแล้วก็คือการแสดง พอรู้ว่าเมื่อก่อนย่าทำอะไรแม่ไว้ตั้งมากมาย แม้จะแสร้งทำเทวิกาก็ไม่อยากทำแล้ว
เธอจึงพูดกับพวกเจนสันออกมาตรงๆ: “เจนสัน แดน คุณปู่คุณย่าอายุมากแล้ว พวกนายพาพวกท่านกลับไปพักที่คฤหัสน์เถอะ ในโรงพยาบาลไม่ต้องการคุณปู่คุณย่าหรอก”
เธออายุมากกว่าเจนสันกับแดน พวกเจนสันเองก็รู้สึกว่าถึงอยู่ต่อไป ก็ไม่รู้ว่าป้าสะใภ้กับคุณย่าจะทะเลาะกันจนมีสภาพยังไง ถ้ายังไม่จบ คนที่ขายหน้าก็พวกเขาคนตระกูลสาระทานี่แหละ
ที่คุณย่าทำไม่ดีกับป้าสะใภ้น่ะ หลังจากที่พวกเขาพอจะรู้เรื่องรู้ราวก็เห็นมาโดยตลอด
ข้อกล่าวหาของป้าสะใภ้ใหญ่ไม่ได้กุขึ้นมาเอง มันเคยเกิดขึ้นจริงๆทั้งนั้น
ญาณินออกแรงสะบัดมือของนายหญิงออกไป พูดออกมาอย่างเย็นชา: “ไสหัวไปซะ ยายแก่!”
ยายแก่เกือบจะยืนไม่อยู่ นายท่านจึงรีบเข้ามาประคองเธอเอาไว้
“ณิน……”
นายท่านอยากจะพูดอะไร แต่ตอนที่ลูกสะใภ้คนโตมองมาด้วยสายตาเย็นยะเยือก เขาจึงกลืนคำพูดที่อยากพูดกลับไป ท้ายที่สุดแค่ถอนหายใจออกมายาวๆ
ถึงเขาจะไม่เคยทำร้ายลูกสะใภ้คนโต แต่เขาก็รู้เห็นการกระทำทั้งหมดของภรรยาและลูกสะใภ้อีกสองคนอย่างชัดแจ้ง แต่กลับไม่ส่งเสียงห้ามปราม ก็ถือเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดอยู่ดีนั่นแหละ
ตอนนี้ เขาก็ไม่มีคุณสมบัติพอจะพูดเช่นกัน
ยิ่งไม่มีคุณสมบัติจะตำหนิญาณินด้วย
พวกเขาทำผิดต่อลูกสะใภ้คนนี้
“คุณปล่อยฉัน ฉันจะตบนังแพศยานี่ให้ตาย ไม่นึกว่าจะกล้าทำอย่างนี้กับฉัน!”
