รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 691 เด็กคนนี้มาได้ถูกเวลาเสียด้วย
“คุณเทวิกาคะ พวกเราขอตัวก่อนนะคะ หวังว่าจะมีโอกาสได้พบกันอีกนะคะ”
หลังจากที่ชุติภาบอกลากับเทวิกาและสามี เธอจับมือกัญณิศาแล้วเดินจากไป
กัญณิศามีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะพูดกับเทวิกา แต่ติดตรงที่ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ในสถานะของกัญณิศา หากมองอย่างผิวเผินเทวิกาถือว่าเป็นแค่คนรู้จักที่ดีกว่าคนอแปลกหน้าเท่านั้น ไม่สามารถพูดอะไรกับเธอได้ จึงทำได้เพียงเดินจากไปพร้อมกับชุติภา
และเธอก็ต้องรีบทำเวลาด้วย เพราะตอนเย็นๆ พี่สาวของเธอจะไปรับเธอกลับบ้านที่คาเฟ่
หลังจากที่ส่งพวกณิศากลับ ยศพัฒน์ถึงแสดงความดีใจของเขาออกมา เขารีบรับพิรัตน์จากอ้อมแขนของเทวิกา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ดีใจว่า: “วิกา เราจะมีลูกเป็นของพวกเราแล้วนะ”
เด็กคนนี้มาได้ถูกเวลาเสียด้วย
ตระกูลสาระทาเพิ่งจะจัดการศัตรูภายนอกไป แม้ว่าภายในจะยังจัดการไม่เสร็จสิ้นดี แต่ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว
เขาไม่ต้องกังวลว่าหลังจากที่เทวิกาตั้งครรภ์จะได้รับบาดเจ็บด้วย
เทวิกาก็ยิ้มด้วยเช่นกัน: “ไม่แปลกใจเลยที่คุณชุติภาจะเป็นศิษย์เอกของหมออัจฉริยะ เธอคงจะสังเกตเห็นตั้งแต่แรกแล้ว ถึงได้ช่วยจับชีพจรของฉัน”
หลังจากที่เธอตัดสินใจตั้งครรภ์ สองสามีภรรยาก็ไม่ได้คุมกำเนิดอีกเลย
หลังจากนั้นก็มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น เธอไม่ทันได้สังเกตว่าประจำเดือนของเธอนั้นไม่ได้มาสักพักแล้ว จนกระทั่ง ชุติภาทักว่าเธอท้อง เทวิกาเพิ่งตระหนักได้ว่าประจำเดือนไม่ได้มานานแล้ว
“ต้องบอกข่าวดีนี้ให้พี่ชายฉัน”
เทวิกาผลักประตูเดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยอย่างมีความสุข
ประยสย์ที่เห็นว่าน้องสสาวเดินเข้ามา คิดอยากจะลุกขึ้นนั่ง เทวิการีบก้าวเดินเข้าไปดันตัวพี่ชายลงเสียก่อน เพื่อไม่ให้พี่ชายของเธอลุกขึ้นนั่ง
“วิกา เธอไม่ได้ไปส่งณิศาเหรอ?”
“พวกคุณชุติภาไม่ให้หนูไปส่ง พัฒน์เลยขอให้เซทท์กับณภัทรไปส่งแล้วค่ะ พี่คะ หนูมีข่าวดีจะบอกพี่ด้วย หนูท้องแล้วนะ เมื่อกี้คุณชุติภาจับชีพจรหนู เธอบอกว่าหนูท้องแล้ว”
ชุติภาเป็นศิษย์เอกของหมออัจฉริยะ เธอบอกว่าเทวิกาท้องเพียงแค่จับชีพจร เทวิกาไม่มีท่าทีแปลกใจเลยสักนิด อีกอย่าง ประจำเดือนของเธอก็ไม่ได้มาด้วย
และที่นี่ก็คือโรงพยาบาล เธอจะไปตรวจเมื่อไหร่ก็ได้ เพื่อมั่นใจเรื่องที่เธอท้อง
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ประยสย์ลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง ครั้งนี้เทวิกาดันตัวพี่ชายของเธอลงไม่ไหวแล้ว
ประยสย์ที่ถูกขนานนามว่านายเย็นชามาโดยตลอด ฉีกยิ้มกว้าง แล้วถามด้วยเสียงสองว่า: “วิกา นี่เรื่องจริงใช่ไหม? เธอท้องแล้วจริงๆ ใช่ไหม? พี่จะได้เป็นคุณลุงแล้วเหรอ?”
เทวิกาพยักหน้า
“ดี ดีมาก นี่มันข่าวดีที่สุดเลย เด็กคนนี้เลือกเวลารายงานตัวได้ดีมากๆ ต้องเป็นเด็กที่ฉลาดแล้วก็น่ารักมากแน่ๆ ฮ่าๆ พี่จะได้เป็นคุณลุงแล้ว”
ท่าทางดีใจของประยสย์ทำให้ยศพัฒน์หลุดหัวเราะออกมา ความดีใจจากคนที่เป็นพ่ออย่างเขายังสู้คนที่เป็นลุงอย่างประยสย์ไม่ได้เลย
“พัฒน์ แกต้องดูแลวิกาให้ดีนะ ตอนนี้วิกาเป็นสมบัติของตระกูลพวกเราแล้ว”
ยศพัฒน์ยิ้มพร้อมพูดว่า: “พี่ครับ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมจะดูแลวิกาอย่างดีแน่นอนครับ”
แท้จริงแล้ว ตั้งแต่แต่งงานกับวิกา เขาก็ไม่เคยที่จะละเลยเรื่องดูแลเอาใจใส่วิกาเลยแม้แต่น้อย
“วิกา น้องบอกแม่แล้วหรือยัง? รีบบอกพ่อแม่เร็ว ถ้าพ่อได้ยินว่าจะได้เป็นคุณตาแล้ว อาจจะฟื้นขึ้นมาก็ได้”
หลังจากที่ประยสย์มีความสุขมาก ก็รีบสั่งให้น้องสาวรายงานข่าวนี้ให้กับพ่อแม่
“จริงด้วยค่ะ ต้องบอกข่าวดีนี้กับพ่อ”
เทวิกาเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยของพี่ชายอย่างรวดเร็ว แล้วตรงดิ่งไปห้องพักผู้ป่วยของพ่อทันที
พอถึงหน้าประตูห้องพักผู้ป่วย เสียงฝีเท้าของเทวิกาก็เบาลง
“คุณหนูครับ”
บอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องพักผู้ป่วยทักทายเธอด้วยความเคารพ
เทวิกาตอบรับเสียงเบา แล้วผลักประตูออกเสียงเบา ก่อนจะเดินเข้าไป
ยศพัฒน์ไม่ได้เดินตามเข้าไปอย่างรู้ตัว ตอนนี้ตาเขาเป็นพ่อลูกอ่อนของพิรัตน์แล้ว
ญาณิณถือผ้าไว้หนึ่งผืน หลังจากที่แช่ด้วยน้ำร้อนแล้ว บิดผ้าให้แห้ง แล้วเช็ดหน้าของไซม่อน พอได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามานั้น เธอหันไปทางต้นเสียง พอเห็นว่าเป็นลูกสาวก็ดำเนินสิ่งที่เธอทำค้างไว้ต่อ
“แม่คะ”
เทวิกากระซิบเรียกคนเป็นแม่
ญาณิณตอบรับ และยังคงเช็ดหน้าไซม่อนอย่างละเอียด ใบหน้าของเธอที่โดนแม่สามีตบนั้น ยังคงแดงก่ำไม่หาย และเธอก็ไม่ยอมใช้น้ำแข็งประคบ เธอจะจดจำเรื่องวันนี้เอาไว้ ม้าดีมักจะโดนคนขี่ คนดีมักจะโดนรังแก
ใช้ฝ่ามือของแม่สามีในวันนี้เป็นเครื่องเตือนความจำ จากนี้เธอจะต้องแข็งแกร่งขึ้น หากมีใครกล้ามาชี้หน้าต่อว่าเธออีก เธอก็พร้อมที่จะตบกลับไป
ยัยแก่นั่นอายุก็เยอะมากแล้ว ยังไงก็มีศักดิ์เป็นแม่ของไซม่อน เธอจึงทนไว้ ไม่ได้ตบกลับไป ถ้าเป็นคนอื่น เธอไม่มีทางยอมแน่นอน
พอเห็นว่าความสนใจทั้งหมดของแม่นั้นอยู่ที่พ่อ เทวิกาจึงยังไม่พูดอะไร เธอมองแม่ที่กำลังดูแลพ่ออย่างเงียบๆ
และภาวนาในใจว่าให้พ่อฟื้นขึ้นมาเร้วๆ ถ้าพ่อรุ้ว่าแม่ให้อภัยพ่อแล้ว แล้วยังดูแลพ่ออย่างดี พ่อคงต้องดีใจมากแน่ๆ
ไซม่อนฝัน เป็นฝันที่ยาวนานมากๆ ในความฝันนั้น เขาถูกล้อมรอบไปด้วยความมืด และเขากำลังพยายามอย่างมากที่จะเดินออกมาจากความมืดมิดนั้น
เขาได้ยินเสียงพูดคุยของณิณที่ข้างหู และได้เสียงพูดคุยของลูกสาวด้วย แต่เขามองไม่เห็นพวกเธอ และหาพวกเธอไม่เจอ เขารุกรนจนอยู่ไม่นิ่ง แต่ก็ไม่สามารถออกจากความมืดนี้ได้
หลังจากที่แม่ช่วยเช็ดหน้าพ่อเสร็จแล้วนั้น เทวิกาก็นั่งลงตรงหน้าเตียงผู้ป่วย มองพ่อที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง แล้วพูดว่า: “พ่อคะ พ่อรีบฟื้นได้แล้วนะคะ แม่ให้อภัยพ่อแล้ว ขอแค่พ่อฟื้น แม่จะยอมเป็นภรรยาของพ่อต่อไปนะคะ จะไม่พูดถึงเรื่องการหย่าอีก”
“พ่อกับแม่ดูแลตัวเองดีขนาดนี้ แม่อาจจะยอมมีลูกกับพ่ออีกคนก็ได้ แต่ต้องรอพ่อฟื้นก่อนนะคะ พ่อต้องฟื้นมาก่อนถึงจะมีน้องชายหรือน้องสาวกับแม่ให้หนูได้ หนูกับพี่แค่สองคน ตระกูลพวกเราใหญ่จะตาย มันดูโหวงเหวงนิดหน่อยนะคะ พ่อกับแม่น่าจะมีลูกอีก”
ญาณิณเดินออกมาจากห้องน้ำ พอได้ยินสิ่งที่ลูกสาวคุยกับสามี ถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
เธอเดินเข้ามา แล้วโขกหัวลูกสาวเบาๆ “อย่าโกหกพ่อสิ ยังไงพ่อก็ต้องฟื้น ช่วงนี้พ่อเหนื่อยๆ ให้พ่อเขาได้พักผ่อนสักสองวัน เดี๋ยวพ่อก็ฟื้นเอง”
เธออายุมากแล้ว จะมีลูกไปทำไมอีก?
“แม่คะ คนโบราณเขาว่าไว้ ผู้หญิงถ้าไม่กลัวดูน่าเกลียดมีลูกได้จนถึงอายุสี่สิบเก้าเลยค่ะ แม่ต้องรอผ่านปีใหม่ถึงจะสี่สิบเก้านะคะ แล้วแม่กับพ่อก็ยังแข็งแรงดีอยู่ด้วย ใครที่เจอก็บอกว่าแม่กับพ่อเพิ่งจะสามสิบต้นๆ ถ้าร่างกายไม่มีปัญหา หนูกับพี่ก็ไม่ติดที่จะมีน้องชายหรือน้องสาวเพิ่มนะคะ”
ญาณิณ： “……”
“ไม่รู้แหละหนูบอกพ่อไปแล้ว ยาที่หนูให้แม่ช่วยซื้อคืนนั้น ไม่ใช่ยาคุมกำเนิด แต่เป็นยากรดโฟลิก พ่อต้องฟื้นขึ้นมาแน่ๆ”
เทวิกาต้องโกหกอยู่แน่ๆ เลย คืนนั้น ยาที่แม่กินเป็นยาคุมกำเนิดจริงๆ
ที่เธอพูดแบบนี้ เพราะอยากจะกระตุ้นให้พ่อของเธอรีบฟื้นแน่เลย
ญาณิณ： “……”
“พ่อคะ หนูมีข่าวดีเรื่องหนึ่งจะบอกพ่อด้วย หนูท้องแล้วนะคะ พ่อจะได้เป็นคุณตาแล้วนะคะ คุณตาแท้ๆ เลย ไม่ใช่คุณตาแบบที่พิรัตน์เรียกนะคะ พอหนูคลอดลูกแล้ว หนูจะเลี้ยงลูกอยู่บ้านค่ะ พ่อกับแม่พยายามนิดหน่อย หนูสามารถเลี้ยงน้องไปพร้อมๆ กันได้นะคะ”
ไซม่อนที่นอนไม่ได้สตินั้นได้แต่รุกรนอยู่ในความมืดมิดนั้น
ที่เขาไม่ได้พินาศไปพร้อมกับรณภพก็เพราะอยากมีชีวิตรอดกลับมา อยากถามณิณว่า ท้องหรือยัง?
หากท้องขึ้นมาจริงๆ ก็ไม่ได้กลัวว่าคนอื่นจะมองยังไง นี่มันสมัยไหนแล้ว คนที่อายุหกสิบกว่ายังไปหาหมอเก่งๆ เพราะอยากจะมีลูกกันอยู่เลย
สองสามีภรรยายังอายุน้อยกว่าพวกอายุหกสิบกว่าตั้งสิบกว่าปี อีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายด้วย
เทวิกาท้องแล้ว?
นี่มันข่าวดีอันยิ่งใหญ่จริงๆ ด้วย!
