คุณสามีพันล้าน – บทที่ 704 คุณชลกลับมาแล้วเหรอ

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 704 คุณชลกลับมาแล้วเหรอ

ดูเหมือนด้านนอกมีอะไรเคลื่อนไหว

คุณนายรองลุกขึ้นเดินออกไปจาห้องหนังสือ ลงไปชั้นล่าง เดินไปที่ประตูบ้าน มองไปทางประตูใหญ่ของบ้าน ด้วยระยะทางที่ไกล เธอจึงมองไม่เห็นอะไร

“ไปดูสิว่ามีเรื่องอะไร”

คุณนายรองสั่งคนรับใช้ที่ออกมาดูพร้อมกับเธอคนหนึ่ง

คนรับใช้รับคำสั่งอย่างนอบน้อม

คุณนายรองหมุนตัวกลับเข้าไปในบ้าน มองเห็นสามีพาลูกชายลูกสาวลงมาชั้นล่างแล้ว เธอก็ถอนหายใจ พูดกับคนในครอบครัวว่า “ฉันให้คนไปดูแล้วมีว่ามีเรื่องอะไร อีกเดี๋ยวก็รู้แล้ว”

เธอเดินไป ช่วยสามีจัดเสื้อเชิ้ตเล็กน้อย ถามเบาๆว่า “ที่รัก ตอนนี้พวกเราก็ไปหาพ่อแม่หรือว่าไปหาน้องสามก่อนดี”

หลังจากยศกรคิดใคร่ครวญแล้ว ก็ตอบว่า：“ตรงไปหาพ่อกับแม่เลยดีกว่า”

พี่ใหญ่ไม่มีบาดแผล ตอนนี้ฟื้นมาแล้ว อย่างช้าสุดพรุ่งนี้ก็คงได้ออกจากโรงพยาบาลกลับบ้าน พวกเขามีเวลาไม่มากแล้ว

คุณนายรองนิ่งเงียบอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็ส่งเสียงตอบรับออกมา

เธอถอดเครื่องเพชรที่ตนเองใส่อยู่ออกมา แม้แต่กิ๊บติดผมก็ยังแกะออก ปล่อยผมสยายออก แบบนี้ร้องไห้ จะได้ทำให้คนเห็นว่าเธอดูหมดสภาพ

พวกเขายิ่งร้องไห้อย่างเศร้าเสียใจ ก็ยิ่งดูไม่ได้ พ่อแม่สามีถึงจะใจอ่อน สงสารพวกเขา

ด้วยคำพูดของสามี ตอนนี้ทางเดียวที่ทำให้พี่ใหญ่ปล่อยพวกเขา ไม่ถือสาเรื่องที่ผ่านมา ก็คือให้พ่อแม่สามีออกหน้า

ขณะที่คนในบ้านกำลังเตรียมไปที่ห้องโถงหลักของบ้านนั้น คนรับใช้ที่ถูกคุณนายรองสั่งให้ไปสืบข่าวก็กลับมา

“คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง นายน้อยพาคุณชลกลับมาแล้วค่ะ”

คนรับใช้ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้ม เอ่ยว่า “คุณชล หายสาบสูญไปนานขนาดนั้น ไม่เห็นหน้าค่าตา ตายก็ไม่เห็นศพ คุณท่านกับคุณนายสามไม่รู้ว่าจะร้องไห้กี่รอบแล้ว ตอนนี้นายน้อยพาตัวคุณชลกลับมาแล้ว คุณท่านน่าจะสบายใจแล้ว มีคนไปแจ้งข่าวพวกคุณนายสามแล้วค่ะ”

ได้ยินดังนั้น ยศกรสองสามีภรรยาก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

คนรับใช้เห็นว่าสีหน้าของสองสามีภรรยาไม่สู้ดีนัก รอยยิ้มบนใบหน้าก็จางหายไป ไม่กล้าพูดอะไรอีก ค่อยๆถอยออกไปอย่างเงียบๆ

พักใหญ่ ธนภรณ์ก็ทำลายความเงียบลง เธอเอ่ยอย่างใจเย็นว่า “อาสามอาจจะได้รับการดูแลอย่างดีจากคุณลุงก็ได้”

เธอรู้ว่าพ่อแม่ตัวเองชอบหลบอยู่เบื้องหลังอาสามและอาสะใภ้สามทำเรื่องที่ผิดต่อคุณลุง หลังจากที่อาสามกับพลอยไพลินมีอะไรกันแล้ว ก็ติดต่อไปมาหาสู่กับตระกูลเลิศธนโยธาอย่างเปิดเผย ภายในบ้านมีความเคลื่อไหวอะไรอาสามก็จะบอกพลอยไพลินจนหมด

จำได้ว่าอาสามจู่ๆก็หายสาบสูญไป ก่อนหน้าที่ตระกูลเลิศธนโยธาจะเกิดเรื่อง

นั่นก็คือคุณลุงต้องการแตกหักกับตระกูลเลิศธนโยธา อาสามมักจะชอบส่งข่าวให้ตระกูลเลิศธนโยธา แน่นอนว่าคุณลุงต้องควบคุมอาสามก่อน ทำให้อาสามไม่สามารถส่งข่าวให้ตระกูลเลิศธนโยธาได้อีกต่อไป

หลังจากนั้น อาสามก็ขาดการติดต่อไปเลย

ตอนที่คุณลุงสลบไม่ได้สติ อาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทรานั้น ธนภรณ์ยังคิดว่าอาสามของเธอคงไม่มีทางกลับมาอีกแล้ว

คิดไม่ถึงว่าตอนนี้พี่ชายจะพาอาสามกลับมาจนได้ มิน่าเล่าพ่อแม่ถึงได้วิตกกังวล ว่าคุณลุงจะมาคิดบัญชี

ธนภรณ์ถอนหายใจในใจ เธอยังอายุน้อย ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ไม่สามารถไปขัดขวางการกระทำของพ่อแม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่เธอยังไม่เกิดนั้น พ่อแม่ก็ทำเรื่องที่ผิดต่อครอบครัวของคุณลุงแล้ว

ยศกรหันไปมองลูกสาว

เห็นลูกสาวยังทำท่าทางไม่สนใจเรื่องของคนอื่น เขาเตรียมออกปากว่า คิดไปคิดมาลูกสาวเพิ่งอายุสิบเจ็ด สุดท้ายจึงไม่ได้เอ่ยปากว่าอะไร ได้แค่พูดว่า “ภรณ์ อาทิตย์หน้าลูกก็กลับไปเรียนได้แล้ว เรื่องที่บ้าน พวกลูกไม่รู้เรื่อง ไม่ต้องสนใจ”

พี่ชายใหใย่จะคิดบัญชีอย่างไร ก็ไม่เดือนร้อนไปถึงลูกที่เป็นผู้บริสุทธิ์

ลูกสาวของเขาแม้จะเป็นคนจิตใจเยือกเย็น แต่กลับไม่เคยทำเรื่องที่ทำให้ใครเดือดร้อนจริงๆ

เชื่อว่าพี่ชายจะไม่มีทางทำอะไรลูกสาว

อย่างเลวร้ายที่สุด ก็แค่ลูกสาวถูกไล่ออกจากตระกูลสาระทา พวกเขาเองก็พอจะมีอสังหาริมทรัพย์ส่วนตัวอยู่บ้าง

พอนึกถึงอสังหาริมทรัพย์ส่วนตัว จู่ๆยศกรก็พูดขึ้นมาว่า “ที่รัก พวกเรายังไม่ต้องไป คุณจัดการเรื่องทรัพย์สินของพวกเราก่อน แบ่งให้พวกเขาสองคนพี่น้อง ดูสิว่าเอาอสังหาริมทรัพย์ที่เป็นชื่อของพวกเราโอนเป็นชื่อของลูกทันมั้ย”

ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะช่วยปกป้องพวกเขาได้หรือไม่ ถ้าหากช่วยไม่ได้ พวกเขาสองคนสามีภรรยาต้องเข้าไปอยู่ในคุกแน่

ถึงตอนนั้นลูกๆจะทำอย่างไร

หลังจากที่พวกเขาทำหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้ครอบครัวพี่ชายเจ็บปวด ไม่ว่าครอบครัวพี่ชายจะใจดีแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถล้างแค้นด้วยเมตตาธรรม ช่วยพวกเขาเลี้ยงลูกได้หรอก

อย่างไรเสียพวกเขาก็เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้วิกาต้องจากพี่ชายและพี่สะใภ้ไป

การหายสาบสูญของวิกาเป็นสาเหตุทำให้พี่สะใภ้เสียสติมาสิบกว่าปี

เพียงเพราะความคิดชั่ววูบของพวกเขา ทำให้พี่ชายพี่สะใภ้ต้องทนทุกข์ทรมาน ทำให้เกิดเรื่องราวตามมาภายหลังมากมาย สาตุมาจากการหายตัวไปของวิกา

ยศกรเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตอนนั้นตนเองถึงได้ใจคอโหดร้าย แอบช่วยวรันธรขโมยตัววิกาไป

วิกาเป็นหลานสาวแท้ๆของพวกเขานะ!

ตอนเป็นทารกวิกาขาวๆอ้วนๆ น่ารักมาก เขายังใจร้ายทำได้ลง……

หลังจากที่ตนเองเป็นพ่อแม่คน ยศกรจึงค่อยๆเข้าใจความเจ็บปวดของพี่ชายพี่สะใภ้ แต่ว่าได้ทำผิดพลาดลงไปแล้ว เขาไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขได้ ก้าวแรกทำผิดพลาด ก้าวต่อไปก็ทำผิดเรื่อยๆ สุดท้ายก็เดินไปในทางที่ผิด

พอคุณนายรองนึกขึ้นได้ ก็ถูก จึงพูดขึ้นว่า “ทรัพย์สินในนามของฉัน ยกให้ภรณ์จัดการทั้งหมด ส่วนทรัพย์สมบัติของคุณก็ยกให้ลูกชายจัดการ”

“สำหรับอสังหาริมทรัพย์ พวกเขาสองคนพี่น้องมีกรรมสิทธิ์คนละสองแห่ง ก็น่าจะรักษาเอาไว้ได้”

คุณนายรองพูดอย่างไม่มั่นใจนัก

ธนภรณ์สองพี่น้อง “……”

เรื่องมันช่างกะทันหันมากจริงๆ

เรื่องที่ประยสย์พาชลกลับมาที่คฤหาสน์ มีคนเข้าไปบอกทั้งสองผู้เฒ่าก่อนแล้ว

พอได้ยินว่าลูกชายคนเล็กที่หายตัวไปช่วงหนึ่งกลับมาแล้ว

ผู้เฒ่าสองสามีภรรยาต่างก็ตื่นเต้นดีใจมาก

ไม่รอให้อาหลานเข้ามาในห้อง สองสามีภรรยาก็ออกมารอต้อนรับก่อนแล้ว

“ชล”

“ชล”

หญิงชราเดินไปพลางส่งเสียงร้องเรียกไปพลาง

ชลมองเห็นพ่อแม่ ก็สะอึกสะอื้น รีบเดินเข้าไปหา ส่งเสียงเรียก “พ่อ แม่ ผมกลับมาแล้วครับ”

หญิงชราจับแขนของลูกชายคนเล็ก เอ่ยด้วยเสียงสะอื้นว่า “ลูกคนนี้ ช่วงที่ผ่านมาไปอยู่ที่ไหนมา รู้มั้ยว่าพ่อกับแม่เป็นห่วงแค่ไหน แม่คิดว่าตัวเองจะตายแล้วก็อาจจะไม่ได้เจอลูกแล้ว”

พูดพลาง น้ำตาก็ร่วงลงมา

ชลพูดอย่างรู้สึกผิดว่า “แม่ครับ ผมเป็นลูกอกตัญญู”

ชายชราเห็นว่าช่วงที่ลูกชายคนเล็กหายตัวไปช่วงหนึ่งนั้น ขาวๆอ้วนๆ ก็รู้ว่าลูกชายไม่ได้ลำบากอะไร

รอจนสองคนแม่ลูกร้องไห้คร่ำครวญเสร็จแล้ว ชายชราจึงเอ่ยปากว่า “เข้ามาคุยกันในห้องเถอะ ข้างนอกอากาศหนาว หิมะใกล้จะตกแล้ว”

หญิงชราเองก็รู้สึกว่าอากาศข้างนอกหนาวมาก รีบลากลูกชายเข้าไปข้างในห้อง

ชายชรารอจนภรรยาและลูกชายเข้าไปแล้ว จึงถามหลานชายคนโตว่า “ยสย์ หลานไปเจออาสามที่ไหน”

“บ้านพักตากอากาศของพวกเราตั้งอยู่ที่XX อาสามพักผ่อนอยู่ที่นั่นอย่างสุขสบาย อาสามอ้วนขึ้นเลย”

หลังจากชายชรานิ่งเงียบไป ก็พูดว่า “ในเมื่ออาสามของหลานอยู่ในบ้านพักตากอากาศของเรา ทำไมถึงไม่ติดต่อคนในบ้านเลย”

มุมปากประยสย์มีความดูถูกเหยียดหยาม แววตาดุร้าย เสียงก็เย็นยะเยือก “คุณปู่เข้าไปถามอาสามเองดีกว่าครับ ดูว่าอาสามจะตอบยังไง”