รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 705 ลำเอียงไปแล้ว
ได้ยินคำพูดของหลานชาย ชายชราก็ตกใจ เปลี่ยนหัวข้อสนทนาว่า
“พ่อของหลานเป็นยังไงบ้าง”
“ดีขึ้นมากแล้วครับ พรุ่งนี้เช้าก็จะออกจากโรงพยาบาล”
แม่ของเขาอยากให้พ่อพักรักษาตัวอีกวัน พรุ่งนี้เช้าจึงออกจากโรงพยาบาล
ความจริงมีแม่คอยอยู่เป็นเพื่อน ต่อให้ต้องอยู่ที่โรงพยาบาลต่อ พ่อของเขาก็เต็มใจ
ชายชราส่งเสียงตอบว่า “งั้นก็ดี งั้นก็ดี พ่อของหลานพ้นเคราะห์หนักไม่ตาย ต่อไปก็จะมีความสุข
ต่อไปพวกหลานก็ต้องรู้จักกตัญญูกับพ่อ อย่าทะเลาะกับพ่ออีก ไม่ว่าเมื่อก่อนนี้พ่อจะทำอะไรกับหลาน
เขาก็ทำด้วยความหวังดีทั้งนั้น”
“เมื่อก่อนคำพูดเหล่านั้นที่คนพวกนั้นพูด หลานก็ลืมไปให้หมด อย่าเอามาใส่ใจ
พ่อหลานมีหลานเป็นลูกชายคนเดียว ทรัพย์สมบัติเขาไม่ให้หลานแล้วจะเอาไปให้ใคร
หลานเป็นผู้นำตระกูลรุ่นต่อไปของพวกเรา นี่เป็นสิ่งที่ใครก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้”
ประยสย์มองคุณปู่อย่างเยือกเย็น “ตอนนี้คุณปู่พูดกับผมแบบนี้ ก็หมายความว่า
ช่วยขอร้องแทนพวกเขาอยู่เหรอครับ”
ชายชราตกใจอีก
หลานชายคนโตคนนี้ไม่ได้สนิทสนมกับเขา
ก็ใช่ พวกเขาทำไม่ดีกับลูกสะใภ้ใหญ่ ลูกเธอต่างก็มองเห็น
แล้วทำไมพวกเขาถึงจะมาสนิทสนมกับคนที่ทำให้แม่เขาต้องเจ็บปวดด้วย
ชายชราคิดว่าตอนนั้นภรรยาไม่ควรทำเรื่องอย่างนั้นเลย แน่นอน เขาก็มีส่วนด้วย
เขาผิดที่ยืนดูอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ เขาไม่ใช่คนกลัวเมีย……
จะว่าไปแล้ว เขาก็รังเกียจที่ลูกสะใภ้ใหญ่เสียสติไปแล้ว
ไม่สามารถเป็นนายหญิงของตระกูลสาระทาของพวกเขาได้
จึงปล่อยให้ภรรยากับลูกสะใภ้อีกสองคนรังแกญาณิน
สิ่งนี้ทำให้ เขาไม่ได้รับความเคารพยกย่องจากหลานทั้งสองคน
มีคนบอกว่าคนที่น่าสงสารมักจะมีสิ่งที่น่ารังเกียจ
คนที่พูดถึงก็คือคนที่แก่แล้วยังไม่ตายอย่างพวกเขานี่แหละ
“วิกา ทำไม่กลับมา เธอตั้งท้องอยู่ อย่าอยู่ที่โรงพยาบาลนาน พ่อหลานไม่เป็นไรแล้ว
แม่หลานก็อยู่ดูแลที่โรงพยาบาลด้วย เรียกวิกาให้กลับมาพักผ่อนเถอะ ข้างนอกหนาวเกินไป
เธอเติบโตมาในภาคใต้ คงยากที่จะปรับตัวในอุณหภูมิติดลบสิบกว่าองศาด้านนอก”
ประยสย์พูดเสียงทุ้มว่า “วิกากลับไปคฤหาสน์แล้วครับ ยศพัฒน์คอยอยู่เป็นเพื่อน ไม่ต้องห่วงเธอหรอกครับ”
ปกติไม่ค่อยเคยเห็นคนแก่ทั้งสองเป็นห่วงน้องสาวเลยนี่
หรือว่าตอนนี้กำลังเสแสร้ง
ตอนที่เขายังเด็ก ต้องการให้คุณปู่รัก คุณปู่คนนี้ก็ไม่รักเขา ตอนนี้ พวกเขาโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
ไม่ต้องการแล้ว！
ประยสย์คิดว่า รอให้ทั้งสองขยับไม่ได้ อย่างมากก็ให้ทั้งสองกินอิ่มนอนหลับก็พอ มากกว่านี้ คงจะไม่มีแล้ว
อย่างไรเขาก็เป็นหลาน
ชายชราส่งเสียงรับรู้ ไม่พูดอะไรแล้ว หมุนตัวไปอย่างเงียบๆ กลับเข้าไปในห้อง
สองแม่ลูกในห้องร้องไห้อีกรอบแล้ว
มองเห็นประยสย์เข้ามา หญิงชรามองเขาด้วยแววตาโกรธแค้น
ใช้หัวแม่เท้าคิดยังรู้ว่าชลฟ้องแม่แล้ว บอกความจริงออกมาแล้ว เขาไม่ได้หายตัวไป
และก็ไม่ได้หนีไปที่บ้านพักตากอากาศเอง แต่ถูกพี่ชายกักบริเวณ
“ประยสย์ พ่อหลานเอาอสามไปขังไว้ที่บ้านพักตากอากาศ หลานไม่รู้เรื่องเหรอ นานขนาดนี้
หลานก็รู้ว่าพวกเราเป็นห่วงอาสามมากจนกินไม่ได้ นอนไม่หลับ หลานกลับไม่บอกอะไรเลย
พวกเธอพ่อลูกไม่เห็นคนแก่อย่างเราสองคนในสายตาแล้วใช่มั้ย”
“อาสามทำอะไรผิด ต่อให้เขาทำผิด เขาก็ยังมีพ่อแม่ที่ยังแข็งแรง
ก็ให้พวกเราพ่อแม่เป็นคนอบรมสั่งสอนเขาเอง ไม่ต้องให้หลานที่เป็นเด็กมาจัดการอาสามหรอก”
ชลเชิดหน้า เหลือบมองประยสย์
ขอแค่พ่อแม่ยังอยู่ เขาก็ที่พึ่งพิง
พี่ชายกับหลานชายทั้งสองจะทำอะไรเขาได้
หลังจากที่ประยสย์ได้ยินคำถามของคุณย่า ก็ไม่ตอบอะไร หมุนตัวเดินจากไปเลย
“ประยสย์ จะไปไหน กลับมาก่อน หลานทำแบบนี้ได้ยังไง”
หญิงชราโมโหมาก
ประยสย์ยังคงเดินต่อไปไม่หยุด ไม่แม้แต่จะหันกลับมา
“แม่ แม่อย่าโมโหเลยครับ โมโหไปจะเสียสุขภาพเพราะลูกอกตัญญูเอง”
ชลรีบอ้อนแม่ “ประยสย์ก็นิสัยแบบนั้นเอง แม่โมโหเขามีแต่จะทำให้ตัวเองแย่ เรื่องนี้
คาดว่าประยสย์ก็คงเพิ่งมารู้ตอนหลัง คนสำคัญคือพี่ชายของผม แม่ รอพี่ใหญ่กลับมา แม่ค่อยคุยกับเขาดีๆ”
“ผมกับพี่จะอย่างไรก็เป็นพี่น้องกัน ตัดอย่างไรก็ตัดไม่ขาด เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน แม่คุยกับพี่ดีๆ
ผมทำเรื่องที่ผิดกับพี่ชายพี่สะใภ้ ผมสำนึกผิดแล้ว พี่เอาผมไปขัง ผมก็ไม่โทษเขาหรอกครับ”
“แม่ เรื่องนี้แม่อย่าไปด่าว่าพี่เขาเลยนะครับ แม่ลองคิดดูนะครับ ถ้าพี่ชายไม่เอาผมไปขังไว้
ไม่แน่ผมอาจจะตายไปแล้วก็ได้ พี่ชายเอาผมไปขังไว้ ความจริงแล้วก็ทำเพื่อปกป้องผม”
คำพูดที่ชอบพูดเหล่านี้ก็มีเหตุผลอยู่มากทีเดียว
ถ้าพี่ชายไม่เอาเขาไปขังไว้ก่อน ตอนที่ทั้งสองตระกูลก่อสงครามกัน ต่อสู้กัน ไม่แน่เขาก็อาจจะตายไปแล้ว
หลังจากคิดแบบนี้ ชลก็รู้สึกหวาดกลัว
ต้องขอบคุณพี่ชายอยู่ในใจ
“ต่อให้ทำเพื่อปกป้องลูก ก็ไม่ควรปิดบังพวกเราไม่เป็นห่วงลูกมากแค่ไหน เขารู้มั้ย ทำไมพี่ของลูก
ชอบทำให้แม่โกรธ ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วแม่ทำเรื่องอะไรผิดเอาไว้ ชาตินี้แม่กับพี่ลูกถึงไม่ลงรอยกันถึง”
หญิงชราเองก็รู้ว่าความจริงแล้วลูกชายคนโตต้องการจัดระเบียบภายในตระกูลสาระทา ที่ด่าว่าเขาแบบนี้
ก็แค่ปลอบใจตัวเอง คิดว่าอย่างน้อยเธอก็เป็นแม่ หรือว่าลูกชายคนโตไม่แม้แต่จะสนใจแม่คนนี้เลยเหรอ
เธอก็แค่สร้างความเข้มแข็งให้ตัวเอง และก็วางมาดของคนเป็นแม่แก่ๆ
ปกป้องลูกคนเล็กสองคนอย่างหน้าด้าน
ใช่ ยังมีลูกคนรองอีก
เฮ้อ！
เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะอำนาจและเงิน
ถ้าไม่ใช่เพราะอำนาจของตำแหน่งผู้นำตระกูล ทรัพย์สินส่วนตัวของไซม่อน ทำให้คนเกิดความละโมบ
ลูกขายทั้งสามคนของเธอถึงได้เดินมาถึงจุดนี้
ลูกชายคนโตนี่ก็ช่าง ทรัพย์สินมีมากนับหมื่นล้าน แบ่งให้น้องสองคนสักครึ่งหนึ่ง
เขาก็ยังมีอีกหลายร้อยล้านเอาไว้แบ่งให้ลูกเขาสองคน แม้จะให้ทรัพย์สมบัติเขานิดเดียว
ด้วยนิสัยของประยสย์ก็สามารถทำให้ทรัพย์สินเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว
ในทางกลับกัน อีกสองครอบครัว ยังห่างไกลกันเล็กน้อย ในด้านของธุรกิจ
หญิงชรารู้สึกว่าทุกคนยังอาศัยอยู่คฤหาสน์ ลูกชายคนโตหาเงินได้มากขนาดนั้น
น้องชายสองคนมีชีวิตอยู่อย่างไม่สมหวัง คนเป็นพี่ชายก็ควรจะช่วยเหลือน้องชายทั้งสอง เงินมากขนาดนั้น
แบ่งให้น้องบ้างจะเป็นอะไรไป
ลูกชายคนโตกลับใจแคบ ยืนกรานที่จะแบ่งทรัพย์สมบัติให้ประยสย์กับน้องสาว
ถึงทำให้เกิดเรื่องมากมายตามมาแบบนี้
ถ้าไซม่อนรู้ว่าแม่คิดแบบนี้ คงสงสัยว่าตนเองเป็นลูกแท้ๆของหรือเปล่า
ทุกคนต่างก็เป็นลูกแม่ แต่ทำไมแม่ถึงลำเอียงแบบนี้
แม่ยังพูดบ่อยๆว่าจะยังไงก็เป็นลูก ใช่ จะยังไงก็เป็นลูก แต่ก็มีแบ่งแยกว่ารักใครมากกว่ากัน
ประยสย์ไม่สนใจว่าคุณย่าจะด่าว่าอะไร อาสามจะอ้อนคุณย่ายังไง หลังจากที่เขาเดินออกไปแล้ว ก็ไม่อยากอยู่ในคฤหาสน์ต่อพาบอดี้การ์ดส่วนตัวเขาจากไปเลย แต่ก็ได้มีการเพิ่มจำนวนคนเพื่อดูแลคฤหาสน์สาระทาราวกับเป็นถังเหล็ก อาทั้งสองคนต่อให้ติดปีกบินก็หนีไม่รอด
คิดว่ามีคุณปู่คุณย่าอยู่ พวกเขาก็จะรอดปลอดภัยเหรอ
ฝันไปเถอะ!
