รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 719 ณิศา VS ประยสย์
กัญณิศารีบยัดโทรศัพท์กลับเข้ากระเป๋ากางเกง และพูดเบา ๆ ว่า “หนูก็แค่เช็คข่าวค่ะ”
“ทำไมพี่กลับเข้ามาอีกละคะ”
ณิศาเบี่ยงประเด็นเพื่อไม่ให้พี่สาวกลับมาโฟกัสที่เรื่องเล่นมือถือเวลาทานอาหาร
“เมื่อวิกากลับมาแล้ว วันนี้เธอจะไปที่บ้านตระกูลวาชัยยุง ชเนนทร์บอกว่าจะกลับไปเจอกับวิกาสักหน่อย พี่ก็เลยจะไปด้วยกันกับเขา สองวันนี้จะไม่ได้กลับเข้าบริษัทนะ ณิศาอยู่บ้านไปก็อาจจะเบื่อ ๆ หรือว่าไปด้วยกันกับพี่ไหม”
“อากาศในชนบทสดชื่อมากนะ ธรรมชาติสวย แถมเงียบสงบ พี่ชอบที่นั่นมากเลย”
เวลาที่กิติยาอารมณ์ไม่ดีเรื่องงาน เธอก็มักจะให้ชเนนทร์พาเธอกลับไปค้างที่บ้านตระกูลวาชัยยุงสักวันสองวัน และเธอก็จะรู้สึกโล่งใจสดชื่นขึ้นมาทันทีเลย
ว่าที่แม่สามีก็ใจดีกับเธอมาก ทุกครั้งที่เธอไปที่นั่น แม่ก็มักจะทำกับข้าวอร่อยๆ มากมายให้ทาน และเธอสัมผัสได้ถึงความรักของแม่ที่ห่างหายจากเธอไปนานจากแม่สามีคนนี้
กิติยาสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย และเธอยังคงคิดถึงวันที่พ่อแม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่
ว่าที่แม่สามีปฏิบัติกับเธอเหมือนลูกสาวแท้ ๆ และสิ่งที่เธอตอบแทนให้แม่สามีก็คือความกตัญญูในฐานะลูกสะใภ้และลูกสาวคนหนึ่ง
ใจแลกใจ
“เธอกับวิกาเป็นเพื่อนกัน ไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้วหนิ ไปด้วยกันกับพี่ไหม จะได้ไปคุยกับวิกาด้วยไง”
กัญณิศาตอบตกลงโดยไม่ต้องคิดเลย
พอคิดว่าพี่สาวกำลังจะแต่งงานกับชเนนทร์แล้ว แถมเธอกับประยสย์ก็กำลังแอบคบหากันอยู่ด้วย ถ้าในอนาคตเธอแต่งงานกับประยสย์ น้องสาวสามีของพวกเธอสองพี่น้องก็คือเทวิกา
น้องสาวสามีในอนาคตเดินทางไกลกลับมาจากเมืองซูเพร่าทั้งที ว่าที่พี่สะใภ้คนที่สองอย่างเธอก็ควรจะไปเจอคุยเล่นกับสักหน่อยเหมือนกัน
“ทานอาหารเช้าเสร็จแล้วก็รีบขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าสักชุดสองชุด พี่ชเนนทร์ของเธอใกล้จะถึงแล้ว เขาจะมารับพวกเราที่นี่”
กิติยาไม่ต้องเก็บข้าวของอะไร เพราะเธอมีของใช้จำเป็นและชุดสำหรับเปลี่ยนอยู่ที่บ้านตระกูลวาชัยยุงอยู่แล้ว
กัญณิศารีบขานรับ
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จอย่างรวดเร็ว เธอก็รีบขึ้นชั้นบนไปเก็บเสื้อผ้าของตัวเองทันที
พอกลับถึงห้องนอนของตัวเอง เอถึงกล้าหยิบโทรศัพท์ออกมาวิดีโอคอลไปหาประยสย์
ในที่สุดก็ได้เห็นหน้าสุดที่รักที่เขาเฝ้าฝันถึงสักที ประยสย์พูดด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “ทำไมจู่ ๆ ถึงวางสายล่ะ เพิ่งจะเห้นหน้ายังไม่ทันได้พูดอะไรเลย เธอก็วางสายฉันแล้ว”
“จู่ ๆ พี่สาวฉันก็กลับเข้ามา ก็เลยต้องตัดสายโทรศัพท์ไปก่อน พี่สาวฉันไม่ชอบให้ฉันคบกับนายมาก ๆ” แม้ว่าตอนนี้ตระกูลสาระทาจะจัดการเรื่องภายในตระกูลเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่พี่สาวก็ไม่ชอบตระกูลสาระทาอยู่ดี เพราะว่าอยู่ไกลเกินไป
นั่งเครื่องบินต้องใช้เวลานานกว่าสามชั่วโมง แต่พี่สาวของเธองานยุ่งมาก ไม่มีเวลาไปเยี่ยมหาเธอบ่อย ๆ ถ้าไม่ได้ไปดูเธอ พี่สาวเธอก็จะยิ่งเป็นห่วง
พี่สาวของเธอมักจะพูดกับเธอตลอดว่าดีที่สุดคือไม่ควรแต่งงานออกไปไกลบ้าน ให้แต่งกับคนเมืองแอคเซสซ์
เพราะเวลาจะกลับมาที่บ้านตัวเองก็ใกล้
และจะอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลนนท์สัจทัศน์ต่อไปก็ได้
ถ้าเธอแต่งงานกับประยสย์ก็จะไม่สามารถอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลนนท์สัจทัศน์นาน ๆ ได้ เพราะประยสย์เป็นผู้สืบทอดตระกูลสาระทาคนต่อไป เขามีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ มีภาระที่ต้องทำ จะมาอยู่ที่ตระกูลนนท์สัจทัศน์บ่อย ๆ ได้ยังไงล่ะ
“ฉันเดาไว้แล้วว่าพี่สาวของเธอต้องกลับเข้ามาแน่ ๆ ตอนนี้พี่สาวเธอออกไปแล้วใช่ไหม ณิศา ฉันคิดถึงเธอมากเลย”
ใบหน้าสวยของกัญณิศาแดงก่ำเล็กน้อย แล้วพูดเบาๆ ว่า “ฉันก็คิดถึงนายเหมือนกัน”
“ไว้เรื่องทุกอย่างเรียบร้อยฉันจะไปหานะ อาจจะต้องส่งเงินส่งดอกไม้จีบเธอไปก่อน เธอต้องรับไว้ด้วยนะ”
กัญณิศาหัวเราะ “นี่ยังต้องแสดงละครต่ออีกเหรอ”
“คุณย่าอดทนเก่งเหมือนกันนะ เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ลูกชายสองคน ลูกสะใภ้ หลานชายถูกจับเข้าไปด้วยกันหมด คุณย่าแค่เป็นลมแค่ครั้งเดียวเอง พอฟื้นก็กลับมากระฉับกระเฉงเหมือนเดิม แถมยังเถียงกับแม่ฉันตลอด”
“เธอยังไม่รู้เรื่องของเราสองคน และคงจะบังคับให้ฉันแต่งงานกับเธอเหมือนอยากเมื่อก่อนนั่นแหละ”
ตอนที่พูดประโยคนี้ ใบหน้าหล่อเหล่าของประยสย์เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ฉันตั้งหน้าตั้งตารออยากจะรู้จริง ๆ ว่าถ้าเธอรู้ว่าหลานสะใภ้ที่เธอคัดเลือกมาอย่างยากลำบากบีบบังคับให้ฉันแต่งงานด้วยคนนี้เป็นหัวหน้าแก๊งค์ใหญ่ เธอจะกระอักเลือดหรือเปล่า”
คุณยศกรภรรยา และชลกับภรรยาต่างก็เข้าไปกันหมดแล้ว พวกลูก ๆ ก็มีแค่เจนสันเท่านั้นที่เข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีบางอย่าง แต่ไม่นับว่าหนักหนาอะไร คิดว่าคงจะโดนโทษประมาณหนึ่งถึงสามปี
คนอื่นๆ ก็อายุยังน้อยเกินไป บางคนก็ถูกละเลยมองข้ามมาตลอดก็เลยไม่มีโอกาสได้ไปเข้าร่วมกระบวนการด้วย ซึ่งไม่ได้มีอะไร
สมาชิกตระกูลสาระทากว่าครึ่งก็เข้าไปกันหมดแล้ว
ครั้งนี้พ่อของเขากวาดล้างพวกคนที่มีเจตนาร้ายพวกนั้น พวกไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ โลภมาก กำจัดจนหมดในคราเดียว
ต่อไปหลังจากเขาขึ้นรับตำแหน่ง ตระกูลสาระทาก็คงจะสงบลงแล้ว และคงจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นอีก
คุณพ่อหวังว่ารุ่นของเขาจะสามารถขัดเกลาให้ตระกูลสาระทากลายเป็นตระกูลที่ดีเหมือนอย่างตระกูลอริยชัยกุล
ประยสย์กดดันหนักมาก
การที่ตระกูลอริยชัยกุลเป็นตระกูลที่ดีแบบนั้นได้เป็นเพราะการสืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่น
ถ้าหากเขาไม่เคยได้เข้าไปสัมผัสด้วยตัวเอง เขาคงจะไม่เชื่อว่าจะมีครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียวกันแบบนี้
อ้อ ได้ยินมาว่าตระกูลเศรษฐีอันดับ 1 ของเมืองเพรส์ตระกูลวิรุฬห์ธนกิจก็เป็นตระกูลใหญ่ที่กลมเกลียวเหมือนอย่างตระกูลอริยชัยกุลด้วยเหมือนกัน
ตระกูลวิรุฬห์ธนกิจของเมืองเพรส์กับตระกูลอริยชัยกุลมีความคล้ายคลึงกันมาก ผู้ชายเยอะกว่าผู้หญิง ตระกูลวิรุฬห์ธนกิจรุ่นนี้มีนายน้อยถึงเก้าคน น้อยกว่าตระกูลอริยชัยกุลแค่คนเดียว ตอนนี้หัวหน้าตระกูลวิรุฬห์ธนกิจก็คือคุณชายใหญ่ ธรณ์
ธรณ์อายุมากกว่ายศพัฒน์หนึ่งปีและตอนนี้ยังไม่ได้แต่งงาน นิสัยต่าง ๆ คล้ายคลึงกับประยสย์ คือเวลาออกไปนอกบ้านเขามักจะพากลุ่มบอดี้การ์ดมาล้อมรอบเขาไว้อย่างแน่นหนา ห้ามไม่ให้มีหญิงสาวเข้าใกล้เขาในระยะสามเมตร
ประยสย์ดีใจมาก ในที่สุดก็มีคนที่เป็นเหมือนเขาสักที
ได้ยินว่าธรณ์ยังไม่ได้แต่งงาน ส่วนโสดหรือเปล่าประยสย์ไม่ได้ตามสืบ เพราะว่ามันไม่มีเหตุผล เพราะเขายังไม่เคยเจอธรณ์ด้วยซ้ำ จะไปตามสืบเรื่องของเขาเพื่ออะไรล่ะ
แถมข้างกายของธรณ์ก็มีเพื่อนที่เป็นหัวหน้าแก๊งค์ใหญ่อยู่สองสามคนเหมือนกัน ถ้าไม่มีเรื่องอะไร อยู่ห่าง ๆ เขาไว้จะดีกว่า
กัญณิศายิ้มอย่างอ่อนโยนและอ่อนหวาน ประยสย์เห็นรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้มของเธอผ่านทางวิดีโอคอลก็แทบจะอดใจไม่ไหวที่เข้ากระโดดเข้าไปในจอและจูบเธอสักร้อยครั้งพันหน
“ฉันยังไม่เคยบอกเลยนะว่าจะแต่งงานกับคุณ คุณยังจีบฉันไม่ติดเลยด้วยซ้ำ ค่อยๆ จีบต่อไปแล้วกันนะ ไว้จีบติดเมื่อไหร่ ยังต้องมาขอร้องพี่สาวฉันให้ยอมให้ฉันแต่งงานไปไกลบ้านอีก ถึงตอนนั้นนายถึงจะสามารถแต่งงานพาฉันเข้าบ้านไปทำให้คุณย่าของนายกระอักเลือดได้”
ประยสย์ยิ้ม “รอไปก่อนเถอะ ไม่นานฉันจะต้องจีบเธอติดแน่นอน”
“เรื่องทุกอย่างจบลงเมื่อไหร่ ฉันจะรีบบินไปเลย งานแต่งงานของวิกากับพัฒน์วันที่ยี่สิบหก เดือนธันวาคม ฉันก็จะมีเหตุผลให้อ้างไปเมืองแอคเซสซ์พอดี”
อยู่ที่บ้าน ตอนนี้เขากลายเป็นก้างขวางคอของพ่อกับแม่เขาไปแล้ว เขาเองก็โชคร้ายมาก ทุกครั้งที่พ่อแม่อยากจะจูบกันเขาก็จะบังเอิญเดินเข้าบ้านมาพอดีตลอดเลย และทุกครั้งก็จะถูกพ่อมองด้วยสายตาคมกริบของเขาตลอด
ประยสย์ขมขื่นหัวใจสุด ๆ
พ่อแม่อายุขนาดนี้แล้ว พอคืนดีกันพวกเขาก็ยังพลอดรักกันได้ตลอดเวลา ตัวติดกันหนึบยิ่งกว่าตังเมซะอีก
เดี๋ยวอยากจะกอด เดี๋ยวอยากจะจูบ กลับเข้าห้องแล้วค่อยกอดจูบกันไม่ได้หรือไง นั่งอยู่ห้องนั่งเล่นก็ยังกอด ยังจูบขนาดนั้น แล้วยังจะโทษเขาว่าบุกเข้าไปทำลายบรรยากาศอีก เขาจะไปรู้ได้ไงว่าพ่อแม่กำลังกอดจูบกันที่ห้องโถงใหญ่
เวลาพ่อมองเขาด้วยสายตาคมกริบคู่นั้น เคยคิดถึงความรู้สึกของเขาบ้างไหม
“วันแต่งงานของวิกากับคุณพัฒน์มีกำหนดแล้วเหรอ เป็นวันที่ยี่สิบหก เดือนธันวาคมเหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ใกล้แล้วสิ สิ้นปีนี้ ฉันจะได้ดื่มเหล้ามงคลตั้งสามครั้งแหนะ”
งานของกนกอร งานของพี่สาว แล้วก็ของวิกา
ประยสย์พูดอย่างจริงจังว่า “พวกเราก็พยายามกันสักหน่อย จะได้ชวนพวกเขามาดื่มเหล้ามงคลในงานแต่งงานของพวกเราให้เร็วที่สุด ต้องเก็บอั่งเปาคืนสักหน่อย จะขาดทุนไม่ได้เด็ดขาด”
กัญณิศา: “…”
