บทที่ 78 แอบดู
บทที่ 78 แอบดู
เสิ่นอี้โจวชักมือกลับมาโดยไม่รู้ตัว
เซี่ยชิงหยวนคว้าตัวเขาแล้วหันกลับไปมองอีกฝ่าย “คุณไม่เป็นไรนะ?”
เมื่อเผชิญกับสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาของเซี่ยชิงหยวน ท่าทีซึ่งแข็งทื่อของเสิ่นอี้โจวในทีแรก ก็กำลังเผยให้เห็นความตื่นตระหนกที่หาได้ยาก จากนั้นเขาก็พยักหน้า “ได้สิ”
หลังจากได้รับคำตอบ เซี่ยชิงหยวนก็รู้สึกว่าร่างกายไม่เจ็บหรือเมื่อยล้าอีกต่อไป
เธอลุกขึ้นไปล้างจานอย่างมีความสุข “รีบไปทำงานสิ ฉันจะทำงานต่อแล้ว!”
เสิ่นอี้โจว “…”
เมื่อเห็นเซี่ยชิงหยวนที่ดูทำงานหนัก เขาแตะบริเวณหลังส่วนล่างของตนเองโดยไม่รู้ตัว
เมื่อก้าวไปด้านหน้า เขากระทั่งซวนเซเล็กน้อย
จากนั้นเขาก็ทรงตัวอย่างรวดเร็ว ลุกยืนและเดินจากไปโดยไม่มองทางด้านข้าง
ในเวลานี้ เซวียไฉ่เฟิ่งออกมาพร้อมกับไม้จิ้มฟันในปาก
เธอเสมองไปยังแผ่นหลังของเสิ่นอี้โจวด้วยสายตาโหยหา จากนั้นจึงเดินเข้าไปหาเซี่ยชิงหยวนซึ่งกำลังนั่งยองอยู่ที่ประตูลานบ้านเพื่อล้างจานและพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าพวกคุณจะไปที่ศาลากลางเร็ว ๆ นี้ แต่เสิ่นอี้โจวก็ยังจะใช้ให้เธอทำงานหนักมากทุกวันเนี่ยนะ?”
เธอเดินเข้าใกล้เซี่ยชิงหยวนอีกก้าวหนึ่งพลางพูดต่อ “ร้านขายสลัดผักนั่นทำเงินได้ทุกวันเลยเหรอไง?”
เซี่ยชิงหยวนก้มศีรษะลง มองไปที่ชามในอ่าง กลอกตาแล้วท่องในใจว่า ‘ฉันจะไม่โกรธ ฉันจะไม่โกรธ’
หลังจากนี้อีกสองวันเธอก็จะไม่ได้เจอผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว ดังนั้นอย่าใส่ใจมันนักเลย!
แต่เธอไม่คาดคิดว่า เซวียไฉ่เฟิ่งจะนั่งลงข้าง ๆ และพูดต่อ “ดูสิเนี่ย คุณผอมมากเลยนะตอนนี้”
เมื่อได้ยินคำนี้ เซี่ยชิงหยวนก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไป
เธอวางตะเกียบลงในอ่างและพูดสวนทันที “ฉันทำงานเพื่อทำให้ตัวเองมีค่า และสร้างคุณค่าให้กับสังคม”
จากนั้นก็เหลือบไปมองที่เอวของเซวียไฉ่เฟิ่ง “ไม่อย่างนั้น ฉันจะเป็นเหมือนบางคนที่ไม่มีอะไรทำทั้งวัน ร่อนไปร่อนมาเหมือนอยู่ในทุก ๆ ที่และกลายเป็นคนที่…มีร่างกายอ้วนเผละ!”
เซวียไฉ่เฟิ่งมองตามสายตาของเซี่ยชิงหยวน ก่อนจะไปหยุดลงที่เอวของตัวเองซึ่งมีไขมันบีบเป็นวงเหมือนห่วงยางขนาดเล็ก
เธอโกรธมากก่อนจะชี้ไปที่อีกฝ่ายอย่างเดือดดาล “เธอ…เธอ…”
เซี่ยชิงหยวนใส่จานและตะเกียบที่ล้างแล้วลงในอ่างอีกใบที่เต็มไปด้วยน้ำสะอาด จากนั้นหยิบอ่างเดิมที่มีน้ำสกปรกอยู่หันไปทางที่เซวียไฉ่เฟิ่งนั่งยองแล้วกล่าวว่า “เธออะไร? ออกไปให้พ้นทางเร็ว ๆ อย่ามาขวางฉัน”
เมื่อเห็นว่าเซี่ยชิงหยวนกำลังจะสาดน้ำใส่ เซวียไฉ่เฟิ่งจึงรีบลุกขึ้นถอยหนีไปในทันที
แต่เธอไม่คาดคิดว่า ทันทีที่เธอก้าวออกจากประตูบ้าน เซี่ยชิงหยวนก็ปิดประตูส่งด้วยเสียง ‘ปัง’ ที่ดังฟังชัด
เซวียไฉ่เฟิ่งมองบานประตูที่ปิดลงตรงหน้าเธอ ซึ่งเมื่อครู่ประตูเกือบจะกระแทกจมูกเธอด้วยซ้ำ!
เธอแตะจมูกตัวเองด้วยความกลัวก่อนจะสบถออกมา “เป็นอะไรมากไหม! เธอคิดว่าตัวเองสามารถลอยไปถึงท้องฟ้าได้รึไง กับอีแค่ผัวได้ไปทำงานในศาลากลาง ไม่ใช่ว่าได้ไปเป็นแค่เสมียนตัวเล็ก ๆ งั้นเหรอ!”
แต่สิ่งที่ตอบเธอกลับมาคือเสียงร้องเพลงของเซี่ยชิงหยวน “เมื่อเพื่อนมามีสุราดี ๆ อยู่ ถ้าสุนัขจิ้งจอกมามีปืนลูกซองไว้ทักทาย”
เซี่ยชิงหยวนร้องเพลง ‘มาตุภูมิของฉัน’ อย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก
เซวียไฉ่เฟิ่งจะไม่รู้ได้ยังไงว่าอีกฝ่ายกำลังร้องเพลงพาดพิงถึงตัวเองอยู่
เธอถ่มน้ำลายลงพื้น “บ๊ะ เธอน่ะสินังจิ้งจอก!”
เมื่อหลี่กวงหัวกลับมาหลังจากทำงานล่วงเวลาในตอนกลางคืน เซวียไฉ่เฟิ่งก็บ่นให้เขาฟังพลางร้องไห้ โดยพูดถึงเซี่ยชิงหยวนว่าอีกฝ่ายจงใจยั่วโมโหเธอยังไงบ้าง
หลี่กวงหัวปลอบโยนเธอ แต่สายตาของเขากลับมองผ่านหน้าต่างไปยังเซี่ยชิงหยวนที่เพิ่งยกอ่างเข้าไปในครัว
จากนั้นเขาก็เห็นหญิงสาวตักน้ำร้อนใส่อ่างด้วยกระบวย และเมื่อน้ำร้อนในหม้อเหลือน้อยก็ยกน้ำที่เหลือเทใส่อ่างทีเดียวจนหมด
เธอเขย่งปลายเท้าเล็กน้อย จึงเผยส่วนโค้งเว้าพร้อมกับการเคลื่อนไหวที่มีเสน่ห์นั้น
โดยเฉพาะความกลมกลึงของหน้าอกที่อีกฝ่ายมักจะใส่เสื้อผ้าหลวม ๆ คลุมไว้ ซึ่งมันยิ่งดูนูนมากขึ้น
ส่วนเอวเรียวบางและบั้นท้ายนั่น…
หลี่กวงหัวรู้สึกว่าปากของเขาแห้งผาก
เซวียไฉ่เฟิ่งโน้มตัวเข้าไปในอ้อมแขนของสามี แต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้ตอบสนองใด ๆ เธอจึงจับตัวเขาไว้และถามว่า “คุณฟังฉันอยู่หรือเปล่า”
“นี่!” เมื่อได้ยินเสียงเซวียไฉ่เฟิ่ง ชายหนุ่มก็คล้ายได้สติกลับมา
“ผมกำลังฟังอยู่” แต่ดวงตาของเขากลับกลอกไปมาราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
เขาเหม่อลอยและเหลือบมองไปที่บ้านข้าง ๆ เป็นครั้งคราว จนกระทั่งเห็นเซี่ยชิงหยวนกำลังถือเสื้อผ้าออกมาที่สนาม
หลี่กวงหัวยืนขึ้นทันที “วันนี้ผมเหนื่อยมาก ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”
เซวียไฉ่เฟิ่งไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอก็หัวเราะและดุว่า “ปกติคุณไม่ชอบอาบน้ำและต้องให้ฉันกระตุ้นอยู่ตลอด แต่ทำไมวันนี้คุณถึงอยากอาบน้ำจัง”
หลี่กวงหัวเดินเข้าหาผู้เป็นภรรยาและพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ใช่ว่าผมกำลังอยากบริการคุณเร็ว ๆ เหรอ”
ขณะที่พูด เขาก็ใช้มือหนาคว้าหน้าอกของเธอทันที
เซวียไฉ่เฟิ่งหน้าแดงและยื่นมือไปผลักเขาเบา ๆ “คนบ้า ถ้างั้นคุณรีบไปอาบน้ำเร็ว ๆ เลย”
หลี่กวงหัวหัวเราะ “ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้!”
ปกติแล้ว ทุกคนจะอาบน้ำในสวนหลังบ้าน แต่คนส่วนมากจะสร้างเพิงแบบง่าย ๆ เช่นเดียวกับบ้านของหลี่กวงหัว
หลี่กวงหัวเข้าไปในสวนหลังบ้านโดยไม่เปิดไฟ
ทีแรกเขาค่อย ๆ ย่องไปที่รั้วกั้นระหว่างสองบ้าน แล้วขยับเข้าไปใกล้มากขึ้น
เขาเริ่มได้ยินเสียงน้ำแล้ว!
ร่างกายของเขารู้สึกตื่นเต้น
เพื่อให้เห็นได้ชัดขึ้น หลี่กวงหัวเกือบจะเอาหน้าแนบไปกับรั้ว
เพียงแต่รั้วสานด้วยไม้ไผ่บางนั้นถี่ยิบจนมองไม่เห็นอะไรนอกจากแสงที่ส่องมาจากฝั่งตรงข้าม
หลี่กวงหัววิ่งไปที่ห้องครัวของบ้านเขาอีกครั้ง จากนั้นเขาก็นำมีดทำครัวที่มีความคมออกมาเพื่อกรีดรั้วให้เป็นรู
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่มีดสัมผัสกับซี่ไม้ไผ่แรง ๆ ก็มีเสียง ‘แคว่ก’ แผ่วเบาแว่วมา จากนั้นใบมีดก็ไถลออกจากผิวไม้ไผ่ที่เกลี้ยงเกลา มาบาดมือของเขาแทน
ความเจ็บปวดนั้นรุนแรงมากเสียจนชายหนุ่มเกือบจะขว้างมีดออกไปทันที
แต่เขาก็กลั้นหายใจและตั้งใจฟังการเคลื่อนไหวของเซี่ยชิงหยวนต่อไป
เขารู้สึกโล่งใจหลังจากที่แน่ใจว่าเสียงน้ำยังคงดังเป็นระยะ ๆ
มันมืดและเขามองไม่เห็นว่ามีเลือดไหลออกมาจากมือตัวเองมากแค่ไหน เขาเช็ดเลือดบนกางเกงสีเข้มอย่างลวก ๆ และถ้ำมองต่อไป
เพื่อแอบดูเซี่ยชิงหยวนอาบน้ำ เขาถึงกับทำมีดบาดมือตัวเอง
ถ้าคราวนี้ไม่เห็นอะไรเลย มันก็ไม่คุ้มกับมือที่ต้องบาดเจ็บไปน่ะสิ?
ดังนั้นชายหนุ่มจึงไปยกโต๊ะพัง ๆ ที่เซวียไฉ่เฟิ่งหยิบมาจากที่ไหนสักแห่งก็ไม่รู้มาวางไว้ข้าง ๆ และย้ายเก้าอี้ที่อยู่ในห้องครัวมาวางไว้บนโต๊ะอีกที
เขาลองวัดความสูงด้วยอาการสั่นเทา และพบว่าเมื่อยืนบนเก้าอี้ที่วางบนโต๊ะแล้ว มันพอจะทำให้หัวของเขาโผล่พ้นรั้วไปได้เล็กน้อย
เขามีความสุขมาก และลืมตาทั้งสี่เพื่อมองเข้าไปในลานบ้านของเซี่ยชิงหยวน
เขาเห็นฉากกั้นที่มุมของสนามได้อย่างรวดเร็ว
ทว่าเขาก็รู้สึกผิดหวังในทันที เพราะยังมีฉากกั้นนั้นล้อมรอบเซี่ยชิงหยวนไว้อย่างแน่นหนา
มันไม่น่าพอใจสักนิด
หรือเขาควรรอดูตอนที่อีกฝ่ายอาบน้ำเสร็จแล้วออกมาจากฉากกั้นนั้น?
บางทีเธออาจจะออกมาโดยไม่มีเสื้อผ้า?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หลี่กวงหัวรู้สึกว่าหัวใจของเขาร้อนรุ่มขึ้นมาอีกครั้ง
แต่ทำไมไม่มีเสียงน้ำแล้ว?
หรือว่าเสร็จแล้ว?
จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงเหน็บแนมของหญิงสาว “แอบดูสนุกไหม”
หลี่กวงหัวมองลงไปตามเสียงด้วยความงุนงง
เขาเห็นเซี่ยชิงหยวนยืนอยู่ใต้รั้วฝั่งตรงข้าม ตัวเธอเปียกโชกและกำลังมองตัวเขาด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม
เขาต้องการจะหลบหนีโดยไม่รู้ตัว
แต่เขาไม่คาดคิดว่า วินาทีต่อมา หญิงสาวจะเปิดสวิตช์ไฟที่อยู่ในมือของเธอและลานทั้งหมดก็สว่างวาบ
เธอยิ้มอย่างเหยียดหยาม เปิดปากแล้วตะโกนเสียงดัง “มีโจรถ้ำมอง!”
