บทที่ 96 เล่นกับไฟ
บทที่ 96 เล่นกับไฟ
เมื่อเห็นท่าทีที่จริงจังของเสิ่นอี้โจว เซี่ยชิงหยวนรู้สึกว่าขั้นตอนนี้ผิดปกติ
เพราะมันเป็นแผนที่เธอวางไว้ว่า ในคืนเดือนดับและมีลมแรง เธอจะใส่ชุดนอนตัวยาวและบีบนวดคลายเส้นให้เขาขณะบริหารเสน่ห์ของตัวเองไปด้วย
จากนั้นเมื่อเสิ่นอี้โจวอดใจไม่ไหวจนร้อนรุ่ม เธอก็จะโบกแขน “โอ้ มันดึกมากแล้ว ฉันจะไปนอนก่อนนะคะ”
ทว่าตอนนี้เสิ่นอี้โจวกลับเป็นฝ่ายมานวดให้เธอแทน?
แต่เธอคิดว่าการนวดที่อีกฝ่ายพูดถึง อาจเป็นเพียงการนวดคอและไหล่ของเธอเพียงเท่านั้น
ไอ้เรื่องการนวดตัวที่ใกล้ชิดกันแบบที่มักทำกันในยุคหลัง เขาคงไม่คิดถึงเรื่องนั้นด้วยซ้ำ
เธอจึงพูดว่า “เอาสิ”
ดวงตาราวกับฟีนิกซ์แสนเย็นชาของเสิ่นอี้โจวส่องประกายแสงสีดำออกมาวูบหนึ่ง
เขาพูดว่า “คุณหันหลังมาทางนี้ที”
เซี่ยชิงหยวนทำตามอย่างเชื่อฟัง เธอหันหลังให้เสิ่นอี้โจว
นิ้วเรียวของเสิ่นอี้โจววางบนคอของเซี่ยชิงหยวน มันมีสัมผัสที่ค่อนข้างเย็น
เขานวดเบา ๆ ที่คอของเธอก่อนจะไล่ไปที่สะบัก
แรงกดล้วนถูกตำแหน่ง มันช่วยขจัดความอ่อนล้าของเซี่ยชิงหยวนให้จางหายไปได้
หญิงสาวค่อย ๆ ลดการระวังตัวลง
จากนั้นเขาก็พูดกับเธอว่า “คุณนอนลงนะ เดี๋ยวผมจะกดเอวให้”
ปากตอบสนองเร็วกว่าความคิดของเธอเองเสียอีก
เธอตอบเขาโดยไม่คิดเลยว่า “อื้ม”
แม้แต่ตอนที่นอนราบลงบนโซฟาแล้ว เธอก็ยังไม่ทันตระหนักถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังจะต้องเผชิญ
เมื่อเห็นว่าเสิ่นอี้โจวยังคงกดไหล่อย่างจริงจัง เธอก็ไม่ได้ระมัดระวังตัวเลย
เธอนอนคว่ำบนโซฟา หัวของเธอหนุนอยู่บนหลังมือตนเอง ดวงตาหญิงสาวปิดพริ้มเพราะความสบาย
แต่หลังจากนั้นเธอค่อย ๆ ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ฝ่ามือใหญ่ของเสิ่นอี้โจวค่อย ๆ ไล่ลงไปที่แผ่นหลังของเธอและหยุดอีกครั้งเมื่อถึงเอวคอด
จากนั้นไล้จากเอวลงไปยังตำแหน่งกระดูกสันหลังที่อยู่ปลายสุด
นิ้วหัวแม่มือของเขากดลงตรงกลางของสันหลังเบา ๆ ก่อนเขาจะกางนิ้วออก แล้วไล้ไปตามรูปร่างที่เรียบเนียนสม่ำเสมอของเซี่ยชิงหยวน
ก้นกลมกลึงของเธอถูกสัมผัสด้วยมือของชายหนุ่มเป็นครั้งคราว
การนวดนี้สบายมากแต่ก็มีอาการวูบวาบที่ทําให้ไม่สามารถจดจ่อกับการนวดได้
เซี่ยชิงหยวนเกือบครวญครางออกมา
ในที่สุดเธอก็ทนไม่ได้
เธอกัดริมฝีปากและเอี้ยวศีรษะอย่างลําบากเพื่อมองดูอีกฝ่าย
เธอเห็นเสิ่นอี้โจวขมวดและดูจดจ่อกับมันมาก
เมื่อเธอเอี้ยวมอง เขาก็สบตากับเธอพลางส่งยิ้มบางให้ “มีอะไรเหรอ?”
หางเสียงของเขาสูงขึ้นให้ความรู้สึกที่คลุมเครือ
แต่ท่าทางของเขาก็ยังคงจริงจัง
เซี่ยชิงหยวนไม่สามารถพูดได้ว่า เธอสงสัยว่าเขากําลังกินเต้าหู้โดยเจตนาหรือเปล่า
ดังนั้นเธอจึงพูดว่า “ไม่เป็นไร คุณนวดต่อไปเถอะ”
หลังจากพูดจบ หญิงสาวก็หันกลับไปอีกครั้ง กัดริมฝีปากและหยุดพูด
ทันใดนั้นก็มีลมหายใจร้อนชื้นรดบริเวณซอกคอของเธอ ซึ่งเป็นหลักฐานว่าเสิ่นอี้โจวโน้มตัวเข้ามาใกล้มากแล้ว
จากนั้นเธอได้ยินเสียงหัวเราะของอีกฝ่ายและได้ยินเขาพูดว่า “คุณประหม่าเหรอ? ทําไมยิ่งนวดมากเท่าไหร่ กล้ามเนื้อของคุณก็ยิ่งเกร็งขึ้นเท่านั้น?”
เซี่ยชิงหยวนได้แต่ส่ายหัว “มันเป็นเพราะคุณนวดแรงเกินไปต่างหาก”
“เหรอ?” เสิ่นอี้โจวยังทำเป็นใสซื่อและมือใหญ่ก็นวดคลึงไปตามแผ่นหลังของเธอ “แล้วถ้าผมออกแรงแบบนี้ล่ะ?”
เซี่ยชิงหยวนขบกัดข้อมือของตัวเองเพื่อระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านนี้
เสียงครางอู้อี้ “มันเบาไป”
“แบบนี้ล่ะ?” เสิ่นอี้โจวเพิ่มแรงราวกับไม่เหนื่อยหน่ายสักนิด “ตอนนี้คุณรู้สึกดีขึ้นไหม”
เซี่ยชิงหยวนไม่สามารถพูดได้อีกต่อไป
น่าเสียดายที่เธอเพิ่งรู้ตอนนี้ว่าเสิ่นอี้โจวจงใจทําทั้งหมด!
เธอหันกลับไปเพื่อบ่นว่าเขา
ใครจะรู้ว่าชายหนุ่มที่อยู่อีกด้านได้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้ว และเมื่อเธอหันไปก็ชนเข้ากับริมฝีปากของชายหนุ่มพอดี
ทุกอย่างหยุดลงในช่วงเวลานี้
คนทั้งสองมองหน้ากันด้วยอาการตะลึงค้าง
ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยทําสิ่งที่สนิทสนมกันมาก่อน
เพียงแต่ว่าตอนนี้เธอกำลังรู้สึกอ่อนไหว และเมื่อริมฝีปากสัมผัสกันแบบนี้ บางสิ่งก็ไม่อาจรั้งได้อีกต่อไป
เธอกำลังคิดว่าตัวเองจะจัดการกับเสิ่นอี้โจวยังไงดี?
เสิ่นอี้โจว ชายเจ้าเล่ห์คนนี้เห็นได้ชัดว่ากำลังเอาเปรียบเธอด้วยเสน่ห์ของเขา เขากำลังล่อลวงเธอ!
เมื่อดวงตาของเซี่ยชิงหยวนมืดมนลง เสิ่นอี้โจวก็อยากจะวิ่งออกไปโดยไม่รู้ตัว
แต่การเคลื่อนไหวของเซี่ยชิงหยวนนั้นรวดเร็วกว่าเขามาก เธอคล้องคออีกฝ่ายทันที ล็อกขารอบเอวสอบ ในที่สุดหญิงสาวก็ฉุดลากเสิ่นอี้โจวลงมาบนโซฟาด้วยแรงทั้งหมด
เรื่องชุดนอนอะไรนั่น เธอไม่ได้สนใจมันอีกแล้วในตอนนี้
เซี่ยชิงหยวนกอดรัดร่างของเสิ่นอี้โจวเหมือนตัวสล็อต
เธอจ้องมองเขาอย่างดุดัน “สิ่งที่คุณทําทั้งหมดเมื่อครู่ คุณจงใจเหรอ?”
เสิ่นอี้โจวพยายามใช้มือทั้งสองข้างยันโซฟาไว้ เพื่อจะได้ไม่ทิ้งน้ำหนักทับใส่เซี่ยชิงหยวน
เขาพูดอย่างใสซื่อว่า “ชิงหยวน คุณกำลังเข้าใจผมผิดจริง ๆ นะ ผมแค่เห็นคุณทํางานหนักเกินไป ก็เลยอยากทําให้คุณสบายตัว”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่ยอมรับ เซี่ยชิงหยวนจึงกล่าวว่า “ถ้าคุณให้ฉันดูดกลืนหยางเพื่อชดเชยหยิน ฉันจะยิ่งสบายตัวขึ้น”
สีหน้าของเสิ่นอี้โจวยังคงไม่เปลี่ยนแปลง “ชิงหยวน ตอนนี้มันเป็นยุคของสังคมนิยม คําในหนังสือภาพพวกนั้นไม่ควรเอามาถือเป็นจริงเป็นจัง”
เซี่ยชิงหยวนยิ้ม “ใช่เหรอ? แต่ฉันอยากจริงจัง”
เธอคล้องคอและขบติ่งหูของเขาทันที ในขณะที่เขากําลังปกป้องแอปเปิลของอดัม
เธอขบเบา ๆ ทิ้งรอยฟันตื้น ๆ ไว้
เสิ่นอี้โจวไม่อาจขัดขืนได้ มีเพียงเสียงครางแว่วออกมาจากลําคอ “อืม…”
แม้แต่มือทั้งสองข้างที่ยันกับโซฟาก็เกือบจะอ่อนแรงและล้มลง
เขาก้มมองเซี่ยชิงหยวนและดวงตาของเขาเริ่มมีร่องรอยของความก้าวร้าว
คิ้วดุจดาบของเขาเลิกสูง “คิดเล่นกับไฟหรือครับ?”
