กลับไปในยุค 80 จนกลายเป็นที่ชื่นชอบของอดีตสามี – บทที่ 96 เล่นกับไฟ

บทที่ 96 เล่นกับไฟ

บทที่ 96 เล่นกับไฟ

เมื่อเห็นท่าทีที่จริงจังของเสิ่นอี้โจว เซี่ยชิงหยวนรู้สึกว่าขั้นตอนนี้ผิดปกติ

เพราะมันเป็นแผนที่เธอวางไว้ว่า ในคืนเดือนดับและมีลมแรง เธอจะใส่ชุดนอนตัวยาวและบีบนวดคลายเส้นให้เขาขณะบริหารเสน่ห์ของตัวเองไปด้วย

จากนั้นเมื่อเสิ่นอี้โจวอดใจไม่ไหวจนร้อนรุ่ม เธอก็จะโบกแขน “โอ้ มันดึกมากแล้ว ฉันจะไปนอนก่อนนะคะ”

ทว่าตอนนี้เสิ่นอี้โจวกลับเป็นฝ่ายมานวดให้เธอแทน?

แต่เธอคิดว่าการนวดที่อีกฝ่ายพูดถึง อาจเป็นเพียงการนวดคอและไหล่ของเธอเพียงเท่านั้น

ไอ้เรื่องการนวดตัวที่ใกล้ชิดกันแบบที่มักทำกันในยุคหลัง เขาคงไม่คิดถึงเรื่องนั้นด้วยซ้ำ

เธอจึงพูดว่า “เอาสิ”

ดวงตาราวกับฟีนิกซ์แสนเย็นชาของเสิ่นอี้โจวส่องประกายแสงสีดำออกมาวูบหนึ่ง

เขาพูดว่า “คุณหันหลังมาทางนี้ที”

เซี่ยชิงหยวนทำตามอย่างเชื่อฟัง เธอหันหลังให้เสิ่นอี้โจว

นิ้วเรียวของเสิ่นอี้โจววางบนคอของเซี่ยชิงหยวน มันมีสัมผัสที่ค่อนข้างเย็น

เขานวดเบา ๆ ที่คอของเธอก่อนจะไล่ไปที่สะบัก

แรงกดล้วนถูกตำแหน่ง มันช่วยขจัดความอ่อนล้าของเซี่ยชิงหยวนให้จางหายไปได้

หญิงสาวค่อย ๆ ลดการระวังตัวลง

จากนั้นเขาก็พูดกับเธอว่า “คุณนอนลงนะ เดี๋ยวผมจะกดเอวให้”

ปากตอบสนองเร็วกว่าความคิดของเธอเองเสียอีก

เธอตอบเขาโดยไม่คิดเลยว่า “อื้ม”

แม้แต่ตอนที่นอนราบลงบนโซฟาแล้ว เธอก็ยังไม่ทันตระหนักถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังจะต้องเผชิญ

เมื่อเห็นว่าเสิ่นอี้โจวยังคงกดไหล่อย่างจริงจัง เธอก็ไม่ได้ระมัดระวังตัวเลย

เธอนอนคว่ำบนโซฟา หัวของเธอหนุนอยู่บนหลังมือตนเอง ดวงตาหญิงสาวปิดพริ้มเพราะความสบาย

แต่หลังจากนั้นเธอค่อย ๆ ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ฝ่ามือใหญ่ของเสิ่นอี้โจวค่อย ๆ ไล่ลงไปที่แผ่นหลังของเธอและหยุดอีกครั้งเมื่อถึงเอวคอด

จากนั้นไล้จากเอวลงไปยังตำแหน่งกระดูกสันหลังที่อยู่ปลายสุด

นิ้วหัวแม่มือของเขากดลงตรงกลางของสันหลังเบา ๆ ก่อนเขาจะกางนิ้วออก แล้วไล้ไปตามรูปร่างที่เรียบเนียนสม่ำเสมอของเซี่ยชิงหยวน

ก้นกลมกลึงของเธอถูกสัมผัสด้วยมือของชายหนุ่มเป็นครั้งคราว

การนวดนี้สบายมากแต่ก็มีอาการวูบวาบที่ทําให้ไม่สามารถจดจ่อกับการนวดได้

เซี่ยชิงหยวนเกือบครวญครางออกมา

ในที่สุดเธอก็ทนไม่ได้

เธอกัดริมฝีปากและเอี้ยวศีรษะอย่างลําบากเพื่อมองดูอีกฝ่าย

เธอเห็นเสิ่นอี้โจวขมวดและดูจดจ่อกับมันมาก

เมื่อเธอเอี้ยวมอง เขาก็สบตากับเธอพลางส่งยิ้มบางให้ “มีอะไรเหรอ?”

หางเสียงของเขาสูงขึ้นให้ความรู้สึกที่คลุมเครือ

แต่ท่าทางของเขาก็ยังคงจริงจัง

เซี่ยชิงหยวนไม่สามารถพูดได้ว่า เธอสงสัยว่าเขากําลังกินเต้าหู้โดยเจตนาหรือเปล่า

ดังนั้นเธอจึงพูดว่า “ไม่เป็นไร คุณนวดต่อไปเถอะ”

หลังจากพูดจบ หญิงสาวก็หันกลับไปอีกครั้ง กัดริมฝีปากและหยุดพูด

ทันใดนั้นก็มีลมหายใจร้อนชื้นรดบริเวณซอกคอของเธอ ซึ่งเป็นหลักฐานว่าเสิ่นอี้โจวโน้มตัวเข้ามาใกล้มากแล้ว

จากนั้นเธอได้ยินเสียงหัวเราะของอีกฝ่ายและได้ยินเขาพูดว่า “คุณประหม่าเหรอ? ทําไมยิ่งนวดมากเท่าไหร่ กล้ามเนื้อของคุณก็ยิ่งเกร็งขึ้นเท่านั้น?”

เซี่ยชิงหยวนได้แต่ส่ายหัว “มันเป็นเพราะคุณนวดแรงเกินไปต่างหาก”

“เหรอ?” เสิ่นอี้โจวยังทำเป็นใสซื่อและมือใหญ่ก็นวดคลึงไปตามแผ่นหลังของเธอ “แล้วถ้าผมออกแรงแบบนี้ล่ะ?”

เซี่ยชิงหยวนขบกัดข้อมือของตัวเองเพื่อระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านนี้

เสียงครางอู้อี้ “มันเบาไป”

“แบบนี้ล่ะ?” เสิ่นอี้โจวเพิ่มแรงราวกับไม่เหนื่อยหน่ายสักนิด “ตอนนี้คุณรู้สึกดีขึ้นไหม”

เซี่ยชิงหยวนไม่สามารถพูดได้อีกต่อไป

น่าเสียดายที่เธอเพิ่งรู้ตอนนี้ว่าเสิ่นอี้โจวจงใจทําทั้งหมด!

เธอหันกลับไปเพื่อบ่นว่าเขา

ใครจะรู้ว่าชายหนุ่มที่อยู่อีกด้านได้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้ว และเมื่อเธอหันไปก็ชนเข้ากับริมฝีปากของชายหนุ่มพอดี

ทุกอย่างหยุดลงในช่วงเวลานี้

คนทั้งสองมองหน้ากันด้วยอาการตะลึงค้าง

ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยทําสิ่งที่สนิทสนมกันมาก่อน

เพียงแต่ว่าตอนนี้เธอกำลังรู้สึกอ่อนไหว และเมื่อริมฝีปากสัมผัสกันแบบนี้ บางสิ่งก็ไม่อาจรั้งได้อีกต่อไป

เธอกำลังคิดว่าตัวเองจะจัดการกับเสิ่นอี้โจวยังไงดี?

เสิ่นอี้โจว ชายเจ้าเล่ห์คนนี้เห็นได้ชัดว่ากำลังเอาเปรียบเธอด้วยเสน่ห์ของเขา เขากำลังล่อลวงเธอ!

เมื่อดวงตาของเซี่ยชิงหยวนมืดมนลง เสิ่นอี้โจวก็อยากจะวิ่งออกไปโดยไม่รู้ตัว

แต่การเคลื่อนไหวของเซี่ยชิงหยวนนั้นรวดเร็วกว่าเขามาก เธอคล้องคออีกฝ่ายทันที ล็อกขารอบเอวสอบ ในที่สุดหญิงสาวก็ฉุดลากเสิ่นอี้โจวลงมาบนโซฟาด้วยแรงทั้งหมด

เรื่องชุดนอนอะไรนั่น เธอไม่ได้สนใจมันอีกแล้วในตอนนี้

เซี่ยชิงหยวนกอดรัดร่างของเสิ่นอี้โจวเหมือนตัวสล็อต

เธอจ้องมองเขาอย่างดุดัน “สิ่งที่คุณทําทั้งหมดเมื่อครู่ คุณจงใจเหรอ?”

เสิ่นอี้โจวพยายามใช้มือทั้งสองข้างยันโซฟาไว้ เพื่อจะได้ไม่ทิ้งน้ำหนักทับใส่เซี่ยชิงหยวน

เขาพูดอย่างใสซื่อว่า “ชิงหยวน คุณกำลังเข้าใจผมผิดจริง ๆ นะ ผมแค่เห็นคุณทํางานหนักเกินไป ก็เลยอยากทําให้คุณสบายตัว”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่ยอมรับ เซี่ยชิงหยวนจึงกล่าวว่า “ถ้าคุณให้ฉันดูดกลืนหยางเพื่อชดเชยหยิน ฉันจะยิ่งสบายตัวขึ้น”

สีหน้าของเสิ่นอี้โจวยังคงไม่เปลี่ยนแปลง “ชิงหยวน ตอนนี้มันเป็นยุคของสังคมนิยม คําในหนังสือภาพพวกนั้นไม่ควรเอามาถือเป็นจริงเป็นจัง”

เซี่ยชิงหยวนยิ้ม “ใช่เหรอ? แต่ฉันอยากจริงจัง”

เธอคล้องคอและขบติ่งหูของเขาทันที ในขณะที่เขากําลังปกป้องแอปเปิลของอดัม

เธอขบเบา ๆ ทิ้งรอยฟันตื้น ๆ ไว้

เสิ่นอี้โจวไม่อาจขัดขืนได้ มีเพียงเสียงครางแว่วออกมาจากลําคอ “อืม…”

แม้แต่มือทั้งสองข้างที่ยันกับโซฟาก็เกือบจะอ่อนแรงและล้มลง

เขาก้มมองเซี่ยชิงหยวนและดวงตาของเขาเริ่มมีร่องรอยของความก้าวร้าว

คิ้วดุจดาบของเขาเลิกสูง “คิดเล่นกับไฟหรือครับ?”