บทที่ 125 สร้างบ้าน
บทที่ 125 สร้างบ้าน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฮ่อหลานก็ตกตะลึง
แม้แต่ถังซวงก็ไม่ได้คาดหวังว่าเฮ่อจื่อกุยจะพูดแบบนั้น ดังนั้นเธอจึงประหลาดใจมาก
จิงเจ้อหรงที่อยู่ด้านข้างก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย เขามองไปที่เฮ่อหลาน เพราะอยากรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ และจะเกิดอะไรขึ้นถ้าทั้งสามแม่ลูกไปที่ก่างเฉิงจริง ๆ
และไม่ใช่แค่จิงเจ้อหรง แม้แต่โม่เจ๋อหยวนเองก็มองไปที่เฮ่อหลานเพื่อรอคำตอบของเธอเช่นกัน
เวลาผ่านไปสักพักก่อนที่เฮ่อหลานจะหลุดจากภวังค์แห่งความสับสน จากนั้นส่ายหัวและพูดว่า “พี่เฮ่อคะ ตอนนี้ชีวิตพวกเราสามคนแม่ลูกดีมากแล้ว เพราะงั้นเราขอไม่ไปก่างเฉิงดีกว่าค่ะ”
จิงเจ้อหรงถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก และปรากฏรอยยิ้มผ่อนคลายบนใบหน้า
ด้านโม่เจ๋อหยวนเองก็แอบโล่งใจเช่นกัน
แต่ถึงอย่างนั้น เฮ่อจื่อกุยก็ถามอีกครั้งอย่างไม่เต็มใจ “น้องหลาน เธอคิดเรื่องนี้ดีแล้วใช่ไหม? ไม่ว่าจะยังไงที่ก่างเฉิงก็เจริญกว่าที่นี่มาก เรื่องการศึกษา ให้ซวงเอ๋อร์กับเสี่ยวเซวี่ยไปโรงเรียนที่นั่นจะเป็นการดีกว่านะ และไม่ต้องห่วงอะไรเลย ฉันจะจัดการทุกอย่างให้เธอเอง”
เมื่อได้ยินเขาพูดถึงเรื่องการศึกษา เฮ่อหลานก็เกิดความลังเลเล็กน้อย และรีบมองไปที่ลูกสาวทั้งสอง
แต่จิงเจ้อหรงกลับกล่าวขึ้น “พี่เฮ่อครับ ตอนนี้ทางเราเองก็กำลังให้ความสนใจกับการพัฒนาด้านการศึกษา ดังนั้นพี่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยครับ”
เมื่อได้ยินเฮ่อจื่อกุยกล่าวว่าแผ่นดินใหญ่ จิงเจ้อหรงก็ไม่พอใจเล็กน้อย แม้ว่าจะปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกวันนี้ก่างเฉิงเจริญกว่า แต่ที่นี่ก็พัฒนาทุกวันไม่หยุดนิ่ง
ส่วนถังซวงเองก็ไม่ต้องการให้คนอื่นมองว่าแผ่นดินใหญ่ไม่ดี ดังนั้นเธอจึงพูดไปตามตรงว่า “คุณลุงคะ เสี่ยวเซวี่ยกับฉันเรียนที่นี่ดีแล้วค่ะ หากไปที่ก่างเฉิงคงไม่สะดวกเท่าไหร่”
เมื่อได้ยินสิ่งที่ถังซวงพูด เฮ่อหลานก็ทำให้จิตใจของตัวเองแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
“พี่เฮ่อคะ ตอนนี้เราอาศัยอยู่ที่นี่สะดวกดีแล้ว ไม่ได้วางแผนที่จะไปก่างเฉิงเลยค่ะ”
เฮ่อจื่อกุยรู้ว่าพวกเธอได้ตัดสินใจแล้ว ดังนั้นจึงไม่พูดอะไรอีก “ตกลง ๆ แต่ถ้าเธอเปลี่ยนใจ พวกเธอสามารถไปก่างเฉิงได้ทุกเมื่อเลยนะ”
“ขอบคุณพี่เฮ่อมาก ๆ นะคะ”
เมื่อเห็นแววตาผิดหวังของพ่อ เฮ่อเจียรุ่ยอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พ่อครับ เราอยู่ที่นี่ต่ออีกหน่อยเถอะ เราจะได้ใช้เวลากับอาหญิง ซวงเอ๋อร์ และเสี่ยวเซวี่ยมากขึ้นด้วย”
เฮ่อจื่อกุยพยักหน้าเมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น “ตกลง พ่อก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน แต่พอเราเข้าตำบลไปแล้ว เราต้องติดต่อปู่ของลูกก่อนนะ เพื่อที่ปู่จะได้รู้สถานการณ์ที่นี่”
เมื่อเห็นว่าเฮ่อจื่อกุยและลูกชายของเขาไม่ได้วางแผนที่จะกลับไปตอนนี้ เฮ่อหลานจึงรีบพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่เฮ่อ งั้นฉันจะพาพี่ไปเที่ยวรอบ ๆ เองค่ะ อันที่จริงที่นี่ก็มีสถานที่ดี ๆ มากมายคงดีถ้าพี่ได้แวะไป”
จิงเจ้อหรงยิ้มและพูดว่า “ใช่ครับพี่เฮ่อ เราจะแนะนำเอง”
“ดีเลย ๆ”
เฮ่อจื่อกุยยิ้มและไม่ปฏิเสธ
แต่เมื่อมองไปยังบ้านที่เฮ่อหลานอาศัยอยู่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ลูกชายของเขาและพูดว่า “เจียรุ่ย ลูกเพิ่งเรียนสถาปัตยกรรมมา ทำไมลูกไม่ช่วยอาหญิงสร้างบ้านล่ะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฮ่อเจียรุ่ยรีบพยักหน้าและพูดว่า “ได้เลยครับ ผมจะช่วยออกแบบให้เอง เริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้เลย ผมตกแต่งบ้านให้อาหญิงใหม่”
เฮ่อหลานได้ยินอย่างนั้นก็รีบโบกมือปฏิเสธอย่างเกรงใจ “ไม่ต้องหรอกค่ะ พี่เฮ่อ ถึงบ้านหลังนี้จะค่อนข้างเก่า แต่ก็พออยู่ได้ค่ะ”
“น้องหลาน ช่วงนี้เจียรุ่ยไม่มีอะไรทำน่ะ ให้เขาช่วยเธอสร้างบ้านเถอะ อันที่จริงความสามารถในการออกแบบของเขาก็ไม่เลวเลย สามารถช่วยเธอต่อเติมบ้านใหม่ให้สวยได้แน่นอน ยิ่งบ้านหลังใหญ่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง”
เมื่อเห็นท่าทางที่กังวลของเฮ่อหลาน เฮ่อจื่อกุยก็อดไม่ได้ที่จะรีบพูดว่า “อย่ากังวลไปเลยน้องหลาน ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น แค่รอบ้านใหม่สร้างเสร็จก็พอ”
ทันทีที่เฮ่อหลานได้ยินสิ่งนี้ เธอก็รู้ว่าเฮ่อจื่อกุยต้องการดูแลจัดการให้ทุกอย่าง ดังนั้นเธอจึงรีบพูดว่า “พี่เฮ่อ ฉันจะให้พี่จัดการเรื่องใหญ่แบบนี้ได้ยังไง ดังนั้นเราจะจ่ายเงินค่ะ เมื่อถึงเวลาก็ต้องรบกวนเจียรุ่ยออกแบบให้ด้วยนะ” อันที่จริงเฮ่อหลานไม่รู้เรื่องการออกแบบมากนัก ท้ายที่สุดแล้วบ้านที่ถูกสร้างขึ้นในพื้นที่ชนบทแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากหลังอื่น ๆ มากนัก แต่เนื่องจากเฮ่อจี้กุยบอกว่าจะให้เจียรุ่ยช่วยออกแบบให้ งั้นก็ช่วยไม่ได้
แต่เฮ่อจื่อกุยก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “น้องหลาน อย่าพูดแบบนั้นสิ เราจะดูแลเรื่องเงินและคนงานเอง”
“งั้นฉันคงต้องขอปฏิเสธค่ะ”
เมื่อเห็นใบหน้าที่ดื้อรั้นของเฮ่อหลาน เฮ่อจื่อกุยก็รีบพูดว่า “เอาล่ะ ๆ น้องหลาน ถ้าอย่างนั้นใช้เงินของเธอสร้างบ้านก็ได้”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฮ่อหลานก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และในขณะเดียวกันก็ตัดสินใจว่าเธอจะต้องรับงานเย็บปักให้มากขึ้น
แต่เมื่อเธอเข้าใจว่าเฮ่อจื่อกุยหมายความว่าอย่างไรที่ใช้เงินของพวกเธอ เธอก็ตกตะลึง
“พี่เฮ่อ ทำอะไรน่ะ?”
เฮ่อจื่อกุยได้มอบรายการที่เตรียมมาให้เฮ่อหลาน และกล่าวว่า “นี่คือสิ่งที่ครอบครัวเราจะมอบให้กับอาเล็กไว้ตั้งแต่แรก และตอนนี้ฉันจะมอบมันให้เธอ มันน่าจะใช้เวลาสักพักกว่าที่ของจะมาถึงที่นี่ รอหน่อยนะ ส่วนเงินสร้างบ้าน ฉันจะออกให้ส่วนหนึ่ง แล้วที่เกินก็ให้เธอออก คิดว่าไง?”
“ฉันไม่สามารถรับไว้ได้หรอกค่ะ”
เฮ่อหลานผลักมันกลับอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าจะเป็นเพียงรายการ แต่เธอก็ตื่นตากับรายการที่อยู่บนนั้น หากตีเป็นเงิน มันคงเป็นเงินจำนวนมาก ไม่ต้องพูดถึงว่ามีเงินสดจำนวนมากอยู่ในนั้นอีกด้วย
หลังจากที่เฮ่อจื่อกุยวางรายการแล้ว เขาก็รีบพาเฮ่อเจียรุ่ยออกไป
“น้องหลาน เจียรุ่ยกับฉันจะไปตำบลก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เราจะมาหาเธอใหม่”
“พี่เฮ่อ พรุ่งนี้เราก็ต้องกลับเข้าตำบลเหมือนกันค่ะ เราไม่ได้อยู่ที่นี่ถาวร” ถังซวงกับถังเซวี่ยยังต้องไปโรงเรียน ดังนั้นพวกเธอจึงต้องรีบกลับ
เฮ่อจื่อกุยรีบถาม “งั้นพวกเธออาศัยอยู่ที่ไหนกันหรือ?”
หลังจากรู้ที่อยู่บ้านของเฮ่อหลาน เขารีบจากไปพร้อมกับเฮ่อเจียรุ่ย
“แม่คะ คุณลุงให้อะไรหรือ?”
ถังเซวี่ยเอนตัวไปด้วยความสงสัย และตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในรายการ “ว้าว… หลายอย่างเลย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังซวงเดินไปดู จากนั้นใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความตกใจ เธอพูดได้เพียงว่าตระกูลเฮ่อร่ำรวยจริง ๆ “แม่คะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกลุงก็มากันอีก เราก็แค่ส่งคืนให้พวกเขาเมื่อถึงเวลาก็พอค่ะ แม่ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอก”
“อื้ม เอาตามนั้นแล้วกัน”
พวกเขาพูดคุยกันอีกนิดหน่อย จากนั้นก็ออกจากหมู่บ้านเถาฮวาและไปที่ตำบล
แต่เฮ่อหลานและคนอื่น ๆ คิดผิด เฮ่อจื่อกุยกับลูกชายไม่ได้มาในวันถัดไป ทั้งสองลงมือหาคนและตัดสินใจที่จะสร้างบ้านแล้ว ดังนั้นช่วงนี้พวกเขาจึงยุ่งมาก แม้แต่ชาวบ้านในหมู่บ้านเถาฮวาก็รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน
“ตะ… ตายแล้ว ครอบครัวของยายเฒ่าเฮ่อร่ำรวยขนาดนี้เลยหรือ ทั้งยังจะสร้างบ้านให้เฮ่อหลานใหม่ทันทีที่พวกเขามาที่นี่ด้วย”
“ใช่ ฉันอิจฉามากเลย”
“อา… เฮ่อหลานดูเหมือนจะโชคดีมากขึ้นเรื่อย ๆ ตั้งแต่หย่าร้างเลยนะ ตอนนี้ยังมีคนมาสร้างบ้านให้พวกเธออีก”
นอกจากคนในหมู่บ้านเถาฮวาแล้ว แม้แต่คนในหมู่บ้านหลู่ฮวาเองก็ยังรู้เรื่องนี้เช่นกัน
“ฮ่าฮ่าฮ่า… แม่เฒ่าถัง ตั้งแต่เฮ่อหลานออกจากบ้านนี้ไป ชีวิตเธอก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้แม้แต่ตระกูลเฮ่อก็ยังมาตามหาญาติของพวกเขา ฉันได้ยินมาว่าพวกนั้นร่ำรวยมาก ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรรีบสร้างบ้านให้พวกเธอทันทีเลย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า… แม่เฒ่าถังเอ๊ยแม่เฒ่าถัง ชีวิตของเฮ่อหลานดีขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากออกจากตระกูลถังจริง ๆ ตระกูลถังมันเลวร้ายขนาดไหนกันนะ”
“พวกแก……”
