และชินจงฮัก ในฐานะผู้นาของทีมได้ก่อตั้งเมืองในแอฟริกา หลังจากขับไล่สัตว์ประห ลาดทั้งหมดที่อาศัยอยู่ในโอเอซิสนี้ เขาได้ฟื้นฟู “เมืองมอนสเตอร์” ที่ออร์เดนก่อตั้งขึ้นในอดีต แม้ ว่ามันจะยากที่จะเรียกมันว่า เมือง เนื่องจากมันถูกทําลายโดยสัตว์ประหลาดในแอฟริกา
“ทุกสิ่งจะดีขึ้นในไม่ช้า เมื่อเราฟื้นฟูเมืองหลวงกลับคืนมาแล้ว แม้ว่ามันจะยังร้อนอยู่ก็ตาม ความร้อนที่ไร้สาระนี้ก็จะหายไป”
“คุณคิดว่าแผ่นดินนี้เป็นของคุณหรอ?”
ชินจงฮักถามขณะที่เขามองไปที่ออร์เดน จากนั้นออร์เดนกยักไหล่เหมือนมนุษย์จริงๆ
“ช่วยไม่ได้ มีสัตว์ร้ายมากมายในสถานที่นี้และหากปราศจากฉันแล้วแอฟริกาจะไม่เอื้ออํานวยต่อเผ่าพันธุ์มนุษย์”
บีสท์แมน
สมาคมได้แทนที่คําว่า “สัตว์ประหลาดมนุษย์” ด้วย “บีสท์แมน” ที่น่าสนใจคือบีสท์แมนที่รอดชีวิตมาได้คือสัตว์ที่หลอมรวมกับสัตว์ เช่น แมว หมู สุนัข วัวและอื่นๆ
ชินจงฮักฝังใบหน้าของเขาในน้ําเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะยืนสูง
“คุณคิดว่ามนุษย์สามารถมีชีวิตอยู่ในแอฟริกาได้หรอ?”
“ใช่ ฉันวางแผนที่จะสร้างประเทศที่มนุษย์และบีสท์แมนสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างกลมกลืน”
“นั่นเป็นความฝันที่ดี น่าเสียดายที่เราอยู่ในโลกประชาธิปไตย ราชาธิปไตยจะไม่ได้ รับการยอมรับในยุคนี้”
“เมื่อเร็วๆ นี้ ประชาชนชาวอังกฤษต้องการมอบอํานาจให้นายกรัฐมนตรีราชวงศ์อังกฤษ”
ออร์เดนมีความสนใจอย่างมากในข่าวโลก ชินจงฮักมีรอยขีดข่วนหัว ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่
ออร์เดนพูดต่อ
“หากมีใครบางคนที่สามารถปกป้องพลเมืองของเขาและทําให้พวกเขามีความสุข ราชาธิปไตยจะไม่ก่อปัญหาใดๆ และฉันต้องการทําให้ทุกคนมีความสุข ไม่เพียงแต่บีสท์แมน ฉันจะหยุดสัตว์ประหลาดที่พยายามเข้าสู่ยุโรปตะวันตกและตะวันออกกลางทุกปี นี่เป็นส่วนหนึ่งของข้อตกลงที่ฉันมีกับสมาคม
เนื่องจากชินจงฮักไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์และการเมืองในปัจจุบัน เขาจึงไม่พูดอะไร เลย ออร์เดนก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
แต่เขาถามสิ่งที่เขาอยากรู้
“ฉันมีหนึ่งคําถาม ผู้หญิงคนนั้นไปไหน?”
“ผู้หญิง…? อ่าคุณหมายถึงจินซาฮยอคเหรอ?”
“ใช่ นั่นคือชื่อของเธอ”
ผู้หญิงคนเดียวที่เกี่ยวข้องกับออร์เดน คือ จินซาฮยอค
ชินจงฮักยิ้มเยาะ
“คิมซูโฮบอกว่าเธอกลับประเทศบ้านเกิดของเธอไปแล้ว”
“อ่อ”
“คุณถามทําไม? คุณชอบเธอ?”
“ฉันยังไม่เข้าใจความรู้สึกนี้หรอก”
ออร์เดนยิ้มอ่อน แล้วส่ายหัว
“ฉันแค่อยากรู้ว่าคนที่เชื่อว่าตัวเองเป็นราชากําลังทําอะไร”
” อื้มมม”
ชินจงฮักเองก็อยากรู้อยากเห็นเช่นกัน จากสิ่งที่คิมซูโฮบอกเขา – จินซาฮยอคเป็นคนที่น่าประหลาดใจจากอีกโลกหนึ่งที่กลับชาติมาเกิดบนโลก และเห็นได้ชัดว่าเธอกลับไปที่บ้านเกิด แม้ว่าจะ ไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นเพราะเธอต้องการเป็นราชา หรือเพราะเธอเริ่มเบื่อโลก
“ฉันแน่ใจว่าเธอทําได้ดีในการเป็นราชา เธอเป็นคนใจแข็ง ”
ฟื้ววว
ลําแสงถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ห่างไกลและขัดจังหวะชินจงฮัก
ชินจงฮักเปลี่ยนสายตาของเขาไปที่ท้องฟ้าแอตแลนติก ลําแสงแปลกๆนั้นมีลักษณะเป็นลูกคลื่นเหมือนแสงออโรร่า
“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะประสบความสําเร็จนะ”
ออร์เดนเปล่งเสียงความคิดของชินจงฮัก
ชินจงฮักซึ่งยืนอยู่ในความงุนงงพูดพึมพํา
“หอคอยแห่งปาฏิหาริย์”
เขาบัดฝุ่นออกจากเข่าและลุกขึ้น
ออร์เดนถาม
” คุณกําลังจะไปไหน?”
“ไฮยีน่าจะแห่กันไปที่นั่นในไม่ช้า”
การพิชิตหอคอยที่ประสบความสําเร็จนั้นจะตามมาด้วยการโจมตีของจินน์
มันเกือบจะรับประกันได้ในจุดนี้ สถานการณ์ที่ดีที่สุดสําหรับจินน์คือการขโมยรางวัล แต่ถึงแม้ว่าพวกมันจะทําไม่ได้ แต่ก็เป็นโอกาสที่ดีในการฆ่าฮีโร่ที่หมดแรง
ซึ่งนี้ไม่น่าจะแตกต่างกันเท่าไหร่
“ในกรณีนี้ฉันจะต้องปกป้องพวกเขา”
ชินจงฮักหยิบหอกของเขาขึ้นมาแล้วลุกขึ้นยืน มีการติดตั้งประตูเทเลพอร์ตในบริเวณใกล้เคียง เขาควรจะไปถึงที่นั่นภายใน 2 ชั่วโมง
“ด-เดี๋ยว! ให้ฉันไปด้วย ”
ในขณะนั้นเอง เสียงแหลมก็ดังขึ้น ชินจงฮักหันกลับไปโดยไม่ตั้งใจ ผู้สนับสนุนคนเดียวของทีม ยีจียูนกําลังวิ่งมา
“ให้ฉันไปด้วย – พาฉันไปด้วย!”
“…เธอ?”
ดวงตาของชินจงฮักแคบลง ยีจียูนยิ้มและพยักหน้า
“ค่ะ! ผู้สนับสนุนต้องติดตามว่าเจ้านายของเธอไปทุกที่สิ! ไม่นานมานี้ที่ฉันอยู่ที่ โซลด้วย…ฉันอยากไปกับคุณค่ะ…บอส”
ใบหน้าของยีจียูนกลายเป็นสีแดง ในขณะที่เธอพิมพ์คําสุดท้าย ชินจงฮักจ้องมองเธออย่างมั่นคง
“ถ-ถ้าไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรค่ะ…”
ยีจียูนจ้องมองเขาไม่ได้และก้มศีรษะ ชินจงฮักไม่ใช่คนงี่เง่าเขารู้ว่าอารมณ์ความรู้สึกอะไรอยู่ เบื้องหลังคําพูดของยีจียูน
เขาอ้าปาก
“…ทําในสิ่งที่เธอต้องการเถอะ”
“อ๊ะ จริงเหรอ! ขอบคุณค่ะ!”
ชินจงฮักหันหลังกลับอย่างเยือกเย็นและยีจียูนก็ตามเขาราวกับว่าเขาเป็นคนที่เจ๋งที่สุดในโลก
“อืม”
ออร์เดนจ้องมองที่ชินจงฮักและยีจียูนด้วยความสนใจ จากนั้นเขาก็พึมพําพร้อมรอยยิ้ม
“ช่างเป็นอะไรที่ซับซ้อน”
เขาตามชินจงฮักและยีจียูนอย่างช้าๆ
Pioneering Crew บางครั้งก็มีเวลาว่าง ดังนั้นการไปที่นั่นจึงดูเหมือนจะไม่มีปัญหา
“ฉันก็จะไปด้วยเหมือนกัน”
การพิชิตหอคอยและอารมณ์ของมนุษย์นั้นน่าสนใจ
ความอยากรู้ของออร์เดนใหญ่เกินกว่าจะพลาดเรื่องนี้ไปได้
เอาที่สบายใจ”
ชินจงฮักตอบด้วยน้ําเสียงที่ไม่แยแส และออร์เดนก็ยิ้มออกมา
-Krrrr
คุรุคุรุเข้าหาออร์เดน ขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
ในฐานะคนรับใช้ที่ภักดี ซึ่งพร้อมที่จะปฏิบัติตามคําสั่ง คุรุคุรุก็ปรากฏตัวขึ้นเมื่อออร์เดนทําท่าทางว่าจะไป
-Krrrr
“ใช่ คุรุคุรุ”
ออร์เดน ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเรียกตัวเองว่าราชาแห่งสัตว์ประหลาดได้ตระหนักแล้ว
“ต้นกําเนิด” นั้นไม่มีความหมายเมื่อมาถึงชีวิต เช่นเดียวกับที่การเดินทางสําคัญกว่าจุดหมายปลายทางทิศทางสําคัญกว่าแหล่งกําเนิด
“ตามฉันมา เรากําลังเดินทางเล็กๆกัน”
แบบนี้แล้ว ออร์เดนจึงตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นไปที่คําถามว่า “เขาควรมีชีวิตแบบไหน” มากกว่าชีวิตของเขาจะเป็นอย่างไร
นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในหัวใจของออร์เดน
