ตอนที่ 141 ฟางผิงลูกค้ารายใหญ่ (1)
ฝ่ายบริการ
ฟางผิงไม่ได้รีบไปไหน รับคะแนนเสร็จแล้วก็ไปที่จุดแลกเปลี่ยนต่อ
จุดแลกเปลี่ยนยังคงเหมือนเดิม มีอาจารย์สกุลหลี่คนนั้นประจำอยู่
ตอนนี้เห็นฟางผิงจึงเอ่ยด้วยรอยยิ้มทันที “ลูกค้ารายใหญ่มาแล้ว ครั้งนี้คงได้รางวัลมาไม่น้อยสินะ?”
ในหมู่นักศึกษาใหม่ ฟางผิงถือว่าเป็นลูกค้ารายใหญ่จริงๆ
ก่อนหน้านี้ใช้คะแนนไปกว่าสองร้อยคะแนน ตอนนี้ยังมีคะแนนเหลือเฟืออีก
คำนวณดูแล้ว เวลาไม่ถึงเทอม ฟางผิงที่เป็นนักศึกษาใหม่ สะสมคะแนนได้กว่าสี่ร้อยคะแนนไปแล้ว!
ยึดตามอัตราแลกเปลี่ยนเป็นเงิน นั่นหมายความว่าฟางผิงหาเงินได้กว่าสิบสองล้าน สำหรับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งแล้ว นับว่าเป็นเรื่องที่หาได้ยาก
นี่เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้!
และแน่นอน เป็นเสน่ห์ของมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เช่นกัน
หากไม่อยู่ในมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ ฟางผิงคงไม่มีโอกาสนี้หรอก
แม้จะทำภารกิจเดียวกันในมหาวิทยาลัยอื่น คงไม่ได้รางวัลคะแนนมากมายขนาดนี้
ฟางผิงหัวเราะว่า “อาจารย์หลี่ ผมมาบ่อยขนาดนี้ มหาวิทยาลัยไม่มีส่วนลดให้เหรอครับ?”
“เธอคิดว่านี่เป็นร้านค้าหรือไง?”
ตาเฒ่าหลี่หัวเราะขึ้นมา มองพินิจฟางผิงอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าว่า “พัฒนาเร็วจริงๆ ทำได้ดี ครั้งนี้อยากแลกเปลี่ยนอะไรล่ะ?”
“อาจารย์ ผมอยากเปลี่ยนอาวุธที่เหมาะสมกับตัวเอง”
ฟางผิงครุ่นคิดพลางเอ่ยว่า “ปราณผมค่อนข้างสูง หลังจากนี้จะยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ อย่างน้อยคงสูงกว่าคนระดับเดียวกัน อาจารย์มีอะไรแนะนำไหมครับ?”
แม้จะไม่รู้ว่าอาจารย์ตรงหน้านั้นอยู่ขั้นไหน แต่อีกฝ่ายสามารถประจำอยู่ที่ฝ่ายบริการได้ ฝีมือคงไม่ได้อ่อนด้อยแน่ๆ
ตาเฒ่าหลี่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ทำไมไม่ถามอาจารย์ของเธอล่ะ? แต่ก็ถูก หลู่เฟิ่งโหรวแนะนำลูกศิษย์ คงมีแต่ให้อัดยา อัดยา แล้วก็อัดยา…เธอไม่ได้มีคำแนะนำอะไรดีๆ หรอก!”
“แค่กๆๆ…”
ฟางผิงไอแห้งๆ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่บ้าง
แต่ไม่ว่าจะพูดยังไง…เหมือนจะเป็นเรื่องจริงอยู่เหมือนกัน
หลู่เฟิ่งโหรวจะแนะนำแบบนี้จริงๆ หาคะแนนให้เยอะ แลกยาบำรุงให้มากๆ อัดยาเยอะหน่อย ฝึกฝนเพื่อก้าวหน้าขึ้นไป ไม่พูดแนะนำอย่างอื่นแล้ว
แต่ไม่อาจพูดได้เช่นกันว่าเป็นเรื่องที่ผิด ผู้ฝึกยุทธ์ที่ต่ำกว่าขั้นสาม การฝึกฝนถือเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด
ตาเฒ่าหลี่เอ่ยหยอกแล้ว ค่อยถามว่า “เธอเชี่ยวชาญอาวุธอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?”
“ไม่มีครับ”
ฟางผิงส่ายหัว เขาเรียนอาวุธไปไม่น้อย แต่ล้วนเป็นการต่อสู้พื้นฐาน ส่วนเคล็ดวิชาต่อสู้ที่เฉพาะเจาะจง ไม่เคยเรียนมาก่อนจริงๆ
ครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนฟางผิงจะเอ่ยว่า “ผมอยากได้อาวุธที่แข็งแรงหน่อย แล้วก็พกพาง่าย”
“ในด้านการใช้งาน ไม่ว่าอาวุธอะไรล้วนแข็งแรงทั้งนั้น”
ตาเฒ่าหลี่หัวเราะ ก่อนจะเงียบไปครู่ใหญ่ “อันที่จริงสำหรับมือใหม่ ดาบยังคงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด อาวุธทั้งสิบแปดชนิด ดาบหอกกระบี่ทวน ขวานศึกตะขอสามง่าม…ดาบนั้นถูกจัดอยู่ในอันดับแรก ไม่ใช่แค่เพราะว่าพูดติดปากง่าย แน่นอนว่าฉันเข้าใจความหมายของเธอ เกลียดที่ประสิทธิภาพของดาบไม่รุนแรงพอ แง่หนึ่งเป็นเพราะเธอยังไม่ได้เรียนเคล็ดวิชาดาบ อีกแง่หนึ่งคือเธอไม่รู้ว่าดาบมีหลายชนิด”
ระหว่างที่พูด ตาเฒ่าหลี่ชะงักไปพักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “ดาบประเภทต่างๆ นั้น มีอยู่สองประเภทที่ค่อนข้างเหมาะสมกับเธอ หนึ่งคือดาบพิฆาตม้าของราชวงศ์ฮั่น ดาบสามารถฟันม้าขาด เธอน่าจะเดาออก การบุกโจมตีในสงคราม ทหารม้านั้นแข็งแกร่งแค่ไหน ดาบหนึ่งฟันม้าขาด อานุภาพของดาบพิฆาตม้าไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ส่วนอีกประเภทหนึ่งคือดาบหัวแหวน ดาบหัวแหวนมีประวัติยาวนานยิ่งกว่า ตั้งแต่สมัยชางโจว ปัจจุบันก็คือดาบใบตรงที่มาจากราชวงศ์ถัง อันที่จริงพัฒนารูปแบบมาจากดาบหัวแหวนนั่นแหละ…”
“ยังต้องใช้ดาบสินะครับ?”
ฟางผิงครุ่นคิด รู้ว่าเป็นตัวเลือกที่ไม่แย่เหมือนกัน ช่วงเวลานี้ใช้ดาบ คิดว่าคล่องมืออยู่ไม่น้อย
“อาจารย์มีตัวอย่างให้ดูไหมครับ?”
“มีสิ”
ตาเฒ่าหลี่เผยยิ้ม สั่งคนไปเอาดาบที่คลังเก็บสินค้า
ไม่นานพนักงานก็ยกดาบเข้ามาหลายเล่ม
ตาเฒ่าหลี่ชี้ไปที่ดาบหนึ่งในนั้น “นี่คือดาบพิฆาตม้า แต่ไม่เหมือนกับของโบราณ ดาบในปัจจุบัน ความจริงได้วิวัฒนาการเพื่อให้เหมาะสมกับพวกเราทั้งนั้น ดาบพิฆาตม้าเล่มนี้ ใบมีดยาวหนึ่งเมตร ด้ามยาวสี่สิบเซนติเมตร สรุปแล้วยาวหนึ่งเมตรสี่สิบเซนติเมตร ใบมีดกว้างที่สุดประมาณแปดเซนติเมตร…”
ฟางผิงกวาดสายตาดู ก่อนจะมองดาบเล่มอื่น เอ่ยว่า “หน้าตาคล้ายกันหมดเลย…”
ตาเฒ่าหลี่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เรื่องปกติ ไม่ว่าจะดาบราชวงศ์ฮั่น ถัง หรือสมัยอื่นๆ ล้วนเป็นดาบที่ถูกวิวัฒนาการมาแล้ว เพื่อให้ใช้เหมาะสมกับเป้าหมายมากที่สุด ดาบที่มีชื่อเสียง แทบไม่แตกต่างกันมาก…”
“อันนี้เหมือนจะยาวไปอยู่บ้าง หนึ่งเมตรสี่สิบเซนติเมตร คงพกพาลำบากอยู่สินะ?”
ฟางผิงเกาหัวยิกๆ ตาเฒ่าหลี่เห็นแบบนั้นจึงเอ่ยว่า “เธออยากได้อาวุธที่แข็งแรงและพกพาง่าย…ดาบไม่ได้แยกชิ้นส่วนออกมาได้ง่ายๆ แต่ไม่เป็นไร ฉันยังมีอาวุธอีกประเภทหนึ่งให้เธอ!”
ครั้งนี้ตาเฒ่าหลี่ไปที่คลังสินค้าด้านหลังด้วยตัวเอง ไม่นานก็เดินมาพร้อมอาวุธชิ้นหนึ่ง
ฟางผิงมองแล้วนิ่งไปพักใหญ่ ก่อนจะเอ่ยว่า “ง้าวมังกรเขียวจันทร์เสี้ยวของกวนอู?”
“ไม่มีความรู้เลย!”
ตาเฒ่าหลี่เอ่ยอย่างดูแคลน “นี่คือดาบเฟิ่งจุ่ย[1] อย่ามองว่าดาบที่ด้ามจับยาวจะเป็นดาบของกวนอูทั้งหมด ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องพวกนี้ยังเล่าอยู่ในสามก๊ก จะคิดว่าเป็นเรื่องจริงไม่ได้ ดาบจันทร์เสี้ยวนั้นมีต้นกำเนิดจากราชวงศ์ซ่ง ดาบเฟิ่งจุ่ยก็สร้างในรางวงศ์ซ่ง ราชวงศ์ซ่งทำผลงานการรบไม่ดีเท่าไหร่ แต่กลับสร้างอาวุธได้อย่างมีเอกลักษณ์ ดาบเฟิ่งจุ่ยเล่มนี้มีประโยชน์อย่างหนึ่ง สามารถถอดชิ้นส่วนได้ ปกติจะถอดใบมีดออกมาได้ ด้ามสามารถใช้แทนกระบอง ด้ามดาบยาวหนึ่งเมตรยี่สิบเซนติเมตร ใบมีดยาวหกสิบเซนติเมตร ส่วนด้ามดาบสามารถถอดชิ้นส่วนเป็นสองท่อน ทั้งหมดแยกชิ้นได้สามส่วน จะใช้แบบยาวหรือสั้นหรือใช้แบบครบส่วนก็ได้ ยาวทั้งหมดหนึ่งเมตรแปดสิบเซนติเมตร ใช้เป็นดาบยาว หรือจะใช้เป็นกระบองได้เหมือนกัน…”
“วางใจเถอะ ประกอบกันอย่างแน่นหนา ไม่หลุดระหว่างใช้งานหรอก หากเธอยังไม่พอใจอีก ฉันจะประกอบด้ามเพิ่มให้หนึ่งชิ้น ยาวทั้งหมดประมาณสองเมตรสี่สิบเซนติ์เมตร ด้ามดาบจะมีสามส่วน ทั้งสามารถใช้เป็นกระบอกยาวหนึ่งเมตรแปดสิบเซนติเมตรได้ จะประกอบกับหัวหอกก็ได้เหมือนกัน…”
ตาเฒ่าหลี่เอ่ยด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม “แบบนี้ดีที่สุดแล้ว อันที่จริงเธอจะใช้อาวุธอะไรคงไม่ลำบากทั้งนั้น แน่นอนว่า นี่ทำจากโลหะผสมระดับ D ขนานแท้ ไม่มีส่วนผสมอื่นเจือปน ไม่รวมด้ามดาบอีกหนึ่งส่วน ถ้าเป็นอันนี้ หนักสิบหกกิโลกรัม…”
“สามสิบสองจิน[2]?”
ฟางผิงมุมปากกระตุก โลหะผสมระดับ D ยี่สิบคะแนนต่อหนึ่งกิโลกรัม หมายความว่า ดาบเฟิ่งจุ่ยเล่มนี้ต้องใช้ถึงสามร้อยยี่สิบคะแนน!
นี่ยังไม่รวมค่าทำอีก ตาเฒ่าหลี่เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “สามสิบสองจินสำหรับผู้ฝึกยุทธ์ อันที่จริงไม่ถือว่าหนักหนาจนเกินไป เธอปราณสูง ใช้งานคงไม่มีปัญหา ทั้งทำจากโลหะผสมระดับ D เธอลองคิดดู เธอถือดาบยาว ฟาดออกไปไม่กี่ดาบ ตัดอาวุธของคนอื่นขาดเป็นสิบท่อน ทั้งยังบดได้กระทั่งเนื้อคน สะดวกสบายจะตาย! ไม่แพงสักนิด ก่อนจะเข้าสู่ระดับกลาง แทบไม่ต้องเปลี่ยนอีกเลย หากเธออยากได้ ฉันรับผิดชอบเอง ไม่เก็บค่าทำ แค่สามร้อยยี่สิบคะแนนก็พอแล้ว!”
“แค่กๆ…”
ฟางผิงขำแห้ง รีบส่ายหัว
ล้อกันเล่นแล้ว สามร้อยกว่าคะแนน นี่หากแลกเปลี่ยนเป็นเงิน ไม่ใช่ว่าเกือบสิบล้านหรอกเหรอ!
ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งอย่างฉัน จำเป็นต้องฟุ่มเฟือยขนาดนั้นหรือไง?
แต่ดาบเล่มนี้ฟางผิงคิดว่าใช้ได้ทีเดียว ปกติสามารถแยกได้สามส่วน หกสิบเซนติเมตรพกพาไม่ยาก
สามารถใช้เป็นกระบองเพื่อจัดการกับผู้ฝึกยุทธ์ที่ต้องจับเป็นได้ ทั้งหลีกเลี่ยงโอกาสที่จะหั่นอีกฝ่ายเป็นสองท่อนได้ด้วย
นอกจากนี้ยังใช้เป็นดาบยาวได้อีก สามสิบสองกิโลกรัมรวมกับการฟันดาบด้วยปราณเต็มกำลังของเขา
กระบี่ยาวของเหยาจินเฉิงก่อนหน้านี้ เกรงว่าดาบเดียวคงตัดขาดแล้ว
ประเด็นอยู่ที่ว่าสิ้นเปลืองเกินไป!
อย่าพูดว่าเขาไม่มีคะแนนเยอะขนาดนั้นเลย ถึงมีฟางผิงก็ต้องคิดให้รอบคอบอยู่ดี
——————–
[1]ดาบเฟิ่งจุ่ย เป็นดาบชนิดหนึ่ง ใบดาบโค้งมน ด้ามจับค่อนข้างยาว ลักษณะดาบเหมือนปากของหงส์จึงได้ชื่อว่าเฟิ่งจุ่ย (ปากหงส์)
[2]จิน คือหน่วยชั่งของจีน สองจินเท่ากับหนึ่งกิโลกรัม
