“การแบกเธอแบบนี้จะทำให้เราช้าลง แล้วตอนนี้ นินจาอาเมะ ก็ตามเรามาติด ๆ ถ้าเราทิ้งเธอ เราก็อาจจะหนีรอดไปได้”
นินจาคุสะ จ้องอย่างเย็นชา “เธอไม่มีประโยชน์สำหรับเราอีกต่อไปแล้ว ถึงความสามารถในการรักษาของเธอจะน่าทึ่ง แต่เราก็จำเป็นต้องทิ้งเธอ”
เด็กสาวผมแดงหน้าซีดทันทีเมื่อได้ยินคำนี้
เธอคือหนึ่งในผู้รอดชีวิตจาก ตระกูลอุซึมากิ , อุซึมากิ คาริน
ในการ์ตูน เธอรัก ซาสึเกะ และเธอก็เป็นหนึ่งในตัวทดลองของ โอโรจิมารุ แต่ก่อนหน้านั้นเธอเป็นนินจาของ หมู่บ้านคุสะ คาริน เข้าร่วมในการสอบ จูนิน ที่จัดขึ้นใน โคโนฮะ แต่ในด่านที่ 2 เธอหลงทางกับเพื่อนร่วมทีมและถูกโจมตีโดยหมียักษ์ แล้ว อุจิฮะ ซาสึเกะ ก็ช่วยเธอเอาไว้
บางที โอโรจิมารุ คงจะไม่ได้ไปปรากฏตัวในป่าแห่งความตายเพียงเพื่อแกล้ง ซาสึเกะ และ นารูโตะ เท่านั้น บางทีเขาอาจจะค้นพบความสามารถของ คาริน ในตอนนั้นและจับเธอไปตอนนั้น
เมื่อได้ยินคำพูดที่เย็นชาของนินจาคนนั้น ใบหน้าของ คาริน ก็ซีดลงและเธอก็ได้แต่ฝากความหวังไว้กับนินจาอีก 2 คน
แต่ความหวังนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน นินจาอีก 2 ดูลังเลเล็กน้อยแต่พวกเขาก็เห็นด้วยกับนินจาคนแรกในวินาทีต่อมา!
นินจาคุสะ ทั้ง 3 คนนี้เป็น จูนิน และพวกเขาทั้งหมดก็เป็นนินจาสายกายภาพ และเธอก็ไม่มีทางที่จะขัดขืนพวกเขาได้
ดังนั้น คาริน จึงไม่ขัดขืนและได้แต่หวังว่า หมู่บ้านอาเมะ จะไว้ชีวิตเธอเมื่อพวกเขารู้เกี่ยวกับความสามารถพิเศษของเธอ
อย่างไรก็ตามเมื่อ นินจาคุสะ โยนเธอลอง พวกเขาก็ติดยันต์ระเบิดไว้ที่หลังของเธอและรั้งเธอไว้ด้วยคาถาดินทำให้เธอขยับไม่ได้!
“เฮ้! เราจะฝากเธอไว้ที่นั่นเพื่อเป็นของขวัญอันอบอุ่นให้พวกนินจาอาเมะ!”
รอยยิ้มที่ชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้าของเขา เมื่อเตรียมทุกอย่างเสร็จ เขาก็สังเกตเห็นว่า นินจาอาเมะ กำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาจึงหันกลับและรีบหนีไปโดยไม่ลังเล
คาริน มองไปที่ นินจาอาเมะ ที่เข้ามาใกล้พร้อมกับความสิ้นหวังอย่างเห็นได้ชัดในดวงตาของเธอ
แต่ในขณะนั้น จู่ ๆ ก็มีมือปรากฏขึ้นด้านหลังของเธอแล้วตบไหล่เธอเบา ๆ
สัมผัสเบา ๆ นั้นกระจายพลังแปลก ๆ ไปยังร่างกายของเธอทันทีซึ่งทำให้คาถานินจาที่มัดตัวเธออยู่แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ
แม้แต่ยันต์ระเบิดก็หลุดออกจากเธอ จากนั้นมันก็ลอยขึ้นไปบนอากาศและก่อนที่มันจะระเบิดมันก็ถูกทำลายโดยพลังสั่นสะเทือน!
“นี่มัน…”
คาริน มองด้วยความไม่เชื่อและอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง เธอเห็นชายหนุ่มรูปหล่อในชุดคลุมสีขาวยืนอยู่ข้างหลังเธออย่างสงบ
ไนโตะ มองไปที่ คาริน จากนั้นก็ถอนหายใจ ดูเหมือนว่าเนื้อเรื่องจะยุ่งเหยิงไปหมด
อย่างไรก็ตามอย่างน้อยเขาก็ได้พบกับน้องสาวตัวน้อยของ คุชินะ
คาริน ไม่รู้ว่าทำไม ไนโตะ จึงช่วยเธอไว้ แต่ที่รู้คือเขาไม่ใช่ศัตรู และเมื่อเธอเห็นว่า นินจาอาเมะ กำลังวิ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว เธอก็ตื่นตระหนกทันที
“แย่แล้ว! ต้องรีบหนีแล้ว!”
เธอหันกลับมามอง ไนโตะ และหวังว่า ไนโตะ ที่เพิ่งจะช่วยเธอจะหนีไปกับเธอ และอาจจะมีความหวังสำหรับทั้ง 2 คน
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือ ไนโตะ ไม่ได้มีท่าทีที่จะวิ่งหนี เขาแค่มองไปที่เธอเฉย ๆ
ผู้ชายคนนี้…หล่อจัง…
และน่ารักจัง!
เดี๋ยวก่อนนี่ไม่ใช่เวลาคิดเรื่องนี้!!
คาริน มองไปที่ใบหน้าของ ไนโตะ เธอตัวแข็งอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นเธอก็ตอบสนอง หลังจากที่เธอกัดฟันแน่นเธอก็จับมือของ ไนโตะ และเธอก็พร้อมที่จะวิ่งหนี
อย่างไรก็ตามก่อนที่เธอจะก้าวเท้า ไนโตะ ก็คว้าแขนของเธอและดึงเธอกลับมา
คาริน ไม่คิดว่า ไนโตะ จะไม่ยอมเดิน แถมยังดึงเธอกลับมาอีกด้วยซ้ำ เมื่อมองไปที่ นินจาอาเมะ ที่อยู่ห่างออกไปไม่ถึง 10 เมตร เธอก็ดูสิ้นหวัง
นี่คือจุดจบ!
แม้ว่าเธอจะวิ่งหนีไปตอนนี้ พวกเขาก็จะจับเธอได้อยู่ดี
ในขณะนั้น คาริน แทบอยากจะหลับตาและรอความตาย แต่เธอก็ต้องประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อ นินจาอาเมะ หยุดกะทันหันทันทีเมื่อพวกเขามาถึง
“นี่คือ…”
ทันใดนั้นหัวหน้าของพวกเขาก็ก้มลงคำนับด้วยความเคารพ และนินจาที่เหลืออีก 9 คนด้านหลังก็นั่งคุกเข้าลงข้างหนึ่งด้วย
นี่มันเรื่องล้อเล่นอะไรกันเนี่ย?!
คาริน ไม่ตอบสนองอะไรในตอนแรก แต่ทันใดนั้นเธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และหันกลับไปมอง ไนโตะ ที่อยู่ข้างหลังเธอ
เห็นได้ชัดว่านินจาเหล่านี้ไม่ได้ทำความเคารพเธอ แต่เป็นผู้ชายที่หล่อเหลาในชุดขาวต่างหาก!
หนุ่มหล่อคนนี้มีอำนาจใน หมู่บ้านอาเมะ งั้นเหรอ?!
ในขณะที่ คาริน กำลังตกใจ หัวหน้าทีม อาเมะ ก็พูดขึ้นมาซึ่งทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่า
“ท่านไนโตะ!”
ไนโตะ เหรอ? จะมีคนสักกี่คนที่ชื่อ ไนโตะ ในโลกนินจา ที่จะทำให้ นินจาอาเมะ คุกเข่าให้เขาได้?!
แม้ว่า คาริน เพียงจะอายุได้ 7 ขวบ แต่เธอก็เป็นนินจาสายตรวจจับแล้ว และเธอก็ติดตาม นินจาคุสะ ไปยัง หมู่บ้านอาเมะ เพื่อทำภารกิจ แล้วเธอจะไม่รู้จักชื่อของ ไนโตะ ได้ยังไง!
สีหน้าของเธอหม่นหมอง เธอแค่คิดว่ามันไม่น่าเชื่อ ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่ดูอายุน้อยกว่า 20 ปีนั้น แท้จริงแล้วคือเทพเจ้าแห่งนินจา!
“แล้วนี่มันเป็นเรื่องอะไรกัน?”
ไนโตะ ถามหัวหน้าทีมอย่างใจเย็น
หัวหน้าทีมให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อย่างจริงจังและเขามุ่งมั่นที่จะไล่ล่าและสังหาร นินจาคุสะ เหล่านี้ ดังนั้นเขาจึงเล่าเรื่องราวสั้น ๆ ให้เขาฟัง
“แบบนี้นี่เอง”
ไนโตะ พยักหน้าจากนั้นเขาก็เหลือบไปมองด้านหลัง และในการตรวจจับของเขา เขาเห็น นินจาคุสะ ที่กำลังหลบหนีอย่างสิ้นหวังอยู่ห่างไปไม่ไกล
และโดยไม่ลังเล ไนโตะ โบกมือไปตามทิศทางของพวกเขา
ฟึ้ม!!
มันเป็นเพียงคลื่นลมจากแขนของเขา แต่แล้วมันก็กลายเป็นคลื่นพลังสั่นสะเทือนเหมือนพายุที่พัดไปยังทิศทางของพวกเขา
มันทำลายต้นไม้และทุกอย่างตลอดทางที่พลังนั้นผ่านไป!
คลื่นที่หมุนไปแกว่งไปมาอย่างรวดเร็วและ นินจาคุสะ ที่เพิ่งจะสบายใจเพราะคิดว่าพวกเขาหลบหนีจาก นินจาอาเมะ ได้แล้วก็เริ่มรู้สักได้ถึงมัน
และพวกเขาก็ไม่สามารถแม้แต่จะส่งเสียงร้องออกมาในขณะที่ร่างกายของพวกเขาถูกทำลายไปพร้อมกับความน่ากลัวและความสิ้นหวังในตาของพวกเขา!
