คิมิมาโร่ ในตอนนี้แข็งแกร่งกว่าในการ์ตูนมาก ทำให้ กาอาระ ไม่สามารถป้องกันกระสุนกระดูกของเขาได้เลย
กระดูกทะลุผ่านทรายของ กาอาระ จากนั้นก็ทะลุผ่านเกราะทรายและเฉี่ยวแขนของเขา ก่อนจะตกลงบนพื้นในขณะที่เลือดไหลออกจากร่างกายของเขา
แน่นอนว่า กาอาระ ไม่คิดว่า คิมิมาโร่ จะแข็งแกร่งขนาดนี้ เมื่อพวกเขาเริ่มต่อสู้ เขาก็ได้รับบาดเจ็บทันที
เมื่อเห็นเลือดไหลออกจากร่างกาย กาอาระ ก็เปิดเผยจิตสังหารออกมาและเขาก็อาละวาดและบ้าคลั่งอย่างสมบูรณ์
“นี่…มันคือเลือด เลือดของฉัน! อ๊าก!”
เมื่อมองไปที่ กาอาระ ที่กำลังคลั่ง คันคุโระ และ เทมาริ ก็ตกใจและไม่รีรอที่จะถอยกลับทันที
พวกเขาคุ้นเคยกับ กาอาระ มาก พวกเขารู้ว่าเมื่อ กาอาระ เข้าสู่สถานะนี้ เขาอาจจะลงเอยด้วยการปลดปล่อยสัตว์ประหลาดตัวนั้นออกมา!
“แย่แล้ว ถ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นออกมา พวกเราแย่แน่!”
หน้าผากของ คันคุโร่ เต็มไปด้วยเหงื่อเย็น และดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความสยดสยอง แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ไม่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าและหยุด กาอาระ
นารูโตะ และ ซากุระ ก็ดูหวาดกลัวเช่นกัน และในขณะนั้น พวกเขาก็รู้สึกได้ว่าจักระที่น่าสะพรึงกลัวกำลังพลุ่งพล่านอยู่ภายใน กาอาระ
ทั้ง 2 พยายามอย่างยิ่งที่จะทำลายกระดูกที่ตรึงร่าง ซาสึเกะ ไว้ แต่ก็ทำไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนั้นพวกเขาก็จะไม่สามารถช่วยชีวิต ซาสึเกะ ได้
คิมิมาโร่ เองก็ยืนนิ่ง เมื่อมองไปที่ กาอาระ และรู้สึกว่าจักระกำลังไหลออกมาอย่างบ้าคลั่ง เขาก้มศีรษะลงเล็กน้อยและยิ้มเยาะ
“นี่คือพลังของสัตว์หางของนายงั้นเหรอ?”
เมื่อ กาอาระ กำลังจะกลายร่างเป็น 1 หาง เสียงหนึ่งก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของถนน
“คาถาน้ำแข็ง : กำเนิดยุคน้ำแข็ง!”
เสียงตะโกนเบา ๆ ทำให้ทั้งสถานเย็นขึ้น
แคร๊ก! แคร๊ก!!
ด้วยความหนาวเย็นที่แผ่กระจายไป ชั้นน้ำแข็งก็ก่อตัวขึ้นราวกับกระจกที่ปกคลุมพื้นดิน ในเวลาไม่นานถนนทั้งสายก็กลายเป็นน้ำแข็ง!
ความหนาวเย็นนี้พุ่งผ่าน นารูโตะ , ซากุระ และ ซาสึเกะ ก่อนที่จะพุ่งตรงไปที่ กาอาระ และแช่แข็งร่างกายของเขาไว้ ทำให้เขากลายเป็นก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่!
เมื่อครู่ที่แล้ว วันนั้นเป็นวันที่แดดจ้า แต่ต่อมาพื้นที่ทั้งหมดก็กลายเป็นน้ำแข็ง ซึ่งทำให้ทุกคนประหลาดใจ
“ใคร…ฝีมือใครกัน?!”
ภายใต้การจ้องมองที่ตกใจ ร่างหนึ่งก็เดินเข้ามาจากระยะไกล เขาเดินไป 2 – 3 ก้าวแล้วมายืนอยู่ข้าง คิมิมาโร่
“ท่านไนโตะ บอกว่าจะทำอะไรก็ได้ตราบใดที่ไม่ทำให้เขาตาย เบา ๆ มือหน่อยสิ” ฮาคุ มอง คิมิมาโร่ ด้วยรอยยิ้ม น้ำเสียงของเขาช่างนุ่มนวล ซึ่งทำให้ทุกคนแทบไม่เชื่อเลยว่าคนที่แช่แข็งพื้นที่ทั้งหมดคือเด็กคนนี้
“แน่นอน”
คิมิมาโร่ มองไปที่ กาอาระ ที่ถูกแช่แข็งอยู่ห่างออกไปแล้วพยักหน้า
ในเวลานี้ กาอาระ ซึ่งถูกแช่แข็งได้แสดงสีหน้าตกตะลึง และค่อย ๆ กลับสภาพเดิม
ไกลออกไป คาริน เดินเข้ามาโดยไม่พูดอะไร เธอเอามือปิดหน้าผากของเธอขณะมองไปที่ ฮาคุ และ คิมิมาโร่ ราวกับว่าพวกเขาทำให้เธอปวดหัวและพูดว่า “เอาจริงเหรอเนี่ย?! พวกนายไม่ฟังคำสั่งของ ท่านไนโตะ แถมยังทำให้วุ่นวายขนาดนี้อีก!”
“ขอโทษที ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้เราก็จะไม่สามารถหยุดเขาได้ถ้าเขากลายร่างจนเสร็จ” ฮารุ มอง คาริน ด้วยท่าทางเขินอายและขอโทษเธอ
คาริน โกรธไม่ลงกับ ฮาคุ ผู้ซึ่งอ่อนโยนอย่างที่สุดเสมอ ดังนั้นเธอจึงได้แต่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
“ช่างมันเถอะ ใกล้จะถึงเวลาแล้ว เอิกเกริกเดี๋ยว นินจาโคโนฮะ ก็คงจะมาแล้ว”
“ไปกันเถอะ”
คิมิมาโร่ พยักหน้าด้วยความผิดหวังแล้วหันหลังกลับ ในการสอบ จูนิน เขาอาจมีโอกาสได้เห็นว่า พลังสถิตร่าง 9 หาง แข็งแกร่งแค่ไหน
ฮาคุ ก็พยักหน้า จากนั้นก็มองที่อีกฝั่งของถนนแล้วเดินไปทางนั้น
แกร๊บ! แกร๊บ!!
ด้วยมือเล็ก ๆ ของเขา ฮาคุ ค่อย ๆ หักกระดูกที่ติดอยู่กับ ซาสึเกะ อย่างเบามือ กระดูกกลายเป็นน้ำแข็งทันที จากนั้นมันก็แตกออกอย่างง่ายดาย
ในที่สุด ซาสึเกะ ก็เป็นอิสระ แต่ทั้ง นารูโตะ และ ซากุระ ก็ไม่คิดว่า ฮาคุ จะเข้ามาช่วย ซาสึเกะ ให้พ้นจากปัญหา ซึ่งทำให้สีหน้าของพวกเขาหยุดนิ่ง
“ขอบ…ขอบคุณ”
นารูโตะ อุ้ม ซาสึเกะ ที่หมดสติแล้วมองไปที่ ฮาคุ แล้วขอบคุณเขาอย่างเขินอาย
“ไม่เป็นไร”
ฮาคุ ยิ้ม นารูโตะ ไม่อยากเชื่อว่าคน ๆ นี้จะเป็นคนแช่แข็งถนนเมื่อครู่นี้
นารูโตะ มองไปที่ ฮาคุ ที่หันหลังกลับและกำลังจะจากไป พวกเขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “พี่สาวก็มาสอบ จูนิน ด้วยเหรอ?”
“ใช่ ฉันเป็น นินจาอาเมะ ฉันมาที่นี่เพื่อสอบ จูนิน” หลังจากพยักหน้า ฮาคุ ก็หันกลับมาอีกครั้งแล้วเดินต่อไปอีก 2 ก้าว จากนั้นก็หยุดและพูดว่า “อีกอย่างนะ ฉันเป็นผู้ชาย”
ฮ๊ะ!!
นารูโตะ รู้สึกเหมือนโดนทุบที่หัวอย่างแรงและยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ทำให้เขาไม่สามารถอุ้ม ซาสึเกะ ที่ยังคงหมดสติอยู่ได้อีกต่อไปและทั้ง 2 ก็ล้มลงกับพื้นอีกครั้ง
ปากของ ซากุระ กระตุก แล้วอดไม่ได้ที่จะมองดูถนนที่กลายเป็นน้ำแข็งทั้งหมด
สำหรับ เทมาริ และ คันคุโระ ดูเหมือนว่าอันตรายจะหายไปแล้ว พวกเขาจึงเดินกลับอย่างระมัดระวัง แต่เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดสุดท้ายของ ฮาคุ ทั้ง 2 ก็ยืนแข็งทื่อในทันใด
พวกเขามองไปที่ถนนที่กลายเป็นน้ำแข็ง และ กาอาระ ที่ถูกแช่แข็ง และทั้งคู่ก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายด้วยความกลัว
นินจาอาเมะ…มาที่นี่เพื่อ…
คำพูดของ ฮาคุ เป็นเหมือนกับประทัดที่ระเบิดขึ้นในใจพวกเขา ทั้ง 2 รู้สึกอยากกลับบ้านให้เร็วที่สุด ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่พวกเขาควรอยู่ พวกเขาคิดว่าพวกเขาเก่งอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนว่ามันเป็นเพียงจินตนาการของพวกเขาเท่านั้น
นี่ไม่ใช่การสอบ จูนิน อีกต่อไป มันคือปาร์ตี้ของเหล่าสัตว์ประหลาด!
…….
คาริน มองไปที่ ฮาคุ อย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า
“นายรู้จักพวกเขาเหรอ?”
“เปล่า ฉันแค่คิดว่าต่อให้ นินจาโคโนฮะ มาช่วยพวกเขา พวกนั้นก็คงจะทำลายกระดูกไม่ได้อยู่ดี ฉันเลยคิดว่าฉันช่วยเขาจะดีกว่า” ฮาคุ ยิ้มให้ คาริน
คิมิมาโร่ และ คาริน ซึ่งคุ้นเคยกับความอ่อนโยนของ ฮาคุ อยู่แล้วก็ได้แต่ส่ายหัวแล้วเดินต่อไป แต่ คาริน ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเธออยากจะอ้วกออกมา
