Chapter 446 : ทานุกิตัวน้อยน่ารัก
กาอาระได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง เนื่องจากเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ประกอบกับความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถยอมรับได้ว่าการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาถูกทําลาย ทําให้ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถควบคุม 1 หาง ได้อีกต่อไป
เขาไม่สามารถกดพลังของ 1 หางได้อีกต่อไป ทันใดนั้น 1 หาง ก็เข้าควบคุมจิตสํานึกของเขาอย่างสมบูรณ์
“อ๊าาาาก!”
เสียงคํารามอย่างบ้าคลั่งดังก้องอยู่ในป่า และจักระประหลาดที่แข็งแกร่งก็พุ่งออกมาจากรูที่ไหล่ของ ทันใดนั้นมันก็กลายเป็นแขนสีเหลืองขนาดใหญ่
ทันใดนั้นแขนนั้นก็คว้ากาอาระ ไว้จนมองไม่เห็นกาอาระ อีกต่อไป
ในชั่วพริบตา ร่างกายขนาดมหึมาของ 1 หาง ก็ปรากฏตัวขึ้นในป่าแห่งความตาย!
เมื่อเห็นภาพนี้ นินจาโคโนฮะที่กําลังเฝ้าดูการสอบอยู่ ทุกคนก็แสดงสีหน้าสยดสยอง
“ไม่ นั่น…นั่นมันสัตว์หางไม่ใช่เหรอ?!”
“ทําไมมันมาโผล่อยู่ที่นี่ได้ล่ะ?”
ทุกคนดูตกใจ แม้แต่หน่วยลับที่ดูแลสถานการณ์โดยรวมก็ดูหวาดกลัว
ตอนแรกจู่ๆ ป่าก็กลายเป็นน้ําแข็ง จากนั้นกระดูกขนาดใหญ่ที่น่าสยดสยองก็พุ่งออกมา จากนั้นน้ําแข็งและกระดูกก็แตกเป็นผง และตอนนี้ 1 หางก็ปรากฏตัวขึ้นกลางป่า
นี่ไม่ใช่การสอบจูนินอีกต่อไปแล้ว นี่คือสงครามนินจา
ในป่าแห่งความตาย
เมื่อมองดูสัตว์ร้ายขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเธอ ฮินาตะดูตกใจ
“นี่คือ…”
ด้วยเนตรสีขาวของเธอ เธอสามารถมองเห็นจักระที่อยู่ภายในร่างของ 1 หางได้อย่างชัดเจน มันมหาศาลมาก แม้ว่าจะด้อยกว่าไนโตะมาก แต่ก็แข็งแกร่งกว่าเธอมาอยู่ดี
“มู่ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!! ในที่สุดข้าก็ออกมาแล้ว!”
หลังจากที่เขาคํารามขึ้นไปบนท้องฟ้า ในที่สุด 1 หางก็หัวเราะออกมาอย่างน่าขนลุกเช่นเคย
ชีวิตของทานูกิตัวนี้น่าเศร้าเสมอ เขาถูกผนึกไว้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา และเมื่อใดก็ตามที่เขาออกไปได้ เขาก็จะพบว่าไนโตะ อยู่ตรงหน้าเขาและทุบตีเขาอีกครั้ง
และหลังจากถูกทุบตี เขาจะตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าเขาถูกผนึกอีกครั้ง
“คราวนี้ไอ้บ้านั่นไม่อยู่เหรอ?”
เมื่อคิดถึง ไนโตะ 1 หางก็สั่นสะท้านอยู่ลึกๆตาเล็กๆกระตุก จากนั้นเขาก็เหลือบไปเห็นปา และเห็นฮินาตะ และคนอื่นๆ
ไนโตะ ไม่สามารถปรากฏตัวได้ทุกครั้งที่เขาอยู่ ไม่อย่างนั้นก็คงจะดวงกุดเกินไป ดังนั้นคราวนี้คงจะง่ายมาก
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ 1 หางก็หัวเราะออกมาอีกครั้ง แล้วยกกรงเล็บอันใหญ่โตของเขาก็เล็งไปที่ฮินาตะและคนอื่นๆ
ฮินาตะ ที่ได้เห็นก็ตกใจและหวาดกลัว ท้ายที่สุดแล้วสัตว์ร้ายขนาดมหึมานี้และจักระจํานวนมหาศาลของมันก็ชั่วร้ายและเลวร้ายยิ่งกว่ากาอาระมาก
แค่มองเขาเธอก็รู้สึกกลัวแล้ว!
คันคุโร่ , เทมาริ , คิบะ และ ชิโนะ ตกใจกลัวและยืนแข็งกระด้างขยับไม่ได้
เมื่อมองไปที่ 1 หางที่ยกอุ้งเท้าขึ้น ฮินาตะก็แข็งค้างอยู่ในที่ของเธอและไม่รู้ว่าต้องทําอย่างไร เผยให้เห็นการแสดงออกที่หวาดกลัวและอ่อนแอ
1 วินาที , 2 วินาที, 3 วินาที
เวลาผ่านไปทีละน้อย แต่กรงเล็บของ 1 หางก็ไม่ตกลงมาสักที แต่มันหยุดอยู่กลางอากาศและยังคงหยุดนิ่งอยู่บนนั้น
ในเวลานี้ แม้แต่ฮินาตะ ที่กลัวจนเกือบจะร้องไห้ก็รู้สึกมีบางอย่างแปลกๆ และเธอก็ใช้ การตรวจจับด้วยเนตรสีขาวแบบ 360 องศาของเธอ
และทันใดนั้นเธอก็เห็นใครบางคนที่เธอไม่รู้ว่าเขาปรากฏตัวขึ้นเมื่อใด
“ไม่ต้องกลัว”
เสียงนั้นทําให้น้ําตาของเธอหายไปในทันที จากนั้นเธอก็หันมาด้วยท่าทางที่น่ารัก
“คะ…ครูไนโตะ!”
ฮินาตะ ยังคงกลัวอยู่ และเธอก็ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังไนโตะทันทีและดึงแขนเสื้อของเขา ไนโตะ ไม่ได้ทําอะไรเลยและจ้องไป 1 หางอย่างเย็นชา
คิบะ , ชิโนะ และคนอื่นๆทุกคนเห็นไนโตะ ซึ่งทําให้พวกเขาประหลาดใจ
ท่านไนโตะ!
ทั้ง 2 เคยเห็นไนโตะมาก่อน แต่ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เมื่อพวกเขาถามฮินาตะ เธอก็ไม่ได้บอกพวกเขา แต่พวกเขาอยู่ที่นั่นตอนที่คาบูโตะ เล่าเรื่องราวที่น่าตกใจของเขาให้ฟัง
เมื่อเห็นไนโตะอยู่ที่นั่น ทั้งคู่ก็โล่งใจ แต่ก็ค่อนข้างกังวลเช่นกัน
แม้ว่าไนโตะจะเป็นนินจาที่แข็งแกร่งที่สุด แต่เขาก็เป็นมนุษย์เท่านั้น…สิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคือสัตว์หาง แม้ว่าท่านไนโตะ จะสามารถเอาชนะมันได้ แต่การต่อสู้ก็คงจะยาวนานและสร้างความเสียหายเป็นอย่างมาก
เมื่อเทียบกับ ชิโนะ และ คิบะ แล้ว คันคุโระ กับ เทมาริ ไม่รู้จักไนโตะ
การปรากฏตัวของเขาอย่างกะทันหันทําให้พวกเขาประหลาดใจอย่างแน่นอน แต่พวกเขาก็ไม่คิดว่าชายหนุ่มคนนี้จะสามารถเอาชนะ 1 หางได้
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เข้าใจว่าทําไม 1 หางจึงหยุดการโจมตีของเขา!
เป็นเพราะเขากําลังชาร์จการโจมตีของเขาอยู่เหรอ?
อันที่จริง ถ้า 1 หาง เป็นมนุษย์ เขาก็คงมีสีหน้าแบบเดียวกับฮินาตะก่อนหน้านี้ เขาคงจะร้องไห้อย่างน่าสังเวชมากกว่านี้
พระเจ้า!!
ทําไม?!!
ทําไมต้องโหดร้ายกับฉันขนาดนี้?!!
ทําไมเขาถึงได้เจอคนที่เขาอยากเจอน้อยที่สุดทุกครั้งที่ออกมา!
ไนโตะเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่น แต่เขาดูราวกับว่าเขาเป็นยักษ์ต่อหน้าทานุกิตัวน้อยผู้น่ารัก
