Chapter 461 : ด้านมืด
หลังจากที่วิญญาณของเขาได้รับความเสียหาย โอโรจิมารุ ก็ดูซีดเซียว และเหงื่อที่เย็นยะเยือกก็ไหลออกมาจากหน้าผากของเขา เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของ ซารุโทบิ ฮิรุเซ็น ที่ล่วงลับ เขาก็แสดงท่าทางหงุดหงิดอย่างมาก และอดไม่ได้ที่จะกัดฟันและสาปแช่ง
“ตายไปแล้วยังจะหัวเราะอีก!!!”
แม้ว่า โอโรจิมารุ จะรู้อยู่ในใจว่าเรื่องนี้ส่วนใหญ่ไม่เกี่ยวกับ ไนโตะ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่โทษว่าเขาถูก ไนโตะ โจมตี อย่างไรก็ตาม ซารุโทบิ ก็เป็นคนที่ใช้ คาถาปิดผนึกซากอสูรออกมา!
วิญญาณของเขาได้รับความเสียหายอย่างมาก ซึ่งนําไปสู่ความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถรวบรวมจักระได้ นั้นก็หมายความว่าเขาไม่สามารถใช้วิชานินจาใด ๆ ได้
จู่ ๆ เขาก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอายมาก
นี่เป็นสิ่งที่ โอโรจิมารุ ไม่คาดคิด
เขาเหลือบมองสภาพของ โคโนฮะ และเกือบทุกคนอยู่ในอาการหมดสติ เหลือเพียงแค่ คิมิมาโร่ , คาคาชิ และอีก 2 – 3 คนเท่านั้น แม้ว่าพวกเขาจะล้มลงกับพื้น แต่พวกเขาก็ยังมีสติและพยายามจะลุกขึ้นอีกครั้ง
เมื่อมองไปไกล ๆ อีกครั้ง ไนโตะ ก็ลอยอยู่ตรงนั้นแต่ไม่ได้พูดอะไรเลย ดวงตาของ โอโรจิมารุ กะพริบและไม่ได้พูดอะไรด้วยเช่นกัน แต่เขาหันหลังกลับและภายในครู่เดียว เขาก็ออกจาก โคโนฮะ ทันที
โคโนฮะ อยู่ในความโกลาหล กับอาคารที่พังยับเยินและเปลวไฟที่ลุกไหม้อยู่ทุกหนทุกแห่ง
คาคาชิ ไก และคนอื่นๆ ที่ยืนขึ้นมองภาพนี้และรู้สึกตกใจอย่างบอกไม่ถูก แม้แต่ คิมิมาโร่ และเพื่อนๆ ของเขาก็ไม่สามารถซ่อนความตกใจนี้ได้
ในชั่วพริบตา ผู้คนนับหมื่นใน โคโนฮะ ก็หมดสติ พลังแบบนี้ไม่น่าเชื่อ
แม้แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น!
“ศัตรูหายไปไหนหมด…”
“กองกําลังอื่นหายไป…”
เพราะวิชาตรวจจับของ คาริน ทําให้เธอมีพลังทางจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุด
หลังจากฟื้นตัวด้วยวิชาฟื้นฟูแล้ว เธอก็รู้สึกได้ว่าพลังที่ดูเหมือนจะรวบรวมก่อนหน้านี้มันหายไปหมดแล้ว
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าพลังนั้นจะไม่ได้หายไป แต่มันกระจายไปทั่วโลก
“นั่นมันตัวอะไรกัน?”
คาริน มองไปที่ ไนโตะ ที่อยู่ห่างออกไปด้วยสายตาไม่แน่ใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็น ไนโตะ ในสภาพนี้
ทรงกลมสีดําที่ลอยอยู่รอบๆ ไนโตะ ทําให้เธอหวาดกลัว และทําให้เธอรู้สึกว่าเธอไม่สามารถสัมผัสมันได้
“อาจารย์ไนโตะ มัน มันเกิดอะไรขึ้นครับ?”
คาคาชิ มองไปที่หมู่บ้านที่เสียหาย สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วมองดู ไนโตะ อย่างระมัดระวังในระยะไกล และอดไม่ได้ที่จะถาม
ในเวลาเดียวกัน เมื่อมองดูทรงกลมสีดําที่ลอยอยู่ข้างหลัง ไนโตะ และคทาสีดําที่ปรากฏในมือของ ไนโตะ คาคาชิ ก็ดูงุนงงอย่างมาก
แม้ว่าจะไม่มีวิชาตรวจจับเหมือนกับ คาริน แต่เขาก็รู้สึกว่าวัตถุสีดํานั้นอันตรายอย่างยิ่ง!
ยิ่งไปกว่านั้น ไนโตะ ในสภาพนี้ก็ยังทําให้เขารู้สึกไม่คุ้นเคยอย่างยิ่ง ออร่ารอบตัวเขานั้นเหนือกว่านินจาธรรมดาทั่ว ๆ ไป ราวกับว่าเขาก้าวข้ามไปสู่อีกระดับหนึ่ง
“ไม่มีอะไรแล้ว”
ไนโตะ ทําลาย เจตจํานงของคางุยะ อย่างสมบูรณ์ แม้ว่าจะไม่สามารถกําจัดได้อย่างสมบูรณ์ แต่ ไนโตะ ก็รู้สึกว่า คางุยะ ยังไม่ฟื้นคืนชีพ ดังนั้นเขาจึงได้แต่ส่ายหัวแล้วมอง คาคาชิ แต่เขาก็ไม่ได้อธิบายอะไร แค่ยืนเฉย ๆ หลังจากที่เขาพูดคําเหล่านี้แล้ว เขาก็หายตัวไป
ไนโตะ มาปรากฏตัวอยู่ด้านข้างร่างที่สลบของ ฮินาตะ และ อังโกะ และด้วยการแตะเบา ๆ ที่หน้าผากของพวกเขา พวกเขาก็เริ่มตื่นขึ้น
อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็อยู่ไม่นาน และไม่รอให้พวกเขาตื่นเต็มที่ เขาก็ไปปรากฏตัวต่อหน้า คิมิมาโร่ และทีมของเขา
“กลับ อาเมะ กันเถอะ”
หลังจากพยักหน้าเล็กน้อยให้ คิมิมาโร่ และทีมของเขา แต่ ไนโตะ ก็ไม่ได้ไปกับพวกเขา เขาเคลื่อนไหวอีกครั้งแต่และปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้าอันไกลโพ้น แล้วก็หายวับไป
และ คิมิมาโร่และอีก 2 คนก็ไม่จําเป็นต้องให้ไนโตะ คุ้มกันพวกเขาอีกด้วย
“ครับ ท่านไนโตะ”
หลังจากได้ยินคําสั่งของ ไนโตะ แล้ว ทั้ง 3 คนก็ก้มหัวให้เขา แล้วออกจาก โคโนฮะ ไปโลกนินจา
ในที่รกร้างห่างไกลแห่งหนึ่ง
มีสถาปัตยกรรมแปลก ๆ อยู่ทุกหนแห่ง กําแพงซากปรักหักพังหลายแห่งมีสัญลักษณ์ที่คล้ายกับจุดหยดน้ำสลักไว้ คล้ายกับ ถ้ำริวจิ และ ภูเขาเมียวโบคุ ที่นี่เป็นดินแดนลึกลับและโดยปกติแล้วจะไม่มีใครสามารถรับรู้และเข้ามาได้ด้วยตัวเอง
เซ็ตสีดํา ยืนอยู่ตรงนั้น มองตรงไป แล้วในที่สุดก็สายหัว
“แน่นอนว่ามันไม่ได้ผล
“ท่านแม่ไม่มีพลังมากพอ จักระของท่านแม่ยังไม่เพียงพอ เธอไม่สามารถฟื้นคืนชีพได้ แต่ไนโตะ ผู้ชายคนนั้นทําให้ท่านแม่รู้สึกถูกคุกคามและต้องการคืนชีพขึ้นมาให้เร็วที่สุด…” เซ็ตสีดําด้วยพูดเสียงแหบ
“ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นภัยคุกคามมากกว่าที่ฉันคิด ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องเริ่มแผนการให้เร็วกว่านี้ ยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี!”
หลังจากที่ร่างกายที่ เซ็ตสีดํา ติดอยู่พูดแบบนี้ออกมา ใบหน้าของเขาก็ถูกเปิดเผย และเขาไม่ใช่ เซ็ตสีขาว แต่เป็น คาบูโตะ!
รอบ ๆ เซ็ตสี มีโลงศพแปลก ๆ ตั้งอยู่และถูกจัดเป็นวงกลม
ในตอนนี้ ที่หมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งที่ถูกทําลายจนเหลือแค่ซากประหลักหักพังและไม่มีชาวบ้านคนไหนเหลืออยู่ที่นี่อีกแล้ว
ร่าง 2 ร่างยืนประจันหน้ากัน
ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อไร แต่มีเมฆดํารวมตัวกันบนท้องฟ้าและฝนก็เริ่มตก
ทั้ง 2 ไม่ขยับไปไหน ปล่อยให้สายฝนโปรยปรายลงมา
“เนตรวงแหวน ของนายมองได้ไกลแค่ไหน?”
อุจิวะ อิทาจิ มองดู อุจิวะ ซาสึเกะ ที่ยืนอยู่ข้างหน้าอย่างใจเย็น
ซาสึเกะ จ้องไปที่ อิทาจิ อย่างเย็นชาแต่สงบ จากนั้นดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็น เนตรวงแหวนขั้นสมบูรณ์ และพูดว่า “ฉันเห็นความตายของแก!”
ในระยะไกล เซ็ตสีดํา กําลังยืนพิงกําแพงที่ฟังและมองดูภาพนี้
โลกนินจาทั้งโลกได้รับความเสียหายจากแผนการของ โอโรจิมารุ และ กองกําลังนินจาโอโตะ แต่ โคโนฮะ กับ ซึนะ ได้รับความเสียหายมากที่สุด
อย่างไรก็ตามเรื่องที่เกิดขึ้นก็ไม่ใช่สิ่งที่หมู่บ้านใหญ่เป็นผู้สร้างขึ้นเองและพวกเขาก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะหยุดยั้งสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ความสามารถในการจัดการเรื่องแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่หมู่บ้านเล็ก ๆ จะจัดการได้ ซึ่งทําให้หมู่บ้านเหล่านั้นเกิดความโกลาหล
หลังจาก โฮคาเงะรุ่น 3 ของ โคโนฮะ , ซารุโทบิ ฮิรุเซ็น จากไป จิไรยะ ก็ไม่เต็มใจที่จะเป็น โฮคาเงะ ดังนั้น ฮาตาเคะ คาคาชิ จึงรับช่วงต่อจากเขาในฐานะ โฮคาเงะรุ่น 5
ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแกร่งหรือเอกลักษณ์ คาคาชิ ก็มากเกินพอที่จะเป็น โฮคาเงะ
หลังจากเป็น โฮคาเงะ คาคาชิ ก็ทําให้สถานการณ์มีเสถียรภาพขึ้นอย่างรวดเร็ว และเริ่มจัดการกับสิ่งที่เขาไม่เคยรับมือมาก่อน เช่นการตามหา ซาสึเกะ
มีความวุ่นวายเกิดขึ้นทั่วทุกมุมโลก ราวกับว่าอุกกาบาตกําลังชนโลก แต่ก็ยังไม่อยู่แคว้นหนึ่งที่ยังสงบสุขเช่นเคย
นั่นคือ แคว้นแห่งฝน , หมู่บ้านอาเมะ
