ระบบวายร้ายแห่งโชคชะตา – บทที่ 331 ชิวซิวหย่วนตาย!

บทที่ 331 ชิวซิวหย่วนตาย!

บทที่ 331 ชิวซิวหย่วนตาย!

ผู้อาวุโสใหญ่มาถึงถ้ำที่ชิวสิงอยู่พร้อมกับความคิดนับไม่ถ้วนที่อยู่ในใจ

“ท่านบรรพชน!”

ผู้อาวุโสใหญ่พลันคุกเข่าลง แนบหน้าผากกับพื้นด้วยความเคารพ

ไม่มีเสียงใดดังมาจากภายในถ้ำ

ผู้อาวุโสใหญ่กลืนน้ำลายแล้วเอ่ยอีกครั้งอย่างหวั่นใจ “ท่านบรรพชน…”

ก่อนจะทันได้เอ่ยจบก็เห็นเงาเคลื่อนผ่านออกมา เขาจึงเงยหน้าโดยไม่รู้ตัว พลันเห็นร่างสูงโปร่งปรากฏอยู่ตรงหน้า

ชายผู้สวมชุดเรียบง่ายและมีเศษดินอยู่ตามร่างกาย แต่อีกฝ่ายกลับไม่ใส่ใจ สายตาหลุบต่ำและเต็มไปด้วยความเฉยชา

“ชิวซิวหย่วน ชิวเสวียนอยู่ที่ไหน?”

แม้เอ่ยอย่างแผ่วเบา แต่ชิวซิวหย่วนกลับรู้สึกเหมือนโลหิตทั่วร่างจับตัวเป็นก้อน คล้ายกับมีบางสิ่งมาอุดตันที่บริเวณลำคอ

ชิวสิงก้มมองอีกฝ่ายราวกับมองมดที่กำลังถึงแก่ความตาย!

“พูด!”

ชิวซิวหย่วนสั่นสะท้านไม่หยุด “ไปที่…แดนมัชฌิม…”

“แดนมัชฌิม…”

ชิวสิงมองไกลออกไป เขาหรี่ตาลงราวกับกำลังนึกถึงบางสิ่ง

ผ่านไปสักพัก เขาก็ถอนสายตากลับมาแล้วยกเท้าซ้าย ก่อนจะเหยียบลงบนไหล่ของชิวซิวหย่วน

ชิวซิวหย่วนรู้สึกถึงลางร้ายบางอย่างในใจ

เขารีบเอ่ยว่า “ท่านบรรพชน ข้าสมควรตาย! ข้าจะไปตามหาเสวียนเอ๋อร์เดี๋ยวนี้! ขอเวลาเพียงหนึ่งเดือน ไม่สิ! สิบวัน ขอสิบวันเท่านั้น ข้าจะ… อ๊าก!!!”

ชิวซิวหย่วนแผดเสียงร้องอันน่าสังเวชหลังจากเอ่ยไปได้เพียงครึ่งประโยค

ชิวสิงกระทืบเท้าซ้ายกดร่างของอีกฝ่ายลงกับพื้นหิน

กร็อบ! กร็อบ! กร็อบ!

เสียงกระดูกและเนื้อถูกบดขยี้อย่างน่าสะพรึงกลัวดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจนกลบเสียงของชิวซิวหย่วน

ชิวสิงยกเท้าซ้ายขึ้น ทำให้เห็นอีกฝ่ายถูกฝังอยู่ในพื้นหินไปครึ่งร่าง ใบหน้าถูกกดทับขณะร้องขอความเมตตา

สรรพสิ่งในบริเวณใกล้เคียงถูกปิดกั้นโดยค่ายกล นอกจากองครักษ์บางส่วนแล้ว ก็ไม่มีใครในตระกูลชิวทราบว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่

หากผู้น้อยในตระกูลมาเห็นผู้อาวุโสใหญ่กำลังร้องขอความเมตตา พวกเขาอาจรู้สึกสับสน

ถึงอย่างไร ผู้อาวุโสใหญ่มักเป็นคนเย่อหยิ่งที่สุดในตระกูลชิว พูดคำไหนคำนั้น!

แม้กระทั่งประมุขตระกูลก็มักหลีกเลี่ยงการปะทะคารมกับผู้อาวุโสใหญ่!

แต่บัดนี้อีกฝ่ายกลับถูกเหยียบย่ำไม่ต่างจากสุนัขที่รอความตาย!

“ท่านบรรพชน ข้า…ข้ายังมีประโยชน์ต่อท่าน!”

ความคิดเดียวในตอนนี้ของชิวซิวหย่วนคือการเอาชีวิตรอด เขาจึงพูดทุกอย่างเท่าที่จะคิดได้ออกมา

“ท่านบรรพชน! เสวียนเอ๋อร์เป็นญาติเพียงคนเดียวของข้า หากกลับมาแล้วไม่พบข้าขึ้นมา เขาจะต้องออกตามหาแน่นอน!”

ชิวซิวหย่วนทราบว่าบรรพชนให้การดูแลตนเป็นอย่างดีล้วนเป็นเพราะชิวเสวียน!

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาอาศัยสิ่งนี้เพื่อกระทำไร้ยางอายอยู่ในตระกูลชิว!

แม้บัดนี้ชิวเซี่ยวเทียนจะเป็นประมุขแห่งตระกูลชิว แต่ผู้ควบคุมที่แท้จริงคือบรรพชน!

ขอเพียงบรรพชนไม่เอ่ยสิงใดก็ไม่มีใครแตะต้องเขาได้!

นี่คือเหตุผลที่เขาปล่อยวางทุกสิ่งและไม่กล้าขอให้ใครออกตามหาหลังจากชิวเสวียนหนีไปในครั้งนี้

เขาไม่แม้แต่จะกล้าส่งองครักษ์ข้างกายออกไปเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อื่นทราบเรื่องเข้า!

เขาเพียงถ่ายทอดคำสั่งให้คนที่อยู่ในแดนมัชฌิมออกตามหา!

เขาได้ปิดข่าวสารทั้งนอกและในตระกูลเช่นกัน โดยบอกเพียงว่าชิวเสวียนเข้าสู่การเก็บตัวอีกครั้ง!

ชิวซิวหย่วนคิดว่าสิ่งที่ตนทำนั้นสมบูรณ์แบบ ชิวเสวียนหายตัวไปหลายวันโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น แต่คาดไม่ถึงว่าบรรพชนจะทราบเรื่องเข้า!

ดูจากท่าทางของบรรพชนในตอนนี้ อีกฝ่ายคงอยากให้เขาตาย!

แต่เขาจะตายไม่ได้!

บรรพชนเป็นห่วงชิวเสวียนมากที่สุด ขอเพียงเอ่ยถึงเสวียนเอ๋อร์ อีกฝ่ายจะต้องทบทวนจนยอมไว้ชีวิตเขาอย่างแน่นอน!

ชิวสิงหัวเราะ “เจ้ากำลังข่มขู่ข้าหรือ?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาพลันหายไป “หากเป็นเมื่อหลายปีก่อน ข้าจะชั่งน้ำหนักคำพูดของเจ้า แต่ตอนนี้ข้าไม่จำเป็นต้องทำอีกต่อไป หมดเวลาของเจ้าแล้ว!”

สิ้นคำ ชิวสิงยกเท้าซ้ายไปที่ศีรษะของชิวซิวหย่วนแล้วกระทืบอย่างรุนแรง

พรวด!

โลหิตกระเซ็นจนย้อมหินบริเวณใกล้เคียงให้เป็นสีแดง บางส่วนกระเด็นมาเปรอะเปื้อนมุมเสื้อของชิวสิง

กลิ่นโลหิตคลุ้งในอากาศจนทำให้ผู้คนรู้สึกคลื่นไส้

แต่ชิวสิงกลับสูดหายใจพร้อมกับยกยิ้มที่ผิดแปลกออกมา

“ผ่านมาสามแสนปี ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้เรียบร้อยแล้ว!”

ชิวสิงมองท้องนภาไร้พรมแดน ซึ่งยามนี้เต็มไปด้วยชั้นหมู่เมฆมารวมตัวกันราวกับขั้นบันไดที่กลับหัวกลับหาง

ใจกลางผืนฟ้ามีชั้นเมฆาเบาบาง และลำแสงสีทองทะยานออกมา ทอดยาวมาสู่เบื้องหน้าจวนตระกูลชิว

“ให้ผู้คนนับล้านในโลกใบนี้ปูทางให้ข้ามุ่งสู่แดนเซียน!”

“ทาสอารักขา!”

สิ้นเสียงตะโกนของชิวสิง ในอากาศก็เกิดความผันผวน ร่างซึ่งสวมชุดคลุมสีขาวกับหน้ากากเทพมารก็ปรากฏขึ้นจากอากาศ

พลังอันแกร่งกล้าพวยพุ่งออกมาจากรอบข้างคนเหล่านี้ ระดับการบ่มเพาะของพวกเขาไม่ต่ำไปกว่าระดับสูงของขั้นเทียมเทพ!

หลังจากคนเหล่านี้ปรากฏตัว พวกเขาคุกเข่าข้างหนึ่งตรงหน้าชิวสิงทันทีแล้วเอ่ยพร้อมกัน “คารวะนายท่าน!”

“พวกเจ้าจงนำตัวชิวเสวียนกลับมา ฆ่าทุกคนที่กล้าทำร้ายเขาซะ!”

“ขอรับ!”

หลายคนขานรับพร้อมกัน จากนั้นยืนขึ้นแล้วถอยหลังจากไป

อากาศสั่นไหวอีกครั้งก่อนร่างของพวกเขาจะหายไป

ชิวสิงสะบัดแขนเสื้อ แล้วกลับเข้าถ้ำไป

…

ดินแดนลับแดนมัชฌิม

พื้นดินสั่นสะเทือนจนเกิดการระเบิดขนาดใหญ่ สร้างความสนใจให้กับลู่หยวน

หลุมขนาดใหญ่พลันปรากฏขึ้นบนพื้นซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเขา

หินหลอมเหลวนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากช่องว่าง กระจายไปทั่วทุกทิศทางประหนึ่งคลื่น

หมู่เมฆสีแดงเคลื่อนตัวอยู่บนท้องนภาอย่างต่อเนื่อง ราวกับหินหลอมเหลวที่กำลังปะทุ

เหตุการณ์แบบนี้หมายความว่าจะต้องมีมหาโชคชะตากำลังปรากฏขึ้นแน่นอน!

เสียงของระบบพลันดังขึ้นในยามนี้

[แจ้งเตือนจากระบบ: ชิวเสวียนผู้เป็นบุตรแห่งโชคชะตามีชะตาที่จะปกป้องพลังแห่งวิถีคุณธรรม เนื่องจากการสูญเสียพลังที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ให้กับท่าน ค่าโชคชะตาจึงลดลง 2,000! ค่าโชคชะตาที่เหลืออยู่ในตอนนี้ 88,000!]

[ค่าโชคชะตาวายร้ายของท่านเพิ่มขึ้น 4,000! ค่าโชคชะตาวายร้ายที่มีของท่านในตอนนี้ 34,000!]

สิ้นเสียงของระบบ กลิ่นอายโทสะของชิวเสวียนก็บังเกิด

ลู่หยวนกวาดสายตามอง ก่อนจะเห็นหลุมดำขนาดใหญ่ ซึ่งอยู่ด้านหลังชิวเสวียนสั่นไหวในอากาศ โดยมีร่างครึ่งหนึ่งของอีกฝ่ายอยู่ข้างในนั้นและกำลังจะออกไปจากที่นี่

ลู่หยวนไม่คิดจะไล่ตาม ชิวเสวียนในตอนนี้มีค่าโชคชะตามากกว่าแปดหมื่นแต้ม ดังนั้นเขาย่อมฆ่าไม่ได้แน่นอน

ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ โชคชะตาขนาดใหญ่กำลังจะปรากฏขึ้น!

ฟ้าดินกว้างใหญ่! โชคชะตามากมี!

บุตรแห่งโชคชะตาเอ๋ย วันเวลายังอีกยาวไกล ดังนั้นพวกเจ้าช่วยรออีกสักวันก็แล้วกัน!