บทที่ 403 เกาะสังหารเซียน
บทที่ 403 เกาะสังหารเซียน
อู่หมิงเสวี่ยเคยเอ่ยถึงเรื่องหมั้นหมายของลู่หยวนมาหลายครั้ง แต่อีกฝ่ายกลับไม่เก็บมาคิดจริงจัง
ถึงอย่างไร ตระกูลของคู่หมั้นเขาก็ถูกกวาดล้างไปแล้ว นางจึงต้องใช้ชีวิตเพียงลำพัง แม้กระทั่งลู่เทียนเหอกับอู่หมิงเสวี่ยก็ไม่สามารถระบุตำแหน่งที่แน่ชัดได้ ต่อให้ส่งคนออกไปตามหาก็ไม่เจอตัว
“ถ้านางจะมาก็ให้มา เหตุใดท่านแม่ต้องถึงต้องกังวลด้วย?”
ลู่หยวนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ
อู่หมิงเสวี่ยไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ “ชิ! ไอ้ลูกชาย มีผู้หญิงมากมายอยู่รอบตัวลูก เหตุใดจึงไม่เลือกมาสักคน? ทำแบบนั้นแม่ก็จะได้หาข้ออ้างตอนยกเลิกการหมั้นหมายระหว่างนางกับลูกได้!”
ลู่หยวนลอบเหงื่อไหล “ท่านแม่ ลูกจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ท่านไม่ต้องห่วง”
อู่หมิงเสวี่ยชำเลืองมองลู่หยวน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่เต็มใจจะให้ตัวเองเข้ามาแทรกแซง นางจึงพยักหน้า “ก็ได้ เช่นนั้นลูกจัดการด้วยตัวเอง”
“ถ้างั้นมาคุยกันถึงเรื่องที่สาม”
สีหน้าของอู่หมิงเสวี่ยพลันตึงเครียดขึ้นมา “หยวนเอ๋อร์ รู้หรือไม่ว่าลูกมีลุงคนหนึ่งชื่อว่าลู่เทียนเฉิง?”
ลู่หยวนตกตะลึงสักพักขณะขบคิดอยู่ในใจ
ทันใดนั้นเขาก็จำได้อย่างเลือนราง
มีคนเช่นนั้นอยู่ในตระกูลลู่จริง
ลู่เทียนเฉิง ลู่เทียนเหอและลู่เทียนเฟิ่งคือสามพี่น้อง แต่ในความทรงจำของลู่หยวน ลู่เทียนเฉิงผู้นี้ไม่เคยปรากฏตัวขึ้นมาก่อน มีเพียงไม่กี่คำจากปากคนในครอบครัวที่ทำให้เขาทราบว่าการบ่มเพาะของอีกฝ่ายทรงพลังมาก
แม้กระทั่งทั่วทั้งแดนมัชฌิม เขาก็ยังมีพรสวรรค์สูงสุด!
เขาได้ยินมาว่าอีกฝ่ายเป็นผู้มากด้วยอุบาย รวมถึงยันต์ โอสถ ผนึก วิถีกระบี่ วิถีหอกและอีกมากมาย ทำให้แข็งแกร่งกว่าคนรอบกาย!
หากคนผู้นี้ไม่ออกจากตระกูลลู่ เกรงว่าลู่เทียนเหอคงไม่ได้ครองตำแหน่งประมุขตระกูลแน่นอน!
“ลูกทราบดี แต่ลุงเฉิงออกจากตระกูลไปนานแล้วไม่ใช่หรือขอรับ?”
ลู่หยวนไม่ทราบว่าการเอ่ยถึงชื่ออีกฝ่ายในยามนี้มีความหมายอะไรแอบแฝง
ระหว่างที่พ่อกับแม่มาช่วยลูกที่นี่ ทางตระกูลก็ได้รับข้อความของลู่เทียนเฉิง!”
อู่หมิงเสวี่ยหยิบแผนที่ซึ่งฉีกขาดออกมาก่อนส่งให้ลู่หยวน
“ลุงเฉิงของลูกค้นพบสุดขอบของแผ่นดิน… เกาะสังหารเซียน! เขาเข้าสู่ด้านในของเกาะแห่งนี้ได้สำเร็จ!”
ลู่หยวนหรี่ตา
เกาะสังหารเซียนหรือ?!
มีข่าวลือว่าเกาะสังหารเซียนเคยเป็นเส้นทางที่เชื่อมต่อดินแดนเซียนกับแผ่นดินหยวนหง ทว่าในแปดแดนร้างโบราณ ผู้คนทั้งหลายจากแดนเซียนที่อยู่บนเกาะสังหารเซียนกลับต่อสู้กันเองด้วยเหตุผลบางอย่าง การต่อสู้อันโหดเหี้ยมดังกล่าวส่งผลให้ผู้คนนับร้อยจากแดนเซียนถึงแก่ความตาย!
นับแต่นั้นมา ที่นี่จึงถูกปิดตัวลง ไม่มีใครทราบวิธีเข้า แล้วเกาะแห่งนั้นจึงมีชื่อว่าเกาะสังหารเซียน!
มีผู้คนมากมายบนแผ่นดินหลักที่แห่กันมาที่นี่
ตลอดระยะเวลาสามแสนปีที่ผ่านมาบนแผ่นดินหลัก ดูจะเป็นไปไม่ได้ที่ผู้คนจากแดนเซียนจะลงมาจากบันไดสวรรค์
แต่มันเป็นการยากที่จะไปถึงสวรรค์ได้ด้วยการอาศัยการบ่มเพาะเพื่อทลายห้วงอากาศ!
หากค้นพบเกาะสังหารเซียน พวกเขาอาจจะสามารถเข้าดินแดนเซียนผ่านเส้นทางเดิมได้!
ผู้คนทั้งหลายที่มีความปรารถนาต่างออกเดินทางข้ามแผ่นดินหลักเพื่อตามหาตำแหน่งของเกาะสังหารเซียน!
บางตระกูลที่มีรากฐานแข็งแกร่งได้ส่งคนมีฝีมือจำนวนมากเพื่อออกไปค้นหามัน ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ขอบคุนจ้า
หลังจากผ่านมาหลายปี คนเหล่านี้ไม่กลับมาพร้อมกับความล้มเหลวก็ถึงแก่ความตาอยยู่ที่ใดสักแห่ง
ไม่กี่ปีที่ผ่านมา ไม่มีใครในแผ่นดินหลักที่กล่าวถึงเรื่องนี้อีก
แม้กระทั่งลู่หยวนก็เกือบลืมเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้
คาดไม่ถึงว่าลุงเฉิงผู้นี้จะค้นพบเกาะสังหารเซียนแล้วเข้าไปในเกาะนั้นได้?!
ลู่หยวนรับแผนที่ฉีกขาดจากมือของอู่หมิงเสวี่ยแล้วชำเลืองมองสักพัก
แผนที่นี้เรียบง่ายมาก มีเพียงรอยหมึกบางส่วนที่ขีดเขียนคำอธิบายทั่วไปเอาไว้
แต่มันมากพอจะทำให้ผู้คนทราบถึงตำแหน่งเฉพาะของสถานที่นี้
ทันใดนั้น เสียงของระบบก็ดังขึ้น
[แจ้งเตือนจากระบบ: ยินดีด้วยที่ท่านค้นพบเกาะเคลื่อนย้าย!]
[ระบบกำลังทำการตรวจสอบอย่างละเอียด…]
ลู่หยวนละสายตาจากแผนที่ “ท่านแม่หมายความว่าอย่างไร?”
“ภายในตระกูลมีการส่งผู้คนจำนวนมากไปที่นั่น พวกเขาจำเป็นต้องการผู้นำ แม่จึงอยากถามว่าลูกว่าเต็มใจจะไปที่นั่นหรือไม่?”
[ตรวจสอบเสร็จสิ้น!]
[ไม่ทราบปลายทางการเคลื่อนย้าย! เกาะเคลื่อนย้ายเต็มไปด้วยความสามารถอันทรงพลัง มันอาจจะเป็นมรดกตกทอด!]
สิ้นเสียงของระบบ ลู่หยวนก็ยกยิ้ม
มรดกตกทอดหรือ?
นับว่าเป็นสถานที่ดี…
สำหรับลู่หยวนในตอนนี้ ไม่ว่าเขาจะมองไปที่ไหนในแผ่นดินหลักก็แทบจะไม่พบสิ่งที่เรียกว่าของดี
หากต้องการพัฒนาพลังบ่มเพาะก็ต้องไปตามหาโชคชะตาที่สถานที่ซึ่งทั้งอันตรายและชั่วร้าย
ยิ่งกว่านั้น ตามความคิดทั่วไปของผู้เขียนนวนิยาย ในสถานที่แบบนี้จะต้องมีบุตรแห่งโชคชะตาไม่หนึ่งก็สองคน!
เพราะอย่างนั้น เขาจึงต้องไปเกาะสังหารเซียน!
บุตรแห่งโชคชะตาเอ๋ย บุตรศักดิ์สิทธิ์กำลังจะไปหาแล้ว!
เมื่อลู่หยวนตัดสินใจได้แล้วจึงเอ่ยถาม “ท่านแม่จะไปเมื่อไหร่หรือ?”
อู่หมิงเสวี่ยยิ้ม “ไม่ต้องรีบร้อน ทางตระกูลยังต้องการหลักประกันความปลอดภัยให้ลูกอีก ทางสำนักอักขระสวรรค์ก็ต้องเตรียมความพร้อมเช่นกัน อาจจะต้องใช้เวลาหนึ่งถึงสองเดือน”
ลู่หยวนพยักหน้า ด้วยเวลาหนึ่งถึงสองเดือน เขาย่อมคลี่คลายปัญหาในมือได้แน่นอน!
เมื่ออู่หมิงเสวี่ยอธิบายทุกสิ่งกับการมาที่นี่ในวันนี้จบ นางก็รับตำรายันต์ที่ลู่หยวนมอบให้ก่อนจะจากไป
ลู่หยวนส่งอู่หมิงเสวี่ยถึงทางเข้าห้องโถงใหญ่ขณะมองนางหายไปที่มุมหนึ่งของห้อง จากนั้นจึงเดินกลับเข้ามาแล้วนั่งขัดสมาธิ
หลังจากกลับมาถึงห้องโถงใหญ่ที่ตระกูลหลิงกับลู่เทียนเหอเตรียมไว้ให้ รอยยิ้มบางบนใบหน้าของอู่หมิงเสวี่ยก็หายไป
ตอนนี้ ลู่เทียนเหอกำลังยืนอยู่หน้าโต๊ะโดยเอามือไพล่หลัง
เขาเอ่ยถามทันทีที่เห็นอู่หมิงเสวี่ยกลับมา “เป็นไงบ้าง? หยวนเอ๋อร์ตอบตกลงหรือไม่?”
อู่หมิงเสวี่ยพยักหน้า “หยวนเอ๋อร์เป็นเด็กดีมาตลอด พวกเราตกลงกันแล้วว่าจะไปเกาะสังหารเซียน”
“เทียนเหอ ข้าหวังว่าหยวนเอ๋อร์จะได้มีชีวิตที่สุขสบายเช่นนี้ไปตลอดกาล โดยไม่จำเป็นต้องสละชีวิตตัวเองเพื่อฆ่าใครสักคน!”
สายตาของลู่เทียนเหอเต็มไปด้วยความไม่ยินยอมสักพัก ก่อนจะถูกสะกดไว้อย่างรวดเร็ว “เสวี่ยเอ๋อร์ หยวนเอ๋อร์มีร่างของเมล็ดพันธุ์มาร ความลับนี้ไม่อาจปกปิดไปตลอดได้! ตอนนี้เจ้ากับข้ายังมีชีวิตอยู่บนโลก ทำให้สามารถต่อสู้เพื่อมอบความปลอดภัยให้ได้ แต่สักวัน เจ้ากับข้าก็ต้องตาย ถึงตอนนั้น ใครเล่าจะปกป้องเขาได้?!”
“เจ้าไม่อยากเห็นเขาตายอย่างน่าอับอายเหมือนเมล็ดพันธุ์มารคนก่อนใช่หรือไม่!”
อู่หมิงเสวี่ยส่ายหน้าทันทีขณะจิตสังหารปรากฏในดวงตา “ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องหยวนเอ๋อร์ มันจะต้องสั่นสะท้านเพราะยันต์ของข้าจนไม่อาจจำตัวเองได้!”
ทันทีที่สิ้นเสียงแข็งกระด้าง ดวงตาของนางก็กลายเป็นสีแดงก่ำ
ตั้งแต่ลู่หยวนเกิดมา ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้เอ่ยอะไร แต่ก็พยายามปกป้องลู่หยวนอย่างสุดความสามารถ
เดิมทีแล้วพวกเขาไม่ใช่คนประเภทที่ชอบแข่งขันชิงชัย สิ่งที่ต้องการมากที่สุดในชีวิตมีเพียงการฝึกฝนและมีลูกเหมือนศิษย์ธรรมดาของตระกูลชั้นสูงและสำนักทั่วไป
แม้จะสงบนิ่งดุจผิวน้ำ แต่ก็หอมหวานปานน้ำตาล
แต่การเกิดมาในฐานะเมล็ดพันธุ์มารของลู่หยวนได้ทำลายสิ่งที่พวกเขาวาดหวังเอาไว้ก่อนหน้าจนสิ้น
ตอนนั้นเองที่ทั้งสองคนได้ใคร่ครวญถึงเส้นทางในอนาคตเอาไว้แล้ว!
อู่หมิงเสวี่ยสร้างยันต์ขึ้นมาด้วยตัวเองเพื่อสะกดรูปลักษณ์เมล็ดพันธุ์มารของลู่หยวนเอาไว้ จากนั้นก็ออกจากตระกูลลู่เพื่อกลับไปชิงตำแหน่งประมุขสำนักอักขระสวรรค์!
ส่วนลู่เทียนเหอผู้เดิมเป็นคนรักสันติก็ต้องต่อสู้เพื่ออำนาจและสยบตระกูลเหล่านั้นที่ไม่พอใจด้วยอุบายจำนวนมาก!
พวกเขาจึงปูทางให้ลู่หยวนได้ด้วยวิธีนี้
