เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包] – บทที่ 962 เป็นความผิดของเธอหรือเปล่า

ตอนที่ 962 เป็นความผิดของเธอหรือเปล่า

ตอนที่ 962 เป็นความผิดของเธอหรือเปล่า

จู่ ๆ เซี่ยหนานก็รวบรวมความกล้าแล้วถามออกไป

สิ้นประโยคก็ได้ยินเสียงของตกดังขึ้นจากข้างหลัง

เสี่ยวเถียนหันไปมองอย่างรวดเร็ว

ภรรยาของฉางจิ่วมีใบหน้าซีดเซียว สิ่งที่ร่วงลงพื้นคือจานไม้ใบใหญ่

มะเขือเทศกระจัดกระจายเต็มไปทั่ว

เด็กสาวรับรู้ได้ทันทีว่าตัวตนของซูเสี่ยวเฉ่าต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรแน่ ๆ

ถ้าไม่มี ภรรยาของฉางจิ่วคงไม่มีอาการแบบนี้

จู่ ๆ เธอก็รู้สึกกลัวขึ้นมา

“เธอเป็นใคร? ถามแบบนี้ทำไม?”

ภรรยาฉางจิ่วไม่สนใจข้าวของที่ตกอีกต่อไป

เจ้าตัวรีบวิ่งไปยืนขวางเบื้องหน้า แล้วกดเสียงต่ำ

“ยายเฒ่า ใจเย็น ๆ ก่อน!” ซูฉางจิ่วรีบเข้าไปห้ามปราบ

เสี่ยวเถียนเก็บจานกับมะเขือเทศขึ้นมา

คงกินต่อไม่ได้แล้ว

จากนั้นเธอก็เข้าไปในครัว

เธอไม่อยู่ตรงนี้น่าจะดีกว่า เพราะมันไม่เหมาะที่จะพูดต่อหน้าบุคคลที่สามจริง ๆ

อีกฝั่งหนึ่ง เซี่ยหนานคาดเดาได้ว่าเสี่ยวเฉ่าเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของตน และเป็นเด็กที่สองสามีภรรยาคู่นี้รับเลี้ยง

หัวใจเธอเต้นรัว ดังราวกับกลอง

สุดท้ายก็ทนนั่งนิ่งไม่ไหว ค่อย ๆ ลุกขึ้นก่อนคุกเข่าลงพื้น

การกระทำที่เกิดขึ้นกะทันหันทำเอาสองสามีภรรยาตกใจ

จากนั้นเซี่ยหนานก็ก้มคำนับ

หัวของเธอแตะพื้น แม้จะเป็นดิน แต่แรงกดก็มากพอให้รู้สึกเจ็บหน้าผาก

สองสามีภรรยารู้สึกสับสน

เกิดอะไรขึ้น?

“ลุกขึ้นเถอะครับ เกิดคนอื่นเห็นขึ้นมาจะทำยังไง?”

ซูฉางจิ่วหมายจะดึงอีกฝ่ายขึ้น

แต่พอคิดได้ว่าตนเป็นผู้ชาย ไปดึงผู้หญิงคงไม่ดีจึงชักมือกลับ

ส่วนภรรยาไม่มีความตั้งใจจะทำแบบนั้น

เขามองหาเสี่ยวเถียน ทว่าหลานไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว

หลังจากเซี่ยหนานคำนับให้สามครั้ง ก็เงยหน้าสบตา “ฉันอยากขอบคุณพวกพี่ค่ะ!”

แค่ประโยคเดียวก็เตือนสติภรรยาฉางจิ่วได้ว่าผู้หญิงคนนี้มาทำอะไรที่นี่กันแน่

“อย่ามาคุกเข่าในบ้านฉัน รีบลุกออกไปซะ ไปให้พ้น บ้านเราไม่ต้อนรับเธอ!”

ตอนเธอตะคอกใส่ ท่าทีดูกระวนกระวายใจไม่น้อย

เพราะสิ่งที่คิดไว้ในใจคือคนตรงหน้ามาเพื่อขโมยลูกสาวตนไป ไม่ได้ จะให้ไม่ได้เด็ดขาด!

เธอต้องไล่อีกฝ่ายออกไป อย่าให้ได้เจอเสี่ยวเฉ่าเป็นอันขาด

“พี่ซู พี่สะใภ้ ขอบคุณที่เลี้ยงดูและสั่งสอนเสี่ยวเฉ่ามาอย่างดีนะคะ” เซี่ยหนานจะไม่ลุกขึ้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม

ถ้าตนลุกจะต้องโดนไล่ออกไปแน่ ๆ และคงไม่สามารถกลับเข้าบ้านหลังนี้ได้อีก

“เสี่ยวเฉ่าเป็นลูกสาวฉัน ฉันเลี้ยงเขามาเอง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอไม่ทราบ?” ภรรยาฉางจิ่วเอ่ยด้วยแววตาแดงก่ำ

“เสี่ยวเฉ่าไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของพวกพี่ใช่ไหมคะ?”

ถึงจะไม่อยากเอ่ยเช่นนี้ แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

“เขาเป็นลูกสาวฉันอยู่แล้ว เธอลองไปถามคนในหมู่บ้านดูสิ ใคร ๆ เขาก็รู้ทั้งนั้นว่าฉันคลอดเสี่ยวเฉ่าตอนครบสิบเดือน” ภรรยาฉางจิ่วส่ายหัวอย่างหนักแน่น

ขอแค่ไม่ยอมรับ ผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางพูดได้หรอกว่าเสี่ยวเฉ๋าไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของตน

“พี่ซู พี่สะใภ้ ฉันมาตามหาลูกค่ะ ตามหาเขามาหลายปีมาก” เซี่ยหนานร้องขอ

“ตั้งแต่เธอทิ้งเขาไป เธอก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีกแล้ว” ด้วยความโกรธจึงหลุดความจริงออกมา แต่กว่าจะรู้ตัวก็สายเกินไป

แววตาของเซี่ยหนานในตอนนั้นพลันสว่างวาบ

ความแข็งแกร่งทั้งหมดของภรรยาฉางจิ่วพังทลายลงในทันที

เธอทรุดตัวนั่งลงกับพื้น

ความรู้สึกที่กักเก็บไว้ในใจมาหลายปีไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป

เธอได้แต่ร้องไห้อย่างน่าสมเพช ร้องเพราะชีวิตอันน่าอดสู ร้องเพราะลูกสาวไม่หายใจตั้งแต่ยังไม่ทันออกมาดูโลกด้วยซ้ำ

เธอมีภาวะคลอดยาก หลังจากส่งตัวไปโรงพยาบาล เธอก็ได้ให้กำเนิดลูกสาว

แต่เด็กกลับไม่หายใจ

ตอนนั้นพวกเธอเสียใจกันมาก ก่อนจะบังเอิญเจอเสี่ยวเฉ่าจึงเก็บเขาขึ้นมา

หลายปีต่อมา เราเป็นกังวลว่าพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเด็กจะมาตามเอาลูกคืนหรือเปล่า

แต่ช่วงเวลาเหล่านั้นไม่มีใครมาถามหาเลย

จนกระทั่งสองสามีภรรยาก็ค่อย ๆ ลืมไปว่าเสี่ยวเฉ่าไม่ใช่ลูกตัวเอง

และในใจก็เห็นเธอเป็นลูกแท้ ๆ ไปแล้ว

พวกเขาสองคนรักเสี่ยวเฉ่ามาก ให้เธอเรียนหนังสือ เก็บสินสอดไว้ให้ ทำทุกอย่างที่พ่อแม่ควรทำ

แต่จู่ ๆ วันหนึ่งกลับมีคนมาบอกว่าเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดเสี่ยวเฉ่า แล้วตนจะยอมรับได้อย่างไรล่ะ?

ภรรยาฉางจิ่วร้องไห้ด้วยความโศกเศร้า ส่วนเซี่ยหนานคุกเข่า ปิดหน้าร้องไห้อยู่ข้าง ๆ

เธอรู้สึกผิด

เด็กตัวแค่นั้นกลับโดนตนทิ้ง แล้วมันมีเหตุผลอะไรให้ตามหาอีกล่ะ?

ถ้าตอนนั้นแข็งแกร่งกว่านี้ก็คงไม่พลัดพรากไปจากลูกใช่ไหม?

ถึงจะลำบากแต่เราก็ยังได้อยู่ด้วยกัน แม้จะต้องทนทุกข์ แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้แยกจากกันแบบนี้

เสี่ยวเถียนล้างมะเขือเทศเสร็จก็เดินกลับมาที่ลานบ้านอีกครั้ง

ภาพที่เห็นคือคนสองคนนั่งร้องไห้อย่างเจ็บปวดใต้ต้นสาลี่

ข้าง ๆ มีผู้ใหญ่บ้านนั่งกุมหัวแน่น

ทั้งสามคนดูอึดอัดกันมาก และมันทำให้เสี่ยวเถียนรู้สึกผิดมาก

เป็นความผิดเธอหรือเปล่า?

ถ้าไม่พาอาจารย์มาที่นี่ เหตุการณ์นี้ก็คงไม่เกิดขึ้นใช่ไหม?

เธอทำร้ายคุณลุง คุณป้า รวมถึงอาจารย์เซี่ยด้วย

เด็กสาวตัดสินใจไม่ดีเอง

แม้จะอยากขอโทษ แต่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

ภรรยาฉางจิ่วเห็นเด็กสาวก็จำได้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่เสี่ยวเถียนพามา

ใช่ เสี่ยวเถียนนั่นแหละ

——————————————————-