อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว [ 坑爹儿子鬼医娘亲 ] – ตอนพิเศษ 45 เนี่ยนเนี่ยนเป็นธิดาของซิวหวางเฟยหรือ

ตอนพิเศษ 45 เนี่ยนเนี่ยนเป็นธิดาของซิวหวางเฟยหรือ?

ตอนพิเศษ 45 เนี่ยนเนี่ยนเป็นธิดาของซิวหวางเฟยหรือ?

ทันทีที่อวี้ชิงลั่วพูดเช่นนั้น ทุกคนในห้องก็อ้าปากค้าง

หลานสุ่ยชิงที่กำลังก้าวไปข้างหน้าอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง มองอวี้ชิงลั่วด้วยความไม่เชื่อ

“หยุดทำไม? มานั่งตรงนี้สิ ให้ข้าได้มองเจ้าชัด ๆ เจ้าเป็นเด็กน่ารักมาตั้งแต่เกิด เผลอนิดเดียวก็โตเป็นสาวสวยแล้ว”

หลานสุ่ยชิงตกตะลึง เมื่อได้ยินคำพูดของอวี้ชิงลั่ว นางก็เดินไปข้างๆ มือและเท้าแข็งทื่อไปหมด

ทันทีที่เข้าไปใกล้ อวี้ชิงลั่วก็จับมือนางไปนั่งข้างตน

รองเจ้ากรมหลานเป็นคนแรกที่ได้สติ เขารีบถามว่า “หวางเฟย หวางเฟยบอกว่าท่านเป็นคนทำคลอดเด็กคนนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ? เป็นเรื่องจริงหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

อวี้ชิงลั่วจ้องมองเขาอย่างไม่พอใจ “แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง ข้าจะโกหกเจ้าไปเพื่ออะไร?”

“ไม่ ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ ก็แค่…” จู่ ๆ รองเจ้ากรมหลานก็มองหลานสุ่ยชิงด้วยสายตาลึกล้ำ ก่อนส่ายหน้าและพยายามควบคุมอารมณ์ให้คงที่ แล้วถามว่า “หวางเฟยจำถูกแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ? ตอนนั้นท่านเป็นผู้ทำคลอดสุ่ยชิงจริงหรือเปล่าพ่ะย่ะค่ะ?”

หากเป็นสุ่ยชิงจริง ๆ หากเป็นเรื่องจริง… คุณพระ ในตอนนั้นซิวหวางเฟยผู้เป็นหมอปีศาจ เป็นคนทำคลอดลูกสาวของเขาจริงหรือ?

จินซื่อที่อยู่ด้านข้างมีอาการกระสับกระส่าย ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานางได้กดขี่อู๋ซื่อและลูกสาวให้ต้องมีชีวิตความเป็นอยู่เช่นนี้ ด้วยการทำให้ใต้เท้าหลานและไท่ฮูหยินคิดว่านางเป็นแค่ลูกติด สถานะของนางจึงน่าอับอาย และถูกมองว่าแย่กว่าเป็นสาวใช้มาหลายปีแล้ว

ผ่านมาเช่นนั้นหลายปี แต่ในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ ซิวหวางเฟยจะพิสูจน์ตัวตนให้นางหรือ?

เมื่อคิดได้ดังนั้น นางก็รีบพูดว่า “ใช่แล้วเพคะ หวางเฟย คนที่ท่านทำคลอดในตอนนั้นคงไม่ใช่สุ่ยชิงหรอกเพคะ พี่สาวของข้าคลอดลูก แต่เด็กเสียชีวิตทันทีที่เกิดมา สุ่ยชิงคนนี้เป็นเด็กที่พี่สาวข้าไปซื้อมาแทน นาง…”

“เหลวไหล” อวี้ชิงลั่วตบโต๊ะข้างนาง ก่อนหรี่ตามองจินซื่อด้วยสายตาเย้ยหยัน “เจ้ามีส่วนเกี่ยวข้องหรือไม? เจ้าเห็นทุกอย่างในที่เกิดเหตุหรือ? เจ้าแน่ใจได้อย่างไรว่าสุ่ยชิงไม่ใช่ลูกของหลานฮูหยิน? ข้าจะเล่าให้ฟังว่าตอนนั้น ข้าได้ทำคลอดให้หลานฮูหยินในบ้านร้างที่ทรุดโทรม เด็กที่ข้าทำคลอดเองนั้นแข็งแรงดี เด็กที่แข็งแรงดีจะตายได้อย่างไร? เด็กคนนั้นมีตำหนิบนร่างกายอะไรบ้าง ข้ายังจำได้ชัดเจน แล้วเจ้ายังจะกล้าพูดพล่อย ๆ เช่นนี้อีกหรือ?”

ใบหน้าของจินซื่อเปลี่ยนเป็นซีดเผือดทันที นางรีบคุกเข่าลงด้วยความตกใจ แล้วคำนับอวี้ชิงลั่ว “หวางเฟยโปรดอภัย ข้า ข้า…”

“หวางเฟยโปรดอย่าถือสาคนต่ำต้อยเช่นนางเลยเพคะ นางแค่สงสัยเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่หวางเฟยได้เจอสุ่ยชิงหลังจากผ่านไปหลายปี แล้วท่านจะยืนยันได้อย่างไรเพคะ ว่าสุ่ยชิงคือเด็กในตอนนั้น?” ไท่ฮูหยินรีบอ้อนวอนช่วยจินซื่อ แต่ในใจนางยังคงกระสับกระส่าย

หลานสุ่ยชิง คนที่นางไม่เคยเชื่อว่าเป็นหลานสาวของตัวเอง เป็นคนที่นางมองว่าเป็นคนนอกมาโดยตลอด อาจเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลหลานจริง ๆ งั้นหรือ?

อวี้ชิงลั่วนึกเย้ยหยัน แล้วพูดกับไท่ฮูหยินว่า “ข้าบอกว่าข้าแน่ใจว่าสุ่ยชิงมีตำหนิอะไรบนกายนางบ้าง จะให้ข้าบอกใช่หรือไม่ ได้ เช่นนั้นไท่ฮูหยินก็รอดูเลย”

“เพคะ เพคะ” ตอนนี้จะพูดอะไรได้? ไท่ฮูหยินได้แต่พยักหน้า

อวี้ชิงลั่วพยักหน้าให้หงเย่ แล้วหงเย่ก็เดินไปข้างไท่ฮูหยินทันที แล้วกระซิบข้างหูนางว่า “หวางเฟยบอกว่ามีไฝสีแดงที่ต้นขาซ้ายของเด็กที่นางทำคลอดตอนนั้น และที่ไหล่ขวามีไฝสีดำเล็ก ๆ เรียงกัน ไท่ฮูหยินบอกให้แม่นมซ่งพาแม่นางหลานเข้าไปในห้องข้าง ๆ ก็ได้เพื่อตรวจดูว่าตรงกันหรือไม่ ถ้าตรงกันก็ไม่ต้องสงสัยเลย ว่านางเป็นเด็กที่หวางเฟยทำคลอดตอนนั้น”

ไท่ฮูหยินสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเรียกแม่นมซ่งที่อยู่ข้างนางมาอธิบาย

หลานสุ่ยชิงยังคงสงบนิ่งอยู่ นางครุ่นคิดถึงสิ่งที่อวี้ชิงลั่วพูดเมื่อครู่นี้

ผู้มีพระคุณที่นางกับแม่ระลึกถึงมาหลายปีกลับกลายเป็นซิวหวางเฟยงั้นหรือ? เรื่องนี้น่าตกใจมากจนทำให้นางเวียนหัว

เช่นเดียวกับแม่นมซ่งที่พานางไปที่ห้องด้านข้างด้วยความงุนงง เพื่อตรวจร่างกาย

ห้องเงียบจนน่าขนลุก รองเจ้ากรมหลานและไท่ฮูหยินกำลังกระสับกระส่าย ความคิดที่ทั้งอยากให้ใช่และไม่ใช่ทำให้พวกเขากระวนกระวายเล็กน้อย

ฝ่ายจินซื่อ หลานสุ่ยหยวน และหลานสุ่ยเถียนต่างมีเหงื่อออกท่วมตัว นิ้วของพวกนางจิกชุดตัวเองแน่นจนยับไปหมด

จินซื่อยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้น อยากจะพูดแต่ก็ไม่กล้า

นางหันไปมองรองเจ้ากรมหลานด้วยสีหน้าอ่อนโยนและอ่อนแอ หวังว่าเขาจะช่วยนางพูดบ้าง แต่ตอนนี้รองเจ้ากรมหลานกำลังกังวล เขาไม่ได้มองนางเลย นับประสาอะไรกับการพูดอะไรออกไป

หลังจากนั้นไม่นาน แม่นมซ่งก็ออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง นางพยักหน้าให้ไท่ฮูหยินแล้วพูดว่า “ตำหนิบนตัวของคุณหนูใหญ่ เหมือนกับที่ซิวหวางเฟยพูดทุกประการเจ้าค่ะ”

ไท่ฮูหยินรู้สึกวิงเวียน หากเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าเด็กคนนี้จะเป็นลูกสาวของอู๋ซื่อหรือไม่ แต่ซิวหวางเฟยก็เป็นคนทำคลอดนางจริงใช่หรือไม่?

ซิวหวางเฟยเป็นผู้ทำคลอดเอง ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ก็ต้องเรียกว่า…สถานะของคนผู้นั้นย่อมสูงส่ง แต่หลายปีมานี้พวกนางกลั่นแกล้งหลานสุ่ยชิงไว้มาก หากซิวหวางเฟยไม่พอใจ จวนหลานของพวกเขาอาจต้องเจอกับหายนะ

จากนั้นหลานสุ่ยชิงก็เดินออกมาจากห้องด้านข้าง อวี้ชิงลั่วจึงกวักมือเรียกนางให้มานั่งข้าง ๆ

หลานสุ่ยชิงปรับอารมณ์แล้วในขณะนี้ เมื่อรู้ว่าซิวหวางเฟยคือผู้มีพระคุณในตอนนั้น นางก็ยิ่งมองด้วยความเคารพมากกว่าเดิม

คนผู้นี้เป็นคนแรกที่ได้อุ้มนาง

ด้วยเหตุผลบางอย่าง นางต้องการใกล้ชิดกับอวี้ชิงลั่ว และพูดคุยกับนางเรื่องความคับข้องใจที่นางได้รับมาตลอดหลายปี

“ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?” อวี้ชิงลั่วถาม

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ดังขึ้น ใบหน้าของทุกคนก็ซีดเซียว มีเพียงเยียนจือเท่านั้นที่มองอวี้ชิงลั่วด้วยความคาดหวัง นางอยากจะบอกทุกอย่าง ว่าคุณหนูได้รับความทุกข์ทรมานมากเพียงใด ถูกรังแกมากเพียงใด และทุกคนในจวนหลานปฏิบัติต่อพวกนางเหมือนเป็นคนนอก เพื่อให้ซิวหวางเฟยลงโทษให้หนัก

แต่หลานสุ่ยชิงยกยิ้มให้อวี้ชิงลั่ว แล้วพูดว่า “ข้าสบายดีเพคะ”

ใช่แล้ว นางบอกได้แค่ว่าสบายดีเท่านั้น… เพราะแม่ของนางยังอยู่ในจวนหลาน นางก็ยังเป็นฮูหยินประจำจวนหลาน

เมื่ออวี้ชิงลั่วเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกสงสารมาก ไม่น่าแปลกใจที่หนานหนานขอให้นางรีบมาสู่ขอให้เร็วที่สุด ไม่แปลกใจเลยที่หนานหนานจะมีสีหน้าโกรธแค้น และพยายามอดทนเมื่อพูดถึงนาง

อวี้ชิงลั่วจับมือนางแล้วพูดว่า “ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเจ้าไม่มาหาพวกเราเลย ตอนนั้นข้าบอกหญิงที่ชื่อเสี่ยวจิ้งชัดเจนว่าข้าเป็นหวางเฟยแห่งตำหนักอ๋องซิว เพื่อให้พวกเจ้ามาตามหา แต่เหตุใดพวกเจ้าจึงหายหน้าไป? ข้าคิดถึงเจ้ามาก “

เสี่ยวจิ้งหรือ?

ไท่ฮูหยินกับรองเจ้ากรมหลานมองหน้ากัน เสี่ยวจิ้งรู้ว่าคนที่ทำคลอดหลานฮูหยินคือซิวหวางเฟยหรือ?

หลานสุ่ยชิงตกตะลึง นางเคยได้ยินแม่ของนางบอกว่าเสี่ยวจิ้งไม่เคยพบซิวหวางเฟยมาก่อน เหตุใดซิวหวางเฟยถึงพูดเช่นนั้น?

แต่ก่อนนางจะคิดออก อวี้ชิงลั่วก็พูดต่อว่า “ถ้าเนี่ยนเนี่ยนไม่ให้จี้ชิ้นนั้นกับข้า ข้าก็คงไม่รู้ว่าเจ้าเป็นเด็กที่ข้าทำคลอดตอนนั้น”

“เนี่ยนเนี่ยนหรือ?” ไท่ฮูหยินตกตะลึง ด้วยรู้จักหญิงสาวที่ชื่อเนี่ยนเนี่ยน

อวี้ชิงลั่วพยักหน้า “ใช่แล้ว ลูกสาวสุดที่รักของข้าเอง ปกตินางไม่ค่อยออกจากเรือน จึงเป็นเรื่องยากที่จะได้พูดคุยกับสุ่ยชิงจนกลายเป็นเพื่อนสนิทกันได้”

ลูกสาวหรือ? เนี่ยนเนี่ยนเป็นธิดาของซิวหวางเฟยหรือ?

แผ่นหลังของหลานสุ่ยหยวนกับหลานสุ่ยชิงเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น ตัวแข็งทื่อและใบหน้าซีดเผือด

………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

ซิวหวางเฟยมาเพื่อเชือด แต่ละประโยคคือออลคิลทั้งจวนหลาน มาทีตายเรียบทั้งจวน

ยัยสุ่ยหยวนกับยัยสุ่ยเถียนเสร็จแน่ ไปดูหมิ่นจวิ้นจู่ตำหนักอ๋องซิวไว้ขนาดนั้น รอขึ้นกิโยตีนได้เลย

ไหหม่า(海馬)