ตอนที่ 38
ทักทาย
“ฟ่ออออ”อสรพิษทะเลลึกส่งเสียงขู่ออกมาก่อนจะเริ่มถอยออกห่างกวีกับแก้วหลังจากโดนกระหน่ำโจมตีต่อเนื่องมาพักใหญ่ ๆ ไม่ว่ามันจะโจมตีใครก็สร้างความเสียหายแทบไม่ได้เลย ทำให้มันเลือกที่จะถอยออกไปมากกว่า แม้แต่มอนสเตอร์ธรรมดายังมีสมองกลที่ไม่ธรรมดามีหรือที่อสรพิษทะเลลึกที่เป็นถึงบอสจะโง่ยอมปล่อยให้พวกกวีโจมตีต่อเนื่องไปโดยไม่ทำอะไรเลย
ตูม!
ร่างของอสรพิษทะเลลึกกระโดดลงไปในน้ำอย่างแรงจนเกิดคลื่นน้ำกระจายกลายเป็นละอองปลิวไปทั่ว แต่ถึงจะเป็นเพียงละอองพิษในน้ำก็ไม่ได้สลายไปไหน พริบตาที่มันมาโดนผิวหนังของกวีกับแก้วก็รู้สึกแสบร้อนทันที แต่เพราะมันมีจำนวนน้อยมากพลังชีวิตของกวีและแก้วจึงลดลงไปไม่มากเท่าไร
“คุณกวี แยกกันก่อนเถอะค่ะ ไม่รู้ว่ามันจะทำอะไร”แก้วจ้องมองการเคลื่อนไหวของมันก่อนจะกระโดดไปที่กำแพงดินที่กวีสร้างขึ้นมาก่อนหน้านี้ เพราะมีกำแพงดินทางเดินเลยเพิ่มขึ้นมากทำให้แก้วสามารถเคลื่อนไหวได้กว้างขึ้นมากทำให้แก้วเองก็สร้างความเสียหายได้มากไปด้วยเช่นกัน
“มันถอยแบบนั้นคงเตรียมโจมตีระยะไกลแทนแน่ ๆ ตอนนี้ผมมีสกิลป้องกันแค่สกิลเดียวพวกเราอยู่ด้วยกันไว้ดีกว่าครับ”กวีไม่เห็นด้วยกับแก้ว แม้การแยกกันเพื่อหลบการโจมตีวงกว้างจะเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล แต่เวทกำแพงดินแม้จะอยู่ได้นานแต่ก็ไม่สามารถร่ายต่อเนื่องกันได้ หากมันเลือกที่จะยิงสกิลบางอย่างมาแทนที่จะเป็นการโจมตีแบบวงกว้างกลัวว่ากวีจะป้องกันแก้วเอาไว้ไม่ทัน
“แบบนั้น….”แก้วมีท่าทีลังเลอย่างเห็นได้ชัด ปกติแล้วเธอจะเป็นคนตัดสินใจ แต่เพราะเห็นความสามารถก่อนหน้านี้ของกวีแล้วในใจเธอเลยรู้สึกว่าคำพูดของกวีมีน้ำหนักขึ้นมาก เธอเลยมีอาการลังเลอย่างเห็นได้ชัด
ตูม!
ระหว่างกำลังตัดสินใจอยู่นั้นร่างของอสรพิษทะเลลึกก็พุ่งตัวขึ้นมาอยู่ที่ด้านในของถ้ำ มันเลือกที่จะอยู่ห่างพวกกวีเอาไว้อย่างที่คิด แถมรอบตัวมันตอนนี้ยังมีลูกบอลน้ำที่สร้างจากน้ำด้านล่างอีกต่างหาก
“คุณแก้ว เข้ามาเร็วเข้า”กวีมองไปที่ลูกแก้วน้ำจำนวนมากที่ลอยอยู่รอบ ๆตัวอสรพิษทะเลลึกด้วยท่าทีไม่ไว้ใจ จำนวนมันเยอะมากต่อให้เป็นกวีก็ไม่มั่นใจว่าจะหลบกระสุนน้ำพวกนั้นได้ทัน แต่หากใช้กำแพงดินมันน่าจะป้องกันได้ไม่ยากเพียงแต่ระยะของกำแพงดินยังคลุมไปไม่ถึงตัวแก้วนี้สิ
“ฟ่ออออ” อสรพิษทะเลลึกส่งเสียงร้องออกมาด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด ลูกบอลน้ำจำนวนมหาศาลที่รอยอยู่รอบ ๆตัวมันพุ่งวาบเข้าใส่พวกกวีอย่างรวดเร็วราวกับห่าฝุ่นที่พุ่งเข้ามาในแนวนอนเลย
ซ่า…..
เสียงของกระสุนน้ำที่ยิงอัดเข้าใส่กำแพงดินของกวีและผนังถ้ำดังราวกับเสียงฝน โชคดีที่ทั้งกวีทั้งแก้ววิ่งเข้าหากันพอดีทำให้ทั้งสองอยู่ในระยะของกำแพงดินแบบหวุดหวิด แถมกระสุนน้ำยังเจาะผ่านกำแพงดินเข้ามาไม่ได้อีกต่างหากเพราะทันทีที่กระทบกับกำแพงมันก็ซึมเข้าไปด้านในทันที ท่ากระสุนน้ำท่านี้ความน่ากลัวไม่ได้อยู่ที่ความรุนแรงแต่เป็นพิษที่อยู่ในน้ำต่างหาก
“ไม่เป็นไรนะครับ”กวีถามพลางจ้องมองแก้วด้วยท่าทีเป็นห่วง หากแก้วตายไปกลัวว่ากวีจะฆ่าอสรพิษทะเลลึกไม่ได้นี่สิ
“ค่ะ…..ขอบคุณค่ะ”แก้วตอบพลางหลบสายตาของกวีไปทางอื่น นานมากแล้วที่เธอไม่ได้โดนคนอื่นช่วยเอาไว้แบบนี้ ปกติแก้วจะเป็นคนนำแล้วคอยช่วยเหลือเสียมากกว่าเลยไม่ชินกับอะไรแบบนี้เท่าไร นาน ๆทีก็มีผู้ชายที่ดูน่าเชื่อถืออยู่เหมือนกัน…
“แบบนี้เข้าใกล้ไม่ได้เลย คุณแก้วยิงโดนหรือเปล่าครับ”กวีถามพลางลอบมองออกไปด้านหลังกำแพง ดูเหมือนท่ากระสุนน้ำของอสรพิษทะเลลึกจะเป็นท่าโจมตีระดับสูงพอตัวเลย เพราะมันสามารถยิงออกมาได้ต่อเนื่องราวกับไม่มีวันหมด แม้จะพอยิงจากด้านหลังกำแพงได้ แต่ระยะห่างขนาดนี้กลัวว่าจะยิงไม่โดนนี่สิ
ฟุบ…..
แก้วลองยิงย้อยจากมุมขอบกำแพงเพื่อให้ลูกธนูพุ่งโค้งไปด้านบนเข้าหาอสรพิษทะเลลึกดู แต่ก็เหมือนตอนอยู่บนถ้ำด้านบน ระยะขนาดนี้อสรพิษทะเลลึกสามารถเอี้ยวหัวหลบได้สบาย และผลก็คงไม่ต่างจากอยู่บนถ้ำแล้วยิงลงมาเท่าไร
“ไม่โดนงั้นเหรอ”กวีส่ายหน้าช้า ๆก่อนจะสร้างกำแพงดินอีกชั้นเพื่อป้องกันตัวเอง ตอนนี้ที่ยืนไม่ใช่ปัญหาแล้วเพราะนอกจากมีกำแพงดินที่เหยียบได้ง่ายกว่ามากแล้วอสรพิษทะเลลึกยังไม่เข้ามาโจมตีอีกต่างหาก เพียงแต่พวกกวีก็ยังไม่สามารถโจมตีอสรพิษทะเลลึกได้เท่านั้น
“คุณแก้ว….จำตำแหน่งของอสรพิษทะเลลึกเอาไว้ดี ๆนะครับ”กวีพูดพลางสร้างกำแพงดินขึ้นมาอีกครั้งหลังจากคูลดาวน์หมดลง แม้ไม่ทราบว่ากวีกำลังวางแผนอะไรอยู่ แต่แก้วก็พยายามมองร่างของอสรพิษจากมุมของกำแพงเพื่อดูว่ามันอยู่จุดไหนตามที่กวีบอก
ตูม ๆ ๆ ๆ
อยู่ ๆกวีก็ร่ายเวทศรเพลิงต่อเนื่องและเวทกระสุนเพลิงเข้าใส่พื้นน้ำตรงหน้าอสรพิษทะเลลึกเสียอย่างนั้น เมื่อความร้อนของเวทมนตร์กระทบกับผิวน้ำไอระเหยก็พวยพุ่งขึ้นมาจนแทบมองไม่เห็นตัวอสรพิษทะเลลึก แม้จะน่าเสียดายที่ต้องเสียสกิลโจมตีไปเพื่อสร้างไอน้ำ แต่แก้วที่ได้เห็นก็เข้าใจทันทีว่ากวีจะทำอะไร
ฉึก ๆ ๆ
แก้วไม่รอช้ายิงธนูออกไปตรงจุดที่อสรพิษอยู่ ตอนนี้มันมองไม่เห็นเพราะไอน้ำทำให้แก้วสามารถโจมตีได้โดยไม่ต้องสนเรื่องระยะทาง แถมกำแพงดินที่มากขึ้นยังทำให้กระสุนน้ำของมันเริ่มไม่ได้ผลอีกต่างหาก ตอนนี้แก้วและกวีสามารถซ่อนตัวใต้กำแพงดินคนละอันเพื่อโจมตีจากทั้ง 2 ทางได้แล้ว นับว่าเป็นความซวยของอสรพิษทะเลลึกจริง ๆที่พึ่งออกไปโจมตีระยะไกลหลังจากกวีได้เวทมนตร์ระดับ 2 แล้ว เพราะหากมันยิงกระสุนน้ำแบบนี้ตอนกวียังไม่มีเวทกำแพงดิน ต่อให้เป็นกวีก็คงได้แต่ยอมรับชะตากรรมเท่านั้น
.
.
“หัวหน้า มันอยู่นั่นครับ”อีกด้านหนึ่งทางฝั่งของไม้ ตัวเขาเองโดนเมฆทำให้เสียมูลค่าสินค้าไปไม่น้อย ไม่แปลกเลยที่จะอยากแก้แค้น แม้จะทราบดีว่าเมฆไม่ใช่คนที่จะไปหาเรื่องได้ง่าย ๆ แต่โดนหาเรื่องแบบนี้ไม้ก็ไม่ใช่คนที่จะยอมอยู่เฉย ๆ ทำให้คำสั่งแรกของไม้คือการตามหาตัวเมฆให้เจอนั่นเอง และผลลัพธ์ก็ออกมาไวกว่าที่คิด ลูกกิลด์ของเขาในเมืองส่งรายงานมาแทบจะทันทีว่าเมฆอยู่ในเมืองทันดร้า แถมพอไม้ตามมาเมฆก็ยังไม่หนีไปไหนอีกต่างหาก ทำให้ตอนนี้เมฆโดนคนของกิลด์อัศวินนภาล้อมเอาไว้ไม่ให้ไปไหนแล้ว
“มาจนได้”เมฆนั่งอยู่บนโต๊ะของร้านอาหารริมทางด้วยท่าทีสบาย ๆราวกับเป็นฝ่ายรออยู่แล้ว เพียงแต่ที่ข้าง ๆเมฆยังมีไอช่าที่พึ่งเข้าเกมมานั่งอยู่ด้วย ซึ่งเรื่องนี้ไม้ก็คิดเอาไว้อยู่แล้ว
“พอดีเลยพี่ไม้ มานั่งด้วยกันสิคะ”ไอช่าเห็นไม้พร้อมคนของไม้เข้ามากลับทำท่าทียิ้มแย้มก่อนจะชวนไม้เข้ามานั่งด้วยกันเสียอย่างนั้น แม้จะเป็นศัตรูกันแต่ก็เล่นเกมด้วยกันมานาน ไอช่ากับไม้รวมถึงเมฆจะรู้จักกันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
“พวกแก….คิดว่าตลกหรือไง”ไม้เดินเข้าไปเอาดาบจ่อไปที่หน้าของเมฆด้วยท่าทีโมโห ต่อให้เมฆน่ากลัวแค่ไหน แต่โดนคนหลายสิบล้อมเอาไว้แบบนี้ก็ไม่ใช่จะผ่านไปได้ง่าย ๆ
“พี่ไม้เป็นอะไรไปคะ พวกเราแค่ชวนนั่งทานข้าวด้วยกันเท่านั้นเอง”ไอช่าถามด้วยท่าทีตกใจ อยู่ ๆไม้ก็เอาดาบมาชี้หน้าพวกเธอแบบนี้ทำไมกัน
“พวกแกเป็นคนเอาเวทสายฟ้าไปขายใช่หรือเปล่า”ไม้ถามด้วยท่าทีโมโห ด้วยเลเวลที่ต่างกันมากทำให้ไอช่ากับเมฆรู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากไม้ได้อย่างดี เพียงแต่ทั้งสองไม่ได้แสดงท่าทีหวาดกลัวออกมาให้เห็นเลย
“ใช่ค่ะ”ไอช่าตอบพลางพยักหน้าตาใสโดยไม่คิดจะปิดบังอะไร ก็หากนับกันจริง ๆพวกไอช่าก็เป็นคนขายเวทมนตร์สายฟ้าให้กวีจริง ๆนี่นา
“ไม้….เป็นอะไรไปงั้นเหรอ พวกเราแค่ได้เวทสายฟ้ามา แต่พวกเราไม่ได้เล่นอาชีพสายโจมตีเวทก็เลยขายไปเท่านั้นเอง ทำไมนายต้องเดือดร้อนด้วยล่ะ”เมฆถามออกมาด้วยท่าทีเรียบเฉยราวกับไม่เข้าใจว่ามีอะไรเกิดขึ้นเล่นเอาไม้โกรธจนแทบจะพ่นไฟออกมา เขาเสียหายขนาดนี้แต่ตัวต้นเหตุกลับทำตาใสนั่งกินข้าวกันสบายใจเฉิบ แถมเมฆกับไอช่ายังไม่ใช่คนที่เพิ่งเคยเล่นเกม ไม่มีทางรู้หรอกว่าการขายเวทสายฟ้าที่พวกเขาครอบครองอยู่ฝ่ายเดียวออกไปในตลาดจะส่งผลกระทบอะไรตามมา พูดง่าย ๆคือท่าทีของทั้งสองคนตอนนี้คือกำลังกวนโอ๊ยไม้อยู่นั่นเอง
“แก….”ไม้โมโหจนเลือดขึ้นหน้าใช้ดาบฟันใส่เมฆทันที เพียงแต่เมฆที่รู้อยู่แล้วว่าไม้มาทำไมก็กลับสามารถยกดาบขึ้นมาป้องกันเอาไว้ได้อย่างรวดเร็ว โชคดีแม้อาวุธของไม้จะเป็นอาวุธชั้นดีแต่ตัวไม้ดันวุ่นวายกับการจัดงานประมูลอยู่เกือบครึ่งเดือนทำให้ตอนนี้ไม้พึ่งเลเวลเพียง 65 เท่านั้น
“พี่ไม้ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย”ไอช่าเห็นภาพตรงหน้าก็เข้าไปขวางระหว่างไม้กับเมฆเอาไว้ทันที ท่าทีเช่นนี้แปลกตาไม้เป็นอย่างมาก หากเป็นเมฆยามปกติต้องหันมาสู้แล้วสิ ทำไมถึงไม่ตอบโต้เลย
“หัวหน้า….แย่แล้วครับ”ลูกน้องของไม้ที่สัมผัสได้ถึงความแปลกประหลาดรีบเข้ามาขวางไม้ที่กำลังจะโจมตีไอช่าไปด้วยเอาไว้
“มีอะไร”ไม้ถามพลางพยายามสะบัดแขนของลูกน้องตนเองออก
“พวกเรา…..พวกเราอยู่ในไลฟ์ของไอช่าครับ”ลูกน้องคนนั้นตอบพลางพยายามดึงแขนของไม้เอาไว้ แต่พอได้ยินว่าตนเองกำลังอยู่ในไลฟ์ของไอช่า ตัวไม้เองกลับเป็นฝ่ายหยุดมือไปด้วยตนเอง
“อะไรนะ….”ไม้มองไปที่ไอช่าด้วยท่าทีตกใจ มิน่าเล่าเมฆถึงไม่โจมตีกลับมา แถมไอช่ายังเข้าไปปกป้องเมฆทั้ง ๆที่เมฆไม่ควรจะต้องการใครมาปกป้องแท้ ๆ และที่แย่ที่สุดคือใบหน้าเหมือนจะร้องไห้ของไอช่ายังทำเอาไม้ดูเป็นผู้ร้ายทันที
[ไอ้กิลด์สวะ มาทำน้องไอช่าของพวกเราได้ยังไง]
[ เลวมาก อีกฝ่ายเป็นแค่ผู้เล่นใหม่แท้ ๆยังกล้าทำได้ลงคอ กิลด์อัศวินนภาเป็นพวกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร ]
[ กรี๊ด น้องไอช่าน่าสงสาร มุแง อย่าทำน้องนะ]
“……….”ไม้มองหน้าจอที่ลูกน้องส่งมาให้ดูด้วยท่าทีตกใจ ตอนนี้แฟน ๆของไอช่ากำลังด่าไม้และกิลด์อัศวินนภากันอย่างรุนแรง นี่มันการประจานกันชัด ๆ
