ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว – ตอนที่ 284 โอสถเก้าแปรเปลี่ยนกลายเป็นไพ่ไม้ตาย! (2)

ตอนที่ 284 โอสถเก้าแปรเปลี่ยนกลายเป็นไพ่ไม้ตาย! (2)

ในเวลานี้ ทหารสวรรค์ทั้งหมดได้ออกจากทะเลบูรพาแล้ว และไปรวมตัวกันบนท้องฟ้าเหนือทะเลบูรพา และเตรียมจะกลับไปที่ศาลสวรรค์ วังมังกรส่งเซียนเต่าสองสามตัวไปเชื้อเชิญแม่ทัพใหญ่แห่งศาลสวรรค์ ให้ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงที่วังมังกร แต่แม่ทัพสวรรค์ทั้งหมดล้วนกล่าวเพียงว่า “ไม่สะดวกจะเข้าไป”

เผ่ามังกรนำสมบัติมามากมาย แต่เหล่าทหารสวรรค์และแม่ทัพสวรรค์เหล่านี้ก็ไม่แม้แต่จะมองดูพวกมันเลยด้วยซ้ำ พวกเขาได้รับคำสั่งจากแม่ทัพตงมู่มาแต่ต้นแล้วว่า อย่าได้พรากสิ่งใดแม้แต่นิดเดียวไปจากสิ่งมีชีวิตในทั้งสามอาณาจักร และเมื่อเหล่าทหารและแม่ทัพสวรรค์กลุ่มนี้บินขึ้นไปบนท้องฟ้าบนก้อนเมฆ สิ่งที่จะคงเหลือไว้เบื้องหลังก็คือ …ตำนานแห่งศาลสวรรค์

หลี่ฉางโซ่วถูกปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ส่งตัวไปที่ด้านนอกประตูของสำนักตู้เซียน ซึ่งอยู่ห่างออกไปสามพันลี้ และเฉกเช่นเดียวกับครั้งก่อน ที่แล้ว ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ก็หัวเราะออกมาเต็มที่โดยที่หลี่ฉางโซ่วก็ยังไม่เห็นว่าปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่จากไปอย่างไร

จากนั้น เขาก็รวบรวม ตั้งสติอารมณ์และตรวจสอบตัวเอง

วัตถุชิ้นเล็กๆ ที่ใช้ป้องกันการหยั่งรู้นั้นเสร็จสมบูรณ์แล้ว และวิชาสงบลมปราณเต่าก็ใช้งานได้ตามปกติ จากนั้นเขาก็ขี่เมฆไปยังสำนักตู้เซียน เมื่อเข้าสู่สำนักตู้เซียนได้แล้ว หลี่ฉางโซ่วก็นำแผ่นหยกไปส่งคืนที่หอไป่ฝาน และยังนำลูกทรงกลมที่ใส่สัตว์วิญญาณซึ่งเป็น “สัตว์วิญญาณที่เลี้ยงและฆ่าได้” ให้กับผู้อาวุโสฝ่ายดูแลกิจการภายนอกอีกหลายคนด้วย จากนั้นจึงกลับไปที่ยอดเขาหยกน้อย

สรุปการเดินทางครั้งนี้คร่าวๆ มีดังนี้

ขัดขวางแผนการร้ายของสำนักบำเพ็ญประจิม ซึ่งทำให้เผยพลังยิ่งใหญ่ของศาลสวรรค์ให้เห็นเป็นครั้งแรก เป็นผลให้เผ่ามังกรประทับใจศาลสวรรค์ในเบื้องต้น

เขาต้องทำให้ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ชื่นชอบเขามากขึ้น และทำขั้นตอนสำคัญในการนำเผ่ามังกรเข้าสู่ศาลสวรรค์ให้สำเร็จ เขาได้ช่วยรักษากองทัพตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์และโอสถพิษจำนวนมาก ซึ่งหากไม่ใช้พวกมัน เขาก็จะได้ประโยชน์

นอกจากนี้ยังมีโอสถวิญญาณสองเม็ดที่ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่มอบให้… หลี่ฉางโซ่วอดทนต่อแรงกระตุ้นที่จะเปิดมันดูแล้วกลับไปที่หอโอสถของเขา จากนั้นก็หยิบขวดหยกที่ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่มอบให้เขาออกมา แล้วใช้พลังเซียนห่อหุ้มรอบตัวเขาเอาไว้มากกว่าสิบชั้น จากนั้นก็ส่งขวดหยกห่างออกไปสามสิบฉื่อ แล้วดึงจุกขวดออกมาอย่างระมัดระวัง… มันไม่มีกลิ่นหอมหรือแสงเซียน ทว่ามีอักขระเต๋าลึกลับที่สมบูรณ์แบบค่อยๆ หมุนวนไปอย่างช้าๆ

หลี่ฉางโซ่วใช้พลังเซียนของเขาป้องกันการเปิดขวดหยกทันทีในขณะที่ถอยห่างออกไปหลายสิบฉื่อ จนเกือบจะกระแทกกับหอโอสถ…

หากเขาหลบได้เร็ว อักขระเต๋าและความเข้าใจก็จะตามไม่ทัน!

นั่นก็คือ…

เมื่อมองดูขวดหยก หลี่ฉางโซ่วก็มีความคิดขบขันผุดขึ้นมาในใจ

เก้า…

เก้า โอสถวิญญาณเก้าแปรเปลี่ยนหรือ?

ไม่ผิด! มันคือโอสถวิญญาณเก้าแปรเปลี่ยนอย่างแน่นอน อักขระเต๋าที่สมบูรณ์แบบนั้นไม่ใช่เจ็ดแปรหรือแปดแปรอย่างแน่นอน!

หลี่ฉางโซ่วหยิบอักขระเต๋าและสัมผัสมันอย่างระมัดระวัง เขาตะลึงงันไปชั่วขณะหนึ่งก่อนจะฉีกยิ้มออกมา

โอสถทองคำเก้าแปรเปลี่ยน!

มันคือโอสถทองคำเก้าแปรเปลี่ยนที่บรรพชนไท่ชิงหลอมขึ้นมา!

นั่นเป็นโอสถชั้นสุดยอดที่ปรมาจารย์จอมปราชญ์เทพกลั่นสกัดขึ้นมาเอง!

โอสถทองคำเก้าแปรเปลี่ยนที่สามารถชุบชีวิตคนตายให้มีชีวิตได้ เนื้อและกระดูก ย้อนชีวิตและความตาย และไกล่เกลี่ยโชคลาภ จอมเวทให้เขาสองครั้ง!

ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ได้มอบโอสถทองคำเก้าแปรเปลี่ยนให้เขาสองเม็ดที่สามารถชุบชีวิตคนตาย เพิ่มเนื้อให้กระดูก ย้อนกลับชีวิตและความตายได้ โอสถทองคำเก้าแปรเปลี่ยนแห่งโชคลาภ! ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ได้มอบให้แก่เขาสองเม็ดในคราวเดียว!

นี่คืออะไร?

นี่คือสองชีวิต!

หากเขาไม่ถูกศัตรูที่แข็งแกร่งทำลายจนกลายเป็นเถ้าถ่าน ก็ยังสามารถใช้โอสถทองคำเก้าแปรเปลี่ยนช่วยชีวิตเขาได้ในทันที!

หลักฐานปรากฏชัดเจน ไม่ใช่ความฝันที่จะฟื้นคืนชีพได้อย่างสมบูรณ์แบบ!

บัดนี้ หลี่ฉางโซ่วเพียงแค่อยากจะเงยหน้าขึ้นแล้วร้องตะโกนว่า “ข้าจะทำงานให้กับปรมาจารย์จอมปราชญ์เทพ และปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่อย่างเต็มกำลัง สุดหัวใจของข้า!”

แน่นอนว่า เขาไม่อาจตะโกนออกไปดังๆ ได้ ไม่เช่นนั้น ท่านปรมาจารย์จอมปราชญ์เทพจะสัมผัสได้และอาจมอบหมายภารกิจบางอย่างให้เขาจริงๆ

หลี่ฉางโซ่วยืนอยู่ที่นั่นและหัวเราะอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ระงับรอยยิ้มของเขาเอาไว้อย่างรวดเร็ว แล้วใส่โอสถทองคำเก้าแปรเปลี่ยนสองเม็ดนั้นลงในถุงเก็บสมบัติไพ่ไม้ตายที่มีตัวอักษรโซ่วของเขา และวางไว้ในตำแหน่งที่อยู่ด้านในสุด จากนั้นเขาก็สูดลมหายใจเข้าลึกสองครั้งพลางหลับตาลงแล้วค่อยๆ สงบจิตใจ

บัดนี้ ความมั่นใจของเขาในการเผชิญหน้ากับทัณฑ์สวรรค์เซียนจินเพิ่มขึ้นเป็นเก้าสิบสามในร้อยส่วนแล้ว!

หลังจากเตรียมการอีกสักหนึ่งหรือสองร้อยปี เขาก็สามารถลองข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์เซียนจินและรับผลเต๋าอายุยืนได้ “ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่ปฏิบัติต่อข้าดียิ่ง!” หลี่ฉางโซ่วยิ้มและคิดกับตัวเองในใจว่า ในอนาคต หากปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่มีคำสั่งใดๆ เขาก็จะทุ่มเททำให้อย่างเต็มที่

ตราบใดที่มันไม่ขัดกับคำสั่งสอนของท่านปรมาจารย์จอมปราชญ์เทพ…

และยกเว้นเรื่องของผู้บำเพ็ญเหวินจิง

แม้จะมีอารมณ์เบิกบาน แต่หลี่ฉางโซ่วก็ยังคงไม่คลายความระมัดระวังลง เขาซ่อนร่างหลักของเขาทันทีและเพ่งจิตจดจ่อไปที่งานอภิเษกของอ๋าวอี่

ในขณะนั้น หลี่ฉางโซ่วก็มองดูคู่รักที่กำลังบูชารูปสลักมังกรและรู้สึกปีติยินดี ขั้นตอนในการไหว้บรรพบุรุษมังกรค่อนข้างยุ่งยากทำให้หลี่ฉางโซ่วรู้สึกเบื่อเล็กน้อยเมื่อมองดูจากด้านข้าง เขาจึงกล่าวทักทายนักดนตรีทะเลสาวงามที่อยู่ข้างๆ เขาแล้วเก็บตุ๊กตากระดาษจำลองที่กำลังเล่นดนตรีอยู่ก่อนจะกลับไปนั่งข้างๆ เทพเฒ่าจันทรา

“เทพแห่งท้องทะเล”

เมื่อได้ยินข้อความเสียงนั้น หลี่ฉางโซ่วก็มองตามเสียงนั้นไป มันเป็นเสียงของแม่ทัพสวรรค์ที่เป็นร่างจำแลงกายขององค์เง็กเซียน

แม่ทัพสวรรค์ถือจอกสุราและส่งข้อความเสียงมาว่า “กลอุบายแห่งท้องทะเล วันนี้ช่างน่าตื่นตาตื่นใจนัก เจ้าใช้ถั่วเซียนปราบปีศาจพร้อมด้วยแผนอันแยบยลเพื่อจัดการสี่คาบมหาสมุทรให้สงบลงได้ ฝ่าบาท องค์เง็กเซียน ช่างโชคดีจริงๆ ที่ได้รับความช่วยเหลือจากเทพแห่งท้องทะเล”

หลี่ฉางโซ่วยิ้มและคิดในใจว่า คนผู้นี้คือแม่ทัพสวรรค์ธรรมดาแห่งศาลสวรรค์ จึงส่งข้อความเสียงตอบกลับไปว่า “เช่นนี้ นับว่าเป็นโชคยิ่งใหญ่ของศาลสวรรค์แล้ว ชื่อเสียงเกียรติศักดิ์แห่งศาลสวรรค์ที่ได้มาจากการต่อสู้อย่างหนักของเหล่าทหารหาญ ข้าย่อมไม่กล้ารับเป็นผลงานของตนเองจริงๆ”

แม่ทัพสวรรค์ยิ้มและกล่าวว่า “ข้าเชื่อว่าฝ่าบาทจะทรงตอบแทนเหล่าทหารที่มายังโลกมนุษย์ในวันนี้”

คำว่า ‘ข้าเชื่อ’ นั้น ดูเกินไปเล็กน้อย ทักษะการแสดงของฝ่าบาทยังมีข้อบกพร่องอยู่บ้าง แต่เขารู้ว่า องค์เง็กเซียนมีอารมณ์ดี… คิ้วของเขาแทบจะโบยบินแล้ว

แม่ทัพสวรรค์หลายคนที่อยู่ด้านข้างก็ชูจอกสุราของพวกเขาขึ้นเพื่อชนจอก ฉลองให้หลี่ฉางโซ่ว แม่ทัพสวรรค์เหล่านี้ เคยได้ยินแม่ทัพตงมู่กล่าวถึงคนตรงหน้าพวกเขาว่า คนผู้นี้ยังไม่ได้เข้าสู่ศาลสวรรค์ทว่าได้รับความไว้วางใจจากองค์เง็กเซียนก่อนแล้ว

เมื่อโองการของเต๋าสวรรค์เสร็จสิ้น คนผู้นี้ก็จะได้ขึ้นสู่สวรรค์อย่างเป็นทางการ เขาจะต้องได้เป็นคนโปรดของฝ่าบาทอย่างแน่นอน

หนึ่งชั่วยามหลังจากนั้น ในที่สุด อ๋าวอี่และเจียงซื่อเอ๋อร์ ก็เสร็จสิ้นการแสดงความเคารพบูชาบรรพบุรุษมังกร จากนั้น พวกเขาก็เริ่มพักผ่อนชั่วคราวในช่วงระหว่างรอ ‘พิธีกรรม’ ถัดไป

บรรดาแขกเหรื่อเริ่มเคลื่อนย้ายไปมารอบๆ หากผู้ใดอยากผูกมิตรกัน พวกเขาก็ถือโอกาสเข้าไปชนจอกดื่มอวยพรให้และพูดคุยกัน

นอกจากนี้ ยังมีแขกจำนวนมากเดินไปมาที่โต๊ะของศาลสวรรค์ สายตาที่พวกเขาจ้องมองมานั้นมีแววดูหมิ่นน้อยลงและเคร่งขรึมมากขึ้นเล็กน้อย

เทพเฒ่าจันทรายังคงลุกขึ้นและเจรจาโอภาปราศรัยกับเหล่าปรมาจารย์แปลกหน้าซึ่งเขายังโต้ตอบได้อย่างเป็นกันเอง ดูท่าทางแล้ว เขาได้ผ่านการไปงานเลี้ยงมามากแล้ว!

อ๋าวอี่ซึ่งอยากตามหาศิษย์พี่เจ้าสำนักของเขา ทำได้เพียงมองที่นี่เท่านั้นและขยับสถานที่ไม่ได้โดยไม่อาจขยับไปที่ใดได้เลย เหลือเวลาอีกสามชั่วยามก่อนที่พิธีจะสิ้นสุด ซึ่งเขาและเจียงซื่อเอ๋อร์ต้องทำพิธีกรรมให้เสร็จทีละขั้นตอน ทว่าในอีกสามชั่วยามต่อมานั้น จู่ ๆ ก็เกิดเหตุที่หลี่ฉางโซ่วไม่คาดฝันขึ้น…

หลังจากพิธีแต่งงานเสร็จสิ้นแล้ว บรรดาเจ้าภาพวังมังกรก็กล่าวขอบคุณแขกเหรื่อ ในขณะที่อ๋าวอี่และเจียงซื่อเอ๋อร์ ต่างก็ไปทั่วทุกที่เพื่อชนจอกดื่มอวยพรให้กันและกัน

แม้วังผลึกแก้วเกือบจะพังทลาย แต่ราชามังกรบูรพาก็ยังคงไม่ขยับ ทว่าบัดนี้ เขาถือไหสุราทองคำและจอกหยกสองจอก แล้วตรงมาที่โต๊ะมาพร้อมกับผู้อาวุโสหัวมังกรสองสามคน

เป้าหมายของราชามังกรเฒ่านั้น หาใช่เทพเฒ่าจันทราไม่ แต่เป็น… ร่างจำแลงขององค์เง็กเซียน

ในขณะที่หลี่ฉางโซ่วกำลังจะดูการแสดงอยู่นั้น จู่ๆ เขาก็ได้ยินข้อความเสียงเซียนว่า “นั่น… ขุนนางฉางเกิง ช่วยข้าสกัดพวกเขาเอาไว้ด้วย ร่างจำแลงของข้าอยู่ในศาลสวรรค์มาหลายหมื่นปีแล้ว หากข้าถูกเปิดเผย มันจะเป็นผลร้ายต่อ… ต่ออำนาจที่ยิ่งใหญ่ของจักรพรรดิแห่งสวรรค์”

หลี่ฉางโซ่วเงียบงันฉับพลัน

ท่านไม่ได้ตั้งใจใช้ร่างจำแลงของท่านเพื่อมาชมการแสดงตามอำเภอใจ

แต่ท่านกลับสร้างร่างจำแลงขึ้นมาใหม่แทนและวางไว้ท่ามกลางเหล่าข้าราชบริพารเพื่อคอยติดตามดูแลทุกย่างก้าวหรือ? การกระทำเช่นนี้คืออันใดกัน?

ความจริงแล้ว เหล่าองครักษ์ผู้พิทักษ์ทั้งหมดที่อยู่ทั้งทางตะวันออกและตะวันตกล้วนเป็นท่านทำงานนอกเวลาคนเดียวใช่หรือไม่?

หลี่ฉางโซ่วหันศีรษะไปมองที่ร่างจำแลงขององค์เง็กเซียน เขาจงใจเผยให้เห็นแววตกใจในดวงตาของเขา… ร่างจำแลงขององค์เง็กเซียนยังคงยิ้ม แต่ขยิบตาให้หลี่ฉางโซ่ว

………………………………………………………………