ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว – ตอนที่ 499 เจ้าคิดอย่างไรที่ข้ามาในวันนี้ วันนี้เจ้า

ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว

ตอนที่ 499 เจ้าคิดอย่างไรที่ข้ามาในวันนี้? วันนี้เจ้ามาเพื่อแก้ไขความคิดของข้า (2)

หลี่ฉางโซ่วนึกถึงห้าคำถามและคำตอบมาตรฐานที่นักพรตเต๋าตั๋วเป่าให้เขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน เขายังจินตนาการได้ถึงสถานการณ์ในวังปี้เซียว…

ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งสวรรค์ทงเทียนนั่งอยู่ท่ามกลางหมู่เมฆหมอก เสียงที่ชัดเจนของเขาล่องลอยมาเข้าหูของเทพธิดาอวิ๋นเซียวที่กำลังหมกมุ่นในเรื่องนี้อย่างหนักใจ “อวิ๋นเซียว เจ้าจงไปหาคนผู้นั้นและถามเขาห้าคำถาม”

“หยินและหยางคืออะไรในวิถีแห่งเต๋าใหญ่?”

“ท่ามกลางทุกสรรพสิ่ง เราจะดำรงอยู่ได้ที่ใด?”

“สิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่เป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน มีอันใดแตกต่างระหว่างกัน?”

“ทุกสรรพสิ่งในสวรรค์และปฐพีนี้ ล้วนมีจุดสิ้นสุด ทว่ามีสิ่งใดจะไร้ที่สิ้นสุด?”

“วันนี้ข้าต้องการอะไร?”

“หากเขาตอบว่า ‘ทุกสรรพสิ่งในวิถีแห่งเต๋าใหญ่คือ หยินและหยาง’ ‘ในท่ามกลางทุกสรรพสิ่ง ย่อมมีหัวใจที่เต็มไปด้วยความปรารถนา’ ‘เผ่าพันธุ์เดียวกันของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด ล้วนเป็นหนึ่งเดียวกันและเหมือนกัน’ ‘ทุกสรรพสิ่งในสวรรค์และปฐพีล้วนมีจุดสิ้นสุด ทว่าเจตจำนงของเราย่อมไร้สิ้นสุด’ วันนี้ข้ามาเพื่อแก้ไขความคิดของข้า’

จากนั้น คนผู้นี้ก็จะได้เป็นคู่บำเพ็ญเต๋าที่มีวาสนาชะตาลิขิตของเจ้า เขาจะเดินทางไปสู่เต๋าใหญ่ และสุขชื่นรื่นรมย์ในความรักกับเจ้าได้”

จากคำถามและคำตอบทั้งห้าข้อเหล่านี้ จะเห็นได้ว่าปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งสวรรค์ทงเทียนนั้นลึกซึ้งอย่างยิ่งจริงๆ และสามารถตีความเต๋าใหญ่ได้โดยตรง

ข้าควรเปลี่ยนคำตอบหรือไม่?

ทันใดนั้น หลี่ฉางโซ่วก็นึกถึงภาพเหตุการณ์ที่แผนภาพค่ายกลกระบี่สังหารเซียนสี่เล่มตามไล่ล่าเขา และขู่ว่าจะสังหารเขา เขาก็ตัวสั่นสะท้านขึ้นมาทันที

ในขณะนั้น นักพรตเต๋าตั๋วเป่ายังคงลากดึงตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของเขาไป และย้ำเตือนเขาถึงห้าคำตอบเหล่านั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าและขอให้เขาเข้าใจคำตอบทีละข้อ และอย่าท่องจำสิ่งเหล่านี้ ด้วยเกรงว่า เทพธิดาอวิ๋นเซียวจะเปลี่ยนลำดับคำถาม

หลี่ฉางโซ่วถอนหายใจเบาๆ บัดนี้ เขามีทางออกอยู่ในใจแล้ว

จากนั้น ร่างหลักของเขาก็ออกมาจากพื้นดินใต้หอโอสถทันที ผ่านค่ายกลเคลื่อนย้ายเส้นชีพจรปฐพีใต้ยอดเขาหยกน้อยเพื่อเคลื่อนตัวออกจากประตูสำนัก และมุ่งหน้าตรงไปยังชายฝั่งทะเลบูรพา

เขาคำนวณเส้นทางตรงจากเกาะซานเซียนไปยังสำนักตู้เซียนและพบเมืองชายทะเลที่มีทิวทัศน์งดงาม แล้วยืนอยู่ในป่าดอกท้อเพื่อรอคอยให้เทพธิดาอวิ๋นเซียวมาอย่างเงียบๆ

เหตุที่เขาเริ่มออกมาข้างนอกก่อนก็เพื่อหลีกเลี่ยงการเปิดเผยที่ตั้งของสำนักตู้เซียนต่อนักพรตเต๋าตั๋วเป่า

และเหตุที่เขาใช้ร่างหลักของเขา… เพราะจอมปราชญ์ กำลังเฝ้าดูเขาอยู่!

หากเขาเอาแต่ใช้ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์เพื่อหลอกจอมปราชญ์ เช่นนั้น เป้าหมายของกระบี่สังหารเซียนทั้งสี่เล่มย่อมจะไม่ธรรมดาและจะเป็นมากกว่าแค่คำเตือน!

ในถ้ำดิน นักพรตเต๋าตั๋วเป่าได้นำกระจกล้ำค่าออกมาซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะคุ้นเคย เขาสูดลมหายใจเข้าลึกอยู่ที่หน้ากระจกและใช้พลังเวทของเขา แล้วตำแหน่งของร่างหลักของหลี่ฉางโซ่วก็ปรากฏขึ้น เผยให้เห็นว่าเขาอยู่ที่ใด

ดวงตาของนักพรตเต๋าตั๋วเป่าสว่างวาบขึ้นในทันใด เขาเหลือบมองไปที่เซียนชราผมขาวที่อยู่ข้างๆ เขา จากนั้นจึงมองไปที่นักพรตเต๋าหนุ่มที่อยู่ตรงนั้น

ว้าวๆ แล้วเขาก็หัวเราะออกมาอย่างหยุดไม่ได้

ในขณะนั้น นักพรตเต๋าตั๋วเป่าก็ได้ลากตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์ของหลี่ฉางโซ่วไปทางทะเลบูรพาและซ่อนตัวอยู่ในสถานที่ที่หลี่ฉางโซ่วอยู่

ร่างหลักของหลี่ฉางโซ่วจึงไม่อาจรอพบเทพธิดาอวิ๋นเซียวได้ ตุ๊กตากระดาษจำลองมนุษย์นี่…

“ศิษย์พี่ใหญ่?”

จู่ๆ ก็มีเสียงเรียกแผ่วเบาลอยมาแต่ไกลจากถ้ำดิน จากนั้น ลำแสงสองสายก็พุ่งออกมา แล้วกลายเป็นร่างที่งดงามสองร่าง

คนทางซ้ายสวมชุดกระโปรงผ้าโปร่งสีทองและสวมมงกุฎหงส์ที่เรียบง่าย พร้อมด้วยเข็มขัดคาดเอว ส่งให้นางดูสง่างามและมีเสน่ห์น่าหลงใหล เรือนร่างของนางสูงโปร่งและแผ่กลิ่นอายทรงอำนาจ เส้นแถบผ้าสีทองหลายเส้นสะบัดพลิ้วไหวไปรอบๆ กายนาง ทำให้นางดูสะอาดบริสุทธิ์ ปราศจากสิ่งใดๆ ในใต้หล้ามาเจือปน ประหนึ่งอยู่เหนือโลกอย่างน่าอัศจรรย์

นางเป็นหัวหน้าของเซียนสตรีแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ย เทพธิดาจินหลิง หนึ่งในสี่ศิษย์ชั้นในของสำนัก

ส่วนคนทางขวาสวมชุดกระโปรงยาวสีเขียวหญ้าและปักปิ่นรูปเมฆประดับพู่ เส้นผมยาวของนางถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนซึ่งปล่อยสยายอยู่ข้างหน้านาง และร่างของนางเหมือนเด็กสาว เรือนร่างของนางดูงดงามในขณะที่นางถือแส้หางม้าเอาไว้ในมือ นางดูนิ่งสงบและเฉยเมย ราวกับว่านางไม่สนใจแยแสสิ่งใด

หลี่ฉางโซ่วเคยเห็นปรมาจารย์ผู้นั้นมาก่อน นางคือเทพธิดากุ่ยหลิง หนึ่งในสี่ศิษย์ชั้นในของสำนักแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ย

อืม ศิษย์ชั้นในสามในสี่มาถึงแล้ว พวกเขาทั้งหมดล้วนซ่อนตัวอยู่ในถ้ำว่างเปล่านักพรตเต๋าตั๋วเป่า

เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?

นัดบอด?

ทันใดนั้น หลี่ฉางโซ่วก็รู้สึกว่าตกอยู่ภายใต้แรงกดดันมหาศาล เขาอยากจะขอให้ปรมาจารย์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่เสวียนตูนำปู่ใหญ่เจดีย์มาด้วยจริงๆ

เขาเฝ้ารอแล้วรอเล่า แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของอวิ๋นเซียว แต่ในทางตรงกันข้าม นักพรตเต๋าตั๋วเป่ากลับได้เลือกกลุ่มวีรชนคนกล้าอีกกลุ่มหนึ่งจากสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยขึ้นมาจากถ้ำดินให้มาแทน

อย่างแรก พวกเขาเรียกเขาว่า ‘อาจารย์’ เทพธิดาหั่วหลิงและเทพธิดาจินกวง นำเหล่าเซียนแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยจำนวนหลายสิบคนมาจากเกาะเต่าทองเพื่อสังหารเขา

เขาได้ยินอีกสองสามคนกล่าวว่า “ศิษย์พี่ใหญ่” มีคนจากเกาะเผิงไหล เกาะมังกรไฟ และเกาะเก้ามังกร

หลี่ฉางโซ่วชี้แจงด้วยคารมสละสลวยว่าผู้อาวุโสอวิ๋นเซียวอาจไม่พอใจ นักพรตเต๋าตั๋วเป่าพลันยิ้มอย่างสงบและทำให้หลุมดิน…

ถล่มลึกลงไปอีกสองสามชั้นอย่างกะทันหัน

หลังจากนั้น พวกเขาทุกคนก็จ้องมองไปที่หลี่ฉางโซ่วด้วยสายตาที่เปี่ยมล้นไปด้วยความเมตตาและห่วงใย

หลี่ฉางโซ่วได้แต่ถอนหายใจเล็กน้อย โชคดีที่เขาได้เคยจัดการกับมันมาก่อนหน้านี้แล้ว เขาปล่อยให้ร่างหลักของเขาปกปิดรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเขาผ่าน “วิธีทางกายภาพ” และใช้เวทลวงตาหลายชั้นเพื่ออำพรางตัว…

สิ่งสำคัญที่สุดคือ หลี่ฉางโซ่วสัมผัสได้อย่างเลือนรางว่าอักขระเต๋าของแผนภาพไท่จี๋ ดูเหมือนว่าจะผันผวนขึ้นมาอีกครั้ง

เป็นไปได้มากกกว่าแปดส่วนว่า ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งสวรรค์ทงเทียนก็เฝ้าดูที่นี่อยู่เช่นกัน

เป็นไปไม่ได้ที่ปรมาจารย์จอมปราชญ์ของข้าจะดูอยู่เช่นกัน…

เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

“นางมาแล้ว! นางกำลังมาแล้ว!”

เทพธิดาจินกวงร้องตะโกนเบาๆ ว่า “ศิษย์พี่หญิงฉยงเซียวส่งข้อความเสียงมาว่าศิษย์พี่หญิงอว๋นเซียวออกไปแล้ว!”

จู่ๆ ก็เกิดความโกลาหลขึ้นอย่างกะทันหันในถ้ำดิน เหล่าฝูงชนต่างตื่นตกใจ และเหล่าเซียนแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยทั้งหลายที่คุ้นเคยกับหลี่ฉางโซ่วต่างก็ส่งข้อความเสียงให้กำลังใจไปยังเต๋ากระดาษของหลี่ฉางโซ่วในถ้ำดิน

ในขณะที่เหล่าเซียนแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยสองสามคนที่ทำความดีและมีชื่ออยู่ในมหาทัณฑ์สวรรค์ปราบดาเทพ ซึ่งมีคู่บำเพ็ญเต๋าอยู่แล้ว ก็เริ่มพูดคุยถึงวิธีการวางตัวอักษรและคำคู่อวยพรแต่งงานที่มีความสุขมารวมกัน…

หลี่ฉางโซ่วคิดว่า พวกเขาว่างกันจริงๆ หรือ?

ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เมื่อกล้าทำข้าระดับหนึ่ง ข้าก็จะทำระดับสิบห้า[1] เช่นนั้น ก็อย่าได้โทษว่าเป็นข้าที่ใจร้ายและเอาคืนกับสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยด้วย

หลี่ฉางโซ่วได้ตัดสินใจแล้ว หลังจากนั้น เขาจะใช้ความสามารถเก้าในสิบส่วนของเขาเพื่อหลอกลวงและรายงานประสบการณ์ของประเพณีของคู่บำเพ็ญเต๋าแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าหยินให้กับบรรดาเซียนแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ย!

ไม่ว่าจะมีคู่บำเพ็ญเต๋าแห่งสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ยเพิ่มมากขึ้นในภายหน้าอีกหรือไม่ ก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเขา ผู้ซึ่งเป็นศิษย์รุ่นเยาว์ของสำนักบำเพ็ญเต๋าหยิน

ในเมื่อพวกเขาทั้งหมดบีบบังคับให้เขาต้องใช้วิธีแก้ปัญหาเช่นนี้!

………………………………………………………………..

[1] แก้เผ็ดและสู้กลับแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน

ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว

ศิษย์พี่ของข้าจะมั่นคงเกินไปแล้ว

Status: Ongoing
เพื่อให้มีอายุยืนยาวในยุคบรรพกาลอันโหดร้าย จงหลีกเลี่ยงผลกรรม หากฆ่าคนต้องป่นขี้เถ้า ทุกการเคลื่อนไหวต้องมีแผนการ เก็บงำความสามารถ ขยันฝึกวิชา หลอมยาปรุงโอสถ นิ่งสงบมั่นคง!หลี่ฉางโซ่วที่ไปเกิดใหม่เป็นผู้บำเพ็ญเซียนตัวน้อยๆ ในโลกบรรพกาลอันน่าสะพรึงกลัวเขาถูกอาจารย์ผู้นำยอดเขาสุดแสนอัตคัดในสำนักเซียนมนุษย์เล็กๆ พาตัวมาดูแล เพื่อฝึกฝนให้บรรลุวิถีเซียนตั้งแต่ยังเยาว์เป้าหมายของเขาคือ ‘อายุยืนยาว’ ในยุคบรรพกาลอันโหดร้ายนี้จึงต้องพยายามหลีกเลี่ยงผลกรรม หากฆ่าคนต้องป่นขี้เถ้า ทุกการเคลื่อนไหวต้องมีแผนการเก็บงำความสามารถ ขยันหมั่นเพียรฝึกฝนเคล็ดวิชา หลอมยาปรุงโอสถ นิ่งสงบมั่นคง!เดิมทีในแผนการของหลี่ฉางโซ่ว เขาตั้งใจว่าจะซ่อนตัวอยู่ในเขาฝึกบำเพ็ญเป็นเซียนอย่างสงบสุขไปตลอดชีวิตจนกระทั่งปีหนึ่ง อาจารย์ของเขาคงมีชีวิตที่สงบเงียบเกินไปจนเบื่อขึ้นมา ถึงได้รับศิษย์น้องหญิงคนหนึ่งมาให้เขา…เพื่อไม่ให้ศิษย์น้องนำผลกรรมมาแปดเปื้อนตน เขาจะต้องสอนหลักการการใช้ชีวิตให้ศิษย์น้องดีๆ เสียหน่อยแล้ว!

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท