เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 9 หาเรื่องใส่ตัว
เมื่อถึงเวลากลางคืน ลมหนาวก็พัดมารอบด้าน ค่ำคืนนี้ ถูกกำหนดมาให้ไม่เหมือนกันกับทุกคืน
เธอมาถึงสวนหลังบ้านอย่างเงียบๆ และใช้ความสามารถของตัวเองปีนกำแพงเข้ามา! นับตั้งแต่ตอนที่ถูกภีมพลลักหลับอย่างไม่ทันได้รู้ตัว เธอจึงเริ่มตั้งใจเรียนกังฟู
สองขาเพิ่งสัมผัสพื้นก็มีฟ้าแลบลงมาบนหัว! ทั้งแสบตาและตื่นเต้นเร้าใจเหลือเกิน!
เปรี้ยง ——
ฟ้าร้องดังสนั่นทำเอานภาลัยตกใจจนหัวใจสั่นระรัวและล้มลงไปนั่งกับพื้น
ช่างเหมือนกับฉากสยองขวัญในภาพยนตร์จริงๆ
สายลมพัดโหมกระหน่ำจนทำให้ใบไม้บนต้นไม้ส่งเสียงดังกรอบแกรบ! ผมของเธอก็ถูกพัดจนยุ่งเหยิง และกระโปรงก็ถูกพัดจนเปิดขึ้นมา!
นภาลัยโอบกอดตัวเองไว้ด้วยความหนาว!
เธอเห็นไฟในวิลล่ายังคงเปิดสว่างไสว แต่เมื่อเธอลุกขึ้นยืน ฝนก็เทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก! ยังไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวเท้าเดินก็เปียกปอนเหมือนลูกหมาตกน้ำ!
“ใครน่ะ?!” รปภ.ที่สายตาว่องไวสังเกตเห็น และพุ่งเข้ามาทางเธอด้วยความรวดเร็ว!
ในขณะเดียวกันก็มีคนบุกเข้ามาในห้องรับแขก——
“คุณภีมครับ มีคนปีกกำแพงเข้ามาในลานบ้านครับ!”
ในห้องนั่งเล่นที่ประดับตกแต่งอย่างหรูหรา โคมไฟคริสตัลราคาสูงลิบกำลังส่องแสงสว่างแวววาว
แสงไฟนี้ส่องสว่างไปยังตัวของชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาและทำให้เห็นใบหน้าที่สมบูรณ์แบบ มองดูแล้วมีมิติของเขา
ภีมพลลูบนาฬิกาข้อมือเบาๆ และเงยหน้าขึ้นมองพ่อบ้านพร้อมทั้งเอ่ย “คุณพาเด็กๆ ขึ้นไปข้างบนก่อน”
ทั้งเด็กๆ และพ่อบ้านปวิธต่างก็รู้สึกมึนงง แต่เด็กๆ ก็ยังคงเชื่อฟังคำพูดของพ่อ ขึ้นไปข้างบนพร้อมกันกับพ่อบ้านปวิธ
หลังจากนั้นไม่นาน นภาลัยก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนพาตัวเข้ามาในห้องนั่งเล่น
ภีมพลนั่งอยู่บนโซฟาอย่างสบายใจ สายตาอ่อนล้าแต่เย็นชาที่มองดูหญิงสาว มีหลากหลายความรู้สึกปะปนคลุกเคล้ากันไป
เขายกมือขึ้นเล็กน้อย จากนั้น บอดี้การ์ดจึงปล่อยเธอและจากไป
เขาสังเกตนภาลัยภายใต้แสงที่สาดส่องไปยังตัวเธอจนทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นอิสระไปทั่วทั้งตัว
ผู้หญิงคนนี้เปียกฝนจนชุ่มทั้งตัว ผมดำอ่อนนุ่มของเธอเหมือนถูกกาวทาติดไว้กับแก้ม ส่วนเสื้อผ้าก็เปียกแฉะและมีน้ำหยดติ๋งๆ
เสื้อผ้าเปียกชุ่มแนบไปกับตัวเธอจนทำให้เห็นส่วนโค้งเว้าที่สมบูรณ์แบบอย่างชัดเจน
ภีมพลลุกขึ้นยืน สองมือล้วงกระเป๋า และเดินไปหาเธอ
นภาลัยถูกบังคับให้สบตากับเขา แต่ในสายตาของเธอมีเพียงแค่ความเกลียดชังที่แสดงออกมา! เธอตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าคืนนี้จะต้องพาเด็กๆ กลับไปให้ได้!
คนที่แย่งลูกของเธอไป คนๆ นั้นก็คือศัตรูของเธอ!
เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ อากาศในห้องรับแขกก็ดูเหมือนจะจับตัวกันเป็นน้ำแข็ง เธอใจสั่นจนต้องกำมือทั้งสองข้างไว้
ออร่าที่มีมาโดยกำเนิดของภีมพลทำให้เธอใจสั่นอย่างไม่มีสาเหตุ
เขาเห็นเธอจนตรอก, ระมัดระวังตัว, โกรธแค้น…… ทั้งหมดทั้งมวลล้วนแสดงออกมาทางสายตาของเธอ
ในอากาศ ตลบอบอวนไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่แผ่ออกมาจากตัวเธอ ซึ่งส่งผลให้เขาขาดสติไปครู่หนึ่ง
“ป้าโสน” เสียงของเขาเย็นลงเล็กน้อย “ช่วยเอาเสื้อผ้าสะอาดมาให้คุณนภาเปลี่ยนชุดนึง”
“ค่ะ”
มีบางอย่างแวบเข้ามาในสายตาของหญิงสาว เธอจึงจ้องมาที่เขาและกล่าวว่า “ไม่ต้อง ฉันแค่มาพาเด็กๆ กลับบ้าน!”
“ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยมาว่ากัน” ภีมพลพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา จากนั้นก็หันไปมองด้านนอกประตู ความเย็นชาและสูงศักดิ์ของเขา ช่างคล้ายกับพระพุทธรูปจริงๆ
นภาลัยร้องคำรามอยู่ในใจ!
“คุณนภา” ไม่นานป้าโสนก็กลับมาพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ป้าเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้แล้วค่ะ เชิญคุณนภาตามป้ามาอาบน้ำร้อนๆ ก่อนเถอะค่ะ จะได้ไม่เป็นหวัด”
นภาลัยเปียกโชกไปทั้งตัวและหนาวมาก
เธอจ้องไปทางชายที่หันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง จากนั้นก็เดินตามป้าโสนเข้าไปยังห้องอาบน้ำ
ภีมพลขึ้นไปยังห้องหนังสือที่ชั้นบน เขาหยุดยืนอยู่ที่ด้านหน้าของหน้าต่างเพื่อมองไปบนฟ้า สายฟ้าที่แลบลงมาทำให้อยู่ๆ เขาก็คิดถึงพ่อของตัวเองขึ้นมา
ภีมพลขมวดคิ้ว เขาไม่เชื่อในความรัก และก็ไม่เชื่อเรื่องการแต่งงาน ดังนั้น เขาจึงไม่เคยมีข่าวเรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้น
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่อยากมีลูก
ในตอนที่เขาได้ใบรับรองการพิสูจน์ความเป็นพ่อ ในใจของเขาก็ดีใจมากจนไม่มีอะไรมาเทียบได้
ญาณีจะกลับมาที่เมืองไนร์ก้าแล้ว แม่ก็ยังคงต้องการจะจัดการเรื่องงานแต่งงานครั้งนี้……
ส่วนผู้หญิงที่ชื่อนภาลัยคนนี้ ก็เข้ามาในโลกของเขาได้ทันเวลาพอดี และเขา ก็ไม่ได้รังเกียจเธอ
ดังนั้น ในหัวของภีมพลจึงเกิดแผนการขึ้นอย่างเงียบๆ
