เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 10 ให้เธอเซ็นข้อตกลงหลังการสมรส
ขณะที่นภาลัยกำลังอาบน้ำ ในหัวของเธอก็เกิดความคิดขึ้นมา เธอสงสัยว่าภีมพลกำลังรอให้เธอเข้ามาติดกับดักด้วยตัวเอง
เพราะเมื่อกี้ ที่เขาเจอกับเธอ เขาไม่แสดงอาการประหลาดใจออกมาเลยแม้แต่น้อย
สิบนาทีต่อมา เธอเดินออกมาจากห้องอาบน้ำและพบว่าป้าโสนกำลังรอเธออยู่ที่ด้านนอก นี่คือการป้องกันไม่ให้เธอวิ่งไปตามหาเด็กๆ หรือเปล่านะ?
“คุณนภา ดื่มน้ำขิงสักถ้วยเถอะค่ะ” ป้าโสนใช้มือทั้งสองข้างยื่นถ้วยกระเบื้องเคลือบให้เธอ
เธอยื่นมือออกไปรับด้วยความระมัดระวัง “ขอบคุณค่ะ” หลังจากดื่มจนหมดก็ยื่นถ้วยเปล่าส่งคืนให้ป้าโสน
“คุณภีมรอคุณอยู่ที่ห้องหนังสือชั้น 2 ขึ้นบันไดไปแล้วเลี้ยวขวาก็ถึงเลยค่ะ”
“ค่ะ” นภาลัยเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้น
ในขณะที่เธอขึ้นไปชั้นบน ในใจก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ ภีมพลจะยอมปล่อยเด็กๆ ไปไหม? แต่จากสถานการณืตอนนี้ ดูท่าว่าเขาจะไม่ยอมแน่ๆ
ไม่สนแล้ว ยังไงก็ต้องพยายามให้ได้
เธอขึ้นมาชั้น 2 และเลี้ยวขวา จากนั้นก็เจอกับห้องหนังสือที่อยู่ด้านหน้า เธอมองเข้าไปเห็นชายหนุ่มยืนเอามือไขว้หลังอยู่ที่ด้านหน้าของหน้าต่าง
ร่างกายที่เหยียดตรงนั้น ช่างสง่างามจนผู้คนต่างรู้สึกห่างไกลราวฟ้ากับดิน
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่เข้าประตูมา ภีมพลก็หันหลังกลับ สายตาของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าของสาวงามตรงหน้า “ผมทำแบบทดสอบพิสูจน์ความเป็นพ่อแล้ว” เสียงทุ้มต่ำพูดตรงประเด็น
“ฉันยอมรับว่าเด็กๆ เป็นลูกของคุณ” นภาลัยตอบอย่างไม่แข็งกร้าวจนเกินไป เธอมายืนอยู่ต่อหน้าและสบตากับเขาอย่างกล้าหาญ “แล้วยังไงล่ะ?”
“เซ็นนี่ซะ” ภีมพลยื่นข้อตกลงฉบับหนึ่งให้เธอ “นี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้คุณได้เจอกับลูก”
นภาลัยห่อตัวลง ขณะที่เธอก้มหน้าลงอ่านตัวอักษรที่อยู่บนนั้น เธอก็เกือบจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด!
ข้อตกลงหลังการสมรส! !
“ผมจัดการเรื่องทะเบียนสมรสเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เช้าจะมีคนเอามาส่งให้” ภีมพลเอ่ย “นี่คือข้อตกลงหลังการสมรส ถ้ารับได้คุณก็เซ็นชื่อ ถ้ารับไม่ได้ก็บอกมาว่าต้องการอะไร”
ในรูม่านตาของเขาขยายลึกและทำให้เธอตื่นตระหนก
นภาลัยหัวเราะเยาะอย่างยากที่จะควบคุมความคิดที่น่าขันในใจ “ฉันมาเพื่อที่จะพาเด็กๆ กลับไป ! ไม่ได้มาเพื่อที่จะแต่งงานกับคุณ !”
“ผมไม่ได้จะปรึกษาหารือกับคุณ แต่ผมประกาศ” ภีมพลพูดด้วยน้ำเสียงอันเย็นชาแต่ฟังดูน่าเกรงขาม “ความเป็นไปได้ที่คุณจะเอาลูกกลับไปได้เท่ากับ 0 ศาลจะต้องตัดสินให้พวกเขาอยู่กับผมอย่างแน่นอน ถ้าคุณไม่เชื่อ จะลองดูก็ได้นะ”
เป็นจริงดังที่คาดไว้ สีหน้าของหญิงสาวเริ่มเปลี่ยนไป……
นภาลัยพยายามสงบสติอารมณ์ ฝั่งตรงข้ามคือภีมพล ที่เมืองไนร์ก้าแห่งนี้ เขาสามารถคลุมท้องฟ้าได้ด้วยมือเดียว จะมีอะไรที่เขาทำไม่ได้อีกล่ะ?
นภาลัยตื่นตระหนก เธอคิดว่าตนเองเป็นฝ่ายถูกกระทำ
“คุณลองไปคิดดูให้ดีๆ ก่อน” สายตาของชายหนุ่มดูโหดเหี้ยม “แต่ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนนะ เพียงแค่ผม ภีมพลต้องการ ก็ไม่เคยมีอะไรที่จะไม่ได้มา”
“……” เมื่อได้ยินเช่นนี้ เธอก็เหมือนลูกบอลที่จะถูกเตะไปทางไหนก็ได้ขึ้นมาทันที
ดูเหมือนว่าเวลาจะหยุดนิ่งไปไม่กี่วินาที
เธอยื่นมือออกไปรับข้อตกลงและเงยหน้ามองเขา “ทำไมคุณถึงต้องการจะผูกมัดตัวเองด้วยการแต่งงาน?”
“เพราะปิดเรื่องของเด็กๆ เอาไว้ไม่ได้” ภีมพลยอมรับ “ผมไม่อยากโดนคนในโลกวิจารณ์ว่าผมเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบและเที่ยวเล่นไปทั่ว” เพราะมีเหตุผลมาจากพ่อของเขา เขาจึงใส่ใจเรื่องนี้มากเป็นพิเศษ
“แต่การแต่งงานโดยที่ไม่ได้รักกัน อาศัยแค่ข้อตกลง มันผูกมัดกันไม่ได้นะ” นภาลัยคิดจะเกลี้ยกล่อมให้เขายอมแพ้
ใบหน้าอันหล่อเหลาที่แสนเย็นชาของชายหนุ่มเหมือนมีน้ำค้างแข็งมาปกคลุมขึ้นในทันที “ปิดบังผมเรื่องลูก เรื่องใหญ่ขนาดนี้ยังปิดมาตั้ง 7 ปี คุณหวังว่าผมจะคิดบัญชีกับคุณยังไงกัน?”
เธอหวาดกลัวออร่าของเขาที่แผ่ออกมา ถ้าอยากจะเจอลูก เธอก็ทำได้เพียงแค่ประนีประนอม ห้ามยั่วให้เขาโกรธเด็ดขาด
เธอดูข้อตกลงหลังการสมรสต่อหน้าเขา ——
1.ต้องกลับถึงบ้านก่อน 19.00 น.
2.ต้องทำตัวเป็นคู่รักกันต่อหน้าลูก
3.ไม่อนุญาตให้มีการติดต่อใกล้ชิดกับเพศตรงข้าม เพราะถ้าถูกสื่อถ่ายรูปได้จะทำให้ชื่อเสียงของตระกูลกงพลีเสียหาย และถ้าต้องถึงขั้นหย่า ก็จะไม่มีวันได้เจอลูกอีก
4.จะต้องประกาศกับคนภายนอกว่าแต่งงานมา 7 ปีแล้ว แต่ไม่ได้บอกใคร
……
เมื่อนภาลัยอ่านจบ เธอก็ขมวดคิ้ว “ทั้งหมดนี้มีไว้เพื่อบังคับฉัน แล้วคุณล่ะ? คุณเองจะทำได้เหมือนกันไหม?”
“ได้”
ทั้งสองมองสบตากัน ดูเหมือนว่าอากาศจะหยุดเคลื่อนที่ไปชั่วครู่หนึ่ง
ครืน ——
เสียงฟ้าร้องดังสนั่นหวั่นไหว จากนั้นที่ด้านนอกหน้าต่างก็ปรากฏฟ้าแลบบาดตา！
ฝนยังคงโหมกระหน่ำ
แม้ว่าภายในใจจะไม่เต็มใจนัก แต่นภาลัยก็ต้องยอมพ่ายแพ้เพราะเขามีเด็กๆ อยู่ในมือ
ภีมพลยื่นปากกาให้เธอแท่งหนึ่งเพราะรู้ว่าเธอจะต้องเซ็นอย่างแน่นอน
นภาลัยรับปากกามาและเซ็นชื่อลงอย่างเชื่องช้า ในหัวของเธอรู้สึกสับสนในกระบวนการทั้งหมด
“คุณพ่อ！ คุณแม่！”
นภาลัยหันหลังกลับทันทีที่ได้ยินเสียง เมื่อเห็นแชมป์จูงมือขวัญข้าวเข้ามาในห้องหนังสือ เธอก็คุกเข่าลงและยื่นแขนออกไปกอดเด็กๆ ด้วยความตื่นเต้น
ดวงตาของแชมป์เป็นประกาย “คุณพ่อบอกว่า พ่อกับแม่แต่งงานกันแล้ว จริงหรือเปล่าครับ?”
“คุณแม่” ขวัญข้าวเล่นผมของเธอพร้อมทั้งถามด้วยเสียงของเด็กน้อย “ต่อไปนี้ครอบครัวเราทั้ง 4 คนจะไม่ต้องแยกจากกันแล้วใช่ไหมคะ?”
