เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 20 นึกไม่ถึงเลยว่าเธอคุณนายนิตย์จะเป็นเช่นนี้
นภาลัยนึกถึงเรื่องเมื่อวาน ที่ภีมพลสงสัยว่าเธอลอกเลียนแบบผลงานของเอ็มม่า จากนั้นจึงทบทวนบทสนทนาเหล่านั้นอีกครั้ง
เขาเชื่อแล้ว หรือว่าไม่เชื่อกันนะ?
ชายหนุ่มคนนี้ยอมแพ้ต่อการแต่งงานของตัวเองแล้วหรอ?
คิดจะผูกเธอไว้กับเขาไปตลอดชีวิตหรอ?
จนกระทั่งมีรองเท้าส้นสูงสีแดงปรากฏขึ้นในสายตา นภาลัยถึงค่อยๆได้สติและเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของรองเท้าคู่นั้น
นี่คืออีกหนึ่งใบหน้าแสนเย็นชาที่เธอไม่รู้จัก ญาณีจ้องมองเธอจากที่สูงลงมา และในสายตาที่เย็นชาของเธอก็แฝงเอาไว้ด้วยความโหดเหี้ยม
นภาลัยเห็นว่าไม่ไกลนัก มีรถยนต์เบนท์ลีย์สีแดงสดใสจอดอยู่ เธอเข้ามาได้ยังไงกันนะ?
“เล่นละครกันพอหรือยัง?” ญาณีถามด้วยความเย็นชา “เธอคงไม่คิดหรอกใช่ไหมว่าหัวหน้าหมู่บ้านที่ยากจนจะเปลี่ยนจากฐานะจากต่ำต้อยขึ้นมาเป็นสูงส่งได้ในทันทีทันใด?”
เต็มไปด้วยความเคียดแค้นและหึงหวง!
ผู้หลงใหลในภีมพล?
นภาลัยสง่างามเหมือนดอกกุหลาบที่อยู่ข้างหลัง ริมฝีปากสีชมพูไม่ได้เปิดออกมาสนใจตอบเธอเลยแม้แต่น้อย
ญาณีมองจ้อง “นภาลัยใช่ไหม?” สายตาแสดงออกถึงความดูถูก “ฉันไม่รู้ว่าคุณคิดยังไง แต่ฉันรู้ความคิดของภีมพลดี”
นภาลัยสงบนิ่ง “งั้นคุณลองพูดมาสิ? เดี๋ยวฉันจะตั้งใจฟัง”
“ภีมพลไม่สนใจผู้หญิง ในใจของเขาการงานมาเป็นที่ 1 เสมอมา”
“แล้วยังไงต่อล่ะ?”
ญาณีเยาะเย้ย “ที่เขาสร้างเรื่องอื้อฉาวกับคุณใหญ่โตขนาดนี้ก็เพราะจะต่อต้านป้านิตย์ จริงๆ แล้วเขาไม่ต้องการที่จะแต่งงาน!”
นภาลัยจิบชาขิงอย่างสงบและค่อยๆ ยิ้มอย่างเอ้อระเหยโดยที่ไม่ได้เก็บเอาคำพูดพวกนี้มาใส่ใจเลย
สร้างเรื่องซะจนเหมือนเธอเต็มใจที่จะแต่งงานกับเขามากอย่างนั้นแหละ
ท่าทีที่สงบนิ่งของเธอทำให้ญาณีโกรธมาก “นี่ฉันกำลังพูดกับคุณอยู่นะ!”
นภาลัยที่นั่งอยู่บนชิงช้าเงยหน้าขึ้น “ฉันรู้”
“แล้วคุณได้ยินที่ฉันพูดไปไหม?”
ยิ่งญาณีบ้ามากเท่าไหร่ นภาลัยก็ยิ่งสงบมากขึ้นเท่านั้น
ก็แค่อยากจะยั่วให้เธอโมโหหรอ? อยากให้เธอรู้สึกอะไรหรอ? ก็เปล่า เธอไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น!
ดังนั้น นภาลัยจึงวางถ้วยกระเบื้องเคลือบลง และถามเธอด้วยรอยยิ้ม “คุณเป็นหัวหน้าหมู่บ้านไหนหรอ? บ้านอยู่ริมทะเลไหม? นึกไม่ถึงเลยว่าจะสนใจอะไรเยอะจัง”
“แก……” ญาณีขนตากระตุก
“คุณต้องการให้ฉันมีปฏิกิริยาตอบสนองยังไงล่ะ?” นภาลัยส่ายหัวพร้อมรอยยิ้ม จากนั้นก็ถามเธอด้วยดวงตาสดใส “คุณเคยได้ยินไหมว่า……หมากัดอย่ากัดตอบ?”
ญาณีโกรธมาก เธอยกมือขึ้นเตรียมจะตบนภาลัย
นภาลัยลุกขึ้นและจับข้อมือของเธอไว้! และยกฝ่ามือเธอขึ้นในอากาศ
พ่อบ้านที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องรับแขกเห็นเหตุการณ์จึงรีบเดินมาอย่างอกสั่นขวัญแขวน!
นภาลัยออกแรงที่นิ้ว เธอเห็นรูม่านตาของผู้หญิงคนนี้แคบลงจึงรู้ว่าเธอเจ็บจนจะไม่ไหวแล้ว
“ปล่อยมือนะ! ปล่อยฉัน!” เธอเจ็บจนต้องกัดฟัน
“กล้าลงมือกับฉัน ระวังจะจบไม่สวยนะ” นภาลัยผลักเธออย่างแรง ญาณีถูกผลักถอยหลังไปหลายก้าว เธอเหยียบรองเท้าส้นสูงและเกือบจะเท้าแพลง
เธอรู้กังฟูหรอ? สิ่งนี้ทำให้ญาณีประหลาดใจนัก
“วันนี้ฉันเจ็บเอว ไม่เล่นเป็นเพื่อนคุณแล้ว” นภาลัยเหลือบมองเธอ จากนั้นจึงหันไปเห็นผ้าปูที่นอนที่ตากแดดอยู่ เธอจึงยกยิ้มเล็กน้อย “ภีมพลแรงดีมากเลย ทำเอาฉันไม่ได้นอนทั้งคืน แล้วก็ทำผ้าปูที่นอนเลอะไปหมด ฉันต้องกลับไปนอนสักหน่อยแล้วล่ะ”
เมื่อมองไปที่ญาณี นภาลัยก็เตือนเธออีกครั้ง “ถ้าคุณคิดว่าการที่เขาแต่งงานกับฉันมันทำให้คุณโกรธ งั้นคุณก็ไประบายอารมณ์ใส่เขาแล้วกันนะ!”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” ญาณีโกรธมาก “ที่เจ็บเอวเป็นเพราะทำงานในทุ่งนามากเกินไปก็เลยอาการกำเริบขึ้นมาใช่ไหมล่ะ! ! คุณคิดว่าสวมชุดพิธีการแล้วจะได้เป็นเจ้าหญิงงั้นหรอ? ! สาวชาวบ้านไม่ว่ายังไงก็เป็นสาวชาวบ้าน! เธอไม่คู่ควรกับเขาเลยสักนิด!”
“ฉันไม่คู่ควร แต่เขาก็แต่งกับฉันแล้ว แล้วคุณจะทำยังไงได้ล่ะ?” นภาลัยเดินเข้าห้องรับแขกไปอย่างภาคภูมิใจโดยไม่หันกลับมามองเลยแม้แต่นิดเดียว
“แก…… ! !”
พ่อบ้านรีบมาหาญาณี “คุณญาณี” เหตุการณ์นี้ก็ทำให้เขาประหลาดใจเช่นกัน
ญาณีที่เย็นชาและมีเสน่ห์ได้สติ เธอพบว่าตัวเองควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้ว และทั้งหมดนี้ต้องโทษผู้หญิงคนนั้น!
“พ่อบ้านปวิธ จริงๆ แล้วเธอกับภีมพลเป็นอะไรกันแน่? ทำไมพวกเขาถึงมาอยู่ด้วยกันได้?” ญาณีพยายามควบคุมอารมณ์ “ฉันไม่อยู่แค่ 2 ปี ทำไมพวกเขาถึงมีลูกกันได้? นี่เป็นเรื่องโกหกใช่ไหม? ทำไมคุณไม่หยุดพวกเขา?”
“คุณญาณี ผมไม่สะดวกที่จะตอบเรื่องของคุณภีมและคุณนายนภาครับ” พ่อบ้านปวิธตอบอย่างใจดีและสงบนิ่ง “เรื่องวุ่นวายที่คุณก่อในวันนี้ เกรงว่าต่อไปจะเข้ามาที่เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่าได้ยากแล้วล่ะครับ”
