เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 24 หย่า
ตอนเย็น แลมโบกินี่มุ่งตรงไปยังเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า
ภีมพลนั่งอยู่ที่เบาะหลัง แสงอาทิตย์ยามเย็นส่องลงบนโครงหน้าของเขา คิ้วหนาได้รูปขมวดเป็นปมเล็กน้อย ห้วงความคิดมีภาพเหตุการณ์ที่คลอเคลียกับนภาลัยในเจ็ดปีก่อนของคืนนั้นพาดผ่าน และภาพของลูกๆที่ได้พบกันเป็นครั้งแรกเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้…
ดูไม่ค่อยเป็นความจริง จึงทำให้เขามึนงงอยู่บ้าง
ข้างหน้ารถติดเล็กน้อย ดังนั้นความเร็วของรถจึงไม่ได้เร็วมาก
ขณะที่กลอกตามองอย่างไม่รู้ตัว เขาก็เห็นพ่อลูกคู่หนึ่งเดินออกมาจากร้านของเล่นข้างถนนร้านหนึ่ง เด็กชายกอดหุ่นยนต์สีฟ้าตัวหนึ่งไม่ยอมปล่อย เสี้ยวพริบตาที่ชายหนุ่มอุ้มเขาขึ้นมา ใบหน้าของเด็กชายเผยรอยยิ้มที่ส่งผลต่อเขาอย่างลึกซึ้ง
“จอดรถ” ภีมพลเอ่ยกับคนขับ “ไปร้านของเล่นร้านนั้น”
คนขับรถขับรถไปจอดข้างร้านนั้นอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันจะลงจากรถ คุณภีมก็เดินไปที่ร้านของเล่นร้านนั้นแล้ว
ร้านนี้ใหญ่มาก ทั้งหมดมีหกชั้น ขายของเล่นเด็กทั้งหมด
ภีมพลเพิ่งจะเดินเข้าประตูไป พนักงานขายที่รูปร่างหน้าตางดงามมองเขาด้วยความตื่นตะลึง “คุณ…คุณภีม?”
“หุ่นยนต์สีฟ้าที่เด็กผู้ชายคนเมื่อกี้ซื้อไปยังมีแบบเดียวกันอีกมั้ย” ริมฝีปากบางของภีมพลขยับ เจือไปด้วยความสูงศักดิ์ที่มีมาแต่กำเนิด เขาสงบนิ่งสูงส่ง แต่ก็เฉยชาห่างเหิน
พนักงานขายพยักหน้าไม่หยุด “มีค่ะๆๆๆ ฉันจะไปหยิบมาให้คุณเดี๋ยวนี้!” หัวใจที่บ้าผู้ชายดวงหนึ่งแทบจะหลุดออกมาแล้ว!
“มีสีชมพูมั้ย” เขาเสริม “ผมต้องการสองตัว”
“ค่ะๆๆ” เห็นในข่าวว่าคุณภีมมีลูกสองคน! คิดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายที่ยืนอยู่เหนือผู้คนเช่นนี้จะมีด้านที่เมตตาอ่อนโยนด้วยเช่นกัน
หลังจากภีมพลจ่ายเงิน พนักงานร้านก็ส่งดอกไม้ช่อหนึ่งให้เขา “คุณภีมคะ วันนี้ร้านของเราจัดกิจกรรมครบรอบ ซื้อหุ่นยนต์สองตัวแถมดอกไม้หนึ่งช่อ สามารถให้ภรรยาของคุณได้พอดีเลยค่ะ”
“…”ภีมพลมองช่อดอกกุหลาบตรงหน้าแล้วก็ลังเลไปสามวินาทีถึงจะยื่นมือไปรับ
เขาเพิ่งจะออกไป ท่าทางที่ถือของเล่นกับดอกกุหลาบเอาไว้ก็ถูกนักข่าวจับภาพเอาไว้ได้
แสงอาทิตย์ยามบ่ายสาดส่องลงบนเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า อบอุ่นเสียจนดึงดูดสายตาผู้คน
แลมโบกินี่ขับเข้าไปในลาน จอดนิ่งตรงหน้าวิลล่า
นภาลัยที่เปลี่ยนเป็นชุดฟ้าขาวยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องรับแขก เธอมองภีมพลที่มือถือหุ่นยนต์สองตัวกับดอกกุหลาบช่อหนึ่งลงมาจากรถด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย
ให้ของขวัญลูกๆนั้นเป็นเรื่องปกติ แต่เขาซื้อดอกไม้ให้เธอด้วย?
ภีมพลเดินมาหาเธอ หญิงสาวสวมชุดดูดีมีระดับให้ความรู้สึกสดใสอ่อนโยน
สำหรับรสนิยมความงามของเธอ ความสามารถในการตัดสินใจว่าควรจะสวมเสื้อผ้าอะไรในสถานการณ์ใดเช่นนี้ ภีมพลนับถือจากใจจริง
ตอนเขาเดินผ่านข้างกายเธอไป ก็ถือโอกาสยัดดอกกุหลาบใส่อ้อมแขนเธอ จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องรับแขกโดยไม่หันกลับมา
กลิ่นฉุนของดอกไม้ลอยเข้าจมูก นภาลัยถึงได้สติแล้วตามเข้าไป
“นี่คือของขวัญที่ให้แชมป์กับขวัญข้าว” ภีมพลส่งหุ่นยนต์ให้ปวิธ “พวกเราไปที่รีพัลส์เบย์ วิลล่ากันก่อน อีกสักพักจะกลับมา สามารถเตรียมอาหารเย็นได้แล้ว”
“ครับ คุณภีม”
ภีมพลหันกลับมา สายตาตกลงบนร่างหญิงสาวที่ยืนอุ้มดอกกุหลาบเอาไว้ด้วยท่าทางซื่อบื้อ “วางดอกไม้ไว้แล้วไปกันเถอะ” เอ่ยจบ เขาก็ก้าวเท้าไปทางประตู
นภาลัยรีบวางดอกกุหลาบลงบนโต๊ะน้ำชาและหมุนตัวเดินตามไป
ภายในรถแลมโบกินี่ที่เคลื่อนตัวจากไป นภาลัยนั่งอยู่ข้างภีมพล เป็นเพราะเขาไม่พูดจา ดังนั้นบรรยากาศจึงกระอักกระอ่วนเล็กน้อย
เธอจึงทำได้เพียงแค่มองทิวทัศน์นอกหน้าต่าง ภายในรถเงียบอยู่ประมาณห้านาที
“คุณเป็นใครกันแน่”
ภีมพลรู้สึกว่ารสนิยมความงามแบบนี้จะต้องไม่ใช่สายตาของหัวหน้าหมู่บ้านที่ยากจนคนหนึ่งแน่นอน
นภาลัยหันไปสบตาเขา เธอนิ่งมาก “คุณควรจะเชื่อการตัดสินใจของตัวเอง ฉันเป็นแม่ของลูก ไม่สามารถนำภัยคุกคามมาให้คุณหรอก”
สายตาสองคนประสานกัน แววตาของหญิงสาวเด็ดเดี่ยวแน่วแน่
ภีมพลไม่ได้ถามต่อ เขาจะตรวจสอบต่อไป
ผ่านไปอีกครู่หนึ่ง นภาลัยก็เอ่ยว่า “ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าคุณจะอายุมากกว่าฉัน 12 ปี” มิน่าถึงได้ให้ความรู้สึกมั่นคงแบบนี้ “ใช่แล้ว คุณบำรุงผิวยังไงน่ะ ดูแล้วไม่เข้ากับอายุเลย”
“เป็นมาแต่เกิด” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ
นภาลัยหัวเราะอย่างอดไม่อยู่ เบนสายตาไปชื่นชมทัศนียภาพข้างทางต่อไป หลงตัวเองจริงๆ
แลมโบกินี่จอดนิ่งอยู่หน้ารีพัลส์เบย์ วิลล่าหลังใหญ่ นภาลัยที่ได้สติกลับมาก็ลงจากรถตามเขาไป
ภีมพลถึงกับเป็นฝ่ายจูงมือเธอ พาเธอเดินไปทางห้องรับแขก
ดังนั้นวันนี้เขาจะปกป้องเธอ?
คะนึงนิตย์ที่สวมชุดแขนยาวและสวมหน้ากากงดงามครึ่งใบหน้ายืนอยู่ตรงหน้าโซฟา นภาลัยมองอารมณ์เธอไม่ออก แต่สัมผัสได้ถึงความกดอากาศในความสุภาพของเธอนั้นไม่เหมือนกันอย่างเห็นได้ชัด
คุณแม่เขาอารมณ์ไม่ดีเป็นอย่างมาก
“แม่เพียงแค่ต้องการพบเธอ คิดไม่ถึงว่าลูกจะมาด้วย แบบนี้ก็ดี ให้เวลาพวกลูกสามวัน หย่ากันซะ” คะนึงนิตย์เข้าประเด็น แววตาเย็นชาของเธอจับจ้องไปที่นภาลัย “แม้ว่าเธอจะแต่งตัวได้เหมาะสมยังไง แต่ก็เป็นแค่หญิงบ้านนอกคนหนึ่ง แต่งงานกันลับๆเจ็ดปีอะไรนั่น เรื่องนี้หลอกสื่อมวลชนได้ แต่หลอกฉันไม่ได้”
