เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 33 ทิ้งงานประชุมไปหนุนหลังลูกชาย
แชมป์เห็นเหตุการณ์แล้วก็วิ่งเข้ามาทางนี้…
เด็กชายสองคนจับแขนของขวัญข้าว พลางตื้อถามคำถามน่าเบื่อบางอย่าง
“ปล่อยน้องสาวฉันนะ!!”
แชมป์พุ่งเข้าไปกระชากแขนเด็กชายทั้งสองคนแล้วตะคอกใส่ “เป็นผู้ชายประสาอะไรกันถึงได้รังแกเด็กผู้หญิง!!”
เด็กชายคนหนึ่งที่ยืนได้มั่นคง ก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วถีบเข้าที่ท้องของแชมป์!
ยังดีที่เขาหลบได้เร็ว “นายถึงกับกล้าลงไม้ลงมือกับคนอื่น?!” แชมป์ปล่อยมือน้องสาว พุ่งเข้าไปข่วนหน้าเด็กชายทันที!
“อ๊าก…” เด็กชายเจ็บจนกรีดร้อง และรู้สึกว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นแมวตัวหนึ่ง
“ธันวา นายไม่เป็นอะไรนะ?!” เด็กชายอีกคนตกใจ รีบเข้าไปประคองเขาเอาไว้
ขวัญข้าวก็ก้าวเข้ามาดึงแชมป์เอาไว้ “พี่คะ อย่าทะเลาะกันอีกเลย! ที่นี่คือโรงเรียนอนุบาล พวกเรารับปากหม่ามี๊ว่าจะไม่ก่อเรื่อง! ช่างมันเถอะๆ!”
“นี่ไม่ได้เรียกก่อเรื่อง นี่คือการสั่งสอนคนชั่ว!” แชมป์โมโหมาก “พี่ไม่สนใจว่าเขาจะเป็นใคร! กล้ามารังแกน้องพี่ก็ต้องจ่ายค่าตอบแทน!”
“ช่างมันอะไรกัน!” เด็กชายที่ได้รับบาดเจ็บร้องลั่น “ข่วนหน้าฉันเสียโฉม ฉันจะให้นายแบกรับผลที่ตามมา!”
ตอนนี้ ครูนาดาก็รีบวิ่งมา เมื่อเห็นใบหน้าของธันวาถูกข่วนเป็นแผล และกำลังเลือดออก เธอก็ใจกระตุก
เด็กชายเจ็บจนใบหน้าบิดเบี้ยว เขาถลึงตามองแชมป์อย่างดุร้าย “นายคอยดูเถอะ!” สีหน้าท่าทางนั้น แค่เห็นก็รู้ว่าเป็นอันธพาลตัวน้อยในโรงเรียนเวลาปกติ จากนั้นก็เห็นว่าเขาหอบหายใจไม่กี่ทีแล้วหยิบนาฬิกาโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาเบอร์หนึ่ง “หม่ามี๊! หม่ามี๊รีบมาที่โรงเรียนเร็วเข้าครับ! ผมถูกคนข่วนเข้าแล้ว!”
ขวัญข้าวเผยสีหน้าท่าทางขลาดเขลาออกมา เธอบีบแขนพี่ชายแน่น “พี่คะ…”
“ไม่ต้องกลัว เขามีหม่ามี๊ พวกเรามีแด๊ดดี้!” แชมป์เอ่ยเสียงสูง และต่อสายไปที่เบอร์โทรศัพท์หนึ่งเช่นกัน!
ในตอนนี้ ห้องประชุมวิดีโอคอนเฟอร์เรนท์ขนาดใหญ่ของทีเอ็ม กรุ๊ป
วริศยืนอยู่ข้างนอกประตู ภีมพลนั่งอยู่ข้างในคนเดียว การประชุมวิดีโอคอนเฟอร์เรนท์ที่สำคัญเพิ่งจะเริ่มต้น
เขาสวมชุดสูทที่รีดเรียบกริบไปทั้งตัว สุขุมและแฝงไปด้วยความสง่างาม
อีกฟากของหน้าจอคือชายวัยกลางคนชาวฝรั่งเศส ทั้งสองคนใช้ภาษาฝรั่งเศสในการสื่อสาร…
“หลังจากผ่านการประเมินของพวกเรา ผมคิดว่าโครงการนี้มีโอกาสในการพัฒนาเป็นอย่างมาก ดังนั้นคุณสามารถพิจารณาดูได้”
ตอนนี้เองที่โทรศัพท์มือถือที่ตั้งเป็นโหมดปิดเสียงปรากฏเบอร์โทรศัพท์ของลูกชายขึ้นมา และภีมพลก็เห็นเข้าพอดี
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และเอ่ยกับคนในวิดีโอคอนเฟอร์เรนท์ว่า “พิจารณาเสร็จแล้วก็ส่งอีเมล์ให้ผม ตอนนี้ผมมีธุระนิดหน่อย จะออฟไลน์ก่อน บ๊ายบาย”
เอ่ยจบ เขาก็ปิดคอมพิวเตอร์ นิ้วเรียวยาววาดผ่านปุ่มรับสายของโทรศัพท์มือถือ…
“แด๊ดดี้! แด๊ดดี้มาโรงเรียนอนุบาลหน่อยครับ!”
ตอนที่ภีมพลเดินออกจากห้องประชุม วริศก็ยื่นสัญญาฉบับหนึ่งให้เขา และก้าวตามเขาไป “ท่านประธาน นี่คือสัญญาร่วมมือกับUCBครับ คุณลองดูสักหน่อย”
“ผมจะไปโรงเรียนอนุบายสักหน่อย วางเอาไว้ก่อน” ภีมพลเดินตรงเข้าไปในลิฟต์โดยสาร กระทั่งห้องทำงานก็ไม่ได้กลับไป
วริศไม่ทันได้ถามว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเลยด้วยซ้ำ หรือว่าเขาจะกลับมาเมื่อไร เงาร่างของท่านประธานก็เลือนหายไปจากเบื้องหน้าแล้ว
สามารถทำให้ท่านประธานวอกแวกในเวลาทำงานได้ นอกจากเด็กสองคนนั้น ก็มีผู้หญิงคนนั้น
ท่านประธานเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เปลี่ยนเป็นคนที่มีชีวิตชีวาและมีน้ำใจ
ตอนนี้ ญาณีก็เดินมาจากที่ไม่ไกล ริมฝีปากเธอแดงสะดุดตา “ผู้ช่วยวริศ การประชุมวิดีโอคอนเฟอร์เรนท์ของท่านประธานจะสิ้นสุดลงประมาณกี่โมงหรอ”
“สิ้นสุดแล้วครับ”
“ไม่ใช่ว่าเพิ่งจะเริ่มประชุมหรอ” หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจเกิดความสงสัย “เจรจาตกลงกันไม่ได้หรอ?”
“ท่านประธานไปโรงเรียนอนุบาลแล้วครับ” วริศตอบคำถามเธอ จากนั้นก็มองเธอแล้วก้าวเท้าเดินไปทางห้องทำงาน
ญาณียืนนิ่งอยู่กลางระเบียงทางเดินที่ผนังเต็มไปด้วยประติมากรรมการแกะสลัก เสี้ยววินาทีหนึ่งเกือบจะรู้สึกว่าตนเองหูฝาดไป
วันนี้ยุ่งขนาดนี้ เขาถึงกับไปโรงเรียนอนุบาล?
เธอสูดลมหายใจลึก ข่มความรู้สึกผิดหวังในใจ
แลมโบกินี่มุ่งทะยานไปยังโรงเรียนอนุบาลเดือนดาว และจอดนิ่งบนสนามหญ้า
ประตูรถเปิดออก ภีมพลที่สวมเสื้อผ้าสีดำลงจากรถ โครงหน้าเขางดงามสมบูรณ์แบบ มือทั้งคู่สอดอยู่ในกระเป๋ากางเกง เรียวขายาวเหยียดเดินนิ่งๆและทรงพลัง
ในที่ไม่ไกลนัก คุณแม่ของธันวาซึ่งสวมชุดหรูหราประดับไปด้วยเพชรพลอยก็ลงมาจากรถและเดินบิดเอวพุ่งไปกอดลูกชายเอาไว้ในอ้อมแขน พลางชี้ไปทางแชมป์แล้วด่าว่า “ไอ้เด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน! ถ้าหากลูกชายฉันเสียโฉม จะไม่มีทางปล่อยเด็กเปรตอย่างแกไปแน่!”
“คุณพูดว่าใครพ่อแม่ไม่สั่งสอนครับ?!” แชมป์เอ่ยอย่างหนักแน่น “เขาเป็นคนลงมือก่อน!!”
“นี่เป็นลูกใครกัน! ครูใหญ่!! ไล่พวกมันออกเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!!” แม่ของธันวากุมใบหน้าลูกชายที่ได้รับบาดเจ็บด้วยความเจ็บปวด สายตานั้นแทบจะอดรนทนไม่ไหวที่จะฆ่าคน “ถึงกับกล้าตีลูกชายฉัน! เบื่อชีวิตแล้วสินะ!”
