เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 55 หม่ามี๊ ผมผิดไปแล้ว
“หม่ามี๊”แชมป์ไม่อยากส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของผู้ใหญ่ พูดขึ้นอย่างรีบร้อน“หม่ามี๊ออกไปก่อน นี่เป็นเรื่องระหว่างผมกับป่าปี๊ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับหม่ามี๊！”
“จะไม่เกี่ยวกับหม่ามี๊ได้ยังไง? หม่ามี๊เป็นคนคลอดลูกออกมานะ！”นภาลัยเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของเขา ใจร้อนรนด้วยความอยากจะปกป้องลูกชาย“เขาเพิ่งจะหกขวบ เขาจะเข้าใจอะไร? เขาทำให้คุณโมโหหรือไง? คุณกลับมาก็เอาแต่หน้าบูดบึ้ง บูดบึ้งให้ใครดูไม่ทราบ?”
ภีมพลแววตาเย็นชา“ลูกที่คุณเป็นคนคลอดออกมา ลูกที่คุณเป็นคนเลี้ยงดู ถ้าอย่างนั้นคุณถามเขาเองแล้วกันว่าเขาทำอะไรลงไป?”
“แค่เด็กแบบเขาคนเดียวจะทำอะไรได้เชียว?”นภาลัยนิ่งเงียบไม่พูดอะไร เชื่อลูกชายของตัวเองร้อยเปอร์เซ็นต์
ในเวลานี้ แชมป์ก็ทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว เขาไม่อยากให้ป่าปี๊กับหม่ามี๊ทะเลาะกัน！
เดิมทีอยากจะเป็นตัวกลางให้พวกเขาคืนดีกัน แล้วดันมาทะเลาะวิวาทกันได้ยังไง?
ดังนั้นเด็กน้อยก็เลยพูดขึ้นอย่างออเซาะ“ป่าปี๊ขอโทษฮะ ผมไม่กล้าทำอีกแล้ว ผมไม่ได้ตั้งใจไปที่ห้องหนังสือแอบเข้าใช้คอมพิวเตอร์ของป่าปี๊นะฮะ ขอโทษฮะ”
พอได้ฟังคำพูดนี้ นภาลัยก็อึ้งตะลึงไป！
หันมองไปหาลูกชายด้วยความไม่อยากจะเชื่อ“แชมป์ ลูก……！”
“หม่ามี๊ ผมผิดไปแล้ว”แชมป์ยอมรับผิดไปเลยตรงๆ พูดขึ้นด้วยท่าทีซื่อตรง“ผมรับประกันเลยว่าจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว”
ในที่สุดนภาลัยก็เข้าใจแล้วว่าทำไมภีมพลถึงโมโห ถ้าเกิดเป็นเธอ เธอเองก็ทนไม่ไหวเช่นกัน
“แชมป์！ลูกมานี่เดี๋ยวนี้เลยนะ！”เธอดึงหูของเขา ลากเขาออกมาข้างนอก
“เจ็บ……เจ็บ！”ร่างกายน้อยๆของแชมป์แทบจะถูกยกขึ้น สองมือป้องเอาไว้ตรงหูโดยสัญชาตญาณ
ทำเอาขวัญข้าวกับภีมพลต่างพากันตกใจ เธอไม่เหมือนกับกำลังแสดงอยู่ เธอกำลังโกรธจริงๆ
ภีมพลกับขวัญข้าวตามออกไป ได้ยินเสียงปิดประตูของห้องที่อยู่ติดกันดังปึง！
เสียงที่ดังสนั่นของนภาลัยดังออกมา……
“ลูกคิดว่าตัวเองฉลาดแล้วจะทำอะไรล้ำเส้นแบบนี้ได้เหรอ?！”
“พฤติกรรมแบบนี้ของลูกไม่ได้ต่างอะไรจากโจรเลยนะ！”
“ลูกคิดว่ามันสุดยอดมากเลยเหรอ? ลูกคิดว่าคนอื่นเขาโง่หมดเลยเหรอ? ลูกถึงได้ทำเรื่องที่คิดว่าไม่มีใครรู้ใครเห็นแบบนี้”
“ต่อไปถ้ายังกล้าเข้าคอมพิวเตอร์ของคนอื่นอีก หม่ามี๊จะตีให้ขาหักเลยคอยดู！”
“หม่ามี๊ ผมผิดไปแล้ว……”แชมป์เริ่มรู้สึกปวดจมูกเหมือนจะร้องไห้ สำนึกผิดจากใจจริง“ผมรับประกันว่าต่อไปจะไม่ทำอีกแล้ว ผมผิดไปแล้ว”
พอได้ฟังเสียงที่สะอึกสะอื้นเล็กน้อยของลูก นภาลัยก็เกิดความรู้สึกเห็นอกเห็นใจขึ้นมา
“ทำไมต้องเข้าไปในคอมพิวเตอร์ของป่าปี๊ด้วย? ลูกคิดว่าลูกสุดยอดเก่งกาจกว่าป่าปี๊เหรอ? เขาเห็นว่าที่นี่เป็นเหมือนบ้าน ก็เลยไม่มีการป้องกัน！”นภาลัยแววตาโหดเหี้ยมเคร่งขรึม“ถ้าคนคนหนึ่งไม่รู้สึกปลอดภัยแม้กระทั่งอยู่ในบ้านของตัวเอง คนคนนี้จะรู้สึกเศร้าเสียใจขนาดไหน? ลูกปากบอกปาวๆว่าอยากจะรู้จักป่าปี๊ แต่สิ่งเหล่านี้ที่ลูกทำนั้น เป็นสิ่งที่ลูกชายคนหนึ่งควรจะทำไหม?”
“ขอโทษฮะ……”แชมป์ตระหนักได้ว่าตัวเองผิดไปแล้วจริงๆ“วันที่ผมไปบริษัทวันนั้น ได้ยินพวกเขาบอกว่าป่าปี๊ให้ความสนใจกับโปรเจกต์หนึ่งของฝ่ายออกแบบมากๆ ผมอยากจะทำความเข้าใจโปรเจกต์นี้ แล้วก็อยากให้หม่ามี๊ออกแบบผลงานออกมาได้ด้วยเหมือนกัน แบบนี้ความสัมพันธ์ของหม่ามี๊กับป่าปี๊ก็จะได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น”
เด็กน้อยเงยหน้ามอง พูดอย่างร้องห่มร้องไห้“หม่ามี๊ ผมอยากให้พวกหม่ามี๊อยู่ด้วยกันจริงๆ……ไม่ใช่ตัวอยู่ด้วยกัน แต่ใจก็อยู่ด้วยกันด้วย”
ข้างนอกประตู ภีมพลที่ได้ยินคำพูดนี้ นัยน์ตาก็แฝงไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่แปลกประหลาด
แชมป์แค่เห็นเอกสารข้อมูลที่เกี่ยวกับการออกแบบเท่านั้นจริงๆ
“บริษัทของเขามีนักออกแบบ เรื่องนี้ไม่จำเป็นให้ลูกยื่นมือเข้าไปช่วยหรอก”นภาลัยบอกกับลูกชาย“ลูกจำเอาไว้ให้ดีนะ ต่อไปไม่ว่าตัวเองจะมีความสามารถมากมายขนาดไหน ก็ต้องเรียนรู้ที่จะเคารพคนอื่น ไปก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของคนอื่นมันไม่ถูกต้อง ทำได้ไหม?”
“แชมป์จำแล้วฮะ จะไม่ลืมแน่นอน”
เห็นแก่ความซื่อตรงท่าทีสำนึกผิดของลูกชาย ความโกรธภายในใจของนภาลัยก็จางหายไปไม่น้อย“ลูกไปขอโทษเขาซะ หม่ามี๊จะไม่ช่วยพูดให้ลูก”
ตอนที่ประตูห้องเปิด ภีมพลกับขวัญข้าวยืนอยู่ข้างนอกประตู นภาลัยอึ้งตะลึงเล็กน้อย
ขวัญข้าวหันตัวเงยขึ้นมอง ก่อนจะพูดขึ้นอย่างซื่อตรง“ป่าปี๊ ขอโทษค่ะ หนูก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยเหมือนกัน……หนูรับประกันว่าต่อไปจะไม่ทำอีกแล้ว”
ไม่รอให้ภีมพลเปิดปากพูดขึ้น แชมป์ก็โก้งโค้งอย่างสุดแรง“ขอโทษฮะ ป่าปี๊ ป่าปี๊ลงโทษผมได้เลย ผมผิดไปแล้ว ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับน้องสาว”
นภาลัยมองดูพวกเขา ก่อนจะก้าวเท้าเดินจากไป เธอไม่อยากเข้าไปมีส่วนร่วมด้วย
ภีมพลมองเงาหลังที่จากไปของเธอ ไม่ได้ต่อว่าอะไรลูกอีก เชื่อว่าต่อไปพวกเขาจะไม่ทำผิดแบบเดิมซ้ำๆอีกแล้วเหมือนกัน
