เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 99 ขอร้องเธอซักเรื่อง
รถหยุดนิ่ง หน้าต่างลดลงมา
ตอนที่เธอเห็นรถของป้านิตย์จอดอยู่ ญาณีไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
เมื่อคืนป้านิตย์นอนค้างที่นี่?
ในตอนนั้นเอง ป้านิตย์จูงมือเด็กทั้งสองออกมาจากห้องรับแขก ใบหน้าที่สวมผ้าคลุมไว้ครึ่งหนึ่งมีรอยยิ้มเผยออกมา
เธอเห็นป้านิตย์กำลังช่วยเด็กๆระมัดระวังขั้นบันได คนขับรถเปิดประตูออก เธอปล่อยมือเด็กๆอย่างไม่อยากปล่อย
เด็กๆโบกมือลาคุณยาย
“คุณยายไว้เจอกันใหม่!”
“คุณยายถ้ามีเวลาว่างมาเล่นกันบ่อยๆ!”
“พวกเราต่างชอบคุณยาย!
“ในที่สุดพวกเราก็มีคุณยายแล้ว!!”
ไม่ เป็นไปไม่ได้!
มองเห็นป้านิตย์ขึ้นรถ ก่อนที่รถคันนั้นจะออกมา ญาณีก็รีบขับรถออกไปแล้ว
ตลอดทางที่ขับมาภายในหัวมีแต่เสียง เธอกำพวงมาลัยแน่น ภายในใจเผยความรู้สึกผิดหวังที่ไม่สามารถเก็บกลับได้!
ภาพเมื่อกี้ที่ได้เห็นเหมือนกับฝันร้ายที่หลอกหลอนอยู่ภายในหัว
เธอรู้สึกว่าความดันของเธอสูงขึ้น!
รถเบรกกะทันหันจอดอยู่ข้างทาง! ญาณีพิงไปที่พวงมาลัย พยายามที่ระงับความโกรธภายในใจที่ออกมาอย่างท่วมท้น
ป้านิตย์หลอกเธอ……..
เมืองข้างๆ ภายในห้องพักชนบท
ภายในห้องที่มีเอกลักษณ์ ตอนที่นภาลัยยืดตัวบิดขี้เกียจ ลืมตาขึ้นพบว่าตัวเองกำลังก่ายอยู่บนอ้อมกอดของเขา
เธอแก้มแดงขึ้น! พระเจ้า! ทำไมเธอถึงได้นอนก่ายเหมือนปลาหมึกขนาดนี้?
“เมื่อวานคือวันที่มีความสำคัญที่สุดวันหนึ่งในชีวิตฉัน” ภีมพลใช้เสียงน่าฟังกระซิบข้างหูเธอ
เธอรู้สึกตกใจ เขาตื่นแล้ว?
เธอรีบถอยตัวออกห่าง “อืม”
“ดังนั้นเธออยากรู้อะไร?” ภีมพลพบว่าตัวเองไม่มีเส้นกั้นแล้ว
นภาลัยหันกลับมามอง ถ้าอยากรู้ก็จะบอกเธอหมดหรอ? แต่เธอก็ไม่ได้คิดเยอะ ถ้าพลาดโอกาสนี้ก็ไม่มีโอกาสครั้งต่อไปแล้ว!
เธอพูดอย่างตรงไปตรงมา “ฉันไม่ใช่สัญญาว่าจะช่วยรักษาแผลของแม่นายหรือไง? ได้พบกับเธออยู่สองครั้ง ฉันรู้สึกว่าบาดแผลภายในใจเธอนั้นสาหัสกว่า!”
“อืม” เขายอมรับ
“ฉันต้องการรู้เรื่องเกี่ยวกับไฟไหม้ในตอนนั้น และก็หมายถึงสาเหตุของการเกิดไฟไหม้ ฉันเคยเสิร์ชหาในเน็ตแล้ว ไม่มีรายงานข่าวอะไร เรื่องใหญ่ขนาดนี้เป็นไปไม่ได้ว่าจะมีไม่ทิ้งร่องรอยเลย พวกนายจงใจปิดข่าวเป็นเพราะว่าสาเหตุเบื้องหลังไม่ธรรมดาใช่ไหม?”
เขาไม่ได้ตอบต่อหน้า
นภาลัยมอง “ถ้านายเชื่อฉัน ได้โปรดบอกฉัน”
ภายในห้องพักเงียบอยู่นาน
นั่นเป็นความทรงจำที่ภีมพลปิดผนึกมาเป็นเวลานาน
ภีมพลเชื่อคำพูดของเธอ
แต่เหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนั้นเกี่ยวข้องกับหลายอย่างเกินไป…….. มีเรื่องน่าอับอายของตระกูลกงพลีที่ไม่อยากเอ่ยถึง
เป็นบาดแผลที่อยู่ภายในใจของแม่และก็อยู่ในใจที่เจ็บปวดของภีมพล
“เรื่องนี้ขอฉันกลับไปคิดก่อน” จมอยู่ในความคิดสักพัก ส่งเสียงทุ้มต่ำ “มีเรื่องหนึ่งฉันอยากจะขอร้องเธอ”
ขอร้อง?
คำนี้ดูสำคัญมาก
เขาภีมพลทั้งชีวิตนี้ไม่เคยขอร้องใครมาไหมนะ?
“นายพูด ฉันจะลองดูว่าสามารถตอบรับได้ไหม” เธอพูดอย่างจริงใจ จะเป็นคำขอร้องที่เกินไปหรือเปล่านะ?
ภีมพลนิ่งไปสักพัก “ต่อไปอยู่ให้ห่างไวศิษฎ์”
นภาลัยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นก็ลองถามเขาดู “เขาคือใคร? เกี่ยวข้องยังไงกับนาย?”
