เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่114 ฉากที่ไม่อยากเห็น
ทีเอ็ม กรุ๊ป
ญาณีเหยียบรองเท้าส้นสูงเดินออกมาจากห้องน้ำ จากนั้นก็มายืนจัดแต่งทรงผมอยู่หน้ากระจกและทาลิปสติกเพิ่ม เธอช่างดูสวยงามละเอียดอ่อนจนทำให้พนักงานนับไม่ถ้วนต่างอิจฉาจนยกให้เธอเป็นดังเทพธิดาที่น่าเลื่อมใส
“สวัสดีค่ะคุณญาณี”
“คุณญาณี”
เธอพยักหน้ารับการกระทำและคำพูดที่แสดงความเคารพพร้อมรอยยิ้มที่สง่างามและเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ
“คุณญาณี ผลิตภัณฑ์ใหม่ยังไม่ผ่านการตรวจสอบนะครับ ผู้ช่วยวริศกล่าวว่า ฝั่งคุณภีมยังมีคำแนะนำนิดหน่อย คุณพอจะทราบไหมครับว่ามันเกี่ยวกับด้านไหน?”
เขาถามอย่างมีมารยาทและถ่อมตน
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะยังไม่เคยคุยเรื่องนี้กับเขาเลย” ญาณีเองก็ตอบอย่างเป็นมิตร จากนั้นจึงหยุดเดิน “การประชุมจะเริ่มแล้ว คุณลองดูว่าคุณภีมจะบอกว่ายังไง” เธอยกแขนขึ้นมองนาฬิกา “คุณไปที่ห้องประชุมได้แล้วล่ะ”
“ครับ”
สิบนาทีต่อมา……
ในห้องประชุมที่ทั้งกว้างขวางและสว่างไสว บรรดาผู้เข้าร่วมประชุมก็มาถึงและญาณีเองก็เข้ามาแล้ว
แต่กลับไม่เห็นวริศและภีมพลแม้แต่เงา
รองประธานกรุ๊ปก็มาถึงแล้ว ทุกคนนั่งรอกันอย่างอดทนและมีระเบียบ
ญาณีต่อสายไปหาวริศ “ผู้ช่วยวริศ คุณภีมอยู่ไหน? เขามีประชุมนะ ลืมไปแล้วหรือเปล่า?”
“เลื่อนประชุมออกไปก่อนเถอะครับ” วริศพูดอย่างจนปัญญา “คุณภีมอยู่ที่โรงพยาบาลครับ ตอนนี้กำลังตรวจอยู่ในห้องฉุกเฉิกเพราะปวดท้อง”
ญาณีตื่นตระหนกขึ้นในทันที เธอลุกขึ้นและรีบเดินออกไปข้างนอก！
ไม่ทันได้วางสายโทรศัพท์และไม่ทันได้อธิบายเหตุผลให้ผู้เข้าร่วมประชุมฟัง
เธอใช้ลิฟต์เพื่อลงไปข้างล่างและวิ่งออกไปจากห้องโถงใหญ่！
เธอเข้าไปนั่งในรถและออกรถทันทีโดยไม่ทันได้คาดเข็มขัด
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ?
กำลังตรวจอยู่ในห้องฉุกเฉินหเหรอ?
แล้วอาการหนักไหม?
ญาณีเป็นห่วงเขามากๆ！มากซะจนลืมความเย็นชาและการสร้างระยะห่างของเขาที่มีต่อเธอ
เพื่อที่จะไปถึงโรงพยาบาลได้เร็วที่สุด เธอไม่สนใจความเป็นความตายของตัวเองและยอมแม้กระทั่งฝ่าไฟแดงถึง 3 จุด
ในโรงพยาบาล
ภีมพลออกมาจากห้องฉุกเฉินและถูกส่งตัวไปยังห้องคนไข้ VIP
เขาไม่ค่อยสบายตัวนัก เพิ่งจะถูกล้างท้องและก็มียาที่กำลังแขวนอยู่
วริศไปจัดการขั้นตอนต่างๆ ที่ต้องทำแล้ว
นภาลัยยืนอยู่ด้านหน้าเตียงและมองเขาเงียบๆ เธอไม่ได้ดูทุกข์ใจนักเพราะหมอบอกแล้วว่าเขาไม่เป็นอะไรมาก
“ถ้ามีอะไรก็กดกริ่งเรียกได้เลยนะคะ” หลังจากพยาบาลวัดอุณหภูมิร่างกายเขาเสร็จก็จากไป
เมื่อครู่ หมอบอกกับเธออย่างชัดเจนแล้วว่าที่กระเพาะของเขาบอบบางก็เพราะกินเค้กข้ามคืน ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เขามีอาการปวดเสียดท้อง
“เค้กข้ามคืนก็ยังจะกิน ต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ！” นภาลัยอดไม่ได้ที่จะบ่น “กระเพาะเป็นยังไง ตัวเองไม่รู้ตัวเลยหรือไง?”
ภีมพลนั่งพิงหัวเตียงและตอบนิ่งๆ “คนที่เก็บเค้กจากถังขยะมากิน ดูท่าว่าจะเป็นเรื่องปกติจนไม่เป็นอะไรสินะ！”
“……” เพล้ง！
นภาลัยเบิกตาโต เธอรู้สึกว่าตัวเองหน้าแตก！
เขารู้ได้ยังไงกัน?
ทำไมพ่อบ้านปวิธถึงต้องบอกเขาทุกเรื่องเลยนะ??
ดังนั้น พวกคุณทั้งสองคนที่ติงต๊องพอๆ กันก็อย่าได้หัวเราะเยาะกันเลย！
ภีมพลมองเธอด้วยอารมณ์ที่แค้นเคือง ก่อนที่ผู้หญิงคนนี้จะมาโรงพยาบาล เธอยังอยู่กับไวศิษฎ์อยู่เลย！
นภาลัยนึกถึงท่าทางเมื่อวานที่เขาอยู่กับญาณีแล้วก็ยังรู้สึกโกรธอยู่
ขณะนั้น ญาณีก็มาถึงโรงพยาบาล
หลังลงจากรถก็ตาลีตาเหลือกเข้ามาที่ล็อบบี้และวิ่งตรงไปยังลิฟต์！
ในห้องคนไข้
ภีมพลถามอย่างเย็นชา “วันนี้คุณก็นัดกับไวศิษฎ์อีกหรอ?”
นภาลัยช็อก！เขารู้ได้ยังไงกัน?
ไม่！
ไม่ได้นัด！
ภีมพลคว้าข้อมือของเธอไว้แล้วออกแรงดึง——
“อ๊ะ！”
ตัวของนภาลัยกระโจนไปอยู่บนตัวเขา！
ที่หน้าประตู ญาณีที่รีบแข่งกับเวลามาเห็นฉากนี้พอดี เธอจับขอบประตูไว้และเบรกตัวเองทันที！
เธอหอบหายใจถี่ บนหน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ และยืนมองฉากที่อยู่ตรงหน้านี้——
นภาลัยนอนอยู่บนตัวภีมพลที่มีสายน้ำเกลืออยู่ เขากัดริมฝีปากเธออย่างไม่มีเหตุผล！
“อ๊ะ……” เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแต่ก็หนีไปไหนไม่พ้น “เจ็บ……”
เขาออกแรงกัดริมฝีปากล่างของเธอเล็กน้อย！
นี่คือบทลงโทษของเธอ！
