เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 118 เขาบอกว่าเขาอยากจะเข้าวงการบันเทิง
รีพัลส์เบย์ วิลล่า วิลล่าขนาดใหญ่สไตล์ย้อนยุคที่อยู่ภายใต้แสงอาทิตย์สาดส่องสว่างไสว
สภาพแวดล้อมในลานบ้านที่หรูหรา พร้อมกับลมอ่อนๆ ที่พัดกลีบดอกไม้ปลิวไสว
ผ้าไหมที่ถักเปียสองข้างเพิ่งจะชงชาหลงจิ่นออกมาและมองเห็นคะนึงนิตย์นั่งเย็บอะไรบางอย่างอยู่ที่โซฟา เธอวางชุดชงชาลงเบาๆ “กำลังทำอะไรอยู่หรอคะ คุณนายนิตย์?”
หญิงวัยกลางคนที่สวมหน้ากากครึ่งหน้าน้ำเสียงอ่อนโยนแบบที่หาฟังได้ยาก “ฉันทำให้แชมป์กับขวัญข้าว เธอคิดว่ามันเป็นยังไงบ้างล่ะ?”
ผ้าไหมตกตะลึงและงงอยู่ครู่หนึ่ง！คุณนายนิตย์ลงมือเย็บด้วยตัวเองในทุกๆ เข็มและทุกๆ เส้น
เธอดูแลคุณนายนิตย์มาหลายปี แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นท่านปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างอ่อนโยนเช่นนี้
ดังนั้น ผ้าไหมจึงรู้สึกชื่นใจและมีความสุขจากใจริง
“ในฐานะคุณยาย ฉันก็เลยอยากให้ของขวัญที่พิเศษกับพวกเขา” คะนึงนิตย์ยิ้มและก้มลงมองของที่ตัวเองเย็บ “ฉันคิดมาตั้งนานกว่าจะตัดสินใจว่าจะให้อันนี้ ผ้าแพรต่วนพวกนี้มาจากวัดสว่างอารมณ์ที่ครั้งที่แล้วขอมา เย็บถุงหอมเล็กๆไว้บนนี้แล้วจะคุ้มครองให้ปลอดภัย”
ผ้าไหมยิ้มอย่างสดใส “คุณชายแชมป์กับคุณหนูขวัญข้าวจะต้องชอบแน่ๆ ค่ะ”
“หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ” คะนึงนิตย์เต็มไปด้วยความคาดหวังสำหรับวันพรุ่งนี้
ผ้าไหมรินน้ำชาให้เธอพร้อมพูดด้วยเสียงหวาน “เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูทำขนมดอกกุ้ยฮวาที่คุณนายนิตย์ชอบที่สุดให้พวกเขาลองชิม กุ้ยฮวาที่ปีที่แล้วกลั่นและตากยังมีอยู่อีกเยอะเลยค่ะ คุณนายนิตย์”
“ดีเลย” เธอเงยหน้าขึ้นมอง “ลำบากเธอแล้ว”
“ไม่ลำบากเลยค่ะ” ผ้าไหมมีความสุขมาก “หนูควรทำอยู่แล้วค่ะ”
“ฉันชอบเด็กสองคนนี้” คะนึงนิตย์พูดออกมาตรงๆ “แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันยอมรับนภาลัยนะ เธอไม่คู่ควรกับภีมพลเลยสักนิด”
ผ้าไหมรู้ดีว่าในใจของคุณนายนิตย์มีแค่คุณญาณีเท่านั้น ที่เป็นลูกสะใภ้ที่ท่านพึงพอใจ
เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า
มีสายโทรเข้าที่โทรศัพท์ของนภาลัย
เธอกดรับและฟังอีกฝ่ายพูด “ลูกพี่ หาเจอแล้วครับ ผมส่งเบอร์ไปที่โทรศัพท์ลูกพี่แล้วครับ”
“โอเค ขอบคุณนะ”
หลังจากวางสาย นภาลัยก็ต่อสายไปยังเบอร์ที่ถูกส่งมาทางวีแชท สักพัก อีกฝ่ายก็รับ
“ไวศิษฎ์ ฉันคือนภาลัย” เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้หวายที่ดาดฟ้า
“มีเรื่องอะไรหรอ?”
นั่นคือเสียงของเขา จากนั้น นภาลัยจึงถาม “สโมสรของคุณปิดแล้วหรอ? มันคือสโมสรอะไร?”
“คุณรู้ได้ยังไง?” ชายหนุ่มเพิ่งจะพูดก็ได้รับคำตอบแล้ว เขายิ้ม “ผมอยากปิดสโมรสรนี้มาตั้งนานแล้ว”
“ศิษฎ์……” เธอรู้สึกเสียใจ “ปิดเพราะฉันใช่ไหม? ถูกบังคับให้ปิดใช่ไหม?”
“ไม่เป็นไรน่า ไม่ว่าจะเพราะใครผมก็คิดว่ามันคือเรื่องดี！” ไวศิษฎ์น้ำเสียงผ่อนคลายและดูไม่แคร์เลย “ฉันคิดว่าจะเข้าวงการบันเทิง คุณคิดว่าหน้าตาอย่างผมไหวอยู่ไหม? พอจะดังได้ไหม?”
เธอคิดว่าเขากำลังล้อเล่น “ฉันขอโทษ”
“ไม่เห็นมีอะไรต้องขอโทษเลยจริงๆ” เขาดูจะอารมณ์ดี “ผมบอกแล้วไงว่าผมคิดจะปิดตั้งนานแล้ว ผมพูดจากใจจริง”
แต่ภีมพลบอกว่านั่นคือความฝันของเขา
15.00 น.
รถบ้านคันหนึ่งขับออกมาจากโรงเรียนอนุบาลเดือนดาว แชมป์และขวัญข้าวนั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถ บนโต๊ะน้ำชามีจานผลไม้ที่จัดมาอย่างประณีตและของว่างวางอยู่
“คุณพ่อยิ่งใหญ่สุดๆ ไปเลย เขาดูแลจัดการบริษัทที่ใหญ่โตขนาดนี้ได้อย่างดีมากๆ เลยจริงๆ！เขาคือต้นแบบของฉัน！”
ขวัญข้าวก็พูดบ้าง “ถ้าฉันโตขึ้น ฉันก็อยากจะแต่งงานกับผู้ชายที่เหมือนกับคุณพ่อ！ทั้งสูง！หล่อ！แล้วก็รวย！”
“คุณพ่อกำลังทำอะไรอยู่นะ? พวกเราไปบริษัทแบบนี้จะรบกวนเขาไหมนะ?”
“ไม่หรอก คุณพ่อจะต้องดีใจมากแน่ๆ！”
เด็กๆ กินผลไม้และพูดคุยกัน
รถบ้านมุ่งหน้าไปยังทีเอ็ม กรุ๊ป เด็กๆ ต้องการจะจู่โจมภีมพลโดยไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อเป็นเช่นนั้น พวกเขาจะเจอกับอะไรกันนะ?
