เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 124 คะนึงนิตย์ไม่มีความสุขแล้ว
ญาณีวางโทรศัพท์ลงและปิดโน๊ตบุ๊ค เธอค่อยๆ คิดอย่างใจเย็น
ตอนนี้ไวศิษฎ์ได้รับความนิยมสูงมาก ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้ เพียงแค่เขากับนภาลัยเกิดเรื่องอะไรขึ้น สื่อก็จะต้องให้ความสนใจอย่างมากแน่ๆ เพราะจริงๆ แล้ว ตำแหน่งคุณนายนภานั้นเป็นที่จับตามองอย่างมาก
และเมื่อประเด็นร้อน 2 เรื่องมาเจอกัน ก็ต้องมีข่าวใหญ่แพร่ออกไปสิ?
และคนที่เต็มไปด้วยความหยิ่งยโสอย่างภีมพล จะยอมโดยสวมเขาได้ยังไง?
ดังนั้น สภาพการณ์ในวันนี้ของญาณีจึงเปลี่ยนไป เธอรู้สึกว่าอนาคตจะต้องดีแน่ๆ เพราะในตอนนี้เธอมีไวศิษฎ์มาช่วยแล้ว！
ส่วนภีมพลก็จัดการงานของเขาเหมือนกับคนไม่เป็นอะไร แต่วริศกลับรู้สึกว่าเขาแปลกๆ
หลังเลิกงาน ภีมพลก็ตรงกลับบ้าน
นภาลัยไม่พูดถึงเรื่องที่ไวศิษฎ์เข้าวงการบันเทิงอีก
แต่เธอกลับรู้สึกได้ว่าก็มีความกังวลอยู่ เธอเองก็ไม่เกลี้ยกล่อมเขาอีกเพื่อที่จะได้ไม่ทำให้ต้องเกิดเรื่องเข้าใจผิดกัน
ปล่อยให้เรื่องนี้มันดำเนินไปตามเวลาของมันเถอะ
เช้าวันรุ่งขึ้น
หลังอาหารเช้า เด็กๆ ก็ต้องไปอยู่บ้านคุณย่า 2 วัน ป้าโสนจึงนำกระเป๋าเดินทางของเด็กๆ ขึ้นรถ โดยที่ด้านในกระเป๋า คือของใช้ส่วนตัวของเด็กๆ
“คุณก็ไปด้วยกันเถอะ” ภีมพลมองนภาลัย “ไม่แน่ว่าอาจจะมีแผนการรักษาผุดขึ้นมาในหัวก็ได้นะ”
แต่เธอยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย！
แต่เธอก็ไม่กล้าปฏิเสธ อันที่จริงก็ควรจะต้องไปส่งเด็กๆ เพราะนภาลัยเป็นแม่ของพวกเขา และเธอก็เป็นห่วงพวกเขาอยู่เหมือนกัน
อันที่จริง อารมณ์ของคุณแม่ภีมพลไม่แน่นอนมากๆ
“คุณแม่ขา ไปส่งพวกหนูเถอะค่ะ！”
“ใช่ๆ มาเถอะครับคุณแม่！”
นภาลัยจึงขึ้นรถไปโดยไม่คิดอะไร
ภายในรถแลมโบกินี ภีมพลก็นึกถึงประโยคที่แม่บอกว่า ไม่ต้องพานภาลัยมา
แต่วันนี้เขาไม่ปฏิบัติตามความต้องการของแม่ เพราะเขาอยากจะรักษาอาการของแม่ให้หายดี
“แชมป์ ขวัญข้าว พวกหนูไปบ้านคุณย่าแล้วต้องปรับตัวตามสถานการณ์ให้ถูกต้องนะจ๊ะ” นภาลัยจูงมือเด็กๆ และกำชับเสียงเบา “ปากต้องหวานๆ หน่อยนะ ถ้าตอนที่คุณย่าอารมณ์ดีก็ดื้อได้นิดหน่อย แต่ถ้าคุณย่าอารมณ์ไม่ดีต้องเป็นเด็กดี เชื่อฟัง อย่าทำตัววุ่นวาย น่ารำคาญนะจ๊ะ”
เมื่อแลมโบกินีจอดลงที่หน้ารีพัลส์เบย์ วิลล่า คะนึงนิตย์ที่นั่งอยู่ที่โซฟาและผ้าไหมก็ลุกขึ้นยืน
ผ้าไหมดีใจมาก “คุณภีมรักคุณนายมากๆ เลยนะคะ รับปากแล้วก็ทำตามที่พูด” คุณนายไม่ค่อยชอบใครสักเท่าไหร่
หลังจากที่พูดจบ พวกเขาก็เห็นเด็กๆ กระโดดลงจากรถ
คะนึงนิตย์ยิ้มออกมา
วินาทีถัดมา นภาลัยก็ลงมาจากรถ
คะนึงนิตย์หุบยิ้มและเปลี่ยนสีหน้าในทันที
ผ้าไหมหันไปเห็นแววตาที่ดูดุร้ายของคุณนาย “คุณนาย……” เธอรีบดึงแขนคุณนายไว้ “อย่าโกรธไปเลยนะคะ เธออาจจะมาส่งคุณชายแชมป์กับคุณหนูขวัญข้าว แป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับแล้วค่ะ”
“ฉันไม่อยากเห็นหน้ามัน！” คะนึงนิตย์โกรธ “ภีมพลทำหูทวนลมกับคำที่ฉันบอก！”
ในลานบ้าน ภีมพลกับนภาลัยจูงมือเด็กน้อยทั้งสองเดินมาที่ห้องรับแขก
ที่หน้าประตู พ่อบ้านทักทายพวกเขาด้วยความเคารพ “สวัสดีครับคุณภีม สวัสดีครับคุณชายแชมป์ สวัสดีครับคุณหนูขวัญข้าว” เมื่อสายตาหยุดลงที่นภาลัย เขาจึงพยักหน้าตามมารยาทและไม่กล้าเรียกว่าคุณนายออกมา
เพราะรีพัลส์เบย์ วิลล่าไม่ยอมรับในฐานะคุณนายนภาของเธอ
นภาลัยไม่รู้สึกเขินอายแม้แต่น้อย เธอเดินเข้าไปในห้องรับแขกอย่างใจกว้าง
“แม่” ภีมพลน้ำเสียงนุ่มนวล “ผมพาเด็กๆ มาอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่ช่วงสุดสัปดาห์นี้ครับ” คนใช้นำกระเป๋าเดินทางเข้ามา
“คุณย่า！”
แชมป์กับขวัญข้าววิ่งไปหาเธอและกอดเธอเอาไว้！
“คุณย่าครับ พวกเรามาหาคุณย่าแล้วครับ！”
“คุณย่าขา！ขวัญข้าวคิดถึงคุณย่าค่ะ！”
เมื่อหัวใจที่แข็งกระด้างดั่งหินของคะนึงนิตย์ได้ยินเสียงเรียกคุณย่าก็เริ่มหลอมละลาย
เธอก้มลงมองเด็กๆ และลูบไหล่พวกเขาเล็กน้อย ไม่ได้เจอกันหลายวัน พวกเขาสูงขึ้นอีกแล้ว
แต่เธอก็ยังคงสนใจนภาลัย
คะนึงนิตย์ดึงมือเด็กๆ ออกเบาๆ “ให้น้าผ้าไหมพาไปเล่นก่อนนะลูก”
คะนึงนิตย์เดินไปทางนภาลัยและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ออกไปคุยกันที่ลานบ้าน” จากนั้นจึงหันไปพูดกับพ่อบ้าน “ไม่ต้องเตรียมน้ำชา” น้ำเสียงของเธอก็เย็นชาเช่นกัน
นภาลัยรู้สึกได้ว่าใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจ เธอหัวเราะในใจโดยที่ใบหน้ายังคงนิ่งสงบ
